บทที่ 297 มาเพื่อเขา
“แกหุบปาก!”
กวนเสวซงพูดอย่างโมโห “วันนี้ขอแค่ตระกูลเพิ่งกล้าเป็น ปรปักษ์กับคุณหยาง นั้นก็คือตาย ฉันกวนเสวซง จะต้องให้แก ตระกูลเมิ่งชดใช้!”
“หนุ่มๆ ตระกูลกวน!”
“ครับ!”
“มีคนดูถูกตระกูลกวน ทำยังไงดี?
“จัดการ!”
“ตระกูลเพิ่งอยากจะลงมือกับคุณหยาง ทำยังไงดี?
“ฆ่า!”
“ฆ่า!”
ภายใต้การนำของกวนเสวซง ยอดฝีมือตระกูลกวนยี่สิบกว่า คนที่ด้านหลังเขา เวลานี้กำลังเปล่งเสียงตระกูลกันหมด เสียงสั่น สะเทือนไปทั่วทั้งโลก
คนของตระกูลเพิ่งมองเห็นฉากนี้ แต่ละคนสีหน้าดูแย่ถึงขีดสุดแล้ว
ต่อให้เป็นเฉินซิงไห่ เวลานี้ยังมองกวนเสวซงดีขึ้นมาระดับ หนึ่ง
ก่อนหน้านี้สองตระกูลใหญ่เจอกันระหว่างทาง เดิมทีเขายังคิด ว่าเป็นกวนเจิ้งซานมาเยือนด้วยตนเอง หลังจากมาถึงที่ เขาถึง พบว่าเป็นหลานชายของกวนเจิ้งซาน
ที่จริงยังคิดว่ากวนเจิ้งซานเพียงแค่หลอกลวงหยางเฉิน ถึงส่ง รุ่นหลานเข้ามาแบบขอไปที ตอนนี้ดูแล้วคงไม่ได้เป็นเช่นนั้น
“เจ้าบ้านเมิ่ง ส่งเมิ่งฮุยออกมาให้เถอะ!”
เวลานี้เฉินซิงไห่ก้าวออกมาแล้วเช่นกัน
เดิมทีในใจเขายังมีหวาดกลัวอยู่บ้าง ทว่าหลังจากมองเห็น การแสดงออกของกวนเสว่าง เขาก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
“มาเอาคนกับตระกูลเจิ่งของฉัน แกอยากตายหรือไง?”
เมิ่งหงเย่ถลึงตาโกรธเคืองใส่เฉินซิงไห่ ท่าทางดูอารมณ์ ฉุนเฉียวอย่างยิ่ง
“ส่งเมิ่งฮุยออกมา!”
ใครจะรู้ว่าเพิ่งหงเยี่ยังไม่ทันได้รับคำตอบจากเฉินซิงไห่ ก็มี เสียงที่แข็งกร้าวดังขึ้นอีก
เป็นหวังเฉียงแห่งเมืองคิง พูดให้ถูกต้องคือหวังเฉียงแห่งเ
เฉิง
ตอนแรกหลังจากที่หยางเฉินจัดการเถ้าแก่คนก่อนของเมืองคิงทิ้งไป เมืองคิงก็ตกเป็นของหยางเฉินแล้ว
ส่วนหวังเฉียง เพียงแค่ดูแลแทน
ในบรรดาของคนเหล่านี้ มีเพียงหวังเฉียงที่รู้จักความสามารถ ของหยางเฉินดีที่สุด
จนกระทั่งตอนนี้ ทุกครั้งที่นึกถึงภาพหยางเฉินขวางไพ่ฆ่าคน
ทำให้ในใจหวังเฉียงสั่นเทิ้มสุดๆ
“แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ถึงกล้ามาเอาตัวคนที่ตระกูลเพิ่ง ของฉัน?”
