บทที่ 240 คํารามด้วยความโกรธ

ตระกูลเฉินเป็นตระกูลอันดับต้นๆ ของเมือง โจวเฉิง ที่นี่คือถิ่น ของพวกเขา แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าฆ่าเฉินอิงจานที่นี่ นี่มัน เหมือนการตบหน้าตระกูลเฉินชัดๆ

ภายในคฤหาสน์เดี่ยวสุดหรูของตระกูลเฉิน

ศพของเฉินอิงจวิ้นวางอยู่บนพื้น บนตัวของเขาเต็มไปด้วย เลือด มีรอยแผลที่น่าตกใจบนคอของเขา

ถึงเขาจะตายไปแล้ว แต่บนใบหน้ายังเต็มไปด้วยความหวาด กลัว ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เขาตายตาไม่หลับ

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าก่อนตาย เขาสิ้นหวังแค่ไหน

บรรดาเครือญาติของตระกูลเฉินอยู่ที่นี่ทั้งหมด

เฉินซิงไห่นั่งบนเก้าอี้ประจำตำแหน่ง ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

มีชายวัยกลางคนนั่งอยู่ด้านซ้ายมือของเขา ตอนนี้ใบหน้าของ ชายคนนั้นเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

เขาชื่อเฉินเท้า เฉินอิงจวิ้นที่โดนฆ่า เป็นลูกชายของเขา

เฉินอิงเหานั่งอยู่ข้างเขา มองน้องชายแท้ๆ ของตัวเองโดน ปาดคอ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“ใครกันแน่ ที่กล้าฆ่าหลานชายของฉัน ฉันจะนั่นมันเป็นหมื่นชิ้น!”
เฉินชิงไห่ วาดออกมาด้วยดวงตาแดงก่ำ

คืนนี้มีเรื่องเกิดขึ้นสองเรื่อง เรื่องแรก คือเรื่องที่เป็นอิงเหาไปล่ วงเกินมู่ตงเฟิง เขาไปหาผู่ตงเฟิงที่ร้านอาหารด้วยตัวเอง ตระกูล เสียเงินจํานวนมาก เพื่อที่จะช่วยเฉินอิงเหา

แต่ทว่า เขาคุยเงื่อนไขที่ไม่ยุติธรรมกับตงเฟิง เฉินอิงเหา

โดนชายหนุ่มคนหนึ่ง บังคับให้คุกเข่าขอโทษ

เรื่องที่สอง คือการตายของเฉินอิงจวิ้น

หลายปีมานี้ ตระกูลเฉินกับตระกูลหยวนร่วมมือกัน ควบคุม ทุกสิ่งทุกอย่างในเมืองโจวเฉิง ไม่เคยมีครั้งไหนที่อัดอั้นเท่าตอน

แค่คืนเดียว เขาต้องมาเจอเรื่องใหญ่ขนาดนี้

“พ่อ เราต้องสืบเรื่องนี้ให้กระจ่าง ไม่ว่าจะเป็นใคร กล้ามาฆ่า

อิงจวิ้น ยังไงมันก็คือศัตรูของตระกูลเฉิน!”

เฉินเท้ากัดฟันกรอด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

“นั่นเป็นสิ่งที่ต้องทำอยู่แล้ว!”

เฉินชิงไห่พูดด้วยสีหน้าเฉยชา

ขณะนั้นมีร่างของชายวัยกลางคน วิ่งเข้ามาในคฤหาสน์

“เจ้าบ้าน สืบเรื่องคร่าวๆ ได้แล้วครับ เรื่องทั้งหมด พุ่งเป้าไป ยังชายหนุ่มที่ชื่อว่าหยางเฉิน แต่เรายังหาหลักฐานที่แน่ชัดไม่ ได้”
ชายวัยกลางคนพูด

“นายบอกว่าเกี่ยวข้องกับใครนะ”

เฉินซิงไห่ลุกขึ้นทันที เฉินอิงเหาก็ได้ยินชื่อที่คุ้นหู จู่ๆ เขาก็สั่น ไปทั้งตัว

“ชายหนุ่มที่ชื่อว่าหยางเฉินครับ มาจากเจียงโจว เป็นลูกเขยที่ แต่งเข้ามาในบ้านผู้หญิง ซูซานคนของตระกูล ไป…….……….. เป็นคนพา

ชายวัยกลางคน รายงานสิ่งที่สืบมาได้ให้ฟังทั้งหมด

รวมไปถึงเรื่องที่เฉินอิงจนส่งคนไปลอบฆ่าหยางเฉินด้วย

แต่เขารู้ประวัติของหยางเฉินเพียงผิวเผินเท่านั้น

เฉินซึ่งไม่ได้ยินสิ่งที่ชายวัยกลางคนรายงานให้ฟัง เขาใช้ ฝ่ามือตบโต๊ะอย่างแรง เขาตวาดพร้อมดวงตาแดงก่ำ “คิดไม่ ถึงว่าจะเป็นแกอีก! ก็แค่ลูกเขยธรรมดาๆ ที่แต่งเข้ามาในบ้านผู้ หญิง กล้าดียังไงถึงมาเป็นศัตรูกับตระกูลเฉิน รนหาที่ตายชัดๆ!”

ตอนเจอหยางเฉินที่ร้านอาหารเป่ยหยวนซุนก่อนหน้านี้ เพราะ ท่านอบน้อมของตงเฟิง เขาจึงไม่กล้าทำอะไร เพราะลูกชาย ของมู่ตงเฟิง ถูกหยางเฉินทำร้ายจนแขนพิการไปข้างหนึ่ง

มู่ตงเฟิงไม่ได้พูดว่าจะทำร้ายหยางเฉิน เขาจึงไม่กล้าพูดอะไร แต่ตอนนี้ เฉินอิงจวิ้นตายแล้ว แถมยังเกี่ยวข้องกับหยางเฉินอีก นี่มันทำให้เขารับไม่ได้

“เจ้าบ้านมู่!”

เฉินซิงไห่โทรหาผู่ตงเฟิงทันที เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เจ้าบ้าน คุณคงได้ยินเรื่องที่หลานชายคนเล็กของผมโดนฆ่า แล้วใช่ไหม”

แน่นอนว่าคงเพิ่งรู้แล้ว เขารีบถามว่า “เจ้าบ้านเฉิน ผมกำลัง จะโทรหาคุณ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“เจ้าบ้าน ไอ้เด็กที่ทำร้ายคุณชาย ที่ร้านอาหารเปียหยวน ซุนก่อนหน้านี้ ไม่ทราบว่าคุณได้สืบเรื่องหรือยