บทที่ 395 เชิญท่านลงโทษ

บอกว่าอยากรับหยางเฉินเป็นพี่ชาย ถึงแม้เป็นเธอที่พูดออก มาเอง แต่เป็นเพราะตอนนั้นมันอดใจไว้ไม่ได้ ถึงพูดว่าอยากรับ หยางเฉินเป็นพี่ชาย

แต่เห็นได้ชัดว่าหยางเฉินคิดจริงแล้ว เห็นเธอเป็นน้องสาว จริงๆ

มีคำพูดนี้ของหยางเฉิน ความหวาดกลัวในใจของฉันยืมลาย หายไปในชั่วพริบตาเดียว ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่น

“โอ๊ะ? น้องเมียกลายมาเป็นน้องสาวเหรอ?”

หยางหลิ่วได้ยินคำพูดของหยางเฉินแล้ว พูดจาอย่างหน้าตา หยอกเย้า

เฝิงจี้จงหัวเราะเสียงดังขึ้นมา “ฉันว่าเป็นน้องสาวคนรักมากก ว่ามั้ง? ฮ่าๆๆๆ~”

เห็นท่าทางของสองคนที่กำเริบเสืบสานหัวเราะเสียงดัง ฉัน เพียงรู้สึกสะอิดสะเอียน

เวลาผ่านไปแต่ละวินาที ในชั่วพริบตาเดียวก็ผ่านไปห้านาที แล้ว ทว่ายังคงไม่เห็นเชิงฉวนพาคนเข้ามา

หกนาที!

แปดนาที!
สิบนาที!

ไม่นานก็มาถึงสิบนาทีแล้ว แต่ว่าเฝิงฉวนยังไม่ปรากฏตัวออก

“ไอ้หนุ่ม สิบนาทีก็ถึงแล้ว ผู้นำเพิ่งที่แกพูดถึง ทำยังไม่มาอีก

เฝิง จงยกมือดูที่ข้อมือแวบหนึ่ง พูดแบบเสียดสี “กล้ามาเส แสร้งต่อหน้าฉัน นี่ไม่ใช่แกกำลังตบหน้าตัวเองอยู่เหรอ?”

หยางหลิ่วแสยะปากหัวเราะขึ้นมา “พี่คะ เมื่อกี้ฉันบอกพี่ไป แล้ว เขาเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงคนหนึ่ง มีสิทธิ์อะไรสั่ง ให้ผู้นำเพิ่งมาด้วยตัวเองได้กัน?”

ในแววตาลึกของหล่อนเต็มไปด้วยความเคียดแค้นที่บิดเบี้ยว

ความจริงหล่อนรู้จักความยิ่งใหญ่เกรียงไกรของหยางเฉิน ตอนแรกนั้นหยางเฉินเพียงพาชายกำยำสูงใหญ่คนเดียวมา เยือนตระกูลหยาง ระหว่างยกมือกระหน่ำฆ่ายอดฝีมือชั้นสูงของ ตระกูลหยางได้

ค่าพูดประโยคเดียว บีบตระกูลหยางเซ็นสัญญาที่ไม่เป็นธรรม ใช้ราคาถูกที่สุด มาเอากิจการหลายสิบปีของตระกูลหยาง โอน ให้แก่หยางเฉิน

จากนั้นตระกูลหยางถูกตระกูลนับไม่ถ้วนของเมืองโจวเฉิงพา คนมาล้อมโจมตี ถ้าไม่ได้สติปัญญาอันเฉียบแหลมของผู้นำของ ตระกูลหยาง เกรงว่าวันนั้นคนของตระกูลหยางคงต้องตายทั้งหมด

หลังออกมาจากเมืองโจวเฉิง ตระกูลหยางก็ยากจนข้นแค้น อยากจะฟื้นตัวกลับมารุ่งเรืองแบบตระกูลหยางในอดีต เดิมที ไม่มีความหวังใดๆ

ยังมีผู้ชายที่หล่อนรักที่สุด เพราะฉิน ถึงตกตึกตายไป

ทุกอย่างนี้ ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะผู้ชายและผู้หญิงตรงหน้าคู่นี้

ปัจจุบันนี้ ตระกูลเชิงนำสิทธิ์การจัดงานประชุมแลกเปลี่ยนให้ แก่ตระกูลเมิ่ง ตระกูลเมิ่งสัญญาว่าจะสนับสนุนตระกูลเชิงขึ้นมามี ตำแหน่ง ในสายตาหยางหลิ่ว พึ่งพามือของตระกูลเส็ง ถึงจะ สามารถแก้แค้นคืนได้

เวลานี้ หล่อนจะยอมปล่อยโอกาสที่จะได้เหยียบย่ำหยางเฉิน และฉันไปได้อย่างไร?

