บทที่ 414 ใครคือราชา

“จูกว่างจื้อ ในเมื่อคุณคิดว่าคุณหยางไม่ดีพอ ปล่อยมันไปดี กว่าไหม? พวกเรายอมจำนนต่อสมาคมบูโดด้วยกัน? แบบนี้ดี กว่ามาก งานต่อสู้ในอีกสามวันข้างหน้าจัดไปก็ไร้ความหมาย แล้ว”

หานเซียวเทียนพูดอย่างประชดประชัน

จูกว่างจื้อทําเสียงฮึดฮัดแล้วไม่พูดอะไรอีก

แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจยอมรับว่าหยางเฉินสามารถรับมือจาง เพิ่งได้ แต่จะให้เขาก้มหัวให้สมาคมบูโตง่ายๆ เขาไม่มีทาง ยอมรับได้แน่นอน

ภายในห้องโถง หลายคนล้วนมีสีหน้าผิดหวังเมื่อรู้ว่าหยาง

เงินคือราชาเจียงผึ้ง

แต่กลับเป็นจางเหิง เมื่อได้เห็นหยางเฉินก็ดูราวกับว่ากำลัง เผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขาม ดวงตาทั้งคู่เต็มไปด้วยความ เคร่งขรึม

ในสมาคมบูโด เขาก็เป็นหนึ่งในยอดฝีมือที่มีศักยภาพ แข็งแกร่งที่สุดเช่นกัน มีสัมผัสรับรู้ที่ว่องไวเฉียบแหลมมาก แต่การปรากฏตัวของหยางเฉิน เขากลับไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ทันใดนั้นเขาก็เกิดความรู้สึกเหลวไหลว่าหยางเฉินปรากฏตัวขึ้นโดยไม่มีหลักฐานยืนยัน

สามารถควบคุมพลังของตนเองได้อย่างสมบูรณ์แบบ ศักยภาพนั้นไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“คุณก็คือราชาเจียงผิง หยางเฉินงั้นหรือ?

จางเหิงต้องหยางเนินเขม็ง แล้วถามด้วยเสียงทุ้ม

ที่เขามาในวันนี้ นอกเหนือจากการดึงดูดตระกูลมั่งคั่งทั้งหมด ในหนันยังให้ฝากเนื้อฝากตัวกับสมาคมบูโดแล้ว ก็ยังมีหน้าที่ ทดสอบขอบเขตของหยางเฉินอีกด้วย

หนิวเกนหุยในฐานะยอดฝีมืออันดับเก้าในสมาคมบูโด ไม่ เพียงแต่มีศักยภาพแข็งแกร่ง แต่ยังมีไอคิวสูงอีกด้วย

เขาอยากฆ่าหยางเฉินมาก เพื่อล้างแค้นให้พี่น้องของตน แต่

เขารู้ข่าวจากเว่ยหมิงเยวว่าหยางเฉินมีความสามารถมาก ฆ่าหนิ

วถึงเชิงตายภายในเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่นาที

ชายหนุ่มที่สามารถฆ่าพี่น้องของเขาได้ภายในเวลาไม่กี่นาที ต้องมีศักยภาพที่แข็งแกร่งมาก

ดังนั้น เขาจึงส่งลูกศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดไปทดสอบหยางเฉิน ด้วยตัวเอง

งานต่อสู้ในอีกสามวันข้างหน้า มีความสำคัญมากสำหรับเขา

ห้ามแพ้เด็ดขาด!

หากได้รับชัยชนะ สมาคมบูโดจะได้สิทธิ์เข้าควบคุมสองมณฑล ใหญ่

เรื่องนี้ยังเกี่ยวข้องกับอำนาจและผลประโยชน์ของเขาในสมา

คมบูโด

“แล้วคุณคือใคร?”

หยางเฉินไม่ได้ตอบ แต่ย้อนถามแทน

“ผมคือคนที่ต้องการฆ่าคุณ!

ทันทีที่จางเหิงพูดจบ เขาก็เคลื่อนไหว ทุกคนเห็นแต่เงาที่แวบ ผ่านไป มุ่งหน้าเข้าไปหาหยางเฉิน

ในเมื่อต้องการทดสอบศักยภาพของหยางเฉิน แล้วจะยังลังเล เพื่ออะไร?

ทันใดนั้น จางเหิงก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าหยางเฉิน

“คุณหยาง ระวัง!”

