บทที่ 505 ความสั่นคลอนของทั้งตระกูล

หลังจากมีคำถามมากมาย ใบหน้าของหยุเหวินหนูก็ซีดลงถึง ขีดสุด

แต่เขาก็ยังไม่ยอมเชื่อว่าเป็นหยางเฉินที่สร้างปัญหาให้กับ ตระกูลอวี่เหวินมาตลอด และเขาก็ไม่เชื่อว่า หยางเฉินจะแก้ ปัญหาที่ทางตระกูลพบเจอในครั้งนี้ได้

“ทุกอย่างเป็นแค่เรื่องบังเอิญ คุณคิดว่าหลอกคนอื่นได้ ก็จะ

หลอกผมได้จริงๆ เหรอ?”

“เขาเป็นแค่ลูกนอกกฎหมายที่ถูกไล่ออกจากตระกูลอวี่เหวิน หากไม่มีการคุ้มครองของตระกูล เขาจะแก้ปัญหาเรื่องตระกูลอ เหวินได้ด้วยคำพูดเพียงประโยคเดียวได้อย่างไร?”

“พ่อของผมเป็นผู้นำของตระกูลอวี่เหวิน แม่ของผมเป็นทายาท สายตรงของราชวงศ์แห่งจิ๋วโจว ผมเกิดมาอย่างสูงส่ง แล้วลูกที่ ถูกทอดทิ้ง มีคุณสมบัติอะไรที่จะมาแข่งขันกับผมได้?”

หยูเหวินหวูจับจ้องไปที่หวังเฉิน แล้วถามด้วยสีหน้าจองหอง

เขาต้องมีคุณสมบัติที่จะเย่อหยิ่งถึงเพียงนี้ เหมือนกับที่เขาพูด พ่อของเขาเป็นผู้นำของตระกูลอวี่เหวิน ส่วนแม่ของเขาก็มี สถานะสูงส่ง เป็นสมาชิกของราชวงศ์แห่งจิ๋วโจว

ราชวงศ์แห่งจิ่วโจว เป็นราชนิกุลอย่างแท้จริง
ประมุขของราชวงศ์เป็นราชาแห่งรัฐ สถานะและตำแหน่งสูงส่ง อย่างยิ่ง

จิ่วโจวมีทั้งหมดห้ารัฐ มีราชนิกุลห้าพระองค์

สำหรับแม่ของหยูเหวินหวู เธอเป็นหญิงราชนิกุลจากราชวงศ์ ในรัฐหนึ่ง ซึ่งมีสถานะพิเศษ

นั่นคือเหตุผลที่เขาเกิดมาเพื่อเป็นทายาทของตระกูลอวี่เหวิน

ก็เพราะหนูเหวินหรูมีสถานะทางสังคมเช่นนี้ จะยอมทน ให้ลูก นอกกฎหมายมาตัดสินชะตาของเขาได้อย่างไร?

แม้ว่าหวังเฉินจะไม่รู้ว่าไม่เด็ดของหยางเงินคืออะไร แต่เขาก็ รู้สึกได้เลาๆ ว่า ต่อให้เป็นราชวงศ์แห่งจิ๋วโจว เขาก็ไม่กลัวแม้แต่ น้อย

ในเวลานี้ เขาเชื่อใจหยางเฉินมาก อันที่จริงเขาก็ไม่มีทาง

เลือกอื่นแล้ว

ตั้งแต่ที่เขาได้ก้าวเข้าสู่ตระกูลอวี่เหวิน เขาก็ถูกกำหนดให้ เผชิญหน้ากับทุกสิ่งทั้งหมดนี้

“คุณพูดถูก พ่อของคุณเป็นผู้นำของหนึ่งในแปดตระกูลแห่ง เยี่ยนตู แม่ของคุณเป็นหญิงราชนิกุลจากราชวงศ์แห่งจิ๋วโจว แต่ ทั้งหมดนี้มาจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อแม่คุณ เกี่ยวอะไรกับคุณ?”

“คุณก็แค่เกิดมาในครอบครัวที่ดี หากไม่ได้รับการคุ้มครอง จากพ่อแม่ คุณจะประสบความสำเร็จอะไรได้ด้วยความสามารถ ของคุณเอง?”
“เขาเป็นเพียงลูกนอกกฎหมายที่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลอ เหวิน ไม่มีภูมิหลังใดๆ แต่เขาเติบโตขึ้นมาจนถึงทุกวันนี้ด้วยตัว เขาเอง ในเวลาเพียงไม่กี่นาที ก็สามารถกำหนดชะตากรรมของ ตระกูลอวี่เหวินได้”

“คุณบอกผมที ลูกนอกกฎหมายแบบนี้ คุณจะเอาอะไรไป เปรียบเทียบกับเขา?”

