บทที่ 469 โลกมันกลม

เพราะยังไง ภารกิจฆ่าหยางเฉิน หวงเทียนเชิงเป็นคนสั่ง

สุดท้ายหยางเฉินไม่ตาย กลับไปหาเรื่องที่บ้านตระกูลหวง หวงเทียนเชิงจะสามารถมอบตำแหน่งผู้สืบทอดให้เขาอย่าง ง่ายดายได้อย่างไร?

ตระกูลหวง ในทางด้านความรักใคร่ แม้ว่าจะเลือดเย็นมาก แต่ว่าหวงจง กลับฆ่าลูกสาวแท้ๆของหวงเทียนเชิง

แค่หวงเทียนเชิงยังอยู่ เขาจะไม่มีทางมอบตำแหน่งผู้สืบทอด ให้เชาง่ายๆแน่นอน

ถ้าหยางเฉินไปหาเรื่องตระกูลหวง หวงเทียนเชิงยิ่งสามารถ

หาทางปฏิเสธไม่ให้เขากลายเป็นผู้สืบทอดได้

“ฉันไว้ชีวิตคุณ ไม่ใช่ว่าสามารถยอมให้คุณยั่วยุครั้งแล้วครั้ง เล่า ภายในสิบวี ออกไปจากสายตาของฉัน มิเช่นนั้น ตาย!”

หยางเฉินพูดอย่างเย็นชา

พอสบตากับหยางเฉิน หวงจงก็อดสั่นไม่ได้ เขารู้สึกราวกับว่า เขาถูกจ้องมองโดยสัตว์ร้ายร่างกายของเขาก็หนาวเย็น

เขาไม่สงสัยเลยว่า ถ้าเขาไม่ออกไปจากสายตาของหยางเฉิ นภายในสิบวินาที หยางเฉินจะฆ่าเขาจริงๆ

“หวังว่าคุณจะคิดดีๆ ค่อยตัดสินใจว่าจะไปบ้านตระกูลหวงไหม?”

หวงจงทิ้งประโยคดังกล่าว แล้วรีบหลีกทางปล่อยให้หยาง เฉิน

เมื่อเห็นหยางเงินเดินออกไป ดวงตาของหวงจงเต็มไปด้วย ความกังวล เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันทีและกด

หมายเลขโทรออก

“คุณปู่ ภารกิจล้มเหลว! ตอนนี้เขากำลังไปบ้านตระกูลหวง เขาบอกว่าเขาจะฆ่าคนที่อยากให้เขาตาย!”

หวงจงพูด

เรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ มันเกินขอบเขตความสามารถใน การจัดการของเขา ได้แต่รายงานตามความจริงกับหวงจงเฉิน ของเขาตามความจริงเท่านั้น

หวงเทียนเฉินซึ่งอยู่คฤหาสน์ห่างไกลจากบ้านตระกูลหวง ไม่ แปลกใจเมื่อได้ยินคำพูดของหวงจง เขาแค่พูดนิ่งๆ “รู้แล้ว นาย ต้องเข้าไปแทรกเรื่องนี้อีก แล้วจำไว้อย่าไปบอกใคร!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวงจงก็ตกใจ คุณปู่ตั้งใจจะช่วยหยางเฉินเห รอ?

เพราะไม่ว่ายังไง หากบอกเรื่องนี้กับหวงเทียนเชิง ขอแต่ ตระกูลหวงสามารถฆ่าหยางเฉินได้อย่างง่ายดาย ก็ถือเป็นบุญ ไม่แน่หวงเทียนเชิงอาจจะให้อภัยแก่ความล้มเหลวของภารกิจได้

แต่ว่า คุณปู่กลับอยากปกปิดเรื่องนี้ งั้นก็หมายความว่า เขาจะสละโอกาสนี้ แล้วรอให้หยางเฉินไปที่บ้านตระกูลหวงเพื่อจัดการ กับหวงเทียนเชิงเหรอ?

“นายได้ยินที่ฉันพูดรึเปล่า?”

