บทที่ 294 ก็แค่คนที่ถูกทิ้ง

วันนั้น ในงานเลี้ยงวันเกิดของกวนเจิ้งซาน หยางเฉินได้ปรากฏ ตัวในงาน ก็ได้เหยียบย่ำเขาที่เป็นความภาคภูมิใจของตระกูล กวนอย่างไร้ความปราณี

ถึงขั้นขนาดน้องชายของเขากวนเวเฟิง ก็ได้ตายโดยน้ำมือ ของหยางเฉิน

จากนั้น ชายร่างกายกว่าหลายร้อยคน ก็ได้เข้ามา จับคน ของตระกูลกวนทั้งหมด ไปขังไว้

เดิมทีเขาก็คิดว่าตระกูลกวนต้องล่มสลายแน่ๆ แต่ว่าในตอน นั้น อยู่หยางเฉินก็ปรากฏตัว แล้วก็ปล่อยตระกูลกวนไป

แต่ว่ามีข้อแม้อย่างหนึ่ง ตระกูลกวนต้องเป็นข้ารับใช้ของเขา

แล้วก็ห้ามหักหลังเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น ฆ่าไม่เว้น!

คิดถึงตรงนี้ สายตาของกวนเสว่างก็ได้เต็มไปด้วยความแน่ว แน่ ไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย พูดออกไปเสียงเข้มว่า “ผม เลือกคุณหยาง!”

“ทำไม?” กวนเจิ้งซานถาม สายตาก็ได้แหลมคมเอามากๆ

“ตระกูลกวนได้ล่มไปแล้วครั้งหนึ่ง ถ้าเกิดล่มอีก ก็ไม่มีทางที่ จะยืนขึ้นมาได้อีกแล้วครับ! ถ้าเกิดคุณหยางสามารถผ่านวิกฤตนี้ ไปได้ จากวันนี้ไป ตระกูลกวนก็จะรุ่งเรืองขึ้นกว่าเดิม เพราะคุณ หยางแน่!”
กวนเสวซงก็ได้พูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

“ดีมาก สมแล้วที่เป็นลูกผู้ชายของตระกูลกวน มีความบ้า เลือด!”

กวนเจิ้งซานก็ได้หัวเราะดังๆ “ไหนๆ ก็เป็นแบบนั้น งั้นก็สั่ง ให้แกไปนำนักสู้ที่มีฝีมือที่สุดในตระกูลกวน ไปที่ตระกูลเพิ่งที่ เมืองเอกช่วยเป็นอีกแรงให้กับคุณหยางด้วยตัวเอง!!

“รอตอนที่แกกลับมา ก็จะเป็นวันที่แกเป็นผู้นำของตระกูล กวน!”

ได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของกวนเสวซึ่งก็ได้เต็มไปด้วยความตื่น เต้น เขานั้นก็ถูกกำหนดให้เป็นว่าที่ผู้นำข้ามรุ่นไปตั้งนานแล้ว วัน นี้ กวนเจิ้งซานกลับพูดว่า รอเขากลับมา ก็จะยกตำแหน่งให้เขา

“ครับ ผู้นำตระกูล!”

ตาของกวนเสว่างแดง พูดเสียงดัง จากนั้นก็ได้หันตัวเดินออก

ไป

กวนเจิ้งซานมองแผ่นหลังหลานชายของตัวเอง ใบหน้าได้เต็ม ไปด้วยความภูมิใจ เขาอายุเจ็ดสิบแล้ว แต่กลับยังเป็นผู้นำของ ตระกูลอยู่ ไม่ใช่เพราะว่าเขาหวงตำแหน่งนี้ แต่ว่าพวกรุ่นลูก ไม่มีคนที่เขาพอใจแม้แต่คนเดียว

แต่ว่ารุ่นหลาน กลับมีรุ่นหลังอย่างกวนเสว่างคนนี้ นี่เป็น ความโชคดีของตระกูลกวน

ไม่แค่ตระกูลซูกับตระกูลกวน ยังมีหวังเฉียงแห่งเมืองคิง แล้วก็ตระกูลเฉิน ใน เมือง โจวเฉิง ก็ได้รับสายจากตระกูลอวี่เหวิน

นอกจากตระกูลซู ตระกูลที่มีอำนาจตระกูลอื่น ก็ได้เลือกหยาง เฉินทั้งหมด

พวกเขาไม่ใช่ไม่รู้ถึงอำนาจของตระกูลอวี่เหวิน แต่ว่าสำหรับ พวกเขา เป็นหยางเฉินที่ได้ให้ทุกอย่างกับพวกเขา

ชั่วขณะ ก็ได้มีรถหรูหลายคัน ออกเดินทางจากเจียงโจวและ เมือง โจวเฉิง มุ่งหน้าไปทางเมืองเอก

และในเวลานี้ หยางเฉินได้หักป้ายทองคำของตระกูลเมิ่ง แล้ว ก็บุกเข้าไปในตระกูลเพิ่ง

“แกเป็นใคร? กล้ามากที่บุกมาในตระกูลเพิ่ง!”

