บทที่ 515 ไปแล้วก็แล้วไป

“เพียงแต่ผมยังไงก็คิดไม่ถึงว่า เดี๋ยวเตี้ยจะไปท้องกับมัน ได้!

“แต่ผมยังคงคิดว่า ถึงเสี่ยวเตี้ยจะท้องกับมันแล้ว ก็จะให้พวก เขาอยู่ด้วยกันไม่ได้!

เยาวซวงร้องไห้ฟูมฟาย ใช้คำพูดที่ดูจริงใจเอามาก ๆ คนที่ไม่รู้จริง ต้องเชื่อว่า ที่ทำไป เขาตั้งใจทำเพื่อเย่เสี่ยวเตี้ยอ ย่างแท้จริง

“ทำไมพวกเราจะอยู่ด้วยกันไม่ได้? ” เยเสี่ยวเตี้ยถามตาแดง

เงใช้สายตาเย็นเยือกมองเหวซวง รอคำอธิบายจากเขา

คนที่อยู่นอกนั้น ก็ล้วนมองเหวซวงอย่างรอคอย “เพราะว่า เมียของมัน เป็นลูกสาวในไส้ของอาหญิงเล็ก เย่หวูซวงพูดอย่างชัดถ้อยชัดค่า

คำพูดนี้ออกมา ทั้งบริเวณโถงงานจัดเลี้ยง เงียบกริบสนิท

วันนี้ที่มางานแซยิดแปดสิบปีของของหัวหน้าบ้านตระกูลเย่ ได้ ทำให้พวกเขารู้เรื่องลึก ๆ ของตระกูลเยได้อีกมากมาย เย่เสี่ยวเตี๋ยถึงกับขาอ่อนยืนเซ เรื่องนี้เป็นความลับอย่างมากนอกจากแม่านกับตัวเองแล้ว จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้กันเลย เย่หาช วงท่าไมจึงไปรู้มาได้?

เยยังหน้าบึงขึ้นมา บนใบหน้าแสดงออกอย่างหลากรส ถ้า

หากจะว่า หยางเฉินเป็นสามีของลูกสาวในไส้ของเม่าน ถ้างั้น

ลูกสาวเราที่ท้อง จะอยู่ในฐานะอะไร? แต่เรื่องนี้คงไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ที่สำคัญอยู่ที่สามีของเยู่ม่าน ได้ถูกสังหารโดยคนของบ้านตระกูลเ

แล้วที่หยางเฉินมาร่วมงานฉลองแซยิดบ้านตระกูลเย่ มีจุด ประสงค์อะไรกันแน่?

จะมาเพื่อแก้แค้นให้พ่อตาของตัวเองหรือเปล่า?

“ท่านอารอง ในเมื่อไอ้หมอนี่เป็นสามีของลูกนอกสมรสของอา หญิงเล็ก การตั้งท้องของเสี่ยวเตี้ย จะเป็นการตั้งใจแก้แค้นของ มันหรือไม่?

“เพราะฉะนั้นผมจึงได้พยายามขัดขวาง ในเรื่องที่มันจะอยู่กับ

เสี่ยวเตี้ย!

“เรื่องนี้ถึงยังไงก็เป็นเรื่องเกี่ยวถึงชื่อเสียงของอาหญิงเล็ก ฉะนั้นผมจึงได้ปิดเงียบมาตลอด ขอท่านอารอง โปรดอภัย!

เย่หวูซวงพูดด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความจริงใจ

ทั่วบริเวณมีเสียงฮือฮาทั่ว

“ที่แท้ไอ้หนุ่มคนนี้เป็นตัวของลูกนอกคอกของเม่าน แล้วมาทำลูกสาวเยซังท้อง มันผู้ชายกากขยะแท้ ๆ

“พวกท่านอาจจะลืมไปเรื่องหนึ่งไหม? ยี่สิบกว่าปีที่แล้ว เ ม่าน สาวสุดแสนเลอเลิศแห่งตระกูลเย่ ได้หนีตามผู้ชายบ้านนอก คนหนึ่งไป แล้วออกลูกสาวมาคนหนึ่ง

“ตอนหลัง ผู้ชายคนนั้นได้มาที่ตระกูลเย ขอร้องให้ตระกูลเ ยอมรับให้เขาได้อยู่กับเข่ม่าน

“แต่ว่า ตระกูลเย่ได้สังหารเขาทิ้ง แล้วไปหลอกเย่ม่านว่า ผู้ชายคนนั้นมารับเงินจากตระกูลเย่ไปก้อนใหญ่หนีจากไปแล้ว

“เรื่องนี้ได้ทำให้เย่ม่านเป็นโรคซึมเศร้าไประยะหนึ่ง ตอนหลัง ก็ได้ส่งลูกสาวไปไว้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และต่อมาอีกให้หลัง คนในบ้านตระกูลเยก็ได้จัดการให้แต่งงานไปกับทายาทรุ่นหลัง ในตระกูลฉีที่กำลังเริ่มรุ่ง จนมารู้เรื่องจริงโดยบังเอิญ

