บทที่ 446 ฉันต้องการเอาคืน

เย่ม่านยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งดังมากขึ้น ก่อนที่สุดท้ายจะร้องตะโกน ออกมาอย่างบ้าคลั่งด้วยน้ำตาที่ไหลนองอาบหน้า

หยางเฉินไม่รู้ว่าสิ่งที่ เมานพูดออกมานั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่ จึงทำได้เพียงนิ่งเฉย

“แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ฉันสิ้นหวังมากที่สุด คุณรู้หรือเปล่าว่า อะไรที่ทำให้ฉันสิ้นหวังมากที่สุด ? ”

เท่านถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน ดวงตาแดงจนน่ากลัว ราวกับสัตว์เดรัจฉาน

ครั้งนี้หยางเฉินมีความรู้สึกบางอย่างที่คิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ กำลังหลอกลวงเขา สิ่งที่เธอพูดคือเรื่องจริง

“แล้วจากนั้นเกิดอะไรขึ้น? ”

หยางเฉินเริ่มเกิดความอยากรู้จึงเอ่ยปากถาม

ใบหน้าของเม่านบูดเบี้ยวอย่างช้าๆ ดวงตาแดงก่ำ พร้อกับ พูดอย่างกัดฟันอดทน “คนที่เกิดมาพร้อมกับซ้อนเงินช้อนทอง อย่างฉัน หลังจากที่ถูกคนรักหักหลัง จนต้องดำเนินชีวิตตัวคน เดียว ไม่มีทางที่จะทนรับความลำบากของการเลี้ยงลูกได้”

“และในที่สุดความทรมานเหล่าก็บีบบังคับให้ฉันมีภาวะซึม เศร้าหลังคลอด จิตใจของฉันเริ่มที่จะบิดเบี้ยว และเกิดความต้องการที่จะแก้แค้น แก้แค้นกับพ่อของลูก ! ” จนกระทั่งผ่านไปหลายครั้งที่ทำให้ฉันเกือบจะฆ่าฉัน !

“ถ้าหากไม่เพื่อนบ้านที่เข้ามาเห็นเหตุการณ์ได้ทันเวลา ครั้ง นั้นฉันก็คงจะถูกฉันโยนทิ้งแม่น้ำจมน้ำตายไปแล้ว !

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ใบหน้าของเม่านก็ถูกชะล้างด้วยน้ำตาที่ ไหลนอง

เธอร้องไห้โฮออกมา สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้หยางเฉินเริ่มใจอ่อนลงมาไม่น้อย

จู่ๆ เขาก็ฉุดคิดถึงเรื่องของตัวเองกับฉันขึ้นมา ในตอนนั้น เพื่อที่จะทำให้ตัวเองคู่ควรกับฉินซี เขาเองก็จากไปโดยไม่กลัวลา ปล่อยให้ฉินซีแบกรับทุกอย่างเพียงคนเดียว แบบนี้เธอจะไม่เจ็บ ปวดแบบนี้ด้วยงั้นหรอ ?

ฉันท้องนานสิบเดือน ตลอดเสี้ยวเลี้ยวออกมาโดยตัวคน เดียว เธอคงจะได้รับความเจ็บมาไม่น้อยแน่เลย

“ตอนนั้นฉันเลยรู้ตัวว่าหากฉันยังคงอยู่กับฉันต่อไป เธออาจ จะถูกฉันฆ่าด้วยมือตัวเอง ดังนั้นฉันจึงได้เอาเธอไปปล่อยทิ้งไว้ที่ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แล้วมองดูเธอถูกพาตัวเขาไปในนั้นด้วย ตาตัวเอง ก่อนที่จะจากไป

“ถึงอย่างนั้นคุณก็ไม่มีทางเข้าใจความเจ็บของผู้เป็นแม่ที่ เกือบจะฆ่าลูกของตัวเอง ทั้งยังเป็นคนปล่อยเธอด้วยมือของตัว เองหรอก !
“แต่สิ่งที่ฉันพูดมา ไม่ใช่ช่วงเวลาที่สิ้นหวังที่สุดหรอกนะ

เย่ม่านสงบอารมณ์ไปได้มากพอสมควร เธอเช็ดน้ำตาแล้วพูด ต่อ : “แต่ก็คือตั้งแต่ที่ฉันเลือกทิ้งฉินซี แล้วฉันกลับไปยังตระ กูลเย่”

“ฉันนั่งคุกเข่าอยู่หน้าประตูห้องคุณพ่อ ร้องขอให้เอาอภัยให้ กับฉันเป็นเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มๆ !

“จนแล้วในวันทีถัดมา คุณพ่อถึงจะยอมเจอหน้ากับฉัน เขา ยอมอภัยให้กับฉัน แต่ฉันก็ต้องยอมทำตามเงื่อนไขของตระกูล ด้วยการแต่งงาน กับตระกูลที่กำลังรุ่งเรือง ในเวลานั้น!

