บทที่ 272 วันเกิดของพ่อ
ครั้งก่อน ในงานแต่งของตระกูลโจว หยางเฉินถูกพวกเศรษฐี ของเมือง โจวเฉิงแทบทั้งหมดเล่นงาน แต่สุดท้ายเจ้าบ้านตระกูล หานแห่งเมืองเอก ก็ได้ปรากฏตัวอย่างยิ่งใหญ่ และช่วยหยาง เฉิน ให้รอดพ้นจากการถูกรุมไปได้
ด้วยความที่เจิ้งเหม่ยหลิงนั้นขัดแย้งกับหยางเฉิน ทำให้ตระ กูลโจวและตระกูลเจิ้งพลอยติดร่างแหไปด้วย ถูกบรรดาตระกูล เศรษฐีของเมือง โจวเฉิงมาตามกดขี่
เดิมที่ตระกูลโจวก็เป็นแค่ตระกูลเล็กๆ ในชนบทอยู่แล้ว จึงได้ รับผลกระทบไม่มาก
แต่ตระกูลเจิ้งนั้นแตกต่างออกไป พวกเขายังมีเจิ้งเหอกรุ๊ปที่ เป็นธุรกิจอยู่ เนื่องจากการถูกกดขี่ ทำให้เจิ้งเหอกรุ๊ปในวันนี้ใกล้ ล้มละลายเข้าไปทุกทีแล้ว
ด้วยเหตุนี้ตัวเจิ้งเหม่ยหลิงเองจึงกลายเป็นตัวตลกในสายตา ของพวกตระกูลเศรษฐีของเมือง โจวเฉิงไปแล้ว ไม่มีใครอยากที่ จะคบหากับเธอเลย
ในใจของเจิ้งเหม่ยหลิงนั้น ทุกอย่างมันเป็นเพราะหยางเฉิน คนเดียว
โจวชุ่ยนั้นมองเห็นความเกลียดชังที่เจิ้งเหม่ยหลิงนั้นมีต่อ หยางเฉิน ก่อนที่จะออกจากเมือง โจวเฉิง เธอถึงได้ตั้งใจไปคุยเป็นการส่วนตัวกับเจิ้งเหม่ยหลิง
“เหม่ยหลิง ป้าขอถามอะไรเธออย่างหนึ่งนะ เธอน่ะตั้งใจที่จะ กัดการกับหยางเฉินยังไง?
โจวซุ่ยไม่ได้รีบตอบคำถามของเจิ้งเหม่ยหลิง แต่เธอกลับตั้ง คําถามกลับไป
สายตาของเจิ้งเหม่ยหลิงนั้น เต็มเปี่ยมไปด้วยความเกลียดชัง กัดฟันแล้วตอบไปว่า “ฉันอยากให้มันตายค่ะ!!
“เยี่ยม!”
เมื่อโจวซุยได้รับคำตอบแบบนี้ เธอก็รู้สึกพึงพอใจมาก ราวกับไม่ต้องการปกปิดความตั้งใจของตัวเอง จึงได้พูดด้วย สีหน้าที่โหดเหี้ยมว่า “ป้าจะพูดกับเธออย่างไม่ปิดบังนะ ความ จริงฉันอยากให้มันตายตั้งนานแล้ว แต่วันนั้นเธอเองก็เห็นแล้ว ว่าหยางเฉินในตอนนี้ มีตระกูลหานแห่งเมืองเอกคอยคุ้มกะลา หัวอยู่ การที่จะเอามันให้ตายจึงเป็นเรื่องที่ยากมาก ด้วยเหตุนี้ ฉันถึงได้มาหาเธอ ร่วมมือกับเธอเพื่อไปจัดการมัน!”
เจิ้งเหม่ยหลิงรู้สึกตกใจเล็กน้อย ไม่นึกเลยว่าโจวยจะ เกลียดชังหยางเฉินถึงขนาดนี้
เธอจึงรีบถามไปว่า “แล้วคุณป้ามีแผนยังไงคะ?”
“การจะเอาหยางเฉินให้ตายนั้นง่ายมาก แต่ก่อนจะถึงตอนนั้น เราจําเป็นต้องฆ่าคนคนหนึ่งก่อน!” โจวซุยทำหน้าบ้าคลั่ง
“ใครเหรอคะ?” เจิ้งเหม่ยหลิงถาม
“ฉินต้าหย่ง!”