“ไม่คิดว่า เรื่องผ่านไปยี่สิบกว่าปีแล้ว ลูกสาวนอกสมรสของ เย่มานได้แต่งงานแล้ว

เรื่องนี้เคยเป็นเหตุการณ์ที่ครึกโครมมากในสมัยนั้น ฉะนั้นคน รุ่นวัยแก่ในเยี่ยนตู ล้วนจะรู้เรื่องนี้กันดี

เย่ยังมีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างไม่น่าดูเอาเลย สองตาเขม็งจ้อง หยางเฉิน กลับเห็นหยางเฉินอยู่ในท่าที่เรียบสงบเหมือนเดิม สบตากับเขาอย่างไม่เห็นมีความหวาดหวั่นแม้แต่น้อย

“ในเมื่อแกเป็นลูกเขยของเม่าน ทำไมถึงได้มายุ่งกับเสี่ยว เตีย? อีกทั้งยังมาทำให้หล่อนท้องกับแก? ”
เย่ยังแทบจะกัดฟันพูด

เยเสี่ยวเดี๋ยก็ได้เห็นว่าตอนนี้เรื่องมันไปกันใหญ่แล้ว ให้รู้สึก ร้อนใจขึ้นมาทันที รีบบอกว่า “คุณพ่อ หนูไม่ได้ท้อง หนูพูดโกหก คุณพ่อไปอย่างงั้นเอง!

“แกหุบปากไปเลย! ”

เย่ยังตวาดดุใส่

เขามั่นใจเป็นแน่ชัดว่า เยเสี่ยวเตี้ยได้ท้องกับหยางเฉินจริง มี ฉะนั้นเยเสี่ยวเตี้ยจะไม่มีทางพูดต่อหน้าธารกำนัลได้ว่าตัวเองตั้ง ท้อง

เขาเข้าใจในจิตสำนึกของลูกสาวตัวเองดี หล่อนเป็นคนที่มอง เรื่องพรหมจรรย์กับชื่อเสียงเป็นสิ่งสำคัญสูงสุด มีหรือจะกล้ามา ประกาศเรื่องขายหน้าตัวเองแบบนี้ต่อหน้าธารกำนัลได้?

“คุณพ่อ ที่หนูพูดเป็นความจริง หนูไม่เคยมีสัมพันธ์ใด ๆ กับ เขาจริง ๆ เมื่อกี้นี้หนูเพียงอยากหยุดการปะทะกันในความขัด แย้งของพวกท่าน ด้วยไม่ทันได้ยั้งคิดอะไรมาก จึงแกล้งหลอก ท่านไป”

“ถ้าคุณพ่อไม่เชื่อ เราก็ไปโรงพยาบาลตรวจพิสูจน์กันได้ ให้ เป็นอย่างนั้น ท่านจะได้รู้แน่ชัด ว่าหนูท้องหรือไม่ได้ท้อง

เย่เสี่ยวเตี๋ยพยายามชี้แจง

ถ้าหล่อนรู้ก่อนว่า เรื่องที่หล่อนโกหกเพื่อหวังดีแบบนี้ กลับ ทำให้เป็นการเอาความเดือดร้อนมาให้หยางเฉินใหญ่โตขนาดนี้หล่อนจะไม่ทําเด็ดขาดแน่นอน

บนใบหน้าของเยี่ยังเต็มไปด้วยความโกรธ ออกคำสั่ง โดยตรง “จัดการนำตัวเข่เสี่ยวเตี้ยออกไปให้พ้น

“รับทราบ! ”

หญิงรูปร่างสันทัดทะมัดทะแมงสองคนถลันเข้ามา คนหนึ่ง ซ้ายคนหนึ่งขวานิ้วปีกเยเสี่ยวเตี้ยออกพ้นไปจากโถงงานจัด เลี้ยง

ตั้งแต่ต้นจนตลอด หยางเฉินไม่แสดงทีท่าจะอธิบายชี้แจงใด

ก็ในเมื่อเย่ยังยืนกรานที่จะเชื่อ เชื่อที่ว่าเยเสี่ยวเตี้ยมีท้องกับ เขา อธิบายไปก็ไร้ประโยชน์

“บอกข้ามา ทำไปเพื่ออะไร? ”

เย่ชั่งตวาดถามอีก

“ผมไม่ได้มีสัมพันธ์เกี่ยวอะไรกับลูกสาวคุณทั้งสิ้น เชื่อหรือไม่ ก็แล้วแต่คุณ!

หยางเฉินพูดด้วยสีหน้าสงบเรียบ พูดต่ออีกว่า “ในเมื่อคุณ เป็นคนหูเบาฟังเอาความคนยุง่าย ๆ ผมก็ไม่มีความจำเป็นที่จะ ต้องอธิบาย ตระกูลเย่ไม่ต้อนรับผม ผมไปก็แล้วกัน”

พูดจบ หยางเฉินหมุนตัวกลับเตรียมเดินจากไป “แกหยุดเดี๋ยวนี้! ”
เขาเพียงได้หมุนตัว เสียงเงตะคอกตั้งตามมาข้างหลัง “แก ทำลูกข้าท้องโต แล้วคิดจะเดินออกไปแล้วก็แล้วไปงั้นหรือ?

