บทที่ 506 ศัตรูที่ฆ่าพ่อ

“ท่านประธาน นี่คือภาพวาดออกแบบตกแต่งห้องทำงานของ คุณในสํานักงานสาขาเจียงโจว ท่านลองดูว่าพอใจกับมันไหม?”

ลัวปิงนำภาพวาดออกแบบหลายฉบับมาให้หยางเฉิน ก่อนที่หยางเฉินจะกลับจากชายแดนเหนือ ห้องทำงาน ประธานเป็นของหยูเหวินหว

ในเวลานั้น ส่วนแบ่งของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปถูกควบคุมโดยทายาท สายตรงของตระกูลนำโดยหยูเหวินหา หลังจากที่รู้ว่าหยางเฉินก ลับมาแล้ว อวี้เหวินเกาหยางก็คืนหุ้นทั้งหมด เพื่อมอบให้แก่ หยางเฉิน

หยางเฉินรับภาพมาดูคร่าวๆ แล้วส่งคืนให้ลั่วปิง พลางกล่าว ว่า “ตกแต่งตามแบบบนภาพวาดได้เลย”

จนกระทั่งวันนั้น คนสนิทที่เชื่อถือได้ซึ่งได้รับการฝึกฝน โดยหยู เหวินหวูถูกแผนกที่เกี่ยวข้องพาตัวไป เยียนเฉินกรุ๊ปในปัจจุบัน จึงจะถือว่าได้กลับคืนสู่มือของหยางเฉินโดยสมบูรณ์

หยางเฉินจะทำลายทุกอย่างที่เป็นของหยูเหวินหวูแต่เดิม

หยางเฉินยืนอยู่ที่ชั้นบนสุด สองตาเหม่อมองเมืองเยี่ยน มี สัมผัสของความเศร้าในแววตาของเขา เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ หนักแน่นอย่างหาที่เปรียบมิได้ “แม่ครับ แม่เห็นแล้วหรือยัง? ผม เอาทุกอย่างที่เป็นของแม่แต่เดิมกลับคืนมาแล้ว ต่อไป เยี่ยนเฉินกรุ๊ปจะกลายเป็นองค์กรที่ใหญ่ที่สุดในจิ๋วโจว หรืออาจถึงขั้น องค์กรที่ใหญ่ที่สุดในโลก!!

ประโยคง่ายๆ กลับทำให้ลั่วปิงซึ่งยืนเงียบสงบอยู่ข้างหลัง หยางเฉินเกิดคลื่นยักษ์อยู่ภายในใจ ในฐานะลูกน้องที่ไว้ใจได้ เขาย่อมรู้ว่า หยางเฉินไม่เคยพูดไร้สาระ

ดูเหมือนว่าเขาจะได้เห็นช่วงเวลาที่เขียนเฉินกรุ๊ปก้าวขึ้นสู่จุด สูงสุดของโลก!

“พี่เฉิน คนจากตระกูลเย่มาหาคุณ!!

ในเวลานี้ หม่าชาวได้มาหาหยางเฉิน แล้วกล่าวว่า “อีกฝ่าย มีอายุประมาณสามสิบปี ชื่อเย่หวูซวง”

“ท่านประธาน เย่หวูซวงเป็นคนรุ่นที่สามที่ดีที่สุดของตระกูลเย่ เธอได้รับการยกย่องอย่างสูงจากผู้นำของตระกูลเย่ กิจการ มากมายของตระกูลเย ล้วนมอบให้เป็นภาระของเขา”

ลั่วปิงพูดเสริมต่อ

เพิ่งขอความช่วยเหลือจากตระกูลเย่เมื่อวานนี้ ถ้าปฏิเสธที่จะ พบเขา ก็เป็นการไม่สมควรอย่างยิ่ง

“ผมจะรอเขาที่ห้องทำงานของประธานคั่ว” หยางเฉินกล่าว จากนั้นเขาก็หันกลับไปและไปที่ห้องทำงานของลิ่วชิง

ไม่นาน ร่างหนุ่มก็มาถึงห้องทำงานของลัวปิง

ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเด็กรุ่นสามที่โดดเด่นที่สุด เย่หวซวง
เย่หรูช่วงอายุประมาณสามสิบปี แต่งกายด้วยชุดสูทลำลอง สบายๆ ผมสั้นสะอาดและมีพลังที่ไม่ธรรมดา

ใบหน้าเหลี่ยมของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มสดใส สงบนิ่งและ

