บทที่ 475 ตัดมือทิ้ง

หรือว่า พวกเขาเป็นทหารที่เกษียณแล้วเหรอ?

หากเป็นเช่นนี้จริงๆ พวกเขาจะต้องมีพละกำลังอันแข็งแกร่ง ในหมู่ทหาร

ตามความเข้าใจของเขา หม่าชาวเป็นเพียงลูกน้องที่อยู่ข้าง กายหยางเฉิน ก็มีพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ แล้วหยางเฉินล่ะ?

มันควรจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวขนาดไหน?

หวงเทียนเชิงรู้ความแข็งแกร่งของหยางเฉินมาหน่อย

วันนี้ การวางแผนล่อหยางเฉินมา ไม่เพียงแต่เพื่อแก้แค้น แต่ ยังรวมถึงการทดสอบและดูว่าเบื้องหลังของหยางเฉินเป็นยังไง?

หากเป็นลูกชายที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลอวี่เหวินจริง ๆ เขาจะ

ฆ่าเขาโดยไม่ลังเล

ตระกูลหวง ไม่ได้มีฝีมืออย่างที่พวกเขาเห็นในตอนนี้ ยังมีท่าไม้ตายที่แข็งแกร่งกว่านี้ ยังไม่ปรากฏตัวจริงๆ

“คุกเข่าลง!”

หม่าชาวไม่ตอบถังคนแน่นอน จ้องมองไปที่ดวงตาของถังคน และตะโกนอย่างโกรธจัด

“ตุบ!”
ในความตกใจของทุกคน ถึงคนกลับคุกเข่าลงแทบเท้าของ หม่าชาว

แม้แต่ถังคุนเอง พอเขาได้สติกลับมา ก็ตระหนักว่าเขาตกใจ

เสียงตะโกนของหม่าชาว จนคุกเข่าลงบนพื้น ทันใดนั้นสิ่งที่หม่าชาวพูดก่อนหน้านี้ก็ปรากฏขึ้นในหัวเขา

บอกว่าจะทําให้คนเสียใจและคุกเข่าขอความเมตตา ตอนนี้ ทุกอย่างมันเป็นไปตามที่เขาพูดไม่ใช่เหรอ? เมื่อคิดเช่นนี้ ถึงคนก็เต็มไปด้วยความกลัว

“ท่านครับ ก่อนหน้านี้ผมมีตาหามีแววไม่ได้โปรดปล่อยผมไป เถอะครับ ไว้ชีวิตผมด้วย!”ถังคุนคลานอยู่บนพื้น ใบหน้าของเขา เต็มไปด้วยความสยดสยอง

มือปืน20คน ที่เหลือทุกคนตกตะลึง

เขาคุกเข่าจริงๆ!

ขอความเมตตาจริง ๆ !

“ฉันบอกแล้วไงว่าแกจะเสียใจ ผิดสัญญาไม่ได้อยู่แล้ว!”

แววตาเคร่งขรึมฉายแววในดวงตาของหม่าชาว และพูดอย่าง เย็นชา:”แกพูดว่า แกเป็นนักแม่นปืนที่ยิงถูกทุกนัด คาดว่า แกคง พอใจกับมือของแกมากใช่ไหม?”

“ถ้าเป็นเช่นนี้ ต่อไปนายเป็นขยะไร้ประโยชน์ซะ!”

ทันทีที่เสียงของเขาจบลง ก็เหยียบลงไป
“แกรีก!”

พร้อมกับเสียงกระดูกหัก มือของถังคนถูกหม่าชาวเอาเท้า

เหยียบอย่างรุนแรง

หลังจากนั้น เสียงคร่ำครวญอันเจ็บปวดก็ดังขึ้นทั่วทั้งคฤหาสน์

ตระกูลหวง

ทุกคนทําหน้างง!

หักแล้ว!

เขาหักมือหัวหน้าของหน่วยองครักษ์ปืนตระกูลหวง!

ทุกคนดูงง ชายหนุ่มคนนี้ เขาบ้าไปแล้วเหรอ?