ความโหดเหี้ยมปรากฏขึ้นมาในแววตาของโจวซุ่ยแวบหนึ่ง
เจิ้งเหม่ยหลิงเองก็ช็อกไปเหมือนกัน โจวซุยในตอนนี้ ทำให้ เธอรู้สึกไม่คุ้นเคยซะเลย การที่เธออยากให้หยางเฉินตาย เพราะเธอคิดว่า การที่ตระ
กูลเจิ้งต้องมาเป็นอย่างทุกวันนี้ สาเหตุมาจากหยางเฉิน
ไม่เพียงเท่านั้น หยางเฉินยังเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธอต่อหน้า ผู้คนมากมาย ทำให้เธอไม่สามารถเงยหน้า ในเมือง โจวเฉิงได้ ไม่มีหน้าไปพบใครอีก
“คุณป้าคะ ฉันต้องการแก้แค้นหยางเฉิน แล้วนี่มันเกี่ยวอะไร กับฉินค้าหย่งเหรอคะ?”
เจิ้งเหม่ยหลิงไม่ได้โง่ เธอรู้ดีว่าโจวชุ่ยนั้นเป็นคนยังไง ตอน แรกก็เรียกเธอมาเพื่อวางแผนกันว่าจะจัดการกับหยางเฉินยังไง แต่ตอนนี้กลับดึงตัวฉันต้าหย่งเข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว
ระหว่างเธอกับฉันต้าหญิงนั้น ไม่ได้มีความแค้นอะไรต่อกันเลย
โจวชุ่ยนั้นได้เตรียมคำพูดไว้นานแล้ว จึงได้พูดไปด้วยรอย ยิ้มที่น่ากลัวว่า “สงสัยเธอจะยังไม่รู้ เนื่องจากหยางเฉินได้ไปช่วย ชีวิตของเศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งเมืองเจียงโจว ซูเฉิงเข้า ซูเฉิง จึงได้มอบเงินให้มันก้อนใหญ่ และยังยกวิลล่าที่หรูที่สุดของเมือง เจียงโจวให้มันอีกหลังหนึ่ง
“เธอเองก็เห็นแล้วนี่ ว่าตอนนี้ฉันอยู่ในที่แบบไหน? นี่มันเป็นความผิดของฉันต้าหญิง เป็นเขา ที่ดึงดันจะย้ายออกจากวิลล่าให้ ได้ ขอแค่ฉันตาหย่งตายไป ฉันก็สามารถกลับไปที่วิลล่าได้อีก ครั้ง
“ตอนนี้ ตระกูลเจิ้งก็ใกล้ล้มละลายแล้ว สิ่งที่ขาดแคลนที่สุดก็ คือเงิน ขอแค่ฉันสามารถกลับไปที่วิลล่าได้อีกครั้ง ฉันก็สามารถ หาเงินได้ ถึงตอนนั้นฉันก็เอาเงินมาให้เธอยืมก้อนหนึ่ง จากนั้น เธอก็ใช้เงินก้อนนี้ไปช่วยเหลือเจิ้งเหอกรุ๊ป เวลานั้น เธอก็จะ กลายเป็นฮีโร่ของตระกูลเจิ้งทันที”
“เมื่อคุณปู่ของเธอพอใจ บางที่ท่านก็อาจจะยกเจิ้งเหอกรุ๊ปให้ เธอก็ได้! เมื่อถึงตอนนั้น เธอก็จะกลายเป็นคุณหนูที่แสนวิเศษ ของตระกูลเจิ้งไง!”
“ถึงตอนนั้น หลังจากที่ฉันได้กลับไปที่วิลล่า โอกาสที่จะได้เจอ กับหยางเฉินก็มีมากขึ้น การที่จะฆ่ามันให้ตาย มันก็เป็นเรื่องที่ ง่ายแสนง่ายไม่ใช่รึไง?”
การที่เจิ้งเหม่ยหลิงอยากให้หยางเฉินตาย มันก็เป็นแค่คำพูด ที่ใหญ่โตเท่านั้น ขอแค่ทำให้หยางเฉินได้ชดใช้อย่างแสนสาหัส เธอก็รู้สึกพอใจมากแล้ว
แต่ว่าตอนนี้ สิ่งที่โจวชุ่ยกำลังพูดกับเธอนั้นกลับเป็นการตาย
จริงๆ แถมยังต้องตายทั้งสองคนด้วย
มันทำให้ความชั่วส่วนลึกในใจของเธอนั้นปะทุขึ้นมาอย่างบ้า คลั่ง แววตาที่บ้าคลั่งของเธอก็ยิ่งเด่นชัดขึ้นไปทุกที
“คุณป้าคะ สิ่งที่คุณป้าต้องการจะสื่อก็คือ ให้ฉันช่วยฆ่าฉันต้าหย่ง ให้ตาย พอคุณป้าได้กลับไปที่วิลล่าแล้ว คุณป้าก็จะช่วยฉัน ฆ่าหยางเฉินใช่มั้ยคะ?” เจิ้งเหม่ยหลิงถาม
โจวซุยพยักหน้า “ใช่ แบบนั้นแหละ!”
