บทที่ 284 ฆ่าปิดปาก
“ฉันไม่เป็นไร แค่ใช้พลังไปมากเกินไป!” หันชวนพูดด้วย ตาแดงก่ำ
“คุณหยาง!”
ยอดฝีมือสองคนนั้นจากตระกูลกวน กะโผลกกะเผลกมาถึง ข้างๆของหยางเฉิน ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
หยางเฉินเหลือบมองสองคนนั้น เสื้อผ้าของพวกเขาถูกเปื้อน ไปด้วยเลือดสดเต็มไปหมด นี่เป็นการอธิบายที่เพียงพอแล้ว เมื่อ ครูพวกเขานั้นเผชิญหน้ากับความกดดันมหาศาล
ตอนนี้ ก็มีเสียงหอนของรถอีกหลายคันดังออกมา
“คุณหยาง!”
ตัวของกวนเจิ้งซานก็พาคนมาถึง รีบร้อนมาตรงด้านหน้า ตอนที่เขาเห็นดวงตาทั้งคู่ของหยางเฉินมีสีแดงก่ำ ตื่นตกใจ จนไม่กล้าพูดออกไปแม้แต่คำเดียว
เพียงแค่ยืนกลัวตัวสั่นงันงกอยู่ด้านข้าง รอคอยการระเบิดของ
หยางเฉิน
“เป็นใคร?”
หยางเฉินเอ่ยปากพูดออกมากะทันหัน
หันชวนพูด: “ไม่ทราบค่ะ คนที่เป็นหัวหน้า มีชื่อว่าไอ้แผลเป็น เป็นเขาที่ชิงโจวซุ่ยไป
“ไอ้แผลเป็น!”
กวนเจิ้งซานได้ยินชื่อนี้ พูดด้วยสีหน้าตื่นตกใจ “คุณหยาง ไอ้ แผลเป็นนั้นเป็นคนที่วนเวียนอยู่ในยุทธภพของเจียงโจว เป็น ราชาดาบที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก เป็น ผู้แข็งแกร่งในการใช้มืด”
“ไอ้แผลเป็น!”
หยางเฉินใช้ดวงตาที่เย็นชาทั้งคู่จับจ้องไปที่กวนเจิ้งซาน “ใน เมื่อเขานั้นรนหาที่ตาย งั้นฉันก็จะทำให้สมหวัง! จัดเตรียมคน ตามล่าไอ้แผลเป็นทั่วทั้งเมือง!
“รับทราบ!”
ในจิตใจของกวนเจิ้งซานนั้นมีความหวั่นไหวอย่างรุนแรง เขานั้นเข้าใจอย่างแน่นอน หยางเฉินในตอนนี้ มีความโกรธ โมโหมากมายขนาดไหน
สั่นสะเทือนไปทั่วเมืองเจียงโจว ภายในค่ำคืนเดียว ตระกูล กวนและเมืองคิง ออกปฏิบัติการพันคน ตามล่าไอ้แผลเป็นทั่วทั้ง เมือง
ในขณะเดียวกัน ไอ้แผลเป็นคุมส่งโจวยด้วยตัวเอง มาถึง ตระกูลเว่ย
“เว่ยเสียง เพื่อจะจับผู้หญิงคนนี้กลับมา ฉันเองก็จะต้องทุ่มเท ค่าใช้จ่ายเป็นอย่างมาก”
ไอ้แผลเป็นพูดด้วยสีหน้าเย็นซามองมาทางเว่ยเสียง เกี่ยวกับ เว่ยเสียง ในสายตาของเขาไม่มีความเคารพเลยแม้แต่น้อย
แต่ทว่าเว่ยเสียง เมื่อก่อนนั้นผู้ชายเตี้ยอ้วนท้วนที่ติดต่อกับ เพิ่งฮุย เป็นบุคคลสําคัญของตระกูลเว่ยรุ่นที่สอง ไปมาหาสู่ตระ กูลเมิ่งเมืองเอกกับผู้รับผิดชอบโดยเฉพาะ
เมื่อก่อนเพิ่งฮุยมอบหมายให้กับเขา ให้เวลาเขาเจ็ดวันท ลายเยี่ยนเฉินกรุ๊ปให้ย่อยยับ ขณะอยู่ที่สาขาเจียงโจว เขาคิด แผนการไว้ดีเรียบร้อยแล้ว
“พี่ดาวลำบากพี่แล้ว!
เว่ยเสียงรีบร้อนไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม มือทั้งคู่ยื่นบัตร ธนาคารให้ไอ้แผลเป็นหนึ่งใบ พูดด้วยรอยยิ้ม: “ในบัตรใบนี้ มี สิบล้าน รหัสคือหนึ่งหกตัว ซึ่งเป็นการแสดงความกตัญญูของฉัน ที่มีต่อพี่ดาวแล้ว!”
ภายในจิตใจของไอ้แผลเป็นนั้นตื่นตกใจอยู่เล็กน้อย เพราะว่า ตอนนี้เว่ยเสียงตามหาเขาจนเจอ พูดแค่เพียงต้องการให้เขาห้า ล้าน ตอนนี้ เว่ยเสียงก็เลยให้ไปสิบล้าน
เพียงแต่ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งที่พาตัวมา ถึงแม้ว่าทุ่มเท ค่าใช้จ่ายไปอย่างมาก ตัวเองก็เจ็บหนักเหมือนกัน แต่รวดเร็ว ขนาดนี้ก็ทำเงินได้ถึงสิบล้าน สำหรับเขาแล้ว ก็ถือว่าคุ้มค่าเป็น อย่างมาก
“นั่นต้องขอบคุณประธานเวียแล้ว ต่อไปถ้ามีการทำธุรกิจ แบบนี้อีก อย่าลืมเรียกฉัน!”
ไอ้แผลเป็นรับบัตรธนาคารไป พูดพร้อมกับหัวเราะอยากเบิก บานใจ
“ฮาฮา พูดได้ดี!”
เว่ยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขเป็นอย่างมาก
“คนนั้นส่งมาถึงแล้ว ฉันเองก็ควรจะต้องไปแล้ว!”
ไอ้แผลเป็นพูดจบ หมุนตัวจะจากไป
“บิ๊ก”
แต่ขณะที่เขากลับตัวตอนนั้นนั่นเอง แสงเย็นก็ส่องประกาย ระยิบระยับ
เว่ยเสียงที่เมื่อสักครู่เพิ่งจะได้เห็นรอยยิ้ม ในมือของเขาที่ กำลังก์กริชที่ส่องประกายระยิบระยับ ตอนนี้ได้กรีดแทงลึก เข้าไปบนร่างกายไอ้แผลเป็นเรียบร้อยแล้ว
เลือดสดๆปริมาณมากกระเซ็นออกมา บนใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ของไอ้แผลเป็นแข็งค้างขึ้นมาทันที เลือดปริมาณมาก กระอัก ออกมาจากในปากของเขา
เขาหมุนตัวกลับมาด้วยความยากลำบาก มองเว่ยเสียงด้วย สีหน้าคาดไม่ถึง: “………………..ไม?”
เว่ยเสียงยิ้มกริ่มเดินเข้ามาที่ร่างของไอ้แผลเป็น พูดกับไอ้แผลเป็นด้วยเสียงเบาข้างหู: “คุณชายเมิ่งพูดแล้ว เรื่องนี้ ไม่อนุญาต ให้เหลือเบาะแสทิ้งไว้เลยแม้แต่น้อย!”
ไอ้แผลเป็นรูม่านตาหดเล็กลงฉับพลัน ใบหน้าเต็มไปด้วย ความเสียใจ
เพียงแต่จะเสียใจไป ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ในที่สุดชีวิตก็ต้องเอา
มาทิ้งไว้ซะแล้ว
เว่ยเสียงจ้องมองไปที่ร่างไร้วิญญาณของไอ้แผลเป็น พูด กําซับ: “จัดการศพนี้ซะ!”
“รับทราบ!”
ลูกน้องรีบตอบรับ ลากศพของไอ้แผลเป็นออกไป
โจวชุ่ยที่เพิ่งจะถูกไอ้แผลเป็นพามานั้น เห็นกับตาด้วยเอง ทั้งหมดนี้ เวลานี้มือทั้งคู่ปิดปากแน่น ไม่กล้าที่จะให้ส่งเสียงของ ตัวเองให้ด้งออกมา
ถึงแม้ว่าเธอนั้นจะมีเจตนาฆ่าฉันต้าหย่ง แต่ว่าไม่เคยเห็นฉาก ฆ่าคนมาก่อน
เมื่อสักครู่ ไอ้แผลเป็นที่มีชีวิตอยู่ นึกไม่ถึงเลยว่าตอนนี้จะเป็น เหมือนสัตว์เดียรัจฉาน ถูกคนลากออกไป
“ตอนนี้ ถึงตาคุณแล้ว!”
เว่ยเสียงหยิบกริชที่เพิ่งจะใช้ลงมือฆ่าไอ้แผลเป็นนั้นขึ้นมา ค่อยๆย่างก้าวตรงเข้าไปหาโจวซุย
มองไปที่เว่ยเสียงที่กำลังค่อยๆย่างกรายมาที่ตัวเองนั้น โจว ชุ่ยตื่นตระหนกจนร่างกายทั้งหมดสั่นเทา
“คุณ……..คุณอย่าเข้ามานะ!”
เธอพูดด้วยตัวสั่นเทิ้มไปด้วย ไม่หยุดถอยหลังไปด้วย
เธอนั้นเลวทรามเป็นอย่างมาก ทั้งหาคนมาชนฉันต้าหญิงให้ ตาย ทั้งอยากจะที่จะให้หยางเฉินตาย แต่ว่าไม่ได้หมายความว่า เธอนั้นจะกล้าลงมือฆ่าคนจริงๆ
เมื่อตะกี้ตอนที่เว่ยเสียงฆ่าไอ้แผลเป็น เปลือกตาของเธอนั้น กำลังลงต่ำพอดี แต่แค่คิดก็รู้แล้ว ฉากที่เต็มไปด้วยเลือดเมื่อ ตะกี้นั้น ทําให้เธอนำพาเงาสะท้อนในจิตใจมามากมายมหาศาล
สี่ด้าน โดยรอบนั้นทั้งหมดเป็นคนของเว่ยเสียง โจวยไม่มีที่ จะให้หนีได้อย่างแท้จริง ทำได้เพียงถอยหลังไม่หยุดเท่านั้น
แต่เว่ยเสียงนั้นไม่รีบร้อน เหมือนกับว่ากำลังเพลิดเพลินกับ การดูท่าทางที่เต็มไปด้วยความกลัวของโจวชุ่ย
ไม่นาน โจวซุ่ยนั้นก็ถอยหลังไปถึงกำแพงด้านล่าง อยากจะ ถอยก็ถอยต่อไปไม่ได้แล้ว เธอล้มลง“ปั๊ก” คุกเข่าบนพื้น ร้องไห้ พูดวิงวอน: “ขอร้องคุณละนะ ปล่อยฉันไปเถอะ ได้หรือเปล่า?”
“ปล่อยคุณไป?”
เว่ยเสียงหิ้วกริชที่มีเลือดหยด เดินตรงไปที่ด้านหน้าของโจว ชย จากด้านบนลงมองเธอที่ด้านล่าง: “เมื่อตะกี้ฉันฆ่าไอ้แผลเป็น ถูกคุณเห็นเข้าแล้ว ถ้าตอนนี้ฉันปล่อยคุณไป ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้จะไม่ถูกเปิดเผยเหรอ?”
“ไม่ไม่ไม่! ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น อะไรทั้งหมดก็จะไม่พูด ฉัน เป็นผู้หญิงที่ต่ำต้อยคนหนึ่ง ฆ่าฉันไป จะทำให้มือคุณสกปรกได้
โจวซุ่ยรีบร้อนสายศีรษะแล้วพูด และยังดูถูกดูแคลนตัวเอง ว่าไม่มีอะไรดีสักอย่าง
“ถ้าอยากจะโทษก็ไปโทษลูกเขยของคุณโน้น! คุณเป็นแม่ยาย ของเขา นั่นคุณก็เลยมีเพียงแค่ความตายทางเดียวเท่านั้น!
เว่ยเสียงหรี่ตาแล้วพูด ไอสังหารบนร่างกายก็ระเบิดออกมา ทันทีทันใด เหมือนน้ำท่วมที่ทะลักออกมาจากเขื่อน พุ่งไป ครอบคลุมขอบเขตทั้งหมดของโจวยชัยในทันทีทันใด
ฟังคำพูดของเว่ยเสียง โจวชุ่ยถึงจะเข้าใจ ที่แท้เรื่องทั้งหมด ที่เผชิญหน้าอยู่นี่ ทั้งหมดเป็นเพราะหยางเฉินนั้นเป็นภัย
“ประธานเว่ย ฉันกับหยางเฉินไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน! ฉันมอง เขาไม่เจริญหูเจริญตามาตั้งนานแล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าคุณจับฉันมาละ ก็ฉันก็ตัดสินใจที่จะต้องลงมือกับเขา”
โจวซุ่ยพูดอย่างรีบร้อน: “ประธานเว่ย ถ้าหากว่าคุณไม่เชื่อ ฉัน สามารถไปสืบข่าวดูได้ ฉันกับเขาไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกัน จริงๆ และฉันก็พูดแนะนำให้ลูกสาวของฉันหย่า ในสายตาของ ฉัน เขาเป็นแค่ขยะคนหนึ่ง เศษสวะคนหนึ่ง ไอ้ระยำที่สมควรตาย คนหนึ่ง!”
“โอ้? จริงเหรอ?”
เว่ยเสียงยิ้มตาหยีและพูด “แต่ว่า ฉันยังไงก็ต้องฆ่าเธออยู่ดี ทําอย่างไรดี?”
สิ้นเสียง เว่ยเสียงจับกริซไว้ในมือ พุ่งตรงเข้าไปจะแทงโจว ยอย่างรุนแรง
“อ่า…….อย่าฆ่าฉันเลยนะ! อย่าฆ่าฉันเลยนะ!”
โจวชุ่ยตะโกนเสียงดังพร้อมกับร้องไห้ออกมา
“เพล้ง!”
เว่ยเสียงหยิบกริบขึ้นมา ยืนกวาดตามองไปที่ศีรษะของโจว ย แทงเข้าไปอย่างรุนแรงบนกำแพงด้านหลังของโจว ย “ขอโทษที ไม่ระวัง มีอลื่น! แต่ว่าไม่เป็นไร ครั้งนี้ ฉันมือจะไม่
ลื่นอีก คุณวางใจเถอะ ฉันฆ่าคนว่องไวอยู่แล้ว เหมือนกับตอนที่
ฆ่าไอ้แผลเป็น มีดเดียวปลิดชีวิต!
เว่ยเสียงเหมือนเป็นแมวที่เล่นกับหนูอย่างไรอย่างนั้น พูด พร้อมกับหัวเราะไป: “คุณลองจินตนาการดูสิ รออีกสักหน่อย ความเจ็บปวดทรมานที่ใช้กริชแทงเข้าไปทีละนิดทีละนิด คุณไม่ ต้องกลัวนะ ฉันจะรีบจัดการ ให้ความทรมานเจ็บปวดน้อยลงไป หน่อย”
เว่ยเสียงเหมือนกับเป็นปีศาจร้าย ในมือถือกริชที่มีเลือดหยด ไหล ปากก็ไม่หยุดที่บรรยายฉากหลังจากที่แทงกริชลงไปยัง ศีรษะแล้ว
โจวชุ่ยตื่นตกใจจนทั่วทั้งร่างอ่อนปวกเปียกไปหมด ทิ้งก้นลงมานั่งบนพื้น ขนาดแรงที่จะหลบก็ยังไม่มีแล้ว
เธอขอร้องวิงวอนไปร้องไห้ไป: “ประธานเว่ย ฉันไม่อยากตาย ไม่อยากตายจริงๆ! ขอร้องคุณได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย ฉันไม่ อยากตายจริงๆ!”
“คุณอย่าฆ่าฉันเลยนะ คุณจะให้ฉันทำอะไร ฉันยอมทั้งนั้น
“เพียงแค่คุณไม่ฆ่าฉัน ฉันจะเป็นเหมือนสุนัขของคุณ คุณจะให้ ฉันไปกัดใคร ฉันก็จะกัดคนนั้น โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!”
โจวซุยนอนคว่ำไปบนพื้น เรียนรู้ที่จะร้องเหมือนสุนัข ตอนนี้ ยังจะต้องศักดิ์ศรีไปทำไมกัน ของแค่เพียงยังมีชีวิตอยู่ต่อไป
“ฮาฮาฮาฮา.…………..
มองท่าทางของโจวชุ่ยที่นอนคว่ำอยู่บนพื้นเรียนรู้ที่จะร้อง เหมือนสุนัขแบบนั้น เว่ยเสียงก็ทนไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา คน รอบกายเองก็หัวเราะไปด้วยกันกับเขาเช่นกัน
โจวซุ่ยไม่ได้รู้สึกเสียหน้าเลยแม้แต่น้อยนิด มองเว่ยเสียงที่ หัวเราะเสียงดัง เธอก็เหมือนกับว่ามีความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ ไปร้องอย่างทุ่มเทพลังของตัวเองทันที “โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