“ไอ้หมาที่ไม่รู้จักความตาย กล้าที่จะหักป้ายของตระกูลเมิ่ง อยากตายเหรอ!”

“พวกเราลุย พามันไปให้ผู้นำตระกูลแล้วรับรางวัล!

อารักขาอยู่ที่หน้าประตูไม่กี่คน เห็นหยางเฉินหักป้ายไป แล้ว ยังบุกเข้ามาในตระกูลเมิ่ง ก็ได้โมโหไปเลย อารักขาสิบกว่าคน ก็ได้พากันพุ่งไปทางหยางเฉิน

สีหน้าของหยางเฉินไร้ความรู้สึก แล้วก็ได้ก้าวไปข้างหน้า ราวกับว่าไม่มีคนอยู่เลย

“ตึงๆๆ !

ขอให้เป็นอารักขาที่พุ่งเข้าไปหาเขา ยังไม่ได้แตะถูกตัวของเขา ก็ได้กระเด็นออกไปเลยทั้งหมด

เวลานี้ ทุกคนก็ได้เบิกตาโต ในนัยน์ตาสีเข้มนั้น ก็ได้เต็มไป ด้วยความกลัว

เป็นถึงอารักขาของตระกูลเมิ่ง เจอกับอะไรก็ไม่เหมือนกับคน ธรรมดาทั่วไปที่เจอ คนมีฝีมือแบบไหนที่ไม่เคยเจอมาบ้าง?

เวลานี้ อารักขาสิบกว่าคน ยังไม่รู้เลยว่า ตัวเองนั้นกระเด็น ออกมาได้ยังไง

“ที่ฉันมาวันนี้ มาเอาแค่ตัวเมิ่งฮุย คนที่ไม่เกี่ยวข้อง ถอยออก ไปให้หมด!”

หยางเฉินเข้ามือไขว้หลัง หน้าก็ได้มองไปทางตระกูลเมิ่ง พูด ออกมาเสียงดัง

เสียงก็เหมือนกับคลื่นยังไงอย่างงั้น ก็ได้พัดไปยังทางตระกูล

เพิ่ง

คฤหาสน์หลักของตระกูลเมิ่ง ผู้นำตระกูลเจิ่งหงเย่ นั่งอยู่บน เก้าอี้ไม้แบบโบราณด้วยใบหน้าที่เย็นชา สีหน้าก็ได้เยือกเย็นเอา มากๆ

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

สายตาของเขาก็ได้มองไปทางเมิ่งฮุยถาม

เพิ่งฮุยยิ้ม “คุณปู่ครับ เขาก็เป็นคนที่ผมบอกไปก่อนหน้าว่า เป็นคนที่ถูกตระกูลอวี่เหวินทิ้งคนนั้น คิดไม่ถึงว่า ไอ้หมอนั่นจะใจกล้าขนาดกล้าจะมาตระกูลเมิง

แต่ว่าคุณปู่วางใจเถอะครับ ผมเตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว ไหนเขากล้า

เพิ่งหงอยขมคิ้ว แกอยากมันตาย?

คุณชายปิงพูดแล้วครับ แค่สามารถจะฆ่าหยางเฉินลงมือได้เลย ตอนนั้น เขาก็จะช่วยพวกเราจัดการทั้งหมด เพิ่งฮุยได้พูด

“ไหนๆ เป็นแบบนั้น งั้นก็ยกหมอนั่นก็ให้แกละกัน อย่าเกิดปัญหาตระกูลอวี่เหวินอยู่ ถ้ามันไปได้ในครั้งเดียวไม่สำหรับ ตระกูลเมิ่งแล้ว เรียบ

“ครับ วางใจได้เลยหลานชายคนไม่มีทางทำให้ท่าน

พูดเมิ่งฮุยได้ลุกขึ้นเดินออกไป

เวลาสิบกว่าคนแล้ว

ถ้าเกิดเป็นเพราะว่าเขาออมมือ เกรง

เดิมที เพิ่งฮุยที่ยังความมั่นใจอยู่ ตอนได้ว่าหยางได้ ล้มอารักขาของตระกูลเพิ่งไปเกือบครึ่งแล้วนั้น มีหน้าที่ได้มีน้อย

“พี่ครับ มีคนมากมายล้มไปแล้ว จะทำยังไง?

เพิ่งชวนที่ได้ยืนอยู่ข้างๆ เพิ่งฮุย เวลานี้ใบหน้าก็ได้เต็มไปด้วย ความกังวล

เขาเป็นคนสายเลือดหลักคนเดียว ในตระกูลเพิ่ง ที่ได้เห็น

หยางเฉินลงมือฆ่าคนเองกับมือ

หยางเฉินก็ได้โยนไปง่ายๆ ก็สามารถที่จะทำให้ปากกาแท่ง เดียว ไปฆ่าจวงปี้ฝานที่ได้อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตรได้

วันนี้ บุกมาที่ตระกูลเพิ่งคนเดียว ยังสามารถที่จะล้มนักสู้มี ฝีมือสิบกว่าคนได้

นี่ทำให้เพิ่งชวน มีความรู้สึกเหมือนกำลังตกอยู่ในอันตราย

“กลัวอะไร?”