มั่นใจ

เมื่อหยางเฉินมองพิจารณาเหวซวง เย่หวซวงก็จ้องมองหยาง เฉินเซนกัน

นี่เป็นครั้งแรกที่เย่หวูซวงได้พบหยางเฉิน ทันทีที่เขาก้าวเข้า มาในสํานักงาน เธอก็ถูกดึงดูดด้วยสายตาของหยางเนินเขาใน ทันที

มันเป็นดวงตาคู่หนึ่งที่คมกริบมาก ทันใดนั้นเขาก็เกิด ภาพลวงตาว่า ขณะที่หยางเฉินมองมาที่เขา เหมือนกำลังมองดู ศพ

ในสายตาของหยางเฉิน ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดๆ คมกริบ

ราวกับมีด ทำให้ผู้คนไม่กล้าสบตากับเขาโดยตรง

เพียงแต่การพบหน้ากัน เย่หวซวงมั่นใจว่า ชายที่อยู่ตรงหน้า ไม่ง่ายดายเหมือนข้อมูลที่ตระกูลเ

“นี่คงเป็นคุณหยาง ใช่ไหม?

ไม่นานเย่หวูซวงก็พูดกับหยางเฉิน พลางยื่นมือออกมาหาเขา ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

แทนที่หยางเฉินจะจับมือกับเขา แต่กลับพูดอย่างเย็นชาว่า “นั่งลง!”
ทันใดนั้นเย่หวูซวงก็รู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับผู้อาวุโส ทั่วร่างกายของหยางเฉินมีอำนาจของคนที่อยู่เหนือกว่า แม้แต่ ต่อหน้าผู้นำของตระกูลเย่ เย่หรูซางยังไม่เคยรู้สึกกดดันเช่นนี้

เย่หวูซวงจิต ใจสั่นไหว ซักมือกลับอย่างเงียบๆ แล้วนั่งตรง ข้ามกับหยางเฉินด้วยรอยยิ้ม

“คุณเย่มาหาผม มีเรื่องอะไรเหรอ?”

หยางเฉินเอ่ยปากถาม

กับตระกูลเย่ เขาไม่คุ้นเคย และไม่ได้ทักทายด้วยรอยยิ้ม

ถ้าไม่ใช่เพราะเย่ม่านเป็นแม่แท้ๆ ของฉัน เมื่อเย่ม่านเอา สถานะของฉันมาข่มขู่หยางเฉิน ตระกูลเย่คงจะถูกขึ้นบัญชีดำ โดยหยางเฉินไปแล้ว

“คืนนี้เป็นวันเกิดครบรอบแปดสิบปีของคุณปู่ของผม เขามอบ

หมายให้ผมมาเชื้อเชิญ โดยเฉพาะ ไม่ทราบว่าคุณหยางพอจะมี

เวลาไหม?”

น้ำเสียงของเย่หวูซวงน่าฟังมาก สดใสราวกับลมฤดูใบไม้ผลิ

หยางเฉินแอบรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย งานเลี้ยงวันเกิดอายุ แปดสิบปีของปู่ของเย่หวูซวงมีผู้นำตระกูลเย่เป็นเจ้าภาพ อายุ แปดสิบปีของเขา ยังเชิญตนไปเข้าร่วมงาน แล้วยังมอบหมายให้ เย่หวูซวง เด็กรุ่นหลังที่มีบทบาทสำคัญในตระกูลเป็นพิเศษ

“ผมจะไปเยี่ยมเจ้าบ้านเย่ เนื่องจากวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิด ของเจ้าบ้านเย่ ผมต้องไปร่วมงานแน่นอน”
หยางเฉินกล่าว

การมาเมืองเยี่ยนตูในครั้งนี้ นอกเหนือจากการแก้ปัญหาเรื่อง การแต่งงานของอ้ายหลินแล้ว ก็ยังถือโอกาสมาที่เมืองเยี่ยน เพื่อพบปะผู้คนจากแปดตระกูลแห่งเยี่ยน

สำหรับการแก้ปัญหาของเยี่ยนเงินกรุ๊ปนั้น ล้วนเป็นสิ่งที่คาด ไม่ถึง

เพราะเขายังไม่ได้ไตร่ตรองว่าจะเผชิญหน้ากับตระกูลอวี่เหวิน อย่างไร ดังนั้นเขาจึงลังเลไม่มาเมืองเยี่ยนดูสักที ถ้าไม่ใช่เพราะ เขาต้องช่วยอ้ายหลินแก้ปัญหาเรื่องการแต่งงานของเธอ เขาคง ไม่มาเมืองเยี่ยนเร็วขนาดนี้