หลังจากเสียงเงดังจบลง ร่างฉกรรจ์สูงใหญ่หลายนายล้อม หยางเฉินกับหม่าชาวไว้ตรงกลาง แต่ละคนในมือมีคอลท์คอบร้าสั้นกะทัดรัดคนละกระบอก ปาก

กระบอกปืนดำมะเมื่อมต่อเล็งไปที่หัวขมองหยางเฉิน

เย่หวูซวงเห็นภาพในฉากนี้ ในใจให้รู้สึกตื่นเต้น เหตุการณ์ที่ น่าดูที่สุด กำลังจะเกิดขึ้นแล้วหรือ?

มาได้ถึงขณะนี้ ทั้งหมดล้วนเข้าอยู่ในกรอบการคาดเดาของ เขา แม้เมื่อครู่นี้จะมีอุบัติเหตุบ้าง แต่ที่สุดก็ยังคงอยู่ในกรอบ แผนที่ตัวเองได้วางไว้

“คุณกำลังเล่นกับไฟอยู่นะ เห็นแก่ลูกสาวคุณที่มาช่วยขวาง ทางกระสุนปืนให้ผมเมื่อตะกี้นี้ ผมก็จะให้โอกาสคุณครั้งหนึ่ง

หยางเฉินหยุดชงักหันกลับ หรี่ตามองเชิงแล้วพูด

ตอนนี้ ความนิ่งสงบที่หยางเฉินแสดงออก ทำเอาเยี่ยังรู้สึกผิด คาดไปทั้งหมด

ที่ยิ่งสร้างความตื่นใจให้เขาคือ ให้แม้กระทั่งหม่าชาวที่อยู่ ข้าง ๆ หยางเฉินคนนั้น สายตาที่มองมาที่เขายังเย็นเยือก ใน แววตายังส่อถึงความเหยียดแคลน

เหมือนกับกําลังบอกว่า เพียงอาศัยแค่เศษทองแดงกับเหล็ก เน่า ๆ พวกนี้ มันทำอะไรพวกเขาไม่ได้หรอก
“ท่าอารอง ไอ้หมอนี่มันถนัดนักกับเรื่องแสแสร้งแกล้งหลอก ท่านต้องระวังให้จงหนัก อย่าเผลอไปหลงกลมัน

“แค่เพียงเรื่องที่มันล่อลวงจิตใจของเสี่ยวเตี้ย มันก็เป็นเหตุผล ที่สมควรจะต้องฆ่ามันแล้ว

“ยังยิ่งกว่านั้น มันเป็นลูกเขยของของไอ้คนนั้น ใครจะไปรู้ได้ ว่าที่มันมาเยี่ยนนี่ ใช่หรือว่าจะมาแก้แค้นแทนไอ้คนนั้นหรือไม่”

เยาวซวงเห็นแววความลังเลในสายตาเยซัง จึงโหม ใส่ไฟลง ไปอีก

หยางเฉินมองไปที่เยี่หรูชวงในฉับพลันนั้น เหมือนมองเห็นคน ที่ตายแล้ว พูดด้วยสีหน้าไม่แยแสว่า “ถ้าที่บอกว่าเยซึ่งกำลังเล่น กับไฟ งั้นแกน ก็คือกำลังเดินอยู่บนปลายแหลมของมีดแล้ว”

ไม่ได้ข่มขู่ แต่ยิ่งหนักกว่าข่มขู่

เย่หวูซวงให้รู้สึกเสียวสันหลังวาบ หยางเฉินฉกาจแกร่งขนาด ไหน เขารู้อยู่แจ่มแจ้งแน่นอน ไม่งั้นจะคิดได้หรือที่จะยืมมือหยาง เฉิน เพื่อมาฆ่าเย่ชัง?

วันนี้คือโอกาสของเขา ถ้าไม่สำเร็จก็เป็นจบกัน

แม้เป็นไปได้ว่าตัวเองอาจต้องถึงตาย แต่เพื่อตำแหน่งหัวหน้า ตระกูล เขาจำเป็นต้องทำแบบนี้

“แกยังคิดว่าจะรอดชีวิตไปได้หรือ? ”

เย่หวซวงฝืนทำให้หนักแน่น พูดเสียงเหยียด ๆ
“ไอ้หนู แกคงไม่ได้คิดว่า มือปืนตระกูลเยีของข้า ล้วนพวกกะ เลวกะลาดนะ ระยะห่างแค่นี้ยังฆ่าพวกแกไม่ได้เชียวหรือ?

เย่ยังพูดด้วยความโกรธ แต่ในใจก็ยังมีรู้สึกหวั่นอยู่

ได้แต่ใช้คําพูดมาข่มความประหม่าของตนไว้