บทที่ 363 ฉันเป็นน้องสาว
ฉันยีในเวลานี้ ดวงตาแดง หน้าเต็มไปด้วยความเศร้าใจ และผิดหวัง
หยางเฉินอยู่ในใจของเธอ มีภาพลักษณ์ของสามีผู้สมบูรณ์ แบบมาโดยตลอด
เธอรู้สึกภาคภูมิใจแทนพี่สาวของตนเอง ที่สามารถแต่งงาน กับผู้ชายยอดเยี่ยมขนาดนี้
แต่ปัจจุบันนี้ เพื่อนสนิทที่สุดของพี่สาวตนเอง คาดไม่ถึง ควงแขนของหยางเฉินไว้ แค่คิดก็รู้แล้วว่าเธอผิดหวังในตัวหยาง เฉินมากแค่ไหน
“เสี่ยว เธออย่าพึ่งเข้าใจผิด ฉันกับซูซานที่แตะกันเมื่อกี้ คือ ทางนี้คนเยอะเกินไป หล่อนใส่รองเท้าส้นสูงอีก หล่อนกลัวหกล้ม
ถึงกอดแขนฉันเอาไว้
ขณะนั้นหยางเฉินลนลานอยู่บ้าง รีบพูดอธิบาย
ความจริงก็เป็นเช่นนี้ หลายปีมานี้ เขาเคยครอบครองฉันซีผู้ หญิงเพียงคนเดียว
ในใจมีแค่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้น!
“ซูซาน คุณรีบอธิบายกับเสี่ยวยี่สิ!” หยางเฉินพูดอย่างร้อนใจพอสมควร
ซูซานถึงได้สติกลับมา จงใจทําท่าทางสับสน “เสี่ยว ที่หยาง เฉินพูดเป็นความจริง เธออย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่สาวเธอเด็ด ขาดนะ!”
“ในเมื่อเธอบอกแล้วว่าเป็นฉันเข้าใจพวกเธอผิด ทำไมเธอยัง กลัวฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่สาวฉันล่ะ?”
ฉันมองทางซูซานด้วยท่าทางเสียดสีสอบถามไป
ซูซานหน้าสับสนเต็มที่ ดวงตาแดงก่ำ ท่าทางร้องไห้สะอึก สะอื้น คว้าแขนของฉันเอาไว้ พูดขอร้อง “เสี่ยว ถือว่าฉัน ขอร้องเธอนะ เธออย่าบอกพี่สาวเธอเด็ดขาด”
“พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปีขนาดนี้ ฉันเห็นค่าความ สัมพันธ์ระหว่างพวกเรามากจริงๆ
“ถ้าถูกเข้าใจผิดเล็กน้อยจริงๆ หล่อนจะมองฉันอย่างไรกัน?”
ซูซาน ในเวลานี้ ดูเหมือนกำลังอธิบาย แต่กลับเผยลักษณะที่
หวาดผวาแบบหนึ่งออกมา
หล่อนไม่อธิบายเสียยังดีกว่า แต่ท่าทางพยายามอธิบายสุด แรงนี้ กลับทำให้ฉันยิ่งแน่ใจเพิ่มขึ้น ผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์ ที่ไม่ชัดเจนกับหยางเฉิน
“หุบปาก!”
ฉินยีพูดอย่างโมโห “ผู้หญิงแบบเธอนี้ เดิมที่ไม่คู่ควรมาเป็น เพื่อนรักของพี่สาวฉัน! ถือว่าพี่สาวฉันตาทั่วไป ถึงยังเห็นเธอเป็น เพื่อนสนิทได้”
เธอมองทางหยางเฉินอย่างโมโหเดือดดาล “หยางเฉิน เรื่องนี้ ฉันจะต้องบอกพี่สาวฉันด้วยตัวเองแน่นอน พี่จัดการตัวเองให้ แล้วกัน!”
พูดจบ เธอหมุนตัวแล้วเดินไป
หยางเฉินมึนงงไปหมด ระหว่างตนเองและซูซาน เดิมไม่มี ความสัมพันธ์ใดๆ
เพียงแค่ถูกควงแขนขึ้นมา อารมณ์ของฉันก็ฮึกเหิมเช่นนี้ แล้ว?
เขาไม่กลัวฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกฉินซี แต่ถูกฉันสงสัยไป อยู่แบบนี้ เขาไม่สบายใจมากๆ
“หยางเฉิน ขอโทษนะ ฉัน………..