ต่อมาถึงรู้ว่าลั่วปิงอยู่ภายใต้แรงกดดันมากแค่ไหน เขากวา ดล้างเยี่ยนเฉินกรุ๊ปด้วยความโกรธ

ไม่ต้องพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเม่านกับฉินซี ตราบใดที่ ตระกูลเย่อยู่ในเมืองเยี่ยน หยางเฉินก็ต้องการติดต่อกับตระกูล เยด้วย

ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดี เขาย่อมไม่อาจพลาดได้

ด้วยความยินยอมของหยางเฉิน เย่หวูซวงดีใจมาก เขาพูด ด้วยรอยยิ้ม “ในเมื่อคุณหยางตกลง งั้นผมจะกลับไปรายงานผล การปฏิบัติงาน เจอกันสองทุ่มที่ตระกูลเย่!”

“ตกลง!”

หยางเฉินพยักหน้าแล้วพูดขึ้น
หลังจากที่เยาวซวงออกไปจากที่นี่ หม่าชาวก็พูดขึ้นว่า “พี่เฉิน ถ้าตระกูลเย่เคลื่อนไหว เกรงว่าจะไม่ใช่ง่ายดาย?”

หยางเฉินมองหม่าชาวอย่างประหลาดใจ พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมอยู่ในเมืองเยี่ยนมาระยะหนึ่งแล้ว ดูเหมือนว่าจะมีความ ก้าวหน้า”

หม่าชาวเกาศีรษะด้วยความเก้อเขินแล้วกล่าวว่า “เท่าที่ผมรู้ ตระกูลเย่นั้นไม่ง่ายที่จะรับมือ พวกเขาเข้าใจตัวคุณจำกัดแค่ เพียงผิวเผินเท่านั้น ไม่เพียงพอที่จะส่งเข่หวซวงมาเชิญคุณไป งานเลี้ยงวันเกิด”

หยางเฉินพยักหน้าพลางหรี่ตาลง ทันใดนั้นเรื่องราวเกี่ยวกับ พ่อของฉันที่เม่านบอกเขาก็ผุดขึ้นมาในหัว

เขาไม่รู้ว่าเรื่องราวของเม่านนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่ถ้า

มันเป็นเรื่องจริง ถ้าอย่างนั้นตระกูลเยก็เป็นศัตรูที่ฆ่าพ่อของฉัน

ในฐานะสามีของเธอ หยางเฉินย่อมไม่ยอมปล่อยตระกูลเย่ไป

“ไม่ว่าคนของตระกูลเยจะรับมือง่ายหรือไม่ก็ตาม พวกเราแค่ ต้องเข้าใจว่า ตราบใดที่พวกเขากล้าที่จะฆ่าตัวตาย ผมก็จะ ทำให้สมหวัง!”

ทันใดนั้น เจตนาฆ่าก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหยางเฉิน เวลาหนึ่งทุ่มครึ่ง หยางเฉินพาหม่าชาวมุ่งหน้าไปที่ตระกูลเย่

ตระกูลเย่ในเวลานี้ เปิดไฟสว่างไสว ที่จอดรถหน้าประตูเต็ม ไปด้วยรถยนต์หรูหราทุกประเภท
ส่วนใหญ่เป็นรถยนต์หรูหรามูลค่านับสิบล้าน อย่างเช่นไม่บัด ของหยางเฉิน ในที่นี้ถือว่าธรรมดาทั่วไป

“วันนี้ตระกูลเยคึกคักมีชีวิตชีวามาก

หลังลงจากรถ หยางเฉินก็พูดด้วยรอยยิ้ม

หม่าชาวยืนอยู่ข้างหลังหยางเฉิน มองเข้าไปในส่วนลึกของ คฤหาสน์ด้วยสายตาที่คมกริบ แสยะยิ้มมุมปากเล็กน้อย รอยยิ้ม ขี้เล่นปรากฏขึ้นบนใบหน้า “หวังว่าตระกูลเยจะเป็นตระกูลที่ ประพฤติตัวดีนะ!”

“ท่านครับ กรุณาแสดงบัตรเชิญด้วยครับ!”

ทันทีที่ทั้งสองไปถึงประตูคฤหาสน์ ยามรักษาความปลอดภัย ในเครื่องแบบสองคนก็หยุดพวกเขาไว้

หม่าชาวเลิกคิ้วทันที ก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดอย่างเป็นชาว่า “บัตรเชิญ? พวกเราจะเข้าตระกูลเย่ ยังต้องใช้บัตรเชิญด้วยเห รอ?”