บทที่ 323 ล้างแค้น

คำพูดของหัวหน้าแพทย์เหมือนฟ้าร้องที่ดังขึ้นข้างหูเพิ่งเทียน เขียว

“ไอ้เวร แกว่าอะไรนะ?”

เพิ่งเทียนเจียวบันดาลโทสะในบัดดล เขาคว้าคอเสื้อของหมอ และตวาดกราดเกรี้ยว “ถ้าพวกแกกล้าปล่อยให้มือของลูกชาย ฉันเน่าเสีย ฉันจะเล่นงานพวกแก ให้ตายไปเลย

“ประธานเพิ่ง ต่อให้ท่านฆ่าพวกเราก็เปล่าประโยชน์ มือของ คุณชายเมิ่งได้รับการบาดเจ็บแบบบดขยี้ กระดูกมือแหลกสลาย ไปเกือบหมด ต่อให้ฮัวโต่ยังอยู่ ก็รักษาไม่หายหรอกครับ

หัวหน้าแพทย์หน้าซีด แต่ก็ยังพูดไปตามความจริง

“ก่อนหน้านี้แกบอกว่าถ้าตามตัวผู้ชำนาญอ้ายหลินนั่นมาได้ ก็ จะสามารถรักษามือของลูกฉันได้ไม่ใช่หรือ?” เมิ่งเทียนเจียวเอ่ย อย่างเกรี้ยวกราด

หัวหน้าแพทย์ส่ายหัว “ต่อให้ตามเธอมาได้ ก็แค่มีความหวัง ว่าจะหาย แต่ตอนนี้เสียเวลาไปตั้งหลายวัน เราพลาดช่วงเวลา การรักษาที่ดีที่สุดไปแล้ว หมอที่เก่งแค่ไหนก็ไม่อาจแก้ไขอะไร ได้”
เมิงเทียนเจียวรู้สึกเหมือนสมองตัวเองส่งเสียงร้อง สองตา เลื่อนลอย เขาพูดทั้งที่ตาแดง หรือว่า ไม่มีหนทางอะไรแล้ว จริงๆหรือ?”

ขณะนั้น เขาโทษตัวเองอยู่เต็มหัวใจ

ถ้าวันนั้นเขาไม่ฝืนจะพาตัวอ้ายหลินไปให้ได้ จนหยางเฉิน โมโห ไม่แน่อ้ายหลินอาจจะยอมรักษาเพิ่งฮุยก็ได้ แต่ตอนนี้ ทุก อย่างได้สายไปแล้ว

หัวหน้าแพทย์เมื่อเป็นผู้ชำนาญที่เก่งที่สุดของเมืองเอกแล้ว

แม้แต่เขายังบอกว่าหมดสิ้นหนทาง ก็คงหมดสิ้นแล้วจริงๆ

“ประธานเมิง ท่านรีบตัดสินใจเถอะ มือของคุณชายเมิ่งต้อง รีบตัดทิ้งทันที ยื้อต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ไม่อย่างนั้นจะอันตรายถึง ชีวิต”

หัวหน้าแพทย์เห็นเมิ่งเทียนเจียวสงบลงเยอะแล้ว จึงรีบเกลี้ย

กล่อม

เมื่อกี้ต้องตรวจดู เขาพบว่ามือของคุณชายเมิ่งเสียระบบ

ประสาทไปกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว อันตรายมากจริงๆ

“ได้ งั้นก็ตัดแขนเถอะ”

พักใหญ่ ในที่สุดเพิ่งเทียนเจียวก็ตัดสินใจ

ในเมื่อนี่เป็นทางเลือกเดียว แล้วต้องคิดอะไรอีก? เขารู้ดีว่า คนอย่างเมิ่งฮุยทะนงตนมาก หากเสียสองมือไป เขาต้องสะเทือนใจมากอย่างแน่นอน

ลูกชายของฉันเพิ่งเทียนเจียว ต้องยืนหยัดต่อไปได้แน่ๆ

“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นประธานเพิ่งช่วยไปเกลี้ยกล่อมคุณชายเมื่ งด้วย ผมจะไปเตรียมการผ่าตัดเดี๋ยวนี้

หัวหน้าแพทย์ถอนหายใจอย่างโล่งอก ถ้าเสียเวลาจนทำการ รักษาล่าช้า แล้วส่งผลให้เพิ่งฮุยเสียชีวิตที่โรงพยาบาล เพิ่งเทียน เจียวได้ให้เขาตายตามไปแน่ๆ

“เมิ่งฮุย แกจะทำอะไร

เพิ่งเทียนเจียวเพิ่งเข้ามาในห้องผู้ป่วย ก็เห็นเพิ่งฮุยปืนขึ้น หน้าต่าง เขาหน้าถอดสีทันที

“พ่ออย่าเข้ามา!”

เพิ่งฮุยตวาดทันที พูดกับเมิ่งเทียนเจียวทั้งที่ตาแดงก่ำ “พ่อ ครับ ผมได้ยินที่พ่อคุยกับหมอหมดแล้ว พ่อเห็นด้วยกับหมอจะ ให้ผมตัดแขนแล้ว ใช่มั้ยครับ?”

