บทที่ 402 ฆาตกรคือเขา

“ลาก่อน!”

หานเซียวเทียนพูดจาด้วยท่าทางนิ่งเฉย

เท่านโกรธจนกัดฟันไว้แน่น แต่ไม่มีทางทำอะไร ถลึงตาใส่ หานเดี่ยวเทียนอย่างโหดร้ายที่หนึ่ง จากนั้นหมุนตัวออกไป

ถ้าให้คนของตระกูลเย่รู้ถึงสิ่งที่เธอพบเจอมาในวันนี้เข้า ต้อง ถูกหัวเราะเยาะเย้ยแน่นอน

แต่เธอเข้าใจดี ต่อให้เปลี่ยนเป็นคนอื่นของตระกูลแย่ ก็คง ลงเอยแบบเดียวกันอยู่ดี

ทุกอย่างนี้ ล้วนเป็นเพราะราชาเจียงผิงที่ลึกลับคาดเดาไม่ได้ คนนั้น ทำให้ผู้นำตระกูลเยโปรดปรานอย่างมาก มีคำสั่งมา เฉียบขาดว่าต่อให้ไม่สามารถแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ได้ ก็ต้องผูก มิตรไว้

ดังนั้นเธอถึงกังวลไม่กล้าทำอะไรเต็มที่ ได้แต่อดกลั้นเอาไว้ใน

ใจ

เย่มานพึ่งออกไปได้ไม่นาน หานเดี่ยวเทียนก็โทรศัพท์ไปหา หยางเฉินแล้ว รายงานสถานการณ์อย่างละเอียด

แต่หยางเฉินตอบกลับมาเพียงประโยคเดียว “ทําได้ดีมาก ครับ!”
ในเมื่อคุณดูถูกผม ยังอยากจะมาหาผมอีก งั้นก็ได้แต่ทำให้ คุณทนทุกข์ยากไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน

ในขณะเดียวกัน สมาคมบูโด สาขาเจียงผึ้ง

ชายวัยกลางคนที่ท่วงที่ไม่ธรรมดาคนหนึ่งมาถึงโดยกะทันหัน “สาขาเจียงผิง ฉือเจียง ต้อนรับท่านเก้าด้วยความเคารพ ครับ!”

“สาขาเจียงผึ้ง หลี่หนาน ต้อนรับท่านเก้าด้วยความเคารพ ครับ!”

ภายใต้การนำของฉือเจียงและหลี่หนาน ผู้แข็งแกร่งของสาขา เจียงผิงหลายสิบคนต่างโค้งตัวต้อนรับ

จากจุดนี้สามารถมองออกถึงความสูงส่งของสถานะผู้มาเยือน

“พี่น้องของฉันหนิวจึงเชิง เป็นใครกันที่ฆ่า?”

ท่านเก้าหน้าตาเย็นชามองทางฉือเจียง ตะโกนสอบถาม

ฉือเจียงรีบเข้ามาทันที ลักษณะท่าทางประหม่าเป็นอย่างยิ่ง พูดแบบตาแดงก่ำ “ฆาตกรชื่อว่าหยางเฉิน เป็นที่รู้จักกันว่าราชา เจียงผิงครับ!”

ท่านเก้าชื่อว่าหนิวเกนหุย เป็นพี่น้องแท้ๆ ของหนิวกิ้งเชิง และ เป็นผู้แข็งแกร่งลำดับที่เก้าของสมาคมบูโดสาขาใหญ่ คนเรียก ว่าท่านเก้า
เดิมสมาคมโดมียอดฝีมือมากมาย เป็นอิทธิพลชั้นนำที่ เคารพคนที่ความสามารถแห่งหนึ่ง