“พี่ชาย จากที่ฉันดู พี่อย่าไปมัวแต่พูดไร้สาระกับพวกเขามาก ขนาดนี้เลย”

“ถึงแม้ผู้หญิงคนนี้จะเป็นของมือสอง แต่ก็ถือว่าหน้าตาดีระดับ หนึ่ง พี่เอาหล่อนไปตรงๆ ให้หล่อนปรนนิบัติพี่ดีๆ สักคืน”

“จําเป็นต้องมาพูดไร้สาระกับพวกเขามากขนาดนั้นด้วยเหรอ? คิดจริงหรือว่าพวกเขาจะเรียกผู้นำเพิ่งมาได้?”

หยางหลิ่วหัวเราะคิกคักพูดขึ้น

ต้องพูดว่าผู้หญิงคนนี้ความคิดเหี้ยมโหดเสียเหลือเกิน ทั้งที่หล่อนรู้จักความแกร่งของความสามารถหยางเฉิน ยังจงใจยุยง เฝิงจี้จงให้ฝัน ใจฉินอีก

นี่ไม่ใช่กำลังช่วยเฝิงจง แต่เป็นกำลังทำลายเขา

เพราะหยางหลิ่วรู้แจ่มแจ้ง ถ้าเกิดเฝิงจี้จงลงไม้ลงมือกับฉัน หยางเฉินจําเป็นต้องเอาชีวิตเขาแน่

รอหยางเฉินฆ่าเพิ่งจงทิ้งแล้ว ตระกูลเฝิงที่มีแนวโน้มรุ่งเรือง ขึ้นในปัจจุบันนี้ จะปล่อยหยางเฉินไปได้อย่างไร?

เพิ่งจี้จงหัวเราะเสียงดังขึ้นมา หัวเราะอย่างบ้าระห่ำแล้วพูดว่า “น้องสาวพูดมีเหตุผล ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันไม่เถียงกับพวกเธอ แล้ว ประธานฉิน เธอนอนเป็นเพื่อนฉันคืนหนึ่ง แล้วฉันจะปล่อย ชายคนรักของเธอไป เป็นยังไงบ้าง?

กำลังพูดอยู่ เฝิงจี้จงยื่นมือไปทางฉัน

หยางเฉินหรี่ดวงตาเล็กน้อย กำลังอยากลงมือ ในเวลานี้เอง เสียงตะโกนดุดันดังขึ้นจากหน้าประตูร้านอาหาร “หยุดเดี๋ยวนี้ นะ!”

ภายใต้ความตกใจของทุกคน ภาพชายวัยกลางคนอยู่ภายใต้ การอารักขาของชายรูปร่างสูงใหญ่หลายคน วิ่งเข้ามาใน ร้านอาหารแบบเหงื่อเต็มหน้า

ชั่วขณะนั้นมือของเส็ง จงแข็งค้างกลางอากาศ ในโทรศัพท์ ก่อนหน้านี้ ท่วงทำนองเสียงเปลี่ยนไป เขาฟังไม่ออกว่าเป็นเสียง ของเฝิงฉวน
แต่ตอนนี้ เขาได้ยินชัดเจนอย่างมาก เป็นผู้นำของตระกูลเส็ง เสียงของเฝิงฉวน

ตอนที่หยางหลิวมองเห็นเชิงฉวนก็ทำหน้าอึ้งทึ่งเช่นกัน พูด ตะกุกตะกักด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ “นี่……..นี่เป็นไปได้อย่างไร?”

“ผู้……….! ท่าน……..ท่านมาได้อย่างไรครับ?”

ภายในใจเฝิงจี้จงหวาดผวาถึงขีดสุด น้ำเสียงกำลังสั่นเครือ เวลานี้ บนหน้าของเฟิงฉวนเต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้นที่ รุนแรง กัดฟันแน่นพูดว่า “คือแก? พูดในสายโทรศัพท์เมื่อกี้นี้ว่า ถ้าฉันคือเพิ่งฉวน แกก็เป็นฉัน?

“ตึก!”

เพิ่งจงอ่อนแรงไปทั้งตัว หัวเข่าทั้งสองกระแทกลงพื้นด้วย ความหนักอึ้ง สีหน้าตกใจกลัวเต็มที่และพูดว่า “ผู้….ผู้นำ ผม……..ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นท่าน! ถ้ารู้ว่าเป็นท่าน ต่อให้ผมใจ กล้าบ้าบิ่นแค่ไหน ผมก็ไม่กล้าพูดจาแบบนั้นกับท่านครับ!”

เวลานี้ ความคิดที่เขาอยากร้องไห้ก็มีแล้ว

คนมุงดูอยู่รอบด้านเหล่านั้น แต่ละคนตกใจค้างไปแล้ว นี่เป็น ครั้งแรกที่พวกเขาเจอกับผู้นำของตระกูลใหญ่ชั้นนำคนหนึ่งใน ระยะใกล้ชิด

แต่ที่ทำให้ในใจทุกคนตื่นตกใจคือ หรือว่าเมื่อสักครู่ชายหนุ่ม คนนั้นโทรศัพท์หาเฝึงฉวนจริง?
ถ้าเป็นแบบนี้จริง นั่นไม่ได้หมายความว่าเบื้องหลังของชาย หนุ่มคนนี้น่าสยองยิ่งกว่าอีกเหรอ?