“คุณป้าคะ ฉันจะเอาความสามารถอะไรไปฆ่าฉันต้าหย่งได้เห รอคะ?”
เจิ้งเหม่ยหลิงพูดด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจนั้นกลับระมัดระวังมาก
ขึ้น
เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ถ้าเกิดถูกคนอื่นรู้เข้า ผลที่ตามมานั้น มันร้ายแรงมาก
โจวชุ่ยนั้นเข้าใจในสิ่งที่เพิ่งเหม่ยหลิงกังวลอยู่แล้ว เธอจึง พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันต้องการแค่เงิน ส่วนเรื่องที่เหลือ ฉันจะ จัดการต่อเอง!”
“คุณต้องการเงินเหรอคะ?” เจิ้งเหม่ยหลิงพูดออกมาด้วย ความตกใจ
“เธอเองก็เห็นแล้วนี่ ฉันในตอนนี้แม้แต่ที่พักยังต้องเช่าอยู่เลย ทั้งเนื้อทั้งตัวก็มีเงินติดตัวอยู่แค่สองแสนเท่านั้น
โจวซุยเอามือไปรอบๆ จากนั้นก็พูดต่อว่า “เธอนั้นเป็นถึง คุณหนูของตระกูลเจิ้ง ต่อให้ตระกูลเจิ้งต้องล้มละลาย เธอก็น่าจะ มีทางหาเงินออกมาได้สักล้านได้อยู่มั้ง?”
“ฉันต้องการแค่แปดแสน บวกกับสองแสนของฉัน ก็จะรวมกัน ได้ล้านหนึ่งพอดี แค่นี้ก็สามารถหาคนมาจัดการฉินต้าหย่งได้แล้ว แน่นอนว่าถ้าเธอมีวิธีที่ประหยัดกว่า เงินก้อนนี้ฉันเองก็ไม่ ต้องการ”
โจวซุ่ยนั้นเตรียมคำพูดเหล่านี้ไว้นานแล้ว ตอนนี้เธอจึงแสดง สีหน้าที่บ้าคลั่งออกมา เจิ้งเหม่ยหลิงนั้นเงียบไปทันที ในใจกำลังคำนวณสิ่งที่จะได้
แล้วสิ่งที่จะเสียอยู่
สําหรับเธอแล้ว เงินแปดแสนนั้นหาได้ไม่ยากเลย อย่างมากก็ แค่เอาเครื่องประดับของเธอไปขาย บวกกับเงินที่แอบเก็บไว้ก็ น่าจะหาให้ครบแปดแสนได้
โจวชุ่ยนั้นรู้ถึงความสำคัญของเรื่องนี้ดี เจิ้งเหม่ยหลิงจำเป็น ต้องใช้เวลาในการตัดสินใจ จึงไม่ได้รบกวน และรอคอยคำตอบ จากเจิ้งเหม่ยหลิงอย่างเงียบๆ
ด้วยแบบนี้ ท่านกลางความเงียบงัน เวลาก็ได้ล่วงเลยไปนาน
มาก
ในที่สุดเจ๋เหม่ยหลิงก็ตัดสินใจได้ เงยหน้าขึ้นมามองโจวชุ่ย
“ตกลงค่ะ ฉันจะเอาด้วย!” ”
ฉันต้าหย่งนั้นไม่มีทางคาดคิดเลยว่า ภรรยาที่อยู่กินกันมาตั้ง ยี่สิบกว่าปี ตอนนี้กลับคิดที่จะฆ่าเขาซะแล้ว
ในตอนนี้ เขากำลังงานยุ่งอยู่ที่ไซต์งานของบริษัทวัสดุ ก่อสร้างหลงเหอ ทำงานจนถึงตอนเที่ยง ฉันต้าหย่งถึงได้กลับไป ที่บริษัท ถึงได้มีเวลาว่างหยิบมือถือขึ้นมาดู
ทันทีที่เปิดมือถือขึ้นมา ก็ได้เห็นว่าในวีแชทของตัวเองนั้นได้ รับข้อความที่ส่งมาหลายข้อความ
“พ่อค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่พ่อยอมเปลี่ยนแปลงเพื่อหนูและน้อง สาว! ขอบคุณในความอดทนและความสักที่มีให้กับพวกเรา สุขสันต์วันเกิดนะคะ!!
