บทที่ 461 กับดัก

“แกกล้าจ้างนักฆ่าส่วนตัวเอาไว้ด้วย?” หวังพูดอย่างโมโห

หวังหงเซียน ในฐานะผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำ จะไม่มีกำลังคน ของตัวเองได้อย่างไร?

ในฐานะตระกูลใหญ่ และอยู่ในอิทธิพลอำนาจตระกูลใหญ่ ถึง แม้เขาจะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำ ยังคงมีความเป็นไปได้ว่าจะ โดนแทนที่ได้ทุกเมื่อ

ถ้าไม่มีแผนการที่คุ้มครองตนเองไว้บ้าง จะต่อสู้กับเหล่าพี่น้อง ที่จ้องตำแหน่งตนเองเหล่านั้นได้อย่างไร?

ไม่ใช่เพียงแค่หวังหงเขียน ยังมีญาติพี่น้องตระกูลหวังคนอื่น

อีก ต่างมีผู้แข็งแกร่งที่ตนเองแอบเลี้ยงดูขึ้นมา

หวังก็เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน จะไม่รู้ได้อย่างไรกัน? เพียงแต่แต่ไหนแต่ไรไม่มีใครกล้าแสดงนักฆ่าที่ตนเองแอบ เลี้ยงดูไว้ออกมาต่อหน้าสาธารณชนมาก่อน

หวังหงเซียน ยังเป็นคนแรก!

“คุณพ่อครับ ผมรู้ว่าพ่อโกรธมาก แต่ที่ผมสามารถบอกพ่อได้ คือต่อให้ต้องสละตำแหน่งของผู้สืบทอดไป ผมก็ต้องแก้แค้นเพื่อ ลูกชายให้ได้!” หวังหงเรียนกัดฟันพูด

“แกถอยออกมาให้ฉันเลยนะ!” หวังตะโกนใส่
หวังหงเซียนส่ายหน้าแล้ว จากนั้นดวงตาทั้งสองมองไปยัง หม่าขาว พูดแบบกัดฟันแน่น “แก สมควรตาย!

“ฆ่าให้ฉันเดี๋ยวนี้ ”

เขาสั่งการไป นักฆ่าทั้งสี่คนรีบพุ่งออกไปยังทิศทางของหม่า ชาวทันที

ทันใดนั้น ทุกคนตกใจกันหมด!

หม่าชาวพูดจาแบบเย็นชา “ในเมื่อพวกแกวอนหาที่ตายนั้น ฉันจะช่วยพวกแก ให้สมหวัง

นักฆ่าทั้งสี่รีบกระโจนไปทางหม่าชาว

สี่คนนี้ คือมือสังหาร แต่ไม่รู้พูดว่าเป็นผู้พลีชีพที่หวังหงเขียน เลี้ยงดูมา

เดิมทีหวังหงเรียนคิดจะรอตอนที่ตนเองสืบทอดตำแหน่งของ ผู้นำ เจอกับอันตรายถึงค่อยเปิดเผย “ผู้พลีชีพ”สี่คนนี้ออกมา แต่นึกไม่ถึงว่าจะต้องเปิดเผยออกมาเร็วขนาดนี้

แต่นักฆ่าที่เขาภาคภูมิเป็นพิเศษ หม่าชาวกลับไม่ได้เห็นอยู่ใน สายตาแม้แต่น้อย เพียงแค่หัวเราะอย่างดูถูก จากนั้นทั้งตัวกลาย เป็นภาพวีด พุ่งเข้าไปแล้ว

ในห้องโถงงานเลี้ยง เหมือนมีลมแรงครามครู่หนึ่ง เสื้อผ้า ของคนนับไม่ถ้วนล้วนถูกพัดจนเกิดเสียงพี่มพับ

หม่าชาวพุ่งเข้ามาตรงหน้าของนักฆ่าคนที่หนึ่ง ตบลงไปอย่างสบายๆ ทีหนึ่ง

“ตาย!”

นักฆ่าเย็นชาไร้ที่เปรียบ ทันใดนั้น ในมือมีมีดที่คมกริบเล่ม หนึ่งปรากฏขึ้นมา แทงอย่างแรงเข้าไปยังตำแหน่งหัวใจของหม่า ชาวโดยตรง

ท่าทางของนักฆ่าวิ่งเข้าไปแบบมุ่งเอาชีวิต

เขาพยายามสังหารหมาชาวในที่เดียว

แต่ว่าแวบเดียวเขาก็รู้ว่าความคิดของตนเองโง่เขลามากแค่

ไหน

“ปิง!!

หม่าชาวตบบนศีรษะของนักฆ่าไปที่หนึ่ง เสียงแก๊ก”ดังขึ้นมา ชั่วพริบตาเดียวกะโหลกศีรษะแตกละเอียด

นักฆ่าคนแรก โดนตบจนร่างกายลอยขึ้นกลางอากาศ ตามมา ด้วยเสียงดังสนั่นที่หนึ่ง ร่างกายของเขาร่วงลงแทบเท้าของหวัง หงเซียนอย่างหนักอึ้ง

ตายราบคาบแล้ว!