มิฉะนั้นเขาโทรศัพท์สายเดียว จะทำให้ผู้นำตระกูลเพิ่งมาที่ ร้านอาหารแห่งนี้ด้วยตนเองได้อย่างไร?

ภายในสายตาของทุกคน เฝิงฉวนรีบเดินมาตรงหน้าหยาง

เฉิน

เสียงดัง“ตึก” ผู้นำของตระกูลเชิงคุกเข่าลงแทบเท้าหยางเฉิน ต่อหน้าสาธารณชน

ปัง!

ฉากนี้ กระทบกระเทือนหัวใจของแต่ละคนอย่างลึกซึ้ง ส่วนเฝิงจี้จงที่คุกเข่าอยู่ด้านข้าง ตอนที่มองเห็นเชิงฉวนคุกเข่า ลงแทบเท้าหยางเฉิน ทั่วตัวสั่นเทารุนแรงแบบควบคุมไม่อยู่

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่สามารถทำให้ผู้นำตระกูลเพิ่งคุกเข่าให้ สรุปว่าเป็นใครกัน?

หยางหลิ่วที่อยู่ด้านข้าง ลูกตาหดตัว หน้าตาเต็มไปด้วยความ ประหลาดใจ ขาอ่อนซวนเซ ร่างกายถอยหลังไปสามสี่ก้าว “ไม่ เป็นไปไม่ได้! นี่เป็นไปได้ยังไงกัน?”

ส่วนฉินที่อยู่ข้างกายหยางเฉิน เวลานี้งงตาค้างไปแล้ว คน แก่ที่คุกเข่าคนนี้ เป็นผู้นำของตระกูลเฟิง เฝิงฉวนจริงเหรอ?

“ตึง! ตึง! ตึง!”
เฝึงฉวนไม่พูดจาสักคำ หลังคุกเข่าลง ก็โขกศีรษะไปสามที่ โดยตรง โขกศีรษะลงแต่ละครั้ง ล้วนใช้แรงอย่างมากด้วย

หลังจาก โขกศีรษะสามครั้งติดกัน บนหน้าผากของเพิ่งฉวนมี เลือดสดไหลริน

“เพราะรถติด ผมเลยมาสายไปสองนาทีแล้วครับ! เฝิงฉวนสีหน้าหวาดกลัวเต็มที่ อธิบายไปก่อนประโยคหนึ่ง จากนั้นพูดว่า “ขอเชิญคุณหยางลงโทษด้วยครับ!

ทั้งหมด ในเหตุการณ์ตื่นตกใจ

ไม่เพียงเพราะเพิ่งฉวนคุกเข่าลงต่อหยางเฉิน ที่ยิ่งทำให้คนอื่น ตกใจคือที่เพิ่งฉวนคุกเข่าไม่ใช่เพราะเฝิงจี้จง แต่เพราะว่าเขามา สายไปสองนาทีแล้ว

เพราะมาสาย ยังต้องคุกเข่าคำนับศีรษะ ขอให้หยางเฉิน

ลงโทษ

อย่างนั้นเรื่องที่เฝิงจี้จงเหยียดหยามหยางเฉิน เฝิงฉวนจะ จัดการอย่างไร?

เฝิงจี้จงที่คุกเข่าอยู่อีกข้าง รู้สึกเพียงว่าร่างกายอ่อนยวบไร้ เรี่ยวแรงทั้งตัว ความหวาดผวาในใจทำให้เขาหน้าตาหมดอาลัย ตายอยาก

หยางหลวยิ่งทำหน้าเซ่อซ่ามากกว่า กันกระแทกนั่งลงบนพื้น ดวงตาเหม่อลอย สีหน้าดูไม่อยากเชื่อเต็มที่
หยางเฉินไม่ได้สนใจเพิ่งฉวนที่คุกเข่าขอให้เขาลงโทษ แต่ว่า มองทางเพิ่งจงที่อยู่ด้านข้าง

“แกบอกว่าอยากให้น้องสาวของฉัน นอนกับแกคืนหนึ่ง?

หยางเฉินเอ่ยปากทันใด ขณะเดียวกันค่อยๆ เดินไปทางเฝิงจง

“ไม่ ไม่ใช่! ประธานฉันเป็นน้องสาวของท่าน ต่อให้ผมใจกล้า บ้าบิ่นแค่ไหน ผมก็ไม่กล้าให้เธอมานอนกับผมครับ!”

เฝิงจี้จงใกล้จะร้องไห้แล้ว รีบปฏิเสธทันที

มองหยางเฉินเดินมาทางตนเองทีละก้าว เขาตกใจจนใกล้ ราดแล้ว

หยางเฉินเดินมาข้างหน้าต่อไป และพูดว่า “แกยังบอกว่า

อยากให้ฉันชดใช้อย่างปวดร้าว?”

“ไม่กล้าครับ ที่ผมพึ่งพูดไปล้วนพูดจาไร้สาระ! ผมจะกล้าให้ ท่านมาชดใช้อย่างปวดร้าวได้อย่างไรครับ?”