บทที่ 393 เมียน้อย

หยางเฉินหัวเราะแล้ว “วางใจได้เลย หลังจากคืนนี้ไปเยี่ยนเฉ นกรุ๊ปจะกลายเป็นกิจการใหญ่ที่สุดในมณฑลเจียงผิง!”

เขาในฐานะประธานของเยี่ยนเงินกรุ๊ป ปัจจุบันนี้ตระกูลใหญ่

ทั้งมณฑลเจียงผิงล้วนยอมอยู่ใต้อำนาจตนเอง

ไม่เกิดความคาดหมาย หลังจากคืนนี้ไป ราคาในตลาดของ เยี่ยนเฉินกรุ๊ปจะพุ่งขึ้นสูงแน่นอน

ฉันฝืนหัวเราะไป ไม่พูดอะไร “ยังกินข้าวไม่อิ่มสินะ? ฉันเลี้ยงอาหารมื้อดึกเธอเอง หยางเฉินหัวเราะพูดขึ้น “ได้ยินว่าเมืองเอกมีถนนอาหารแห่ง

ชาติสายหนึ่งอยู่ด้านในมีร้านอาหารหลากหลายชนชาติ พวก เราไปลองชิมกัน” ระหว่างทาง ฉันไม่พูดจาสักคำเดียว อารมณ์ตกต่ำลงมาก

ด้วย ตามอยู่ด้านหลังหยางเฉิน

ล้วนเป็นหยางเฉินที่เอาแต่พูด ฉันยีบางทีตอบกลับมาแบบขอ ไปที

นี่ทำให้หยางเฉินยิ่งรู้สึกกังวลเพิ่มขึ้น สรุปเกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน แล้ว คาดไม่ถึงสามารถทำให้อารมณ์ของจินยีหม่นหมองเช่นนี้ สุดท้ายทั้งสองไปที่ร้านอาหารมุสลิมแห่งหนึ่ง บนป้ายไม้มีอักษรสีทองระยิบระยับว่า ร้านอาหารมุสลิมมนต์” เปล่งแสง ประกายแวววาว

พนักงานของร้านอาหารสวมชุดที่มีเอกลักษณ์แบบชาวมุสลิม ใช้ภาษาท้องถิ่นแบบชาวมุสลิมด้วย

ถนนอาหารแห่งชาติยามค่ำคืนคึกคักอย่างมาก บนถนนด้าน นอกร้านอาหารยังมีการแสดงร้องเพลงและเต้นรำของหลาก หลายชนชาติ

บรรยากาศที่ครึกครื้นเช่นนี้ ยังคงไม่มีทางทำให้ฉันดีใจขึ้น มาได้

“นี่ไม่ใช่ประธานฉันเหรอ?”

ในเวลานี้เอง ชายหญิงอายุไม่มากคู่หนึ่งเข้ามาในร้านอาหาร กะทันหัน ผู้ชายอีกมุมปากขึ้นเบาๆ จ้องฉินด้วยท่าทางมีเลศนัย

ส่วนผู้หญิงที่อยู่ข้างกายผู้ชายกำลังควงแขนของผู้ชายอยู่ ห ตามองฉันพูดว่า “ฉันนึกว่าเป็นใครซะอีก ที่แท้เป็นนังแพศยาที่ โดนคนเป็นพันชี้หน้าด่าอยู่ในงานประชุมแลกเปลี่ยนเมื่อกี้นี้

ได้ยินคำพูดของสองคนที่เต็มไปด้วยการเสียดสี บนหน้าฉัน รู้สึกโกรธเต็มที่ โกรธจนสั่นเทาไปทั้งตัว

หยางเฉินขมวดคิ้วขึ้นมาเบาๆ ผู้หญิงที่กำลังพูดคนนั้น เขายัง พอรู้สึกคุ้นๆ หน้า

ผู้หญิงคนนี้ชื่อว่าหยางหลิ่ว เป็นผู้หญิงของตระกูลหยางแห่ง เมืองเจียงโจว สามีของหล่อน คือรุ่นพี่สมัยมหาวิทยาลัยที่ฉันเคยชอบ ซื่อหวังเย็นจูน

ต่อมา เพราะหวังเย็นจูนไปตอแยฉันที่เยี่ยนเงินกรุ๊ป จึงถูก

หยางเฉินเรียกคนของตระกูลหยางแห่งเมืองโจวเจ๋งมา ไล่หวังเย็นจนออกไปแล้ว ภายใต้ความโกรธเคืองของตระกูล

หยาง

หวังเป็นจุนที่สูญเสียทุกอย่าง และวิ่งไปที่เยี่ยนเงินกรุ๊ปอีกที ลักพาตัวฉันไปที่ดาดฟ้า บีบบังคับฉันให้คบกับเขา

ต่อมาหยางเฉินลงมือ หวังเย็นจูนตกตึกเสียชีวิต

นึกไม่ถึงว่าวันนี้ที่เมืองเอก จะเจอกับหยางหลิ่วผู้หญิงคนนี้อีก “น้องสาว พี่เขยที่เป็นชู้กับประธานฉิน คงไม่ใช่เจ้าหมอนี่หรอ กมั้ง?”