ซูซานทำท่าทางรู้สึกผิดในใจ คำพูดของหล่อนยังไม่ทันจบ ก็ ถูกหยางเฉินตัดบทก่อน “ไม่เป็นไร เดิมทีระหว่างพวกเราก็ไม่มี อะไร ผมจะอธิบายให้เลี้ยวเข้าใจเอง
“หยางเฉิน อย่าเด็ดขาดนะ!”
ชั่วขณะนั้นซูซานร้อนใจแล้ว ตาแดงก่ำพูดว่า “ถ้าถูกเสี่ยวซี เข้าใจผิดจริง ถึงแม้ต่อไปจะเข้าใจความจริงแล้ว ในใจหล่อนคง มีความแสลงใจกับฉันแน่”
“เสี่ยวไม่ใช่คนแบบนั้น!”
หยางเฉินทําหน้าเย็นชา ขณะเดียวกัน ในใจยังมีความรู้สึกโกรธระดับหนึ่ง
ฉินซีเป็นคนแบบไหน เขารู้ดีมาก ขอเพียงอธิบายกระจ่าง ฉัน จะต้องไม่เข้าใจผิดแน่นอน
แต่ซูซานกลับเอาแต่พูดมาว่ากลัวฉันเข้าใจผิด นี่เห็นได้ ชัดเจนคือไม่เชื่อฉัน
พูดจบ เขาไม่ได้สนใจซูซานอีก ตามเข้าไปหาทางที่ฉันเดิน
ไป “เสี่ยวยี รอฉันก่อน!”
มองภาพด้านหลังของหยางเฉินจากไป ซูซานสีหน้าซีดเซียว แทบหนึ่ง
ตั้งนาน เธอถึงส่ายหน้าแบบขมขื่น “ในใจของคุณ ฉันสำคัญ ขนาดนั้นจริงเหรอ?”
ตั้งแต่ครั้งแรกตอนเจอหยางเฉินที่ปู่เย่เฉิง หล่อนไม่สนใจ
หยางเฉินสักนิด
จนถึงหน้าประตูบ้านตระกูลซู ตอนมีคนขับรถอยากชนหล่อน หยางเฉินเข้าไปช่วยชีวิต ในชั่วพริบตาเดียว หล่อนตกหลุมรัก หยางเฉินเข้าครั้งแรก
ต่อมาระหว่างทางไปเมืองโจวเฉิง หยางเฉินใช้รถของตนเอง ชนรถของนักฆ่าที่พยายามตามสังหารหล่อน ภาพของหยางเฉิน ยิ่งประทับในหัวสมองของหล่อนอย่างลึกซึ้ง
ต่อมาตอนที่หล่อนรู้ว่าหยางเฉินจะไปตระกูลเพิ่งแห่งเมืองเอก ยังร้อนใจแทนหยางเฉิน ขอร้องบิดาตนเอง ให้ไปช่วยเหลือที่ตระกูลเม็ง แต่ทว่ากลับถูกซูเฉิงปฏิเสธ
จนกระทั่งหยางเฉินกลับมาอย่างปลอดภัย หล่อนถึงวางใจ หล่อนรู้ว่าตนเองถูกพิษของผู้ชายคนนี้เข้าแล้ว โดยเฉพาะเป็น แบบซึมลึกเข้ากระดูกประเภทนั้นเลย
เมื่อสักครู่ที่หน้าประตูโรงแรมจงโจว เมื่อเจอหยางเฉินเข้า ใน ใจหล่อนเต็มไปด้วยความฮึกเหิม
เดิมคิดว่าอยู่ที่เมืองเอก จะสามารถใช้ช่วงเวลาของสองคนกับ หยางเฉินได้สักพัก ทว่ากลับถูกฉินขัดจังหวะ
ยิ่งคิดในใจหล่อนยิ่งรู้สึกเศร้า จนกระทั่งในปากมีรสเค็มขึ้น มา หล่อนถึงรู้สึกตัวว่าตนเองกำลังเสียน้ำตาให้กับผู้ชายคนนี้ อย่างคาดไม่ถึง
เวลานี้ หยางเฉินตามฉันไปแล้ว เดินไปด้วยพลางอธิบายไป ด้วย
เพียงแต่เดิมทีฉินไม่ได้สนใจ เดินมุ่งหน้าตลอดทาง เหมือน มองไม่เห็นหยางเฉิน
เวลานี้ เธอใจเย็นลงมากแล้ว และหยางเฉินยังอธิบายไม่หยุด ด้วย เธอรู้ว่าเป็นตนเองเข้าใจผิดจริงๆ
โดยเฉพาะเธอเพียงเห็นซูซานควงแขนของเอาไว้ เพียงแค่นี้ เท่านั้น
และจากความเข้าใจที่เธอมีต่อหยางเฉิน ผู้ชายคนนี้รักเพียงสาวของตนเอง ย่อมจะไม่ทรยศเป็นอันขาด
แต่พอเธอคิดถึงท่าทางที่ซูซานดวงแขนของหยางเฉินไว้ ในใจ เธอก็ไม่สบายเอามากๆ
ดังนั้นจึงจงใจไม่สนใจหยางเฉิน มองท่าทางหยางเฉินรีบร้อ นอธิบาย ในใจเธอกลับแอบดีใจอยู่บ้าง
“เสี่ยว ฉันกับซูซานไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันจริงๆ นะ แบบนี้ก็ดีเลย ฉันจะโทรไปหาเสี่ยวตอนนี้เลย อธิบายเรื่องราว ให้กระจ่าง
ฉันไม่เอ่ยปากมาตลอด หยางเฉินจึงร้อนใจแล้ว หยิบมือถือ ออกมาอยากโทรศัพท์เข้าไป
“ไม่ต้อง!”