“แล้วคุณ เหมาะสมหรือเปล่า?”

หวังเฉินเผชิญหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา พอเขาพูดแบบนี้ทั้งหมดก็เงียบสงัด

หยูเหวินหวก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และทันใดนั้นก็ระเบิดเสียง หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “คุณพูดถูก แต่ทุกอย่างต้องสร้าง ขึ้นมา ทุกสิ่งที่ตระกูลอวี้เหวินประสบเป็นฝีมือของเขา เขา สามารถพูดเพียงประโยคเดียวก็โค่นล้มตระกูลอวี่เหวินได้จริงๆ

“ไม่อย่างนั้น เขาจะเอาอะไรมาเทียบกับผม?”

“ผมเกิดมาในครอบครัวที่ทรงอำนาจ แต่ศักยภาพของผมก็ เป็นส่วนหนึ่งด้วย”

“ในเมื่อผมมีเงื่อนไขที่ดีเป็นพิเศษเช่นนี้ ทำไมจะใช้มันไม่ได้ ล่ะ?”

“ความคิดเช่นนี้ของคุณ คือการเกลียดคนรวยและอำนาจ

“ผมมีพ่อแม่ที่มีภูมิหลังแข็งแกร่ง คุณจะทำอะไรผมได้?”
หยูเหวินหวูหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความ ดุร้าย

ในเวลานี้ เขาดูน่ากลัวเล็กน้อย ราวกับว่าบ้าไปแล้ว

หวังเฉินแค่ยิ้มเยาะ “เชื่อว่าอีกไม่นาน คุณก็จะรู้ว่าคุณไม่ สําคัญในสายตาของเขาเลย”

ทันทีที่เขาพูดจบ พ่อบ้านชราก็บุกเข้าไปในห้องประชุมอีกครั้ง ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส “ผู้นำ ข่าวดี! ข่าวดี! หลังจากวิกฤต ของตระกูลได้รับการแก้ไข มูลค่าตลาดซึ่งลดลงอย่างรวดเร็วก็ เพิ่มขึ้นอย่างมาก โดยไม่ทราบสาเหตุ มูลค่าทรัพย์สินของพวก เราที่เสียหาย ในวันนี้ ตามแนวโน้มการเติบโตในปัจจุบัน เรา สามารถกู้คืนได้ภายในสองชั่วโมง

ทุกคนมีสีหน้าตกใจกับคำพูดของพ่อบ้านชรา

หวังเฉินผู้ซึ่งหดหู่อยู่เป็นเวลานานแล้ว ระเบิดหัวเราะออกมา ทันที แล้วพูดว่า “หยูเหวินหว ตอนนี้คุณยังต้องการจะพูดอะไร อีก?”

“ยังจำที่ผมพูดเมื่อกี้ได้ไหม?”

“เขามีทุกอย่างในวันนี้ได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเอง เมื่อเทียบ กับเขา คุณไม่มีอะไรเลย”

“จนถึงขนาดที่ว่า คุณไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเปรียบเทียบ กับเขาด้วยซ้ำ!”

หวังเฉินหัวเราะลั่น แล้วพูดด้วยคำพูดที่เฉียบคมอย่างถึงขีดสุด

หยูเหวินหวูหน้าซีดเผือด ดวงตาแดงก่ำ พูดอย่างโกรธเกรี้ยว

“เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง! แค่คนขี้แพ้คนเดียว จะทำแบบนี้ได้ยัง ไง? ทุกอย่างมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ! มันเป็นเรื่องบังเอิญทั้งนั้น! เขาแทบจะครามออกมา แล้วเขาก็วิ่งออกจากห้องประชุม

ภายใต้สายตาที่จับจ้องของทุกคน

อวี่เหวินเกาหยางหลับตาลง ผ่านไปเป็นเวลานานจึงลืมตาขึ้น และมองไปที่หวังเฉิน แล้วพูดอย่างมีนัยลึกซึ้ง “คุณบอกเขาว่า ผมสามารถให้ทุกอย่างที่เขาต้องการ ต่อให้เป็นชีวิตของผม ถ้า เขาต้องการก็สามารถเอามันไปได้ทุกเมื่อ