ชายหนุ่มข้างกายหยางหลิวยื่นมือชี้ไปยังหยางเฉินทันใด ถามแบบหน้าตาเยาะเย้ยเต็มที่

หยางหลิ่วถึงมองเห็นใบหน้าของหยางเฉินชัดเจน ในใจอด สับสนอยู่บ้างไม่ได้ แต่นึกถึงว่าลูกพี่ลูกน้องของตนเองยังอยู่ข้าง กาย ความสับสนถึงมลายหายไปในที่สุด

“พี่ชาย เป็นเจ้าหมอนี่จริงๆ ที่เป็นชู้กับนังแพศยาคนนี้

หยางหลิ่วพูดแบบหน้าตาเสียดสีเต็มที่

“ไอ้หนุ่ม แกยังมีความสามารถจริงนะ! นึกไม่ถึงทั้งพี่ทั้งน้องก็ เอามานอนด้วยหมดได้! ฉันเฝิงจี้จงขอนับถือ!”
ที่แท้ชายหนุ่มชื่อว่าเฝิงจงแกล้งทำท่าทางเลื่อมใส บนหน้า กลับเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

“หุบปาก!”

ในที่สุดฉินยีระเบิดอารมณ์ รีบลุกขึ้นมาทันที ตะโกนว่า “ห้าม พวกเธอมาเหยียบหยามพี่เขยของฉัน!

“ประธานฉิน หูข้างไหนของเธอได้ยินเข้ากันว่าฉันกำลัง เหยียดหยามพี่เขยเธอ? ทั้งที่ฉันกำลังชมพี่เขยเธออยู่นะ สามารถเอาเธอที่เป็นน้องเมียไปนอนด้วยได้ แค่นับถืออยู่บ้าง เท่านั้นเอง ฮ่าๆๆๆ~”

เฝิงจี้จงหัวเราะเสียงดังฮาๆ ขึ้นมาแล้ว

เวลานี้ คือตอนที่ธุรกิจถนนอาหารดีที่สุด ในร้านอาหารยังมี ลูกค้าที่มาทานข้าวอีกมากมาย

คำพูดพวกนี้ของเฝิงจี้จง ไม่นานจึงแพร่กระจายไปทั่วทั้งร้าน อาหาร

ลูกค้ามากมายต่างมองมาที่ฉันยีทางนี้ แม้กระทั่งยังมีผู้คนมากมาย ไม้ชี้มือนินทาจินยี

“เธอนังผู้หญิงแพศยา ยังหน้าไม่อายเอามากจริงๆ ตอนแรก ถ้าไม่ใช่เธอเข้ามาแทรกความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับสามีฉัน พวกฉันจะหย่ากันได้ยังไง?”

หยางหลิ่วจงใจพูดเสียงดัง “ล้วนเป็นเพราะเธอนังแพศยาคน
“ทุกคนรีบมาดูกันเร็ว! ผู้หญิงคนนี้ก็คือเมียน้อย แย่งสามีของ ฉันแล้ว ตอนนี้แม้แต่พี่เขยของหล่อนเองยังแย่ง หยางหลิ่วร้องตะโกนเสียงดังไปทั่วด้าน

ไป ทำให้ลูกค้ามุ่งเข้ามากกว่าเดิม แต่ละคนต่าง

ซุบซิบนินทา

“ผู้หญิงคนนี้ดูขึ้นมาอายุน้อยขนาดนี้ และสวยมากด้วย ทำไม ถึงต้องไปเป็นเมียน้อยด้วย?

“ใช่ เป็นเมียน้อยก็ไม่เท่าไรนะ นึกไม่ถึงแม้แต่พี่เขยของตัว เองยังแย่งมาอีก

“ผู้หญิงแบบนี้คือคนชั้นต่ำ หน้าตาแบบหมาจิ้งจอก พอดูก็รู้ว่า

เป็นนังปีศาจยั่วยวนผู้ชาย!!

รอบด้านล้วนเป็นการด่ากระทบกระเทียบต่อฉิน หยางหลิ่ว ทําหน้าได้ใจ

ฉันโมโหจนสั่นไปทั้งตัว กัดริมฝีปากแน่นจนเกิดสีม่วง ดวงตาแดงก่ำา

“ในเมื่อเธอชอบเป็นเมียน้อยขนาดนี้ ต้องเป็นเพราะเงินแน่ เลยล่ะมั้ง? แบบนี้ก็ดีเลย เธอมานอนกับฉันครั้งหนึ่ง ฉันให้เธอ หนึ่งแสน เป็นยังไง?”
เฝิงจี้จงยิ้มกริ่มพูดขึ้น

“พี่ชาย พี่มองหล่อนสูงส่งเกินไปหน่อยแล้ว ผู้หญิงสําส่อนคน หนึ่งเท่านั้น ครั้งเดียวคุ้มหนึ่งแสนเหรอ?”