หวังหงเชียนมองตรงเท้า นักฆ่าที่โดนตบจนสมองแตก หน้าตาเต็มไปด้วยความตกใจกลัว

“นี่..……..นี่เป็นไปได้ยังไง?

บนหน้าของเขาตกใจกลัวอย่างยิ่ง
เพื่อที่จะอบรมเลี้ยงดูนักฆ่าสี่คนนี้ เขาเสียเงินไปจำนวนมาก แค่ไหน มีเพียงเขาเองที่รู้แจ่มแจ้ง

แม้กระทั่งถูกส่งออกไปในสนามรบของต่างประเทศ เคยเป็น ทหารรับจ้างด้วย

นักฆ่าสี่คนนี้ ไม่มียกเว้นสักคนเดียว ทั้งหมดล้วนเป็นผู้

แข็งแกร่งที่เคยผ่านการทดสอบที่ยิ่งใหญ่มา

ในอดีต ทีมของนักฆ่าสี่คนนี้อยู่ในสนามรบ เคยสังหาร หัวหน้าของประเทศศัตรูมาแล้วด้วย

ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งชั้นนำของแปดตระกูลแห่งเยี่ยน ก็ไม่ อาจโจมตีการร่วมมือของสี่คนนี้ให้แพ้ได้

แต่ว่าตอนนี้ คนหนึ่งก็ตายอยู่ในมือของหม่าชาวแล้ว

“ตึง! ตึง! ตึง!”

หวังหงเซียนยังไม่ทันได้สติกลับมาจากความตื่นตกใจเมื่อสัก ครู่นี้ ตามมาด้วยร่างกายสามคนโดนซนจนลอยกลางอากาศอีก

ทั้งหมดล้วนร่วงลงแทบเท้าของเขาอย่างหนักอึ้งกัน

ทุกอย่างเกิดขึ้นในช่วงเวลาเพียงชั่วพริบตา

จนถึงตอนนี้ นักฆ่าสี่คนที่เขาทุ่มเทให้มาหลายปี และใช้จ่าย กำลังทรัพย์ไปมหาศาลเพื่ออบรมเลี้ยงดู ล้วนถูกหม่าชาวโจมตี สังหารทั้งหมด

โดยเฉพาะลักษณะการตายของแต่ละคนล้วนแล้วแต่น่าสังเวชอย่างมาก

ไม่มียกเว้นสักคนเดียว ทั้งหมดล้วนถูกโจมตีจนเสียชีวิตในที เดียว สมองยุบลง เสียชีวิตเนื่องจากบาดเจ็บที่สมอง

ไม่เพียงแค่หวังหงเซียนเท่านั้น ยังมีหวังและคนอื่นๆ ก็ตกใจ ค้างถึงที่สุดไปด้วย

คนของตระกูลใหญ่ที่มาเข้าร่วมพิธีแต่งงานเหล่านั้น พากัน ตกใจกลัวจนร้องตะโกนขึ้นมาแล้ว

แขกผู้มีเกียรติทุกคนล้วนลุกขึ้นมา พุ่งออกไปทางด้านนอก ห้องโถงงานเลี้ยงแล้ว

การตายของหวังไห่ก่อนหน้านี้ ยังไม่ได้ก่อให้เกิดความ วุ่นวายมหาศาลเช่นนี้เลย แต่ว่าครั้งนี้ หม่าชาวลงมือโหดเหี้ยม ที่สุด ชั่วพริบตาเดียวก็สังหารนักฆ่าสี่คน ถึงทำให้แขกตระกูล ใหญ่ที่ชีวิตอยู่ดีกินดีเหล่านั้นตกใจจนขวัญกระเจิงแล้ว

ไม่นานแขกผู้มีเกียรติในห้องโถงใหญ่วิ่งหนีเกลี้ยงแล้ว เหลือ เพียงคนของตระกูลหวังและตระกูลอ้ายที่ยังอยู่

หม่าชาวมองหวังหงเขียนอย่างดูถูกแวบหนึ่ง จากนั้นถอยกลับ ไปที่ด้านหลังหยางเฉินแล้ว ราวกับบอดี้การ์ดที่นิ่งสงบคนหนึ่ง เหมือนว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ล้วนไม่เกี่ยวข้องกับเขา แต่อย่างใด

“ชานี่ไม่เลว!”