ความสามารถอยู่ลำดับที่เก้า ในสมาคมโดได้ พอจะอธิบาย

ได้ว่าความสามารถของหนิวเกนหุยแกร่งมาก ผู้แข็งแกร่งในระดับแบบนี้ ถ้าอยู่ในตระกูลใหญ่ชั้นนำที่ไหน สักแห่งหนึ่ง ย่อมถูกยกให้เป็นแขกคนสำคัญทั้งนั้น

“ท่านเก้าครับ ถึงแม้ผมจะยังไม่มีหลักฐานโดยตรงพิสูจน์ได้ว่า หยางเฉินฆ่าหัวหน้าหนิว แต่ยังคงสามารถมั่นใจได้ว่าคนร้ายที่ ฆ่าหัวหน้าหนิว ต้องเป็นเขาแน่นอนครับ!”

คำพูดประโยคนี้ถือเจียงพูดได้อย่างมีชั้นเชิงมาก

เขารู้ดีมาก ถ้าตนเองยืนหยัดว่าเป็นหยางเฉินฆ่าหนิวจึงเชิง แล้ว หนิวเกนหุยจะต้องเอาหลักฐานจากเขาแน่

เรื่องนี้ เดิมคือเขาใส่ร้ายป้ายสีหยางเฉิน แล้วจะมีหลักฐานได้ อย่างไรกัน?

หนิวเกนหุยขมวดคิ้วแล้ว “นายไม่มีหลักฐาน?”

“ท่านเก้าครับ ท่านฟังผมวิเคราะห์ก่อนนะครับ”

ฉือเจียงรีบพูดอธิบายทันที “ที่เจียงผิง ความสามารถของหัว หน้าหนิว เป็นรองแค่ผม สามารถพูดได้ว่าที่เจียงผิง คนที่ทำให้ หัวหน้าหนิวแพ้ได้ เดิมที่ไม่มีเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฆ่าหัวหน้าหนิว ทิ้งครับ”
“ที่จริง ผมตามหาโดยตลอดว่าสรุปแล้วเป็นใครฆ่าหัวหน้า หนิว แต่เมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อน ในที่สุดผมก็เจอกับชายหนุ่มที่ ความสามารถแกร่งที่สุดคนหนึ่งเข้าครับ

“เขาชื่อหยางเฉิน อายุเพียงยี่สิบเจ็ดปี แต่ความสามารถกลับ แกร่งมาก แม้แต่หวงจงผู้สืบทอดของตระกูลหวงแปดตระกูลแห่ง เยี่ยน ยังโดนเขากดจนคุกเข่าอ้อนวอนต่อหน้าสาธารณชนเลย ครับ”

“สำหรับบอดี้การ์ดข้างกายของหวงจง ถูกหยางเฉินตวาดใส่ ที่หนึ่ง ตกใจจนไม่กล้าขยับสักนิด มองดูเจ้านายของตัวเองโดน เหยียดหยามต่อหน้าคนอื่นไปหน้าตาเฉย

“ไม่เพียงแค่นี้ครับ แม้แต่ผมออกหน้า เขายังไม่สนใจสักนิด เดิมที่ไม่เห็นสมาคมบูโดอยู่ในสายตาเลย

“เขายังข่มขู่ว่าสมาคมบูโดก็แค่พวกหมาไร้น้ำยากลุ่มหนึ่ง

เขาฆ่าผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโดก็เหมือนฆ่าหมา

“นอกจากนี้ ก่อนหน้านี้มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ทรยศสมาคมบูโด วิ่ง ไปขอหลบภัยกับเขา ผมส่งผู้แข็งแกร่งสามคนไปตามฆ่า ทั้งหมด โดนเขาฆ่าทิ้งครับ!”

ฉือเจียงพูดจาแบบเกรี้ยวโกรธอย่างมาก บนหน้าเต็มไปด้วย ความโมโห

เขาพูดเรื่องพวกนี้ จริงบ้างโกหกบ้าง แต่ความน่าเชื่อถือดูสูงมากจริงๆ
หนิวเกมหุยฟังคำพูดพวกนี้ที่เขาเล่ามา บนหน้าหนาวเย็นเต็ม ที่ พูดจาด้วยท่าทางดุร้าย “กล้ามาดูถูกสมาคมโดของฉัน ยัง โอหังจริงๆ!”

