บทที่ 486 ประธานลั่วผู้ไร้อำนาจ

“หัวหน้า เมื่อกี้ไอ้สารเลวสองคนนี้แหละที่บุกเข้ามาโดยไม่ สนใจการขัดขวางของพวกเราเลย คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ จะกล้ามา ทําร้ายหลานชายของประธาน ง

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนเมื่อครู่ รีบพูดกับหัว หน้ารปภ.

สีหน้าของหัวหน้ารูปภ.ยิ่งโกรธจัด เขาจ้องเขม็งไปที่หยางเฉิน แล้วพูดว่า “แม้แต่เยี่ยนเงินกรุ๊ปก็ยังกล้าบุกเข้ามา ต้องยอมรับ ว่าพวกคุณกล้าหาญมาก”

พูดจบ เขาก็โบกมือ “พาตัวสองคนนี้ออกไป

“หัวหน้า เจ้าหนุ่มสองคนนี้เป็นผู้ฝึกวิชาที่แข็งแกร่งมาก

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนที่เพิ่งพบที่หน้าประตูรีบ เดินเข้าไปกระซิบบอก

หัวหน้ารูปภ.ตะโกนขึ้นมาทันที “ฟาดด้วยกระบองให้สลบ

แล้วค่อยลากออกไป!” ไม่นาน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่าสิบคนพร้อม

กระบองยางในมือ ได้วิ่งไปหาหยางเฉินและหม่าชาวพร้อมกัน

ตลอดเวลาหยางเฉินและหม่าชาวล้วนมีสีหน้าสงบนิ่งราวกับ ว่าไม่รู้สึกว่ามีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่าสิบคนกำลังจะโจมตีพวกเขา

ทานเฟยเฟยกำลังจะร้องไห้แล้ว คิดว่าหากไม่ใช่เพราะตัวเธอ หยางเงินคงไม่ถูกลากเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย ในใจเธอเกิดความ รู้สึกผิดขึ้นมา

“ใครกล้าทําร้ายเขา ให้ข้ามศพฉันไปก่อน!”

ทันใดนั้นหานเฟยเฟยได้ก้าวไปข้างหน้า ผายมือออกแล้วยืน

ขวางอยู่ตรงหน้าหยางเฉิน สีหน้าเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

เมื่อเห็นสิ่งที่หานเฟยเฟย ในหัวใจหยางเฉินก็มีความ อบอุ่นไหลผ่าน

แม้ว่าเรื่องราวจะเกิดขึ้นเพราะเธอ แต่ทั้งหมดซึ่งเหลยหาเรื่อง ใส่ตัวเอง หานเฟยเฟยทำได้ถึงขนาดนี้ก็นับว่าดีมากแล้ว

“พวกคุณแน่ใจนะว่าจะเอากระบองมาที่พวกเราสลบได้?”

หยางเฉินเอ่ยปากถามขึ้นในทันใด

“ไร้สาระ! พวกคุณกล้าตีหลานชายของประธานซึ่งจนสลบ พวกเราจะตีพวกคุณสลบบ้าง? มันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่เหรอ?”

หัวหน้ารูปภ.ยิ้มเยาะ

เขาได้รับการเลื่อนตำแหน่ง โดยซ่งซวี่หยาง ตอนนี้ซึ่งเหล่ยถูก หักข้อมือ แล้วยังถูกตีสลบ เขาก็ย่อมต้องการล้างแค้นให้ซึ่งเหล่ ย

เยี่ยนเฉินกรุ๊ปได้รับการสนับสนุนจากตระกูลอวี่เหวิน ตั้งแต่เขาเข้ารับตำแหน่งหัวหน้ารูปภ. ยังไม่เคยเห็นใครกล้าก่อเรื่องที่ นี่เลย

นานๆ ทีจะได้เจอปัญหา แล้วยังเกี่ยวข้องกับคนของตระกูลซ งอีก เขาย่อมต้องแสดงออกให้ดี

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”

จู่ๆ หยางเฉินก็พูดขึ้นมา

หม่าชาวคันไม้คันมือ เตรียมพร้อมเคลื่อนไหวอยู่นานแล้ว คำ พูดของหยางเฉินเป็นเหมือนคำสั่งให้ลงมือทำ

“จัดการมัน ตีไอ้สารเลวสองคนนี้ที่กล้ามาก่อเรื่องในเยียนเฉิ นกรุ๊ปให้สลบไปเลย!”