เพิ่งหงเย่โมโหเดือดดาลเข้าแล้วจริงๆ หลายปีมานี้ ตั้งแต่ เมื่อไรกันที่มีคนกล้ากำเริบเสืบสารต่อหน้าเขาเช่นนี้
วันนี้กลับปรากฏตัวติดๆ กันหลายคน โดยเฉพาะอยู่ที่ตระกูล
เพิ่งด้วย
ถ้าไม่ฆ่าคนตรงหน้าเหล่านี้ทิ้งให้หมด เขาสาบานว่าถ้าทำไม่ ได้ก็ไม่ใช่คนแล้ว
“เจ้าบ้านเมิ่ง นายไม่ต้องมาข่มขู่ฉัน ในเมื่อฉันกล้ามา ก็ไม่ได้ สนใจแล้วว่าจะเป็นจะตาย
หวังเฉียงพูดด้วยท่าทางนิ่งสงบ “ต่อให้ต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่จริง ก็ไม่เป็นอะไร สามารถพลีชีพเพื่อคุณหยางได้ เป็นเกียรติของ ฉัน!!
“ดี! ดี! ดี! ในเมื่อพวกแกอยากมาตาย งั้นฉันจะทำให้สมหวัง!”
อารมณ์บนหน้าของเมิ่งหงเดุร้ายจนถึงขั้นสุดแล้ว โบกฝ่ามือ ใหญ่ แล้วตะโกนแบบโกรธจัด “ออกมาให้หมดเดี๋ยวนี้!
หลังจากที่เขาพึ่งพูดจบไป ผู้แข็งแกร่งที่สวมชุดสีดำาหลายสิบ คนจากทั่วทิศทั่วแดนของคฤหาสน์ก็พุ่งออกมากันแล้ว
ชั่วพริบตาเดียวหยางเฉินและคนเหล่านี้ถูกล้อมรอบเอาไว้ตรง กลาง
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร ภาพเงาคนสีดำคนหนึ่ง ปรากฏตัวอยู่ที่
ข้างหลังของเมิ่งหงเยู่อย่างไร้เสียง
ภาพเงาคนสีดำคนนั้น บนตัวสวมเสื้อคลุมสีดำตัวหนึ่ง บน หน้าใส่หน้ากากผีอันหนึ่ง ในมือยังถือดาบนักรบเล่มหนึ่ง
เหมือนว่าเขาอยู่ตรงนั้นมาโดยตลอด
ส่วนคนใส่ชุดดำที่ล้อมรอบหยางเฉินและคนอื่นเอาไว้พวกนั้น เห็นได้ชัดว่าความสามารถไม่ธรรมดา
“ตอนนี้ ถ้าพวกแกถอยไปกัน ฉันสามารถคิดได้ว่าไม่เคยมี อะไรเกิดขึ้นมาก่อน ไม่อย่างนั้น……….
คำพูดด้านหลังของเมิ่งหงเยยังไม่ทันจบ แต่ทุกคนต่างเข้าใจ ว่าหมายความว่าอะไรกัน
“ไม่อย่างนั้นอะไรล่ะ?”
ทันใดนั้นหยางเฉินถามแบบหยอกเย้า
เพราะเหตุนี้เมื่อสักครู่หยางเฉินไม่ได้พูดอะไร คืออยากจะดู หน่อยว่าตระกูลเฉินและตระกูลกวน ยังมีเมืองคิง จะทำอย่างไร ตอนนี้ เขารู้ค่าตอบเรียบร้อยแล้ว และพอใจอย่างมากด้วย
ในเมื่อคนเหล่านี้มาเพื่อเขา ย่อมจะไม่ทำให้พวกเขาผิดหวัง
“ทุกคนสามารถออกไปได้ เพียงแค่แก ไม่ได้! ฉันจะให้แกรู้ว่า ยั่วยุฉันตระกูลเมิ่ง ผลสุดท้ายร้ายแรงแค่ไหน!” เมิ่งหงเหรี่ตาบ อกไป
“ฉันไม่ชอบฆ่าคน! แต่ถ้าแกยังอยากยั่วยุ ฉันจะทำให้ตระกูล
เพิ่งนองเลือด โดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น!