“ฉันเคยถูกทิ้งมาแล้ว การแต่งงานกับคนอื่นจะเป็นอะไร ? ”

“แต่หลังจากที่ฉันแต่งงานเข้าตระกูล ถึงเพิ่งรู้ว่าตัวเองนั้นได้ แต่งงานกับใคร เขาคือคนบ้า เวลาที่ดื่มเหล้าเมาก็จะทำร้าย ร่างกายฉัน”

“คุณหรือเปล่าว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น? ฉันยอมอดทนทุก อย่าง ใช้สติปัญญาของตัวเองแอบช่วยเขาในการได้ครอบครอง ตระกูลฉี จากนั้นก็ฆ่าเขาด้วยมือของตัวเอง ! ”

อารมณ์ของเม่านในเวลานี้นิ่งสงบเป็นอย่างมาก ราวกับว่า สิ่งที่พูดออกมานี้ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับตัวเองเลยสักนิด

ใจของหยางเฉินสั่นเคลือด้วยความรู้สึกเหมือนกับมีความ เข้าใจในตัวของผู้หญิงคนนี้

“คุณคงอาจจะคิดไม่ถึงว่าการที่ฉันแต่งงานเข้าตระกูลฉี ที่แท้แล้วเป็นแผนการของพ่อฉัน! ”

“รวมทั้งเรื่องที่ฉันได้ควบคุมตระกูลฉีก็ล้วนอยู่ในแผนการของ เขาด้วย! ”

“จนกระทั่งหลังจากนั้น ฉันถึงเพิ่งรู้ว่าหลังจากที่ฉันแต่งงานเข้า ตระกูล ทุกการถูกทําร้ายร่างกาย เป็นเพราะว่าพ่อของฉันได้

เอารูปลับของฉันกับเหยียนซาน ให้สามีของฉัน

“รวมทั้งคนสนิทที่ฉันไว้ใจก็ได้ถูกพ่อของฉันกวาดซื้อไปจน หมดแล้ว”

“และก็เป็นคนสนิทคนนี้ที่มาคอยยั่วยุฉันอย่างไม่หยุด ช่วยฉัน ยกสามีให้กลายเป็นผู้นำของตระกูลนี้จนสำเร็จ แล้วสุดท้ายก็หัก หลังเขา”

“ตอนแรกฉันก็คิดว่าทั้งหมดนี้เป็นความสำเร็จของฉัน แต่ฉัน เพิ่งได้มารู้ทีหลังว่าแท้จริงแล้วตัวเองเป็นเพียงหมากตัวหนึ่ง ใน มือของพ่อเท่านั้น”

“เพราะมีเพียงวิธีการนี้เท่านั้นถึงจะทำให้ตระกูลฉีที่มีชื่อเสียง น่าเชื่อถือตกมาเป็นบริวารของตระกูลเย่ ได้!

ใบหน้าของเม่านบูดบึงอีกครั้ง สีหน้าดูน่ากลัว : “และเป็น

เพราะฉันสามารถที่จะควบคุมตระกูลได้ พ่อจึงไม่มีทางเลือกอื่น

นอกจากมอบอำนาจบางส่วนให้กับฉัน “และหลังจากที่อำนาจในการควบคุมดูแลของฉันที่ยื่นานก็ยิ่งมีมากขึ้น สิ่งที่ได้รู้มากยิ่งเพิ่มมากขึ้นไปด้วย
“จนฉันได้รู้ว่า หยวนซานไม่ได้ทอดทิ้งฉัน แต่ในตอนที่รู้ว่าฉัน ท้อง เขาก็เดินทางไปยังตระกูลเยู่ตัวคนเดียว เพื่อลองโน้มน้าว พ่อของฉันให้ยอมให้พวกเราสองคนได้อยู่ด้วยกัน แล้วถูกพ่อ ของฉันฆ่าทิ้งไปแทน ! ”

“คุณรู้หรือเปล่า? นี่ถึงจะเป็นช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกสิ้นหวังมาก ที่สุด!

“ฉันเกลียดชังหยวนซานมานานตลอดสิบปี ด้วยความเข้าใจ ว่าเขาทอดทิ้งฉันและลูกไป !

“แต่แล้วโชคชะตามันก็ช่างโหดร้าย ถึงได้ทำให้ฉันรู้ความ จริงว่าเขาไม่ได้ทอดทิ้งฉันและลูกไป แต่เพราะต้องการที่จะได้ รับคำอวยพรจากพ่อของฉัน แล้วถูกพ่อของฉันฆ่าทิ้งไป ! ”

ในที่สุดเข่ม่านก็ไม่สามารถที่จะอัดอั้นความเจ็บปวดของตัว เองได้อีกครั้ง พร้อมร้องไห้โฮออกมา

หยางเฉินนิ่งอึ้ง เย่ม่านพูดโกหกหรือไม่นั้น เขาสามารถรับรู้ได้ และเป็นเพราะสิ่งที่ เย่ม่านพูดออกมานั้นล้วนเป็นความจริง เขาถึงได้รู้สึกตกตะลึง พร้อมกับในใจลึกๆ ก็รู้สึกโกรธเคือง

นี่ก็คือความสกปรกของแปดตระกูลใหญ่แห่งเยียนนั้นหรอ?