ทันทีที่หัวหน้ารูปภ.ออกคำสั่ง บรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยที่กำลังเข้าใกล้หยางเฉินและหม่าชาว ก็รีบกรูเข้าไป อย่างฮึกเหิม

หม่าชาวแสยะยิ้มมุมปากอย่างเหี้ยมโหด ขยับข้อมือ เตรียม พร้อมลงมือ

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายนี้ ทันใดนั้นเสียงคำราม โกรธเกรี้ยวก็ดังก้องไปทั่วห้องโถงชั้นหนึ่ง

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่าสิบคนทยอยหยุดลง แต่ละ คนหันไปมองชายวัยกลางคนที่เพิ่งเข้ามาในห้องโถง
“ประธานลั่ว!”

เมื่อเห็นคนที่ประตู มีคนจำได้ว่าเป็นถั่วถึง จึงอุทานออกมา

ทันที

ในเวลานี้ บนใบหน้าของวซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธ เขาไม่รู้

ว่าหยางเฉินมาถึงเมืองเขียนแล้ว ทันทีที่มาถึงบริษัท ก็เห็น

หยางเฉินถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย

ตอนนี้ภารกิจที่หยางเฉินมอบหมายให้เขาทำ เขายังทำเสร็จ ไม่ถึงครึ่ง ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หยางเฉินเกือบโดนเจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยทำร้ายเข้าแล้ว

จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความกังวล เดินตรงเข้าไปหาหยาง เฉินทีละก้าว

“ประธานลั่ว เจ้าหนุ่มสองคนนี้หักข้อมือหลานชายของ

ประธานซ่ง แล้วยังตีเขาจนสลบ

“คุณขัดขวางไม่ให้พวกเราลงมือ ถ้าหากประธานซึ่งรู้เรื่องนี้ เข้า คงไม่ค่อยดีใช่ไหม?”

“ผมขอแนะนำประธานล้วว่าอย่ายุ่งกับเรื่องของคนอื่นให้มาก นัก เรื่องราวทางนี้ผมจะเป็นคนจัดการเอง”

หัวหน้ารูปภ.พูดเยาะเย้ย

เมื่อเผชิญหน้ากับลั่วปิง เขาไม่เพียงไม่แสดงความเคารพใดๆ ในคำพูดก็เต็มไปด้วยการคุกคาม
ทั่วถึงกำลังจะเดินเข้าไปทักทายหยางเฉิน แต่กลับสังเกตเห็น สายตาของหยางเฉินบอกเป็นนัยว่าไม่ต้องการเปิดเผยตัวตน ของเขา ลั่วปิงจึงตระหนักว่าหยางเฉินยังไม่คิดจะเปิดเผยตัวตน ของเขา ในขณะนี้

“คุณพูดอะไรนะ?”

ล้วปิงเดินเข้าไปหาหัวหน้ารูปภ. แล้วพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

หัวหน้ารูปภ.ขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างเย็นซาว่า “หลานชายของ ประธานซึ่งถูกทำร้าย พวกเรากำลังจัดการเรื่องต่างๆ แทน ประธานซ่ง ถ้าประธานรั่วไม่อยากมีปัญหา ก็อย่ายื่นมือเข้ามายุ่ง ดีกว่า”

“คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้มีสิทธิ์มาสอนให้ผมทำอะไร?” ลั่วปิงตะโกนเสียงสูงใส่ทันทีอย่างโกรธเคือง

สีหน้าของหัวหน้ารูปภ.ชะงักงันทันที แววชั่วร้ายฉายผ่าน ดวงตา เขาหรี่ตาพลางพูดว่า “ประธานลั่ว น่าจะเข้าใจในสิ่งที่ผม พูดใช่ไหม? หลานชายของประธานซึ่งถูกทำร้าย แต่คุณกลับ ตำหนิและขัดขวางพวกเรา หรือว่าคุณเป็นคนบงการ เจ้าหนุ่ม สองคนนั้นจึงกล้าลงมือกับหลานชายของประธานซึ่ง?”