“ท่านเก้าครับ ผมไม่มีกำลังต้านทานได้จริงๆ ครับ หมด หนทาง ถึงได้ขอร้องผู้แข็งแกร่งกว่าจากทางสาขาใหญ่ นึกไม่ ถึงว่าเป็นท่านเก้าที่ออกหน้าด้วยตัวเองครับ!

ฉือเจียงทำหน้าตาเคารพ พูดจาคุยโว “ท่านเก้าออกหน้า ต่อ ให้เจ้าหนุ่มคนนั้นแกร่งแค่ไหน ก็มีแต่ต้องตายสถานเดียวครับ!”

หนิวเกนหุยมองฉือเจียงอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง “อย่ามาเล่น ลูกไม้อะไรต่อหน้าฉัน ถ้าการตายของพี่น้องฉันเป็นเจ้าหนุ่มนั่นที่ นายพูดถึงท่าจริง ฉันจะต้องล้างแค้นด้วยมือตัวเองแน่

“แต่ถ้าให้ฉันรู้เข้าว่าเป็นนายกำลังหลอกใช้ฉัน ต่อให้มีสักสิบ ชีวิต นายก็ไม่พอชดใช้!”

คำพูดนี้ของหนิวเกนหุยเต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้นที่รุนแรง

ในใจฉือเจียงสยองขวัญ แต่ตอนที่ขอร้องเพิ่มกำลังจากสาขา ใหญ่ ก็นึกถึงเหตุการณ์ฉากนี้ไว้แล้ว

“ท่านเก้าครับ ที่ผมพูดทั้งหมด เป็นจริงทุกประโยคครับ ไม่ กล้าปิดบังเลยสักนิด!” ฉือเจียงพูดด้วยหน้าตาสัตย์จริง

การอ้อนวอนอยู่ในใบหน้าเต็มที่

การมีตัวตนของหยางเฉิน ขัดขวางแผนงานการควบคุมเรียงผิงของเขาอย่างมาก
ขอเพียงหนิวเป็นหุยสามารถฆ่าหยางเงินได้ คงได้เจียงซึ่งมา อย่างง่ายดาย

ถึงตอนนั้น ตำแหน่งของเขาที่สมาคมบูโด ก็จะพลอยได้ ประโยชน์ตามไปด้วย

“พี่น้องของฉัน ร่องรอยสุดท้าย คือที่ไหน?

หนิวเกนหุยถามขึ้นฉับพลัน

ที่สมาคมบูโด ออกเดินทางแต่ละครั้ง ล้วนจะมีบันทึกไว้ ฉือเจียงรีบตอบทันที “เมืองเจียงโจว ตระกูลเว่ย!”

“ตระกูลเวย!”

หนิวเกนหุยหรี่ดวงตาเล็กน้อย สาดยิงแสงเย็นเฉียบสองดวง ออกมา จากนั้นเอ่ยปากบอก “เตรียมรถ ส่งฉันไปที่ตระกูลเว่ย!”

“ครับ!”

ในใจฉือเจียงดีใจยกใหญ่ รีบตอบรับทันที

มองโรลส์-รอยซ์ระดับสูงคนหนึ่งค่อยๆ ขับออกไปจากสาขา ฉือเจียงถึงโล่งอกไปที่หนึ่ง

รอตอนที่เขาได้สติกลับมา รู้สึกว่าที่ด้านหลังเปียกชุ่มไปด้วย

เหงอกงหมด “หัวหน้าสาขาครับ ท่านวางใจได้ หนิวเกนหุยจะต้องไม่ปล่อยเจ้าหนุ่มคนนั้นไปแน่!”
หลี่หนานเดินเข้ามา พูดจายิ้มกริ่ม “ถึงแม้ว่าพวกเราจะไม่มี หลักฐาน แต่ที่เจียงผิง คนที่มีความเป็นไปได้ว่าจะฆ่าหัวหน้าหนิว ความน่าสงสัยของหยางเฉินมากที่สุดจริงๆ ครับ”