หานเดี่ยวเทียนตกใจจนหน้าถอดสี เขาลุกพรวดขึ้นทันที แล้ว ร้องเตือนเสียงดังลั่น

ในใจจูกว่างจื้อรู้สึกตื่นเต้นมาก แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจยอมรับ ว่าปรมาจารย์หงสู้หยางเฉินไม่ได้ แต่เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขายิ่งไม่เต็มใจที่จะให้หนันยังถูกควบคุมโดยสมาคมบูโด

ถ้าหยางเฉินได้รับชัยชนะ เขายังมีโอกาสเจอยอดฝีมือที่ แข็งแกร่งกว่านี้

แต่หากแพ้ เกรงว่าตระกูลเหล่านั้นที่อยู่ในที่นี้ ส่วนใหญ่จะเปลี่ยนไปเข้าร่วมสมาคมบูโดทันที

หากเป็นเช่นนั้น งานต่อสู้อีกสามวันข้างหน้า ตระกูลจะต้อง ต่อสู้เพียงลำพัง กลายเป็นเรื่องตลก ในหนันยัง

ดังนั้น เขาจึงหวังว่าหยางเฉินจะชนะ

“ไปตายซะ!”

ในชั่วพริบตา จางเหิงระเบิดพละกำลังทั้งหมดปล่อยหมัดออก

กระบวนท่าแรก เป็นการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุด!

“ไอ้บ้า! โง่หรือเปล่า? รีบหลบสิ!”

“เขาคงไม่ได้กลัวจนอึ้งไปหรอกนะ? หลบยังหลบไม่เป็นเลยเห รอ?”

“แม่งเอ๊ย! คนแบบนี้ก็กลายเป็นราชาเจียงผิงได้ เจียงผิงไม่มี ยอดฝีมือที่จะลงสนามได้จริงๆ

เมื่อเห็นหยางเฉินดูท่าทางเหมือนไม่เห็นอะไรเลย ยังคงเดินไป ข้างหน้าเช่นเคย บรรดาผู้นำของตระกูลมั่งคั่งในหนันยังก็โกรธ จัดจนถึงขีดสุด

ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือก พวกเขาก็คงไม่เต็มใจที่จะกลาย เป็นหมากตัวหนึ่งในสมาคมบูโด

เมื่อเห็นว่าหมัดของตนกำลังจะสัมผัสใบหน้าของหยางเฉิน จางเหิงก็รู้สึกค่อนข้างผิดหวัง เขาเคยคิดว่าศัตรูที่อาจารย์ให้ความสำคัญนั้นเก่งกาจเพียงใด ที่แท้ก็เป็นเพียงคนหัวร้อน

การโจมตีของตนเองกำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว แต่เขายังไม่หลบ อีก?

ภายใต้หมัดเต็มกำลังของเขา แม้แต่หนิวเกนหุยก็ยังไม่กล้าที่ จะประมาท

“ไปตายซะ!”

จางเหิงมีสีหน้าอาฆาต โบกหมัดเหล็กของเขาไปมา

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดุร้าย ราวกับว่าได้เห็นภาพ หยางเฉินถูกสังหารอย่างรวดเร็ว

แต่ทันทีที่หมัดนี้ถูกชกออกไป รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ หยุดนิ่งในทันใด ในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกวิกฤตการณ์อย่าง รุนแรงก็แผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา

เดิมทีเขาคิดว่าในระยะใกล้เช่นนี้ หยางเฉินไม่มีทางหลบพ้น แต่การโจมตีของเขานั้นจืด

เขาไม่ได้สังเกตเลยว่า หยางเฉินหายไปต่อหน้าเขาอย่างไร

“เป็น…เป็นไปได้ยังไง?

เขาบ่นพึมพำกับตัวเอง

ทันใดนั้น มีเสียงอันเย็นชาดังมาจากทางด้านหลังของเขา “ไป ตายซะ!”

จางเหิงรู้สึกเพียงว่า เส้นขนทั่วร่างกายกำลังลุกชูชันอยู่ในขณะนี้

เขาหลบไปทางขวาคล้ายกับปฏิกิริยาสะท้อนกลับอย่างมี

เงื่อนไข

แต่ว่า…

“พลั่ก!”

แต่ก่อนที่เขาจะขยับตัวได้ ก็มีการโจมตีเข้ามาจากกลางสัน

หลังของเขา

“อ๊อก!”

เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก ตัวลอยขึ้นไปในอากาศ

“โครม!”

จากนั้น เกิดเสียงดังสนั่น ร่างของเขาร่วงลงมากระแทกอย่าง แรงตรงทางเข้าห้องโถง

ภาพนี้ กระตุ้นจิตใจของทุกคนในที่นี้อย่างลึกซึ้ง

ภายในห้องโถงใหญ่ เงียบสงัดไม่มีเสียง ไม่มีใครกล้าหายใจ แรง มองไปยังเงาร่างชายหนุ่มที่อยู่กลางห้องโถงอย่างว่างเปล่า

ปรมาจารย์หง ยอดฝีมืออันดับหนึ่งของหนันยัง ถูกจางเหิงฆ่า ตายในเสี้ยววินาที!