หัวหน้ารปภ.ดูเป็นคนหยาบคาย แต่กลับคิดการณ์ละเอียด รอบคอบ

เขารู้ว่าผู้บงการที่แท้จริงที่อยู่เบื้องหลังเยี่ยนเฉินกรุ๊ปในตอนนี้ คือทายาทสายตรงของตระกูลอวี่เหวิน ส่วนซึ่งหมิงซูว์ก็เป็นคนสนิทที่ได้รับการฝึกอบรมจากตระกูลอวี่เหวิน

ดังนั้นการที่เขาช่วยเหลือซึ่งหมิงซูว์ ก็หมายความว่าเขากำลัง ช่วยเหลือทายาทสายตรงของตระกูลอวี่เหวินอยู่

หยางเฉินยืนอยู่ข้างๆ ทั่วปิงเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ถ้า หากในเวลานี้เขายังขี้ขลาดต่อไป จะต้องทำให้หยางเฉินผิดหวัง

อย่างแน่นอน

“ไสหัวออกไปให้พ้นจากสายตาของผมภายในสิบวินาที มี ฉะนั้นทั้งหมดจะถูกไล่ออก!”

ลั่วปิงไม่อยากพูดอะไรไร้สาระ ท่าทีของเขาแข็งแกร่งมาก

ตั้งแต่เขามาถึงสำนักงานใหญ่ของเยี่ยนเงินกรุ๊ป ก็ระมัดระวัง ตัวในทุกเรื่อง ด้วยเกรงว่าจะทำอะไรผิดพลาด และถูกคนสนิทที่ ได้รับการฝึกอบรมจากตระกูลอวี่เหวินจับจุดอ่อนได้ ซึ่งจะสร้าง ปัญหาให้กับหยางเฉิน

อาจกล่าวได้ว่า เขาได้กล้ำกลืนความอัปยศอดสู ใช้ชีวิตผ่าน วันเวลาที่มืดมน ตอนนี้หยางเฉินมาแล้ว เขายังมีอะไรที่ต้องกังวล อีก?

“พวกเราเป็นคนของประธานซ่ง ผมเกรงว่าคุณจะไม่มีสิทธิ์มา ไล่พวกเราออก”

หัวหน้ารูปภ.ไม่เกรงกลัวสิ่งใดเพราะมีคนหนุนหลัง เขาเป็นคนของซ่งซวี่หยาง แล้วเหตุใดต้องกลัวลั่วปิงด้วย?
“ครบสิบวินาทีแล้ว พวกคุณถูกไล่ออก ไสหัวออกไปได้แล้ว!” ลั่วปิงยกข้อมือขึ้นดูเวลานาฬิกา แล้วประกาศออกไป “ลั่วปิง คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้!

ในที่สุดหัวหน้ารูปภ.ก็ตระหนักว่า ถั่วปังกำลังใช้ท่าทีแข็ง กร้าวจริงๆ ไม่ต้องเรียกประธานรั่วแล้ว เรียกชื่ออื่นแทน

“ตอนนี้ขอไล่สมาชิกทั้งหมดของแผนกรักษาความปลอดภัย ออกในนามของสํานักงานใหญ่ของบริษัท

จากนั้นลั่วปิงก็กดโทรออก แล้วสั่งการทันที เมื่อได้ยินคำพูดของลั่วปิง สีหน้าของหัวหน้ารูปภ.ก็มืดมนมาก ขึ้น

“เอาล่ะ พวกคุณถูกไล่ออกแล้ว ตอนนี้ก็ใสหัวออกไปจากเขียน เฉินกรุ๊ปได้แล้ว”

ลั่วปิง กล่าวอย่างเย็นชา

จากนั้น ก็เดินเข้าไปอยู่เคียงข้างหยางเฉินและหม่าชาว แล้ว เอ่ยปากพูดว่า “พวกคุณสองคนไปกับผม!

พูดจบ ลั่วปิงก็ก้าวไปข้างหน้า ตามติดด้วยหยางเฉินและหม่า ชาว

แต่สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็คือ ถั่วซึ่งเพิ่งประกาศต่อหน้าผู้คน ว่าเขาได้ไล่สมาชิกทั้งหมดของแผนกรักษาความปลอดภัยออก แล้ว ในเวลานี้ หัวหน้ารูปภ.ได้พาคนเข้ามาขวางทั่วปิงไว้
“พวกคุณทําอะไรฝ่าฝืนหลักการกล้ามาขวางทางผมเหรอ?” วงครามอย่างโกรธเคือง

หัวหน้ารูปภ.ยั่วยุเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ซึ่งทำให้เขาโกรธมาก ภายในบริษัท เป็นเรื่องปกติที่จะตกเป็นเป้าหมายของผู้บริหาร ระดับสูง

ตอนนี้แม้แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ระดับล่างสุด ของบริษัทก็ยังกล้ามองข้ามตน แล้วยังทำต่อหน้าหยางเฉินด้วย แค่คิดก็รู้แล้วว่า ในใจวปิงโกรธมากแค่ไหน ในเวลานี้