หยางเฉินพูดจาหน้าตาไร้อารมณ์ “อยากจัดการปัญหาต้องหา คนก่อเรื่อง เมิ่งฮุยฆ่าแม่ยายของฉัน วันนี้ ฉันขอแค่มันคนเดียว! ตระกูลเมิ่ง ส่งคนมา!
“ตระกูลเมิ่ง ส่งมา!”
“ตระกูลเมิ่ง ส่งมา!”
“ตระกูลเมิ่ง ส่งมา!”
เฉินซิงไห่กับกวนเสวซง ยังมีหวังเฉียง ต่างพากันเอ่ยปาก
ตามมาด้วยผู้แข็งแกร่งประจำตระกูลที่ด้านหลังสามคนนี้ ก็ เอ่ยปากตามติดๆ “ตระกูลเมิ่ง ส่งมา!”
ทั้งคฤหาสน์ตระกูลเพิ่งล้วนเป็นเสียง “ตระกูลเมิ่ง ส่งมา!”สี่คำ นี้กำลังดังก้องไม่ขาดสาย
ทุกคนตระกูลเมิ่ง แต่ละคนล้วน โกรธเคืองถึงขั้นสุด
โดยเฉพาะเมิ่งฮุย บนหน้าสีหน้าไม่ดีเอามากๆ ที่จริงเขาคิดว่า หยางเฉินคนเดียว เดิมที่ไม่เพียงพอ ให้กลัวอะไร จะเคยนึกถึง สถานการณ์เช่น ในตอนนี้ที่ไหนกัน
ผู้นำที่มีอิทธิพลชั้นนำสามที่มาเยือนตระกูลเพิ่งติดๆ กัน อยาก นําตัวเขาไป
สําหรับเขานั้น เป็นความอัปยศอดสู ใหญ่หลวงทีเดียว
“อวดดีเสียจริง!”
เพิ่งหงเข่พูดอย่างโมโห “มาที่ตระกูลเพิ่งของฉัน อยากเอาตัว หลานชายของฉันเพิ่งหงอยไป บ้าระห่ำถึงขั้นสุดเลย!”
“ความเห็นของเจ้าบ้านเพิ่ง ยังน่าตลกที่สุดจริงๆ! ยอมให้
หลานชายแกฆ่าคน แต่ไม่ยอมให้คนอื่นมาแก้แค้นเหรอ?”
หยางเฉินพูดจาเยาะเย้ย “ตอนนี้พวกฉันมาเอาตัว กลับกลาย เป็นความผิดพลาดของพวกเรา?”
“แม่ยายแกเป็นใครกัน ไม่ใช่แค่ผู้หญิงบ้านนอกคนหนึ่ง คู่ควรเอามาพูดเปรียบเทียบกับหลานชายฉันงั้นเหรอ?”
เมิ่งหงเย่พูดจาเย็นชา “ฉันอยากดูหน่อยว่าที่ตระกูลเมิ่งของ
ฉัน แกจะเอาตัวหลานฉันไปยังไง?”
เพิ่งหงเย่ไม่ถอยสักนิด ถ้าไม่ใช่กลัวความเกี่ยวข้องของหยาง เฉินและตระกูลอวี่เหวิน เขาจะยอมทนมาถึงตอนนี้ได้อย่างไร?”
“เจ้าบ้านเมิง สบายดีเหรอ?”
ในเวลานี้ เสียงหัวเราะที่ดังฟังชัด ดังขึ้นมาฉับพลัน
เวลานี้ สายตาของทุกคนมองเข้าไปกันหมด
“เจ้าบ้านหาน!”