ส่วนจางเหิงกลับถูกหยางเฉินฆ่าตายในทันที!

แต่พูดแบบนี้หมายความว่า จางเหิงและปรมาจารย์หงไม่เก่งกาจแล้วเหรอ?

ก็ไม่ใช่ แต่หมายความได้ว่า ศักยภาพของหยางเฉินนั้น แข็งแกร่งขึ้น

ทุกคนมองไปที่ปรมาจารย์หงที่ตายตาไม่หลับอยู่แทบเท้า กว่างจื้อครู่หนึ่ง แล้วมองไปที่จางเหิงที่กำลังนอนนิ่งไม่ไหวติงจม กองเลือดอยู่ตรงทางเข้าห้องโถงใหญ่ครู่หนึ่ง หัวใจของพวกเขา กำลังกระตุก

“ฮ่าฮ่า ดี! ดี! ดี!”

หานเดี่ยวเทียนเป็นคนแรกที่รู้สึกตัว เขาอดหัวเราะลั่นออกมา ไม่ได้ สีหน้ามีรอยยิ้มภาคภูมิใจ

คืนนี้เมื่อมาถึงหนันยัง ก็ถูกกว่างจื้อคิดวางแผนทำร้าย มีแต่

การดูถูกอยู่ทุกหนทุกแห่ง

ตอนนี้ หลังจากที่หยางเฉินฆ่าจางเหิงในเสี้ยววินาที หานเดี่ยว เทียนก็รู้สึกว่าความหดหู่ในหัวใจ ได้จางหายไปในทันที

เฉินชิงไห่ก็เช่นกัน ใบหน้าแก่ๆ เหี่ยวย่นของเขามีเพียงความ ตื่นเต้น

กว่างจื้อสีหน้าเหม่อลอย นี่น่ะหรือคือศักยภาพของราชาเจียง

ผิง?

บรรดาผู้นำของตระกูลมั่งคั่งในหนันยัง ในเวลานี้สีหน้านั้นได้ ความรู้สึกและจิตวิญญาณ มองดูหยางเฉินด้วยความหวาดกลัว
“เมื่อมีการปรากฏตัวของคุณหยาง งานต่อสู้ในอีกสามวันข้าง หน้า จะมีอะไรให้เกรงกลวล่ะ?

เฉินซิงไห่หัวเราะลั่นแล้วกล่าวว่า

หานเยี่ยวเทียนมองไปที่กว่างจื้อที่มีสีหน้าย่ำแย่อย่างหยอก เย้า ยิ้มตาหยีแล้วกล่าวว่า “เจ้าบ้าน อย่าลืมสัญญาลูกผู้ชาย ก่อนหน้านี้ งานต่อสู้อีกสามวันข้างหน้า ใครสามารถเอาชนะสมา คมบูโดได้คือราชาแห่งสองมณฑลใหญ่เจียงผึ้งและหนันยัง!

จูกว่างจื้อพ่นลมหายใจแรง ยังเหลือเวลาอีกสามวัน ผมจะ

ต้องตามหายอดฝีมือที่แข็งแกร่งกว่านี้ให้ได้

“ฮ่าฮ่า หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวังมากเกินไป!

หานเซียวเทียนหัวเราะลั่นแล้วพูดว่า รู้สึกสบายอกสบายใจ อย่างหาที่เปรียบมิได้

“คุณหยาง พวกเราไปกันเถอะ!!

หานเดี่ยวเทียนและเฉินซิงไห่เดินเข้ามาข้างๆ หยางเฉิน พลาง พูดด้วยรอยยิ้ม

จนกระทั่งเขาตามทั้งสองออกไปจากตระกูจู หยางเฉินก็ยังมี สีหน้าสับสนอยู่

ก่อนหน้านี้เขาได้รับโทรศัพท์จากหานเซี่ยวเทียน บอกว่า ตระกูลมั่งคั่งชั้นนำในหนันยังถูกทำลายโดยสมาคมบูโด หนันยัง เชิญตระกูลมั่งคั่งในเจียงผึ้ง เพื่อมาหารือเกี่ยวกับวิธีจัดการกับ สมาคมบูโด
เขาขับรถมาสองชั่วโมงแล้ว มาอย่างรีบเร่ง

แต่พอกำลังผ่านเข้าประตู ก็เห็นคนจากสมาคมบูโดบังคับให้ คนจากหนันยังยอมจํานน

จากนั้น จางเหิงต้องการจะฆ่าเขา แต่กลับถูกเขาฆ่าในทันที

ต่อจากนั้นอีก หานเดี่ยวเทียนขอให้เขาออกไป

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่า ขับรถมาสองชั่วโมง แต่ได้เป็นนักฆ่าแค่ เพียงครั้งเดียว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