บทที่ 485 สมควรชะล้างให้สะอาดแล้ว

“ตอนนี้รู้จักความเกรงกลัวแล้วสินะ?”

“ผมบอกคุณก็ไม่เสียหาย ลุงของผมชื่อข่งหยาง เป็นรองผู้ จัดการทั่วไปของเยี่ยนเงินกรุ๊ป เขารับผิดชอบงานด้านทรัพยากร บุคคล”

“ในเมื่อรู้จักความเกรงกลัวแล้ว ทำไมยังไม่รีบคุกเข่าลง อ้อนวอนให้ผมปล่อยคุณไปล่ะ?”

“มิฉะนั้น วันนี้คุณจะไม่สามารถออกจากเยี่ยนเงินกรุ๊ปไปได้ ผมพูดเพียงประโยคเดียว ก็สามารถตีหัวคุณแบะเป็นหัวหมูได้ เลย”

ซึ่งเหล่ยทำหน้าเย่อหยิ่งภาคภูมิใจดูกวนประสาท พูดพลางจุด บุหรี่ให้ตัวเอง

บนผนังด้านข้าง มีป้ายห้ามสูบบุหรี่เตะตาอยู่ แต่เขาไม่เห็นอยู่

ในสายตาเลย

“ทำไมจู่ๆ ผมถึงเกิดภาพลวงตาว่า เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเป็นทรัพย์ สมบัติของตระกูลซ่งของคุณ?”

หยางเฉินถามด้วยรอยยิ้มทันที

ซ่งเหล่ยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “คุณพูดแบบนี้ ถือว่าถูกครึ่ง หนึ่ง”
“เอ๊ะ? หมายความว่ายังไง?”

หยางเฉินเกิดความสนใจขึ้นมา

“คุณควรรู้ว่า ที่ยืนอยู่เบื้องหลังเยี่ยนเงินกรุ๊ปคือตระกูลอ เห วิน แต่ในความเป็นจริง คนของตระกูลอวี่เหวินจะไม่ยื่นมือเข้าไป ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของบริษัทโดยตรง

“ในเวลานี้ จําเป็นต้องมีการฝึกอบรมคนสนิทมาบริหารบริษัท ส่วนลุงของผมก็ได้รับการฝึกอบรมจากตระกูลอวี่เหวิน เป็นคน สนิท ให้มาบริหารเยียนเฉินกรุ๊ป”

“คุณอย่าประมาทลุงของผมเด็ดขาด แม้ว่าจะเป็นเพียงรอง ประธานบริษัท แต่อำนาจและตำแหน่งของเขาในบริษัทนั้นห่าง ไกลจากลัวปิง ผู้จัดการทั่วไปของเยี่ยนเงินกรุ๊ป ที่เพิ่งเข้ามารับ ตำแหน่งได้ไม่นานอยู่มาก

“คำพูดของลุง ตำแหน่งสูงๆ ในเยียนเฉินกรุ๊ปไม่มีใครกล้าไม่ ฟัง แต่คําพูดของลั่วปิง ทุกคนจะเห็นเป็นอากาศ ไม่เห็นอยู่ใน สายตา”

“ผมพูดแบบนี้ คุณก็น่าจะรู้ว่าลุงของผมเป็นอะไรในเยียนเฉิ

นกรุ๊ปใช่ไหม?”

ซ่งเหล่ยดูเหมือนจะกระตือรือร้นในการเอาอำนาจของตนมา คุยโม้อย่างมาก

เพียงไม่กี่ประโยคก็บอกได้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป
สิ่งที่เขาไม่ทันได้รู้สึกตัวก็คือ ในส่วนลึกของดวงตาของหยาง เฉิน มีแววอาฆาตระยิบระยับอยู่

เขามอบหมายให้ทั่วปิงมาเป็นผู้จัดการทั่วไปของสำนักงาน ใหญ่ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นหัวหน้าแต่ ในนามโดยสิ้นเชิง

คนที่ควบคุมบริษัทจริงๆ ยังคงเป็นคนสนิทที่ทายาทสายตรง

ของตระกูลอวี่เหวินฝึกฝนอบรมขึ้นมา

เกรงว่าภายในเยียนเฉินกรุ๊ป อาจไม่ได้มีแค่ซึ่งหมิงซูว์เพียง คนเดียวเท่านั้น แต่ยังมีผู้บริหารระดับสูงคนอื่นๆ ที่เป็นคนสนิทที่ ได้รับการฝึกอบรมจากตระกูลอวี่เหวินด้วย

มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับทั่วปิงที่จะควบคุมเยียนเฉินกรุ๊ปได้ อย่างสมบูรณ์

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หยางเฉินก็รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้มาที่เมืองเยี่ยน

ก่อนหน้านี้ เพื่อช่วยเหลือลั่วปิง ให้ควบคุมเยียนเฉินกรุ๊ปได้ก่อน

แต่ตอนนี้มันก็ยังไม่สายเกินไป เวลาที่เหมาะสมแล้ว

จะว่าไปแล้ว หากไม่ได้มอบหมายให้ลัวปิงมาเป็นผู้จัดการ ทั่วไป เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าใครคือคนสนิทที่ตระกูลอวี่เหวินฝึก อบรมขึ้นมาในเยี่ยนเฉินกรุ๊ป?

ตอนนี้ก็สามารถช่วยกันสะสางปัญหาได้พอดี

“เยี่ยนเฉินกรุ๊ป ถึงเวลากวาดล้างทำความสะอาดครั้งใหญ่แล้ว”
หยางเฉินพึมพำกับตัวเอง

“หนุ่มน้อย ผมบอกคุณไปมากแล้ว ตอนนี้คุณรู้ตำแหน่งของ

ผม ในเยียนเฉินกรุ๊ปแล้วใช่ไหม? ในเมื่อคุณรู้แล้ว ยังไม่รีบ

คุกเข่าลงอ้อนวอนขอความเมตตาอีก!”

ซ่งเหล่ยพูดเร่งรัด

ถ้าไม่ใช่เพราะหยางเฉินสนิทสนมกับหานเฟยเฟยมาก เขาคง

ไม่ยืนกรานที่จะให้หยางเฉินคุกเข่าขอความเมตตา

เขาต้องการให้หยางเฉินคุกเข่าลงต่อหน้าหานเฟยเฟย ทำให้ หานเฟยเฟยรู้ว่าหยางเฉินเป็นเพียงมดตัวหนึ่งเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

“ไร้สาระ!”

หยางเฉินพูดขึ้นมาเบาๆ

“คุณพูดอะไรน่ะ?”

ช่งเหล่ยยังไม่ได้สติกลับมา

ในเวลานี้ หม่าชาวได้เดินเข้ามา แล้วจับข้อมือของซ่งเหล่ย

“คุณต้องการจะทำอะไร?”

ไว้

สีหน้าของซ่งเหล่ยเปลี่ยนไปอย่างมากทันที เมื่ออยู่ในกำมือ ของหม่าชาวเขาไม่มีอำนาจต้านทานได้เลยแม้แต่น้อย

“แกร๊ก!”

ทันทีที่เสียงของเขาเงียบลง เสียงกระดูกหักก็ดังขึ้นอย่างชัดเจน ตามมาด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่แผ่ซ่านมาจาก ข้อมือ

จากนั้น เสียงโหยหวนที่น่าสังเวชก็ดังก้องไปทั่วห้องโถงชั้น หนึ่ง

ในเวลานี้ ทุกคนต่างตกตะลึง

สิ่งที่ซ่งเหล่ยพูดเมื่อครู่ พวกเขาได้ยินหมดแล้ว รู้ว่าซงซวี่ หยาง ลุงของซ่งเหล่ย เป็นรองผู้จัดการทั่วไปของเยี่ยนเงินกรุ๊ป ซ่งเหล่ยที่มีภูมิหลังเช่นนี้ กลับถูกคนหักข้อมือต่อหน้า

สาธารณชน

“พี่หยาง ทำไมพวกคุณถึงลงมือที่นี่ได้?”

หลังจากทานเฟยเฟยประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าอัน บอบบางก็เต็มไปด้วยความกังวลและตื่นตระหนก เธอเร่งรัด อย่างร้อนใจ “พี่หยาง พวกคุณรีบออกไปเดี๋ยวนี้ หลังออกจาก เยี่ยนเฉินกรุ๊ปก็ไปที่สนามบิน และออกไปจากเมืองเยี่ยนทันที ไม่เช่นนั้น หากลุงของซ่งเหล่ยรู้เรื่อง พวกคุณจะไม่สามารถออก ไปได้อีกเลย”

หานเฟยเฟยรู้ว่าหยางเฉินมีตำแหน่งสูง ในมณฑลเจียงผิง แต่ กลับไม่รู้ว่าสถานะของเขาในเมืองเยี่ยนเป็นอย่างไร

ในเวลานี้ เธอแค่อยากให้หยางเฉินออกไปโดยเร็วที่สุด ถึงอย่างไรผู้อยู่เบื้องหลังเขียนเงินกรุ๊ปก็คือตระกูลอวี่เหวิน ซงซวี่หยางยังเป็นคนสนิทที่ได้รับการสนับสนุนจากทายาทสายตรงตระกูลอวี้เหวินคนของหยางทำให้ซ่งเหลี่ย พิการ ตอนหากหยางเฉินจะออกไป ก็คงเป็นเรื่องยากแล้ว

พอหน้าพลางยิ้มเล็กน้อย ต้อง

คุณ…คุณกล้าหักผม ผมจะ…คุณ!

ซ่งเหล่ยเจ็บปวดปานจะขาดใจ กุมมือที่ถูกหม่าชาวหน้า

หยางเฉินเลิกขึ้น แล้วพูดอย่างไม่พอใจ

หม่าชาวเดินไปหาเหล่ยอีกครั้ง โดยไม่พูดอะไร

“…จะอะไรน่ะ”

พอซ่งเหล่ยเห็นหม่าชาวเดินเข้ามาใกล้ตนตัวด้วยความ กลัว ความเจ็บปวดที่ข้อยังไม่จางหายไป เขากำลังกับตนอีกแล้ว

หม่าชาวไม่สนใจซ่งเหล่ยเลย กำปั้นต่อยเขากลับ

ทันที ขณะร่างของเขาร่วงลงกระแทกพื้นอย่างแรงเสียงใดๆ เลย

ภาพนี้ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนตกตะลึง

ตั้งแต่วินาทีที่ซ่งเหล่ยถูกหม่าชาวหักข้อมือ จนกระทั่งส่งเหล่ย สลบไป ทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วพริบตา

แม้แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเยี่ยนเงินกรุ๊ปก็ไม่ได้ สนใจ เรื่องราวก็จบลงแล้ว

แม้ผู้คนที่มาสมัครงานจะรู้สึกประหลาดใจ แต่ในใจก็รู้สึก สะใจ

พวกเขามาที่นี่เพื่อสมัครงาน แต่ได้มาพบกับซ่งเหล่ยคนที่อ้าง ว่ามีเส้นสาย แล้วยังเป็นคนเย่อหยิ่งวางอำนาจบาตรใหญ่มาก พวกเขารู้สึกทนดูไม่ได้อยู่นานแล้ว “พี่หยาง ถือว่าฉันขอร้อง พวกคุณรีบออกจากที่นี่เร็วๆ ได้

ไหม?”

หานเฟยเฟยแทบจะร้องไห้แล้ว เธอมองดูเจ้าหน้าที่รักษา ความปลอดภัยสิบกว่าคนที่กำลังมุ่งหน้าเข้ามา พลางพูดเร่งรัด หยางเฉิน

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ก็เป็นเพราะตน

ถ้าหยางเฉินทำให้ตระกูลอวี่เหวินขุ่นเคืองด้วยเหตุนี้ เธอจะ รู้สึกเสียใจอย่างแน่นอน

“ไป? ไปไหน?”
ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่าสิบคนรีบรุดเข้า มารายล้อมหยางเฉินและหม่าชาวในทันที หัวหน้ารูปภ.คนนั้น พูดด้วยสีหน้าเย็นชา

สีหน้าของทานเฟยเฟยซีดราวกับขี้เถ้าทันที เธอรู้ว่าหยางเฉิน ต่อสู้เก่ง แต่ที่นี่คือเยี่ยนเงินกรุ๊ป

ถ้าหยางเฉินกล้าลงมือที่นี่ นั่นก็แสดงว่ากำลังต่อต้านตระกูลอ

วี่เหวินอยู่

ตระกูลอวี่เหวินเป็นหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู เป็นหนึ่งใน ตระกูลมั่งคั่งที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของเมืองเยี่ยน

ในบรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่าสิบคน ยังมีอีก สองคนที่เพิ่งได้เห็นหยางเฉินและหม่าชาวที่หน้าประตูเยียนเฉินก รุ๊ป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