บทที่ 436 ชุบไว้เอง

“เธอไม่รู้เรื่อง! ไม่รู้อะไรทั้งนั้น!

“ก็เพราะคุณเป็นแบบนี้ไง ฉันถึงได้มาพบเป็นครั้งที่สอง แต่ กลับไม่สนใจความคิดของฉันสักนิด จะพาฉันไปอย่างนั้นเหรอ?”

“คุณมีสิทธิ์อะไรทำแบบนี้? มีสิทธิ์อะไร?!”

“ฉันจะบอกให้นะ คุณไม่คู่ควร!

“ไม่คู่ควร!!”

อารมณ์ฉินซีปะทุเป็นไฟ จนถึงขั้นว่าตะคอกออกมาในตอน ท้ายน้ำตานองหน้า

“หุบปาก! หุบปากเดี๋ยวนี้! ฉันจะตีลูกอกตัญญูคนนี้ให้ตายไป

เลย!”

เย่ม่านก็ถูกยั่วโมโหจนพีคสุดแล้วเหมือนกัน โกรธจนสั่น สะท้านไปทั้งตัว ง้างมือขึ้นตบหน้าฉันไปอย่างหนัก

“ถ้าคุณกล้าแตะเธอ ผมเอาคุณตาย!” ตอนนี้เอง เสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหารก็ดังขึ้น

เสียงที่ดังขึ้นกะทันหัน เย็นยะเยือกจนราวกับแทรกซึมเข้า

กระดูก ทำให้เท่านได้สติ มือที่จ้างก็ชะงักกลางอากาศ เหลียงเหลียนเข้าไปบังอยู่หน้าเย่ม่านแบบอัตโนมัติ มองร่างเย็นชาอย่างระแวดระวัง

เมื่อสบตากับหยางเฉินแล้ว เหลียงเหลียนก็รู้สึกเหมือนตัวเอง ถูกแช่แข็ง ความเย็นเฉียบพุ่งจากกระดูกสันหลังขึ้นกะโหลก

เขาเคยผ่านสนามรบ

เคยฆ่าคน

และยังฆ่าคนมาเยอะด้วย

เหลียงเหลียนมั่นใจว่ามีแต่คนแกร่งที่เคยผ่านสนามรบ และ เดินออกมาจากกองซากศพเท่านั้นที่ทรงอำนาจขนาดนี้ได้

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าคนหนุ่มที่อายุไม่ถึงสามสิบตรงหน้าคนนี้ แม้เป็นยอดฝีมือของตระกูลเยก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

เขามั่นใจมาก ว่าคําพูดของหยางเฉินเมื่อครูไม่ใช่แค่คำขู่แน่

แต่จะปลิดชีวิตเย่ม่านจริงๆ

เย่เสี่ยวเตี๋ยที่ดูเรื่องสนุกอยู่ด้านข้าง เวลานี้ดวงตาก็เปลี่ยนมา

จ้องหยางเฉินตาเป็นมัน

ผู้ชายคนนี้เธอคิดถึงมาตลอดหนึ่งปีเต็ม หมดทางเยียวยานาน แล้ว

ขอแค่ได้เขาคนนี้มา เธอก็ยอมแลกกับทุกสิ่ง

“ไม่ว่ายังไงฉันก็เป็นแม่ยายเธอ! เธอทำแบบนี้กับผู้ใหญ่เห?”

เย่มานอดกลั้นความหวาดกลัวในใจ กัดฟันพูด
“เหอะ!”

หยางเฉินหัวเราะอย่างไม่แยแส “ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร มีเบื้อง หลังยังไง ถ้าแตะภรรยาผมแม้แต่ปลายเล็บ ผมก็กล้าทำให้คุณ หายไปจากโลกนี้!”

“สำหรับ แม่ยาย ที่คุณพูดถึง คุณคู่ควรด้วยเหรอ?”