ทุกคนตะลึงกับคำพูดประโยคนี้ของเขา

แม้แต่หวังเฉินก็ยังแปลกใจ เขาไม่รู้ว่าความเกลียดชังระหว่าง หยางเฉินและอวี้เหวินเกาหยางนั้นลึกซึ้งถึงขั้นไหน รู้เพียงว่า หยางเฉินมีความสามารถในการโค่นล้มตระกูลอวี่เหวิน

อวี่เหวินเกาหยางนิ่งไปชั่วคราว แล้วพูดต่อ “แค่หวังว่า เขาจะ ปล่อยตระกูลอวี่เหวินไป ผมยินดีจ่ายราคาใดๆ สำหรับความผิด พลาดที่ผมทำไว้ในอดีต!

พูดจบ เขาก็หันหลังเดินจากไป

หวังเฉินมองไปที่ด้านหลังของอวี้เหวินเกาหยาง พลันรู้สึกว่า ร่างกายของอวี่เหวินเกาหยางมีอาการหลังค่อมเล็กน้อย

“ผมจะบอกต่อให้เขาฟัง”
จนกระทั่งแผ่นหลังของอวี่เหวินเกาหยางจางหายไปอย่าง สมบูรณ์ หวังเฉินจึงพูดขึ้นเงียบๆ

เวลาเดียวกัน ภายในห้องเพรสซิเดนท์สูท ที่ชั้นบนสุดของโรง

แรมเยี่ยนตู

หยางเฉินยืนอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่แบบฝรั่งเศส มองออก ไปนอกหน้าต่างด้วยใบหน้าเศร้าหมอง

ไม่รู้ว่าเหตุใด ที่เคยคิดว่าเขาทำแบบนี้แล้วจะสามารถสัมผัส ได้ถึงความสุข

ในเวลานี้ เมื่อหยูเหวินหวูถูกปลดออกจากตำแหน่งทายาท แล้ว อวี่เหวินเกาหยางก็รู้สึกเสียใจเช่นกัน ทำไมในใจเขาถึงไม่รู้ สึกมีความสุขเลยสักนิด

ทันใดนั้น หวังเฉินก็โทรเข้ามา

“หยางเฉิน เขาขอให้ผมบอกคุณว่า เขาสามารถให้ทุกอย่างที่ คุณต้องการได้ เขายินดีที่จะรับผิดชอบต่อความผิดพลาดที่เขา ทําในอดีต”

“แม้ว่าคุณต้องการชีวิตของเขา ก็สามารถเอามันไปได้ทุก เมอ”

“แค่หวังว่า คุณจะปล่อยตระกูลอวี่เหวินไป!”

หลังจากวางสายของหวังเฉิน หยางเฉินก็ยืนอยู่หน้าหน้าต่าง ฝรั่งเศสด้วยสีหน้าอ้างว้าง ราวกับรูปปั้นที่มีดวงตาลึกล้ำ
ความจริงเมื่อเดินมาถึงวันนี้ เขาก็ชนะแล้ว แต่หัวใจของเขา กลับไม่มีความสุขเลยแม้แต่นิดเดียว

ถ้าแม่ของเขาก่อนตายไม่ได้บังคับให้ตนสาบานว่าจะไม่แก้ แค้นตระกูลอวี่เหวิน บางทีตระกูลอวี่เหวิน อาจจะอันตรธานหาย ไปตั้งแต่วันที่เขากลับมาจากชายแดนเหนือแล้ว

บ่ายวันนั้น ข่าวที่น่าตกใจได้แพร่สะพัดไปทั่วเมืองเยี่ยน

มันคือข่าวหยูเหวินหวูถูกถอดออกจากตำแหน่งทายาท และ หวังเฉินขึ้นรับตำแหน่งทายาทคนใหม่

เพียงพริบตา หลายคนเริ่มขุดคุ้ยเบื้องหลังของหวังเฉิน และ ในไม่ช้าทุกอย่างเกี่ยวกับเขาก็ถูกขุดขึ้นมา

เช้าวันรุ่งขึ้น ห้องทำงานของประธานที่ชั้นบนสุดของสำนักงาน ใหญ่ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป

ในเวลานี้ฝนกำลังฟุ้งตลบอยู่ภายใน คนงานก่อสร้างหลาย คนกำลังรื้อถอนตกแต่งภายในห้องทำงาน