ทันใดนั้นเสียงของหยางเฉินดังขึ้น ถึงทำลายความเงียบงันที่ดุจยามค่ำคืนนี้ลง

“เจ้าบ้านหวัง พูดขึ้นมาแล้ว ระหว่างฉันกับตระกูลหวังก็ไม่มี ความแค้นอะไรกันนะ”

“สรุปเกิดเรื่องอะไร ฉันว่าเจ้าบ้านหลังน่าจะรู้ชัดเจนดี “หวังว่าเจ้าบ้านหวังอย่าโดนคนอื่นหลอกใช้ ไม่อย่างนั้น

ตระกูลหวังตายอย่างไร เกรงว่าแกจะไม่รู้ด้วยซ้ำ

หยางเฉินพูดจาด้วยอารมณ์สงบนิ่ง

หลังจากนั้นเปลี่ยนเสียงทันใด มองทางอ้ายชวนที่อยู่ข้างกาย หวังหู พูดจาด้วยความหมายลึกซึ้ง “ท่านอ้าย คุณเป็นคนฉลาด มีบางเรื่อง ไม่ต้องให้ผมบอก คุณน่าจะเข้าใจดีเหมือนกัน”

“เห็นแก่หน้าของอ้ายหลิน ผมสามารถไม่ถือสาหาความกับ ตระกูลอ้ายได้”

“แน่นอนว่านี่ต้องดูด้วยว่าตระกูลอ้ายเลือกแบบไหน

หยางเฉินพูดจบ มองทางหวังอีกครั้ง “ถ้าฉันเดาไม่ผิดล่ะก็

เดิมทีอ้ายหลินจะไม่ปรากฏตัวในงานแต่งของวันนี้มั้ง?”

“นี่นายหมายความว่าอะไร?”

อ้ายชวนถามขึ้นฉับพลัน

“คุณถามเจ้าบ้านหวังเอาเองเถอะ!” หยางเฉินพูดขึ้น

“หวังหู สรุปว่าเรื่องอะไรกัน? อ้ายหลินหลานสาวฉันล่ะ?” อ้าย ชวนพูดอย่างโมโห ในสายตาเต็มไปด้วยความรู้สึกเย็นชา
ทันใดนั้นเขาสำนึกได้ว่าตนเองโดนหลอกเข้าแล้ว

สีหน้าหวังดูแย่เอามากๆ เขาย่อมรู้ดีเป็นธรรมดาว่านี่คือ

เหตุการณ์ที่ตระกูลหวงจัดขึ้น แต่จนถึงตอนนี้ คนของตระกูลหวง ยังไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นเลย “ท่านอ้าย เรื่องนี้ฉันให้ความกระจ่างกับนายได้ แต่ว่าตอนนี้ ศัตรูร่วมของพวกเราเป็นเจ้าหนุ่มสองคนนี้ พวกเราควรจะร่วมมือ

ต่อสู้สิ”

ไม่นานหวังตัดสินใจเลือกอยู่ในใจแล้ว

นั่นคือยังคงเลือกเชื่อใจตระกูลหวง!

เพราะเขาไม่มีทางเลือก ตระกูลหวง ในฐานะหนึ่งในแปดตระ กูลแห่งเยี่ยน หากเขาไม่เชื่อใจ หรือว่าต้องไปเชื่อชายหนุ่มคน หนิ่งงั้นหรือ?

“หลานสาวฉันล่ะ?”

อ้ายชวนสอบถามเสียงเดือดดาล

“ท่านอ้าย หลานสาวนายสบายดี แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่พวก เราจะมาขัดแย้งภายในกันเอง รอจัดการเจ้าหนุ่มสองคนนี้เสร็จ นายอยากจะเอายังไงก็ได้ทั้งนั้น!” หวังหูพูดยืนยัน

พูดจบ เขาก็ถลึงตาใส่หยางเฉิน กัดฟันแน่นพูดว่า “ไอ้หนุ่ม แกหยุดยุแหย่ให้แตกแยกกันได้แล้ว ตอนนี้อ้ายหลินปลอดภัยดี มาก!”
ในเมื่อแกมองออกแล้วงานแต่งวันเป็นแค่จัดการแก ฉันจะปิดบังต่อไปอีก จะเปิดเผยแก

ในแรมแห่งนี้ พวกฉันวางกับดักเอาไว้แล้ว แต่ปืนมือ

สีบกระบอก

“ตอนแกยังคิดว่าแกสามารถเดินออกไปได้เหรอ?”

สีหน้าหวังดุร้ายเต็มที่ เดิมเขายังกลัวสถานะของหยางเฉิ นอยู่ จึง

แต่ว่าตอนทางเลือกแล้ว ถึงแม้สถานะ

ส่งแค่ไหน เขาได้เพียงยืนหยัด

อย่างนั้นหากหยางไม่ตาย ตระกูลหวังคงเกิดความ วุ่นวายทั่ว

เพียงอาศัยยิ่งใหญ่ที่แสดงออกเสียหายไปหนึ่ง

แต่ทําให้เขาหวังคือ เขาเคยเห็นความหวาดกลัวจาก บนหน้าหยางเฉินเลยนิด กลับมองเห็นการเหยียด หยามนิดที่มุมปากของหยางเฉิน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