เพิ่งหงเย่พูดจาเย็นชา “ไม่รู้ว่าเจ้าบ้านหานมาเยี่ยมฉัน กะทันหัน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
ตระกูลเมิ่งและตระกูลหาน แต่ไหนแต่ไรไม่เคยคบค้าสมาคม กัน ตระกูลหานปรากฏตัวขึ้นในเวลาแบบนี้ คงต้องไม่ใช่เรื่องดี แน่
“พี่หยาง!”
เสียงที่ชัดแจ๋วดังขึ้น หานเฟยเฟยส่งรอยยิ้มที่อ่อนโยนให้ มองทางหยางเฉิน
หานเดี่ยวเทียนหัวเราะแล้ว ทันใดนั้นสายตามองไปทางหยาง เฉินเช่นกัน “ผู้มีพระคุณ ทำไมมาที่เมืองเอกแล้ว ไม่บอกฉันสัก คำเลย? ถ้าไม่ใช่นายก่อเรื่องใหญ่โต ฉันคงไม่รู้ว่านายมาแล้ว
หยางเฉินหัวเราะนิ่งๆ “ที่มาวันนี้แค่มาจัดการธุระส่วนตัวเรื่อง หนึ่ง ไม่กล้าไปรบกวนเจ้าบ้านหานหรอกครับ
หานเซี่ยวเทียนแกล้งทำเป็นพูดอย่างโมโห “นายเป็นผู้มีบุญ คุณช่วยชีวิตของฉัน จะมารบกวนได้ยังไง?
ดูท่าทางของหานเยี่ยวเทียนและหยางเฉินพูดคุยหัวเราะกันแล้ว สีหน้าเมิ่งหงเย่ดูแย่ถึงขีดสุด “หานเดี่ยวเทียน คุณก็มาเพื่อ มันงั้นเหรอ?”
หานเยี่ยวเทียนยิ้มกริ่มมองทางเมิ่งหงเป็
เหตุผลที่เขาบอกออกมาว่าหยางเฉินเป็นผู้มีพระคุณของ ตนเองต่อหน้าสาธารณชน นั่นคือเพื่อแสดงออกถึงท่าทีของ ตนเอง
“เจ้าบ้านเมิ่ง ขอให้เห็นแก่หน้าของฉัน ส่งตัวคนออกมาดี กว่า!”
หานเยี่ยวเทียนเอ่ยปากบอก
ฟังดูเหมือนน้ำเสียงเกรงใจมาก แต่กลับอยากให้เพิ่งหงเป็น ตัวหลานชายของตนเองออกมา
ภายในคฤหาสน์ตระกูลเพิ่งที่กว้างใหญ่ ทุกคนต่างมีความ
รู้สึกเหมือนกําลังฝันอยู่
ชายหนุ่มที่ชื่อว่าหยางเฉินคนนี้ สรุปมีสถานะอะไรกันแน่?
ก่อนหน้านี้มีผู้นำตระกูลใหญ่ชั้นนำของเมืองเจียงโจวและ เมือง โจวเฉิงพาคนเข้ามาด้วยตนเอง ตอนนี้แม้แต่หานเดี่ยว เทียนที่เทียบเท่ากับเจิ่งหงเย่ ยังอยากออกหน้าเพื่อเขาด้วยเห รอ?
เดิมทีบนหน้าของเมิ่งฮุยเต็มไปด้วยการเหยียดหยาม ถึงแม้ ผู้นำแต่ละตระกูลใหญ่ของเมืองเจียง โจวและเมืองโจวเฉิงก็มา กันหมด แต่อยู่ตรงหน้าตระกูลเพิ่ง ต่อให้พวกเขาร่วมมือกัน ก็ไกลเกินกว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของตระกูลเมิ่ง
แต่ว่าตอนนี้ หานเดี่ยวเทียนมาแล้ว เขาถึงสำนึกได้ว่าตนเอง ประเมินอิทธิพลของหยางเฉินไป
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