เพิ่งฮุยก็ได้ดุไปค่า “ฉันยอมรับ เขาเก่งมาก แต่ว่าสองหมัด ยากที่จะสู้ฝีมือ ต่อให้เขาเก่งขนาดไหน คนมีฝีมือในตระกูลเมิ่ง เยอะขนาดนั้น จะแพ้หมดเลยหรือไง?

“เขาคนเดียวได้ต่อสู้กับคนมีฝีมือเยอะขนาดนั้น แรงก็ได้ใช้ หมดไปนานแล้ว ตอนนี้ก็แค่ฝืนทนไปเท่านั้น อีกอย่าง ต่อให้เขา บุกเข้ามาได้จริงๆ พวกเรายังมีโซโรอยู่!”

“ต่อให้เขาสามารถที่จะล้มโซโรได้ ยังมีคนมีฝีมือข้างตัวคุณ อยู่ ในตระกูลเมิ่ง เขายังทำอะไรกับฉันได้?
ที่จริง ในใจของเมิ่งฮุยก็ได้กังวลเล็กน้อย ความสามารถของ หยางเฉิน ก็ได้มากเกินกว่าที่เขาคิดไว้

แต่ว่าการล่อหยางเฉินมา เป็นการตัดสินใจของเขา แน่นอนว่า เขาไม่มีทางที่จะปอดแหกในเวลานี้แน่

โซโรที่อยู่หลังเขา ก็ได้เดินเข้าไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง พูดด้วย ใบหน้าที่อวดเก่งว่า “คุณชายชวนวางใจเถอะครับ มีผมอยู่ เขาก็ มีแค่ตายสถานเดียวเท่านั้น!

เมิ่งชวนถึงได้โล่งใจ แต่ว่าความกลัวที่หยางเฉินให้เขามีมาก เกินไป ต่อให้เพิ่งฮุยพูดว่าไม่เป็นอะไร ในใจก็ยังมีความกังวล เล็กน้อย

หยางเฉินในเวลานี้ ก็ยังแข็งแกร่งเอามาก ต่อสู้กับนักสู้ มากมายของตระกูลเพิ่งคนเดียว กลับไม่ได้ลดความเร็วของเขา เลยแม้แต่นิด

เขายังคงความเร็วเดิม เดินไปทางคฤหาสน์ไม่หยุด

ตอนนี้คนที่ได้ส่งออกมา ก็เป็นแค่อาหารเรียกน้ำย่อยเท่านั้น อยากที่จะขัดขวางเขา นี่มันเป็นแค่คนงี่เง่าที่เพ้อฝันเท่านั้น ยิ่ง อย่าพูดว่าจะทำให้เขาบาดเจ็บเลย

ในเวลานี้ รถหลายสิบคันของเจียงโจวกับเมือง โจวเฉิง ก็ได้ เข้าไปยังเขตแดนของเมืองเอก

อยู่ๆ ก็ได้มีรถของนอกเขตเยอะขนาดนี้ อีกอย่างยังเป็นขบวน รถที่เป็นระเบียบ ก็ได้ต่างทำให้คนหลายคนในเมืองเอกตกใจ
“เซี้ย! นี่แม่งเป็นรถนอกเขตทั้งหมดเลยนี่หว่า นี่มันจะทำ อะไร?”

“รถโรลส์รอยซ์ข้างหน้าที่ได้มีป้ายเจียงB88888ติดอยู่ เป็น รถของผู้นำตระกูลเฉินในเมืองโจวเฉิงไม่ใช่เหรอ?”

“แล้วก็ยังมีรถเบนท์ลีย์ที่มีป้ายเจียงC66666ตามหลังอีก เป็น

รถของผู้นำตระกูลกวนแห่งเจียงโจว!”

“ทางที่พวกเขาไป เหมือนเป็นตระกูลเมิ่ง!”

คนนับไม่ถ้วนในเมืองเอก ได้มาเห็นการปรากฏตัวของขบวน รถหลายสิบคันกับตาแบบนี้ ต่างก็พากันตกใจ

“เร่งความเร็ว แซงรถตระกูลเฉินข้างหน้า! พวกเราตระกูลกวน ต้องรีบไปถึงตระกูลเมิ่งเป็นคนแรก ไปช่วยคุณหยาง”

กวนเสวซงที่นั่งอยู่ในรถเบนท์ลีย์ สายตาก็ได้มองรถโรลส์รอย

ซ์คันข้างหน้าแน่น กัดฟันแล้วพูด

“ครับ คุณชายซง งดีๆ นะครับ!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