หวงจงลืมตอบเพราะกำลังคิดอยู่ ซึ่งทำให้หวงเทียนเฉินไม่ พอใจทันที และถามอย่างเย็นชา

หวงจงตกใจและพูดอย่างรวดเร็ว. “คุณไม่ต้องกังวล ผมจะไม่ บอกเรื่องนี้กับใคร!”

“ดี ตอนนี้นายกลับบ้านตระกูลหวง รอดูการแสดงซะ!! หวง

เทียนเฉินสั่ง

เยี่ยน ในคฤหาสน์ตระกูลหวง

หวงเทียนเฉินที่เพิ่งวางสาย ยกยิ้มมุมปาก และพูดช้าๆ ว่า “นึกไม่ถึงเลยว่ารุ่นหลังของตระกูลอวี่เหวิน เติบโตขึ้นถึง ระดับในปัจจุบันแล้ว”

“ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าที่นายหายไป 5 ปี นายไปทำอะไรมากัน แน่? แล้วเกิดอะไรขึ้น? ถึงมีความสามารถเช่นนั้น ในระยะเวลา อันสั้น”

“ฉันเกรงว่าตอนนี้ตระกูลอวี่เหวิน คงจะเสียใจกับการตัดสิน ใจในตอนนั้นแล้วสินะ?”

หวงเทียนเฉินพูดกับตัวเอง “จู่ๆฉันก็คาดหวังกับการแสดง ของนาย ในบ้านตระกูลหวง”
ในเวลาเดียวกัน หยางเดินออกจากโรงแรมเยียน

“ไอ้หนู หยุด!”

ไม่นึกเลบว่า ทันทีที่เขาและหม่าชาวเดินออกจากโรงแรม จู่ๆก็ มีเสียง โกรธดังขึ้นข้างหลังเขา

เห็นร่างชายหนุ่มที่มีร่างกายสองคนขวางทางหยางเฉิน

หยางเฉินขมวดคิ้วและมองไปที่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา หน้านิ่ง

ชายหนุ่มคนนี้ก็คือ หวังหยู่ รุ่นหลังของตระกูลหวังที่เขาเคย เห็นเมื่อตอนที่เขาอยู่ที่สนามบินก่อนหน้านี้

ก่อนหน้านี้ที่เจอหวังหยู่ที่สนามบิน เขาสวมชุดหูฟัง และสวม เสื้อผ้าสไตล์ฮิปฮอปแบบหลวมๆ

แต่ว่า เขาถูกหม่าชาวเตะ เสื้อผ้าสกปรก ผมยุ่งหมด

ในตอนนี้ หวางหยู่เปลี่ยนไปสวมชุดทางการ เขาดูเหมือน ฮิปฮอปที่เคยเห็นที่สนามบินก่อนหน้านี้ตรงไหน?

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายมาที่โรงแรมเยียน เพื่อเข้าร่วมงาน แต่งงาน

เกรงว่าเขาคงยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นในโรงแรม ขนาด ผู้นำของตระกูลหว่างก็ถูกหยางเฉินฆ่าด้วยมือเอง ไม่เช่นนั้น เขา คงจะไม่กล้าปรากฏตัวต่อหน้าหยางเฉิน

“พวกคุณนี่เอง นี่ถือว่าโลกมันกลมรึเปล่า?”
“เดิมฉันส่งคนไปหาพวกคุณแล้ว แต่ไม่นึกเลยว่าพวกคุณจะ มาหาเอง”

“เห็นว่าพวกคุณเป็นชาวต่างชาติ และไม่รู้จักฉัน ฉันสามารถ

ไว้ชีวิตพวกคุณได้”

“คุกเข่าขอโทษฉัน และลอด ไต้หว่างขา และตัดแขนคนละข้าง ความแค้นของเมื่อก่อนๆ ถือว่าจบกัน!”

หวังหยู่พูดด้วยใบหน้าที่หยิ่งผยอง บอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้าง หลังเขายืนอยู่ข้างหลังเขา จ้องมองที่หยางเฉินและหม่าชาวอย่าง ถมึงทึง

“ในเจียง โจว ดูเหมือนจะไม่เคยเจอคนโง่มากมายขนาดนี้ ทำไมจึงมีคนโง่มากมายในใจกลางเมืองของประเทศจิ่วโจว ด้วย?”