ถูกสมาชิก20คนของหน่วยองครักษ์ในตระกูลหวงชี้ปืนไปที่ ศีรษะของเขา เขายังกล้าลงมือ และหักมือของหัวหน้าหน่วย องครักษ์ปืน

นี่มันไม่ได้เห็นตระกูลหวงอยู่ในสายตาเลยสักนิด!

ที่สำคัญ ผู้นำตระกูลหวง ยังยืนอยู่ข้างๆ เขายังกล้าทำแบบนี้?

“กูจะฆ่ามึง! กูจะฆ่ามึง! อ้ากก…….

ถังคนที่ถูกหักมือ เจ็บจนตะโกนออกมา

แต่เวลานี้สำหรับเขาแล้ว ความเจ็บปวดจากการหักมือของ เขา ยังไม่รุนแรงเท่ากับความเจ็บปวดในหัวใจของเขา
ในฐานะนักแม่นปืนที่ยิงแม่นทุกนัด การทำหน้าที่เป็นหัวหน้า หน่วยองครักษ์ปืนของตระกูลหวง ก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่า สถานะของเขาในตระกูลหวง นั้นสูงส่งเพียงใด

เขายิงปืนเป็นอย่างเดียว ตอนนี้มือของเขาหักแล้ว เขาจะยิง ปืนได้อย่างไร?

หวงเทียนเชิงไม่นึกเลยว่าหม่าชาวกล้าลงมือต่อหน้าเขา และ

หักมือหัวหน้าหน่วยองครักษ์ปืนของเขา

เขารู้ว่าทั้งหมดเป็นเพราะชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ และมองดู ทั้งหมดนี้ด้วยสายตาที่เย็นชา

เพราะเขาอยู่ที่นั่น หม่าชาวถึงกล้าลงมือ

ก่อนหน้านี้ หม่าชาวถูกพวกทุบหัวด้วยด้ามปืน แต่เขาอดทน โดยไม่ทําอะไรเลย

“ยิงซะ! ยิง! ฆ่าเขา!”

ถังคนนึกถึงเขาจะไม่สามารถใช้ปืนได้อีก เกลียดชังจนเสียสติ และสั่งให้ฆ่าหม่าชาวทันที

เพียงแต่ว่า มือปืน20คนที่เหลือ แม้ว่าจะเล็งปืนไปที่ศีรษะของ หม่าชาวในเวลานี้ แต่ก็ไม่มีใครฟังคำสั่งของเขา

หวงเทียนเชิงยังอยู่ที่นี่ เขาไม่พูด ใครกล้ายิง?

“ให้เขาหุบปากไปตลอดกาล!”

หวงเทียนเชิงขมวดคิ้วและออกคำสั่ง
“Üs!”

เสียงกระสุนปืนดัง เสียงคำรามของถังคุนหยุดลงทันที และมี หลุมด่าปรากฏขึ้นตรงกลางคิ้วของเขา ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ตายตาไม่หลับเลย

มือปืนคนอื่นทําเหมือนมองไม่เห็น และมองมาที่ หม่าชาวนิ่งๆ รอคําสั่งของหวงเทียนเชิงตลอดเวลา

หม่าชาวเพิ่งหักมือของถังคน โดยไม่มีการกระทำใด ๆ ดวงตาของเขากวาดไปที่มือปืนอย่างยั่วยุ เดินกลับมาอยู่หลัง ของหยางเฉิน แล้วยืนตัวตรง

จนถึงตอนนี้ ตระกูลหวงตระหนักว่าหม่าชาวเป็นเพียงลูกน้อง ของหยางเฉิน

ลูกน้องคนหนึ่ง ก็สามารถทำได้ขนาดนี้ แล้วเจ้านายของเขาจะ

ทําได้อย่างไร?

ความสงสัยแบบเดียวกันปรากฏในหัวใจของสมาชิกทุก คนในตระกูลหวง

“เจ้าหนู กล้ามาก่อเรื่องที่บ้านตระกูลหวง และยังกล้าไม่เกรง กลัวเช่นนี้ เพราะมีที่พึ่งสินะ?”