หยางหลิวยิ้มพร้อมพูดว่า “ถ้าให้ฉันบอกนะ นอนกับพี่ครั้ง หนึ่ง พี่ให้หล่อนไปหนึ่งพันก็พอแล้ว!”

“ฮ่าๆ~”

เฝิงจี้จงหัวเราะเสียงดังขึ้นมา จากนั้นพูดต่อว่า “น้องสาวพูด ถูก ให้หล่อนหนึ่งพันก็พอแล้ว!”

“ประธานฉิน ต่อไปเธอนอนกับฉันครั้งหนึ่ง ฉันให้เธอหนึ่งพัน มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว เป็นยังไงบ้าง?

ในดวงตาเฝิงจี้จงเต็มไปด้วยความเร่าร้อน ผู้หญิงชั้นเยี่ยม

แบบฉินยี ยังหาได้ยากมากจริงๆ

“ถ้าไม่อยากตาย ก็ไสหัวออกไปให้พ้นซะ!”

ในเวลานี้เอง เสียงที่เย็นชาไร้ที่เปรียบเสียงหนึ่งดังขึ้นฉับพลัน

ในสายตาของทุกคน หยางเฉินลุกขึ้นมาด้วยท่าทางนิ่งสงบ ในสายตาปรากฏแรงอาฆาตแค้น

“นี่คืออยากจะออกหน้าแทนน้องเมียเหรอ?”

เฝิงจี้จงยิ้มกริ่มพูดขึ้น ไม่มีสำนึกรู้ตัวเลยแม้แต่น้อยว่าคนที่ ตนเองเผชิญหน้าอยู่ คือบุคคลแบบไหนกัน

“ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงคนหนึ่ง อยากจะมาเป็นฮีโร่ช่วยสาว?” หยางหลวทำหน้าเย้ยหยันเต็มที่

ความแค้นที่หล่อนมีต่อหยางเฉินและฉันลึกล้ำมาก ในความ คิดหลอน ตระกูลหยางบีบให้หล่อนกับหวังเย็นจนหย่าร้าง ทุก อย่างนี้ล้วนโทษหยางเฉินและฉัน

ยังมีการตายของหวังเย็นจูนอีก ย่อมต้องคิดบัญชีที่ตัวของ พวกเขา

หล่อนรักหวังเย็นจูนมากจริง ไม่อย่างนั้นคงไม่แต่งงานกับเขา แม้กระทั่งตอนที่รู้ว่าหวังเย็นจนอยากจะคบกันกับฉัน หล่อนก็ ยินยอมให้อภัย

ถ้าไม่ใช่ทางตระกูลบังคับให้แยกทาง ที่หล่อนให้ตาย ก็คงจะ ไม่หย่ากับหวังเย่นจูน

“พี่เขย อย่าไปสนใจพวกเขาเลย พวกเราไปกันเถอะ!

จากในสายตาของหยางเฉิน ฉันมองเห็นแรงอาฆาตแค้น แล้ว ทันใดนั้นกังวลอยู่บ้าง พยายามออกไปจากที่นี่

“ทำไม? เรื่องที่น่าอับอายเปิดโปงแล้ว เลยอยากจะหนี?”

หยางหลิวคว้าแขนของฉันไว้ที่หนึ่ง ร้องตะโกนเสียงดัง “ทุก คนอย่าปล่อยเมียน้อยคนนี้ไป จะต้องให้หล่อนชดใช้ก่อน!

“ผู้หญิงแบบนี้ ควรถอดเสื้อผ้าให้เกลี้ยง เอาไปประจานที่ ถนน!”

ขณะพูดอยู่ หยางหลวยื่นมือหมายจะไปดึงเสื้อผ้าของฉันอย่างคาดไม่ถึง

“ตอนแรกฉันไว้ชีวิตตระกูลหยางไปที่หนึ่ง ดูแล้วคงเป็นฉัน เมตตาเกินไป!

หยางเฉินจับแขนของหยางหลิ่วเอาไว้ พูดจาด้วยสีหน้าได้

อารมณ์

“เจ็บ! รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!

หยางหลิ่วร้องเสียงหลง พยายามดิ้นรนสุดแรง

“เซี้ย! กล้าแตะต้องน้องสาวฉัน แกวอนหาที่ตาย!”

เฝิงจงตะคอกใส่ กุมหมัดแล้วต่อยเข้าไปบนหน้าของหยาง เฉิน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