ในที่สุดฉินเอ่ยปากพูด คว้ามือของหยางเฉินไว้ที่หนึ่ง “เห็น แก่ที่พอธิบายอย่างยากลำบากให้ฉันฟังมากขนาดนี้ ฉันจะให้ อภัยพี่สักครั้ง!”
“แต่พี่ต้องสัญญากับฉันมา ต่อไปจะไม่อยู่ด้วยกันกับยัยเจ้า เล่ห์คนนั้นตามลำพังอีก
ฉันทำหน้าโอหัง ลักษณะแบบขอแค่พี่ไม่รับปากฉัน ฉันจะ ฟ้องพี่สาวฉันแน่
หยางเฉินไม่ได้กลัวฉันยีน่าเรื่องนี้ไปบอกฉินซี กลับกลัวถูกฉัน เข้าใจผิด
ในใจของเขา ฉันคือน้องสาวของเขา เขาไม่อยากให้คนใกล้ ซิตสักคนเดียวเข้าใจตนเองผิด
“ฉันรับปาก!”
หยางเฉินดีใจทันที รีบบอกรับรองไป
ถึงแม้ว่าจะไม่กลัวฉันเข้าใจผิด แต่ยังคงไม่ยินยอมให้ฉันรู้ เรื่องนี้ ต่อให้หล่อนสามารถเข้าใจได้ ก็ยังคงสร้างความ หงุดหงิดในใจหล่อน
“ไม่ใช่แค่ยัยเจ้าเล่ห์คนนั้นนะ ยังมีผู้หญิงคนอื่นๆ ด้วย พี่ห้าม อยู่ด้วยกันตามลำพังทั้งนั้น
“ยังมีอีก นอกจากพี่สาวฉันแล้ว ไม่อนุญาตให้ผู้หญิงคนใด มาจับมือถือแขนกับพี่ด้วย!”
“ห้ามโทรศัพท์ไปหาผู้หญิงโสดคนใดด้วย!
“ห้ามจ้องผู้หญิงคนไหนเกินกว่าสามวินาทีด้วย!
“ห้าม…….
ฉันพูดแต่ละข้อ ยื่นนิ้วนับออกมาทีละนิ้ว สุดท้ายนิ้วทั้งสิบยื่น ออกมาทั้งหมดแล้ว เธอถึงยอมเลิกราด้วย
บนหน้าเล็กๆ ที่งดงามเต็มไปด้วยความภูมิใจ
“ฉันรับปากเธอ! รับปากทั้งหมดเลย!
หยางเฉินพยักหน้าไม่หยุด
“ไป! ไปเดินเล่นเป็นเพื่อนฉัน!”
ฉิน อารมณ์ดีมากในชั่วขณะหนึ่ง ยื่นมือควงแขนของหยางเฉิ นขึ้นมา หน้าตาเต็มไปด้วยความสุข
หยางเฉินทำท่างุนงง เธอเข้าใจตนเองผิดจริงเหรอ?
“เมื่อเธอไม่ใช่บอกว่าห้ามผู้หญิงคนไหนนอกจากเสียวมา จับมือถือแขนกับฉันไม่ใช่เหรอ?”
หยางเฉินทำหน้าไร้ความผิด ชี้ไปยังแขนของตนเองที่ถูกฉัน ควงไว้
“ฉันรวมไปในบรรดาผู้หญิงคนอื่นได้เหรอ?”
ฉันยีอับอายจนหงุดหงิด “ฉันคือน้องสาวพี่! น้องสาวเข้าใจมั้ย?”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