“ตามความเร็วของลูกน้องปกที่สามารถแยกชิ้นส่วนปืนพก ด้วยมือเดียว และพลังการต่อสู้ที่แท้จริงที่เขาแสดงออกมา คงจะ เป็นทหารที่เดินออกจากสนามรบสินะ?”

“เดิมทีฉันยังสงสัยว่าทำไมไม่มีข่าวในช่วงห้าปีที่แกหายตัวไปเลย ตอนนี้ฉันรู้แล้ว คาดว่าทีมของแกคงจะเป็นทีมที่มีความลับ สูง ใช่ไหม?”

“ถึงอย่างนั้น แกก็ไม่ควรมาก่อเรื่องที่บ้านตระกูลหวงของฉัน

ไม่ควรเลยจริงๆ!!

หวงเทียนเชิงดูเหมือนจะนิ่ง แต่ข้างใจตกใจอย่างมาก พูด โดยจ้องมองหยางเฉิน

เขาไม่แน่ใจว่าทุก ๆ อย่างที่เขาคาดเดานั้นถูกต้อง แต่ เนื่องจากการคาดเดาตัวตนของหยางเฉินและหม่าซาว ทำให้เขา ไม่กล้าสั่งฆ่าหยางเฉินและหม่าชาวจริงๆ

ถ้าเป็นอย่างที่เดาจริงๆ เขาจะกล้าฆ่าชายหนุ่มสองคนที่มีแนว โน้มว่าจะมีสถานะสูงมากในกองทัพ ซึ่งจะทำให้เกิดปัญหา มากมายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ไม่ว่าตระกูลหวงจะแข็งแกร่งเพียงใด พวกเขาไม่กล้าฆ่าทหาร

ของประเทศจิ๋วโจวโดยพลการ

หัวใจของหมาชาวดิ่งลง เขาไม่นึกเลยว่าเขาจะพลาดลงมือไป ก็ถูกหวงเทียนเชิงเดาคร่าวๆว่าพวกเขามาจากไหน

โชคดีที่อีกฝ่ายหนึ่งเป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น หากอีกฝ่าย รู้ตัวตนของพวกเขาได้จริงๆ ผลที่ตามมาจะร้ายแรง

หยางเฉินยิ้มอย่างสบาย ๆ และพูดอย่างใจเย็นว่า “เจ้าบ้าน หวง จินตนาการของมาก สำหรับเหตุผลที่ทำไมไม่มีข้อมูล เกี่ยวกับห้าปีที่หายตัวไปของฉันเลย ถ้าฉันบอกว่า เป็นเพราะฉันไม่ได้ทำอะไรเลยในห้าปีนั้น ดังนั้นข้อมูลมันจึงธรรมดามาก คุณ จะเชื่อไหม?”

นี่ถือได้ว่าเป็นเรื่องจริงของหยางเฉิน ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา เขา เคยไปชายแดนเหนือ อันที่จริงห้าปีที่อยู่ในชายแดนเหนือ แทบ จะอยู่ในสนามรบตลอด

ไม่เพียงแต่หวงเทียนเชิง แม้แต่ราชวงศ์แห่งจิ๋วโจว ก็ไม่รู้ อย่างชัดเจนว่าหยางเฉินไปที่ไหนในช่วงห้าปีที่ผ่านมา

แม้ว่าจะรู้เรื่องนี้ แต่ก็ไม่มีใครคิดได้ว่า เขาจะเป็นผู้พิทักษ์ที่

อายุน้อยที่สุดในประเทศจวโจว

เพราะยังไงก็มีเวลาแค่5 ปี จากขยะที่ไม่มีอะไรเลย ไปจนถึงผู้ พิทักษ์ของชายแดนเหนือ สำหรับคนอื่น มันเป็นเรื่องที่ไม่มีทาง เกิดขึ้นได้

แต่ว่า หยางเฉินได้สร้างปาฏิหาริย์ดังกล่าว

สําหรับคําตอบของหยางเฉิน หวงเทียนเชิงขมวดคิ้ว เขา ใน ตอนนี้ มีความรู้สึกแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