“เปล่า แกได้ยินผิดแล้ว แกเป็นคนรุ่นสามที่ยอดเยี่ยมที่สุดใน ตระกูลเมิ่งของเรา จะตัดแขนได้ยังไงกันเล่า? แกวางใจเถอะ พ่อ ต้องหาหมอที่ดีที่สุดมารักษามือแกได้แน่นอน”

“รอให้พ่อได้รับสืบทอดตำแหน่งผู้นำก่อน แกยังเป็นคุณชาย ใหญ่แห่งตระกูลเมิ่งของเรา พอพ่อแก่แล้ว พ่อจะตำแหน่งผู้นำ ตระกูลเมิ่งให้แก
“แกรีบลงมาเร็ว ตรงหน้าต่างอันตรายเกินไป”

เพิ่งเทียนเจียวไม่กล้าทำให้เพิ่งฮุยได้รับความกระทบกระเทือน อะไรอีก เขารีบเกลี้ยกล่อม

“ผมไม่ใช่คนโง่ และไม่ใช่คนหูหนวกด้วย มือของผม หมด ประโยชน์ไปแล้วอย่างสิ้นเชิง มีแต่ต้องตัดแขนเท่านั้นถึงจะมี ชีวิตรอด!”

เพิ่งฮุยอารมณ์อ่อนไหวมาก เขาครามอย่างเกรี้ยวกราด “พ่อ เป็นพ่อของผม ผมเป็นคนยังไง พ่อน่าจะรู้ดี สำหรับผม ถ้าต้อง เสียมือไปจริงๆถึงจะมีชีวิตรอด ผมยอมตายซะดีกว่า!

“ลูก ถือว่าพ่อขอร้อง แกรีบลงมาได้มั้ย?”

เพิ่งเทียนเจียวน้ำตาคลอเบ้า เขาสะอื้น “ฉันมีแกเป็นลูกชาย คนเดียว ถ้าแกตายไป แกจะให้ฉันอยู่ยังไง?”

“ต่อให้ไม่มีมือแล้วยังไง? แกก็ยังเป็นลูกชายของฉันเพิ่งเทียน เจียวอยู่ดี ยังเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลเพิ่ง! และเป็นว่าที่ผู้

สืบทอดของตระกูลเมิ่งด้วย! มีฉันอยู่ มีใครกล้าพูดว่า “ไม่”?”

เพิ่งเทียนเจียวครามตาแดง

ตอนนี้ เขาต้องหาทางทำให้เพิ่งฮุยอารมณ์คงที่ก่อน ส่วนเรื่อง หลังจากนั้นไม่มีใครรู้

ทันใดนั้นเพิ่งฮุยยิ้ม หน้าตาสดใส เขาส่ายหัว “พ่อครับ พ่อ อย่าหลอกตัวเองเลย ไม่ได้มีผมเป็นหลานชายคนเดียว ไม่มีผม ยังอบรมคุณชายเมิ่งคนที่สองได้ หรือแม้กระทั่งพ่อก็อาจจะโดนหางเลขเพราะผม

นี่แหละความน่าเศร้าของตระกูลใหญ่ ตอนที่คุณยังมีค่า ทุก คนเคารพและยำเกรงคุณหมด พอคุณเสียอำนาจ ก็จะถูกผู้คน หลงลืมอย่างรวดเร็ว

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เมิ่งฮุยป่วยเข้าโรงพยาบาล คนตระกูลเมิ่งแห่ กันมาจนประตูโรงพยาบาลแทบพังไปนานแล้ว

แต่ตอนนี้ เขานอนโรงพยาบาลมาตั้งหลายวัน นอกจากเพิ่ง เทียนเจียว ไม่มีคนตระกูลเพิ่งมาเยี่ยมเลยสักคนเดียว

เพิ่งฮุยรู้ดี เพราะตัวเองเกิดเรื่องแบบนี้ แม้แต่เพิ่งเทียนเดียวก็ ต้องโดนหางเลขไปด้วย อาจจะถูกไล่ออกจากตำแหน่งผู้สืบทอด ไปแล้วก็ได้

“เป็นไปไม่ได้! ด้วยประสบการณ์ของพ่อแก ใครจะทำอะไรฉัน

ได้? แกวาง ใจเถอะ พ่อจะกลายเป็นผู้นำคนต่อไปให้ได้”

เพิ่งเทียนเจียวหน้าตาหนักแน่น กัดฟันกรอด “ถ้าแกยอมรับ พอพ่อได้เป็นผู้นำแล้วจะส่งตำแหน่งผู้นำให้แกทันทีเลยก็ได้ แล้ว คอยช่วยเหลือแก นําพาตระกูลเพิ่งสู่ความเจริญรุ่งเรือง”

เพิ่งฮุยยังคงส่ายหัว ขณะนั้น เขาหน้าตาเรียบเฉย ก้มหน้ามอง สองมือที่มีผ้าก๊อซพันเต็มไปหมด สายตาเคียดแค้นขึ้นมา เขา กัดฟันแน่นพลางเอ่ย “ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะหยางเฉิน!”