“ไม่ว่าคุณจะมาด้วยภารกิจอะไร แต่ผมบอกคุณได้เลยว่า ทั้งหมดคุณต้องคว้าน้ำเหลว กลับเยี่ยนไปซะ แล้วผมจะไม่เอา ความเรื่องก่อนหน้านี้

หยางเฉินพูดด้วยความเย็นชาสุดขั้ว จากนั้นก็จูงมือฉินซีจาก ไปโดยไม่มองเม่านสักนิด

กระทั่งหยางเฉินกับฉินซีเดินลับไปแล้ว อารมณ์บนใบหน้าของ เย่ม่านถึงได้เหี้ยมเกรียมมากขึ้นเรื่อยๆ กัดฟันพูด “กล้ามาข่มขู่ ฉัน มีสิทธิ์อะไร?!”

เดิมเหลียงเหลียนยังอยากเตือน แต่เมื่อนึกถึงการจัดการที่ ผ่านมาของเม่านแล้ว สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะเงียบ

ตอนนี้เอง เย่เสี่ยวเตี้ยก็ยิ้มเล็กยิ้มน้อยเดินออกมา มองเท่าน แล้วพูด “คุณป้า นี่คงถือว่าภารกิจล้มเหลวแล้วมั้ง?”

“เย่เสี่ยวเตี้ย!”

เย่ม่านทําหน้าเคร่ง

ในความคิดของเธอ หากอีกฝ่ายไม่ได้พูดว่า “เพราะอำนาจออกไป เธอต้องได้นับแม่นับลูกกับฉินซีแล้วแน่ และจะไม่เป็นเหมือนตอนนี้ ที่ความสัมพันธ์แม่ลูกขาดสะบั้น

“เย่ม่าน เธอคงไม่คิดว่าถ้าฉันไม่โผล่ออกมา เธอก็คงได้รับ แม่นับลูกกับฉินซีแล้วจริงๆ ใช่ไหม?

เยเสี่ยวเตี้ยหน้าขึงขังทันที แม้แต่คำว่า “คุณป้า’ ก็ไม่เรียก แต่ เรียกชื่อจริงแทน

ดวงตาที่เต็มไปด้วยความแค้นของเม่าน ทำให้เธอไม่พอใจ

“หรือไม่จริง?”

เย่ม่านพูดด้วยความโมโห ทั้งๆ ที่เธอรับปากฉันว่าจะทิ้งการ แต่งงานครั้งนี้ ฉันถึงได้ตามหาลูกสาวฉัน คิดจะสละความสุขของ เธอ”

“พูดดีนี่ พอถึงเวลาสำคัญก็มาทำแบบนี้

“ครั้งนี้ที่ภารกิจล้มเหลวก็เป็นเพราะเธอ เธอต้องรับผิดชอบ!”

เย่ม่านพูดเสียงกร้าว

เยเสี่ยวเตี๋ยขมวดคิ้วแน่น หน้าตาดุดันเช่นกัน “ในเมื่อพูด อย่างนี้แล้ว งั้นฉันก็ต้องคิดบัญชีหน่อยแล้วละ

“ภารกิจของตระกูล ก็คือให้ฉันแต่งงานกับราชาเจียงผิง แต่ เธอกลับฮุบไว้เสียเอง คิดจะถีบฉันออกไปแล้ว ให้ลูกสาวตัวเอง คบหากับราซาเจียงผึ้ง

“เธอคิดว่าเรื่องลับหลังพวกนั้น ฉันจะไม่รู้จริงๆ เหรอ? ต้องให้ฉันเอาหลักฐานออกมามอบให้คุณปู่ไหม?”

“ตอนแรกฉันยังมาหาเพราะหวังดี คิดจะช่วยเธอบอกเล่า ความจริงให้พ่อภัย สองแม่ลูกจะได้เข้าใจกัน ภารกิจของตระกูล ก็จะได้สําเร็จด้วย ”

“แต่เธอกลับทํามันพัง แถมยังผลักความรับผิดชอบมาให้ฉัน อีก ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจก็แล้วกัน!

ท่าทีของเยเสี่ยวเตี๋ยแข็งกร้าวมาก ดวงตาเต็มไปด้วยความ แน่วแน่ “ถึงเขาจะเป็นสามีของลูกสาวเธอ แต่ฉันก็จะหาวิธีเข้าหา เขา และเอาตัวเขามาให้ได้

เมื่อได้ฟังคําพูดของอีกฝ่ายแล้ว เม่านก็ตะลึงงัน

เธอเป็นป้าของเยเสี่ยวเตี้ย หลานคนนี้เป็นผู้หญิงดื้อรั้น อย่างไร มีเหรอเธอจะไม่รู้?

ตอนนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฉันแตกหักแล้ว คิดจะ

ฟื้นฟูก็ทำได้ยากในเวลาอันสั้น

หากระหว่างนี้เย่เสี่ยวเตี้ยยั่วหยางเฉินได้จริงจะทำอย่างไรดี? “เสี่ยวเตี้ย เธออย่าเพิ่งโมโห ป้าไม่ได้ตั้งใจ เธอก็รู้ว่านั่งเด็ก นั่นไม่ยอมรับฉัน ฉันถึงได้โมโหจนหน้ามืด

“แต่เธอต่อต้านการแต่งงานมาตลอด อยากอยู่กับเจ้าชาย ม้าขาวในดวงใจไม่ใช่เหรอ?”

“เธอวางใจเถอะ ป้าต้องทำให้ฉันให้อภัยได้แน่ ขอแค่พวกเราสองลูกยอมรับกัน หยางเฉินก็จะเป็นตระกูลต้องทำให้เธอต้องลำบากอีกหรอก”

เย่ม่านรีบโน้มน้าว

เธอว่าหยางเฉิน

แต่เธอว่าเสี่ยวเตี้ยเป็นคนอย่างไร หยาดย้อย ด้วย หน้าตาของเธอ ผู้ชายคนที่ทัดทานการยั่วยวนได้

ถึงหยางเฉินเป็นของแต่หากเก๋เสี่ยวเตี้ยเข้าแทรก ใครเอาแน่ไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เป็นสืบหยางเฉินให้แน่ชัดก่อน ว่าหยางเฉินแน่

เสี่ยวเตี๋ยยิ้มมุมปาก เผยคุณป้า ฉันยอมหรอกนะ”

ว่าแล้วเธอก็จากไป

เย่ม่านตะลึงค้าง เธอว่าเยเสี่ยวเตี้ยชอบผู้ชายคนหนึ่งนาน แล้ว เรื่องเป็นเรื่องกันทั้งตระกูล

เดิมคิดเย่เสี่ยวเตี้ยต้องไม่สมัครใจแน่ แต่คิดถึงว่าผู้หญิงจะมือแทรกจริงๆเวลานี้หยางเฉินกับฉินซีได้แล้ว
หยางเฉินขับรถ ส่วนฉินซีก็เหม่อลอยมองนอกหน้าต่างอยู่ที่นั่ง ข้างคนขับตลอดทาง

หยางเฉินไม่ได้พูด เวลานี้ทางที่ดีที่สุดก็คือให้เวลาฉันได้ใช้

สมองเพียงลำพัง “หยางเฉิน คุณว่าทำไมโชคชะตาถึงไม่ยุติธรรมกับฉันอย่างนี้

นะ?”

อยู่ๆ ฉันก็หันหน้ามองทางหยางเฉิน “แม่บุญธรรมของฉันก็ ไม่ชอบฉันมาแต่เล็ก ตั้งแต่ต้นจนจบก็เอาแต่รีดไถฉัน

“กว่าจะได้เจอแม่แท้ๆ ก็กลับไม่มีความกล้าแม้แต่จะยอมรับ ความผิด

“ที่จริง ในหัวฉันเคยจำลองภาพการพบกันของแม่ลูกมานับ ครั้งไม่ถ้วนมานานแล้ว