หยางเฉินถามขึ้นทันที คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

“เป็นเพราะว่าเขียนเป็นเมืองหลวงของจิ๋วโจว ผู้คนจำนวน มากคุ้นเคยกับศักดิ์ศรี โดยอาศัยภูมิหลังของตระกูลเพื่อช่วยคน ชั่วก่อกรรมทําเข็ญ”

หม่าชาวเยาะเย้ยแล้วพูดประชดประชันว่า “บางทีอาจเป็น เพราะพวกเขาทำสิ่งเลวร้ายเหล่านี้มากเกินไป จนทำให้พวกเขา ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา คิดว่าใครๆ ก็ต้องคุกเข่าทักทายพวก เขาด้วยรอยยิ้มตอนเห็นพวกเขา ถึงจะแสดงตำแหน่งอันทรง เกียรติของความชอบธรรมในตนเองได้?”
หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย เหมือนครุ่นคิด แล้วพูดว่า “ไม่คิด เลยว่า หลังจากที่คุณมาอยู่เยี่ยนดูสักระยะหนึ่ง คุณจะเห็นสิ่ง ต่างๆ มากมาย ใช้ได้ มีความพัฒนา!”

เมื่อได้ยินคำชมของหยางเฉิน หม่าชาวยิ้ม”ขอบคุณสำหรับ คำชมครับพี่เฉิน!”

เมื่อเห็นหยางเฉินและหม่าชาวพูดคุยด้วยเสียงหัวเราะเหมือน ไม่มีใครอยู่ หวังหย่รู้สึกว่าเขาถูกเพิกเฉยจริงๆ และใบหน้าที่ อ่อนเยาว์ของเขาก็เต็มไปด้วยความโมโห

“ไอ้บ้า พวกแกกล้าเมินฉันเหรอ!”

หวังหยู่โกรธมากและพูดอย่างโกรธเคือง

หยางเฉินถามอย่างกะทันหัน “คุณบอกว่าคุณเป็นคนของ ตระกูลหวัง ปู่ของคุณชื่อหวังใช่ไหม?”

“ไอ้หนู ดูเหมือนว่าคุณจะรู้ว่าของฉันเป็นใคร”

“กลัวแล้วสินะ?”

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ยังไม่รีบคุกเข่าขอความเมตตา บางทีฉัน อาจจะให้ทางรอดกับคุณได้อีก”

เมื่อได้ยินว่าหยางเฉินรู้จักหวัง หวังหย่คิดว่าหยางเฉินกลัว

ทันใดนั้นก็ดูภูมิใจและได้ใจ พูดโดยมองไปที่หยางเฉิน

จู่ๆ หยางเฉินก็ส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้น งั้นฉันคงจะไม่ได้เข้าใจผิด เมื่อกี้เอง ปู่ของคุณ ถูกฉันฆ่าตายแล้ว”

“ไอ้เลว แกกล้า ถูกปูของฉัน!!

“ฉันเป็นหลานชายของผู้นำตระกูลหวัง รู้ไหมว่าตระกูลหวัง หมายถึงอะไรไหม?” “ตระกูลหวังกำลังทำงานให้ตระกูลหวงในแปดตระกูลแห่ง

เยี่ยนตู คุณกล้าเป็นฉันแบบนี้ แสดงว่าคุณกำลังเป็นตระกูลหวง”

“ตอนนี้ฉันจะสอนบทเรียนให้คุณในนามของตระกูลหวง เพื่อ ที่จะให้ชาวต่างชาติอย่างคุณจะได้รู้ว่าชะตากรรมของการขัดใจ ฉันเป็นอย่างไร!”

หวังหยุโมโหเพราะคำพูดของหยางเฉิน ระเบิดออกมาอย่าง สมบูรณ์

สีหน้าของหยางเฉินเต็มไปด้วยความขี้เล่น และพูดด้วยรอย ยิ้ม”เมื่อกี้ ฉันฆ่าคุณปู่ของคุณต่อหน้าตระกูลหวง ตอนนี้ฉัน กำลังคิดจะไปบ้านตระกูลหวง ไปฆ่าคนที่กำลังอยากตายเล่นสัก หน่อย”