พูดจบ เขาก็หันไปมองเมิ่งเทียนเจียว สายตาเด็ดเดี่ยว “พ่อ ครับ ผมขอโทษ ชาติหน้า ผมขอเกิดมาเป็นลูกพ่ออีก! แล้วเจอกันชาติหน้า

สิ้นเสียง เมิ่งฮุยดิ่งนอกหน้าต่าง

“ลูก”

เพิ่งเทียนเจียวตะโกนลั่น ไปที่หน้าต่างอย่างรวดเร็ว แต่ตอนที่มองไป เมิ่งกระแทกลงโรง

พยาบาลไปแล้ว เลือดเต็มพื้น เพิ่งเทียมเจียวครามอย่างเจ็บปวด น้ำเต็มเอ่อล้น

อย่างไรซะเมิ่งฮุยเป็นคนรุ่นสามยอดเยี่ยมที่สุดของตระกูล เพิ่ง สิทธิ์ชิงตำแหน่งผู้กับรุ่นลุงรุ่นอาด้วยซ้ำ ชื่อเสียงเขาดังไปทั่วเมือง

ข่าวเรื่องการตายเขา เมืองเอก พริบตาเดียว “อะไรขึ้น? ทำไมเพิ่งฮุยตายล่ะ”

ได้ข่าวคราวก่อนไฮโซระดับต้นของเมืองโจวเฉิงเมืองเจียงโจวมาอยู่ตระกูลเพิ่งโดยพร้อมหน้า แม้กระทั่ง ตระกูลหานแห่งเมืองเอกไปตระกูลเมิ่ง เกิดอะไรหลังจากอำนาจพวกนั้นไปเพิ่งฮุยถูกส่งตัวไปโรง พยาบาล”

หรือว่า คนพวกนั้นเพราะเมิ่งฮุย”

ตอนเพิ่งฮุยตายแล้ว ตระกูลเพิ่งไม่ปล่อยตระกูลพวก นั้นแห่งเมืองโจวเฉิงและเมืองเจียวโจวแน่ใช่มั้ย?
หลังจากเหล่าคาดเดาไปต่างๆนานา

ขณะเดียว

พ่อครับ ตายเมิ่งฮุยต้องมีชดใช้ เพิ่งเทียนเจียวบุกไปถึงห้องของเพิ่งหมเย่ พูดด้วยแดง

เพิ่งหมเย่ขมวดคิ้ว แกอยากให้ทำยังไง?

ผมต้องการหยางเฉินตายผมต้องการเซ่นไหว้วิญญาณ ของลูกชายด้วย

เพิ่งเทียนเจียวตาเป็นประกายดุดันน่ากลัว

“ไอ้หนุ่มคนนั้น แตะต้องไม่ได้

เพิ่งหมเย่อย่างเย็นชา ตระกูลอวี่เหวินท่าทีเขายังไง เราถ้าฆ่าเขาจริงๆ ต่อให้ตระกูลอวี่ไม่ยุ่ง หรือ ตระกูลหานจะยอมเลิกราง่ายๆ

เขาเป็นเพียงลูกทอดทิ้งของตระกูลอวี่เหวินเท่านั้น ตระ อวี้เหวิน

“ตระกูลหานแล้วยังไงพวกเขาออกเพราะหมายตาความสามารถของหยางเฉิน เขาตายไป ตระกูลหานเปิดกับเรายังไง?
“ถึงเปิดศึกแล้วยังไง? ตระกูลเม็งของเราต้องกลัวตระกูลหาน ด้วยหรือ?”

เพิ่งเทียนเจียวพูดด้วยอารมณ์ขึ้น

“สามหาว!”

เพิ่งหมเย่พูดอย่างโมโห “ถ้าเปิดศึก แกรู้มั้ยว่าจะนำปัญหามา ให้ตระกูลเพิ่งมากขนาดไหน? ตระกูลหนึ่งคอยเพ่งเล็งอยู่ ถ้า ตระกูลหานเปิดศึกกับตระกูลเมิ่ง หลังจากนี้ที่เมืองเอกแห่งนี้ ตระ กูลหนึ่งได้เป็นใหญ่แน่!”

“แล้วการตายของฮุยเอ๋อก็จะปล่อยไปแบบนี้หรอครับ?” เมิ่ง เทียนเจียวสายตาผิดหวัง

เพิ่งหมเหรี่ตา นัยน์ตาเปล่งประกายเย็นยะเยือก “ไม่ปล่อย

ไปแบบนี้ แล้วจะทำอะไรได้?”

“ครับ ผมเข้าใจแล้ว”

เพิ่งเทียนเจียวหัวเราะเยาะเย้ยตัวเอง หันหลังจากไป ในเมื่อ ตระกูลเมิ่งไม่ยอมออกหน้าให้ลูกชายฉัน นั้นคนเป็นพ่ออย่างฉัน จะล้างแค้นให้เขาด้วยตัวเอง!”