“หวังว่าจะเป็นแบบนั้น!” ฉือเจียงทอดถอนใจพูดขึ้น

ในใจเขาย่อมกังวลเป็นธรรมดา โยนความผิดเรื่องนี้สำเร็จ แล้ว เขาก็สามารถควบคุมเจียงผิงได้สบาย ตำแหน่งที่สมาคม โดก็เลื่อนขึ้นด้วย

แต่ถ้าเกิดล้มเหลว อย่าว่าแต่สมาคมบูโดเลย แม้แต่หนิวเกน

หุยก็คงจะไม่ปล่อยเขาไป

เมืองเจียงโจว ตระกูลเว่ย เวลานี้แสงไฟสว่างไสว

ในคฤหาสน์หรูหราแยกเดี่ยวหลังหนึ่ง เว่ยเฉิงโจวผู้นำตระกูล เว่ยกำลังอยู่ในห้องหนังสือ บนโต๊ะหนังสือปกระดาษชั้นดีแผ่น หนึ่งไว้

ภายในห้องนอกจากเว่ยเฉิงโจว ยังมีหญิงสาวที่หน้าตา งดงาม

เวลานี้ ในมือเว่ยเฉิงโจวจับพู่กันขนอีเห็นชั้นดีแท่งหนึ่ง ฝีมือ การเขียนพู่กันบนกระดาษดูทรงพลัง และขีดเขียนออกมาได้เข้ม แข็งและชานาญ

“ความดีดุจนา”ตัวอักษรทั้งเหล่านี้ ไม่นานปรากฏขึ้นบน

กระดาษ

“คุณปู่คะ ฝีมือเขียนพู่กันของท่าน นับวันยิ่งยอดเยี่ยม ต่อให้เป็นอาจารย์เขียนพู่กันส่วนหนึ่ง ก็สู้ท่านไม่ได้ค่ะ!”

หญิงสาวรูปงามด้านข้าง ตรงหน้าวางจานฝนหมึกชั้นเยี่ยมอัน หนึ่งไว้ มือน้อยๆ กำลังฝนหมึกไม่หยุด ขณะเดียวกันมองทางเวีย เฉิงโจวด้วยหน้าตาเคารพนับถือ

เว่ยเฉิงโจวหัวเราะแล้ว “หมิงเยว่ แกไม่ต้องทำเป็นใจดีมาชม ปู่หรอก เองฝีมือเป็นยังไง ยังรู้ตัวเองดีมาก

หญิงสาวคนนี้ คือเว่ยหมิงเยว่ ลูกสาวของเว่ยหูลูกชายคนโต ของเว่ยเฉิงโจว

หลังจากที่เว่ยเงินและเว่ยเสียงตาย เว่ยเฉิง โจวเหลือเพียงเว่ย หูลูกชายคนเดียวแค่นี้ สำหรับเว่ยหมิงเยว่ ก็ชื่นชอบอย่างมาก

เว่ยหมิงเยวหัวเราะบอกว่า “คุณปู่คะ ในสายตาของหนู ฝีมือ

เขียนพู่กันของท่านเดิมที่ยอดเยี่ยมกว่าพวกหลอกลวงที่คุยโว

ฝีมือตัวเองต่อทุกคนพวกนั้นอีกค่ะ!”

เว่ยเฉิงโจวหัวเราะเสียงดัง มองเว่ยหมิงเยวด้วยหน้าตารัก เอ็นดู

ในหัวสมองของเขาปรากฏภาพคนหนุ่มที่สง่าผ่าเผยคนหนึ่ง ขึ้นมาฉับพลันแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