จู่ๆ หยางเฉินก็ฉุดคิดถึงตัวเองเมื่อสิบแปดปีก่อน ในตอนที่ เขาและแม่ถูกขับไล่ออกมาจากตระกูล นั่นก็เป็นเพราะความ โสมมของแปดตระกูลใหญ่แห่งเยี่ยนตูด้วยไม่ใช่หรอ?

“หยางเฉิน ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ เพราะมีเพียงคุณเท่านั้นถึงจะทำให้ฉันสามารถควบคุมตระกูลเย่ได้ และถึงจะ ทำให้ฉันสามารถกำจัดพ่อของฉันออกไปเสียที ! ”

ทันใดนั้นเม่านก็เงยหน้าขึ้น ดวงตาทั้งสองเปียกปอนด้วย คราบน้ำตา จ้องเขม็งไปยังหยางเฉิน พูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง หยางเฉินสามารถรู้สึกถึงความกระหายอำนาจของ ตระกูลเ

ในตัวของเม่าน พร้อมกับความเกลียดชังที่เธอมีต่อพ่อของตัว

เองด้วย

นับตั้งที่ฉิน คลอดออกมา โชคชะตาของเธอก็ถูกผู้นำตระกูล เยควบคุมเอาไว้ จึงทำให้เธอรู้สึกแคลงใจอย่างมาก

และหยางเฉิน ก็คือโอกาสหนึ่งของเธอ

“จากแววตาของคุณ ผมเห็นเพียงแค่ความโกรธแค้น แต่กลับ ไม่มีความรู้สึกผิดใดๆ ต่อฉินซีเลย”

หยางเฉินเอ่ยปากพูดขึ้น : “สำหรับคุณแล้วฉันก็เป็นเพียง เครื่องมือที่คุณใช้มาแก้แค้นเท่านั้น บางทีในใจของคุรอาจจะไม่ เคยมีลูกสาวคนนี้เลยด้วยซ้ำ แถมอาจจะเกลียดแค้นในตัวเธอ แทนอีกด้วย !

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของเม่านก็เต็มไปด้วยความ ประหม่า ก่อนจะร้องตะคอกออกมาอย่างร้อนรน : “ไม่! ฉันไม่ ได้คิดแบบนั้น! ฉินซีเป็นลูกสาวของฉัน ฉันจะไปเกลียดเธอได้ ยังไง ? ”

ไม่ว่าเท่านจะปฏิเสธอย่างไร ก็ไม่สามารถที่จะหนีพ้นสายตาของหยางเฉินได้

“เพราะคุณคิดว่าถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าคุณท้อง พ่อของเสียว ฉันก็คงจะไม่ไปหาพ่อของคุณ และก็จะไม่ถูกฆ่า และยิ่งไปกว่านั้น ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตามมาหลังจากนั้นก็จะไม่เกิดขึ้นเหมือนกัน”

ความเกลียดชังที่มีมายาวนานกว่ายี่สิบปี ได้ทำให้ตาทั้งสอง ของคุณมืดบอดไปตั้งนานแล้ว บางทีคุณอาจจะไม่ได้มีเจตนาที่ จะฆ่าเสี่ยวฉิน แต่ถ้าหากสามารถใช้เสี่ยวฉินแลกเปลี่ยนกับ ความสําเร็จในการแก้แค้น คุณก็ไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย

“ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ผมจะช่วยคุณไปทำไม?”

“ทุกสิ่งที่คุณพูดกับผมในวันนี้ ผมจะไม่บอกให้กับใครทั้งสิ้น คุณกลับไปเถอะ ! ”

หยางเฉินพูดด้วยใบหน้าราบเรียบ

เขาเข้าใจความรู้สึกกับสิ่งที่เท่านได้ประสบพบเจอเป็นอย่าง ดี แต่เขาไม่มีทางยอมปล่อยให้ใครมาใช้ประโยชน์จากความ รู้สึกของฉินซีเพื่อทำร้ายเธอเด็ดขาด

“มีสิทธิ์อะไร? ”

“คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะไม่ยอมให้พวกเราสองแม่ลูกปรับความ เข้าใจกัน? ”

“คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะคิดว่าความรู้สึกที่ฉันมีต่อเดี๋ยวฉันไม่มี ความรัก และมีเพียงความเกลียดชัง ?
ท่าทีบนใบหน้าของเม่านดูดุดันอย่างมาก ด้วยอารมณ์ที่

ตระหนก เธอจึงตะคอกใส่หน้าของหยางเฉิน

หยางเฉินหรี่ตาทั้งสองลง แล้วพูดอย่างเย็นชา : “ผมไม่มีทาง ยอมปล่อยให้ใครมาทําร้ายเสี่ยวฉันเด็ดขาด ถึงแม้ว่าคุณจะเป็น แม่ผู้ให้กำเนิดก็ไม่มีสิทธิ์ |