“พ่อคะ สุขสันต์วันเกิดนะคะ! คืนนี้เจอกันที่ร้านอาหารเปีย หยวนซุนนะคะ เราจะฉลองวันเกิดให้พ่อนะคะ!!
“พ่อครับ สุขสันต์วันเกิดครับ!”
ข้อความสามข้อความที่ส่งมาอวยพรวันเกิดอย่างต่อเนื่อง ข้อความแรกเป็นที่ทั้งอบอุ่นทั้งใส่ใจของฉัน ข้อความที่สองนั้น เป็นข้อความที่ทั้งน่ารักและขี้เล่นของฉัน ส่วนข้อความที่สามนั้น เป็นข้อความที่ซื่อตรงของหยางเฉิน
ทำงานเหนื่อยๆ มาครึ่งวัน มาตอนนี้ ใบหน้าของเขานั้นก็เต็ม เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข แต่ตอนที่ยิ้มออกมานั้นตรงหาง ตากลับมีรอยเหี่ยวย่นปรากฏขึ้น ตรงไรผมก็มีผมสีขาวปรากฏ ขึ้น
“เด็กๆ พวกนี้นี่นะ!”
ฉันต้าหย่งหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า
เนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดของฉันต้าหย่ง ฉินซีกับฉินยีจึงได้เลิก งานและออกจากบริษัทก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง และเดินทางไปที่ ร้านอาหารเป่ยหยวนชุน
ถึงแม้จะจองกับทางร้านอาหารเปียหยวนซุนไว้ก่อนแล้ว และ ตกแต่งเสร็จแล้วก็ตาม แต่สองสาวก็ยังไม่วางใจอยู่ดี
หยางเฉินเองก็มาถึงที่ร้านอาหารก่อนเวลาเหมือนกัน
“พี่คะ พี่ดูสิคะ พอถึงเวลาเราก็ให้พ่อนั่งตรงนี้ ให้แม่นั่งตรงนี้ ให้พ่ออุ้มเสี้ยวเลี้ยวเอาไว้ แล้วเราสองคนพี่น้องก็ยืนอยู่ข้างหลัง พวกเขา พี่ว่าไงคะ?”
“แล้วพี่เขยล่ะ?”
“พี่เขยก็ต้องถ่ายรูปไง!”
“ไม่ได้นะ เขาเองก็เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวของเรา เขาก็ ต้องอยู่ในเฟรมด้วยสิ!”
“ฮ่าฮ่า ฉันแค่ล้อเล่นค่ะ! ฉันจะไปลืมพี่เขยได้ยังไงล่ะคะ? ให้พี่
เขยยืนอยู่ตรงกลางระหว่างเรา จากนั้นก็เรียกพนักงานมาช่วย
ถ่ายรูปครอบครัวที่อบอุ่น ให้เรา
สองพี่น้องพูดคุยกันย่างสนุกสนาน หยางเฉินอุ้มเสี้ยวเลี้ยว ยืนอยู่ข้างๆ พร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มเหมือนกัน
ครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้ เขาช่างมีความสุขกับมันเหลือเกิน แต่ว่า โจวชุ่ยนั้นไม่ยอมให้ความร่วมมือเลย ถ้าเธอก็ สามารถเปลี่ยนแปลงได้อย่างฉินต้าหย่งบ้าง ถ้าเป็นแบบนั้น ครอบครัวนี้ก็จะสมบูรณ์มากยิ่งกว่าเดิม
อีกด้านหนึ่ง พอถึงเวลาเลิกงาน ฉันต้าหย่งก็เตรียมตัวที่จะ ออกจากบริษัททันที
“ประธานฉิน มีเรื่องน่ายินดีอะไรเหรอครับ? เห็นคุณเอาแต่ยิ้ม
อย่างมีความสุขตลอดเลย ตอนที่ออกจากบริษัท เพื่อนร่วมงานยังแซวเขาด้วยใบหน้าที่
ยิ้มแย้มอยู่เลย
ฉินหัวหยงหัวเราะคริคริ “ความลับ! เป็นความลับที่มีความสุข อันหนึ่ง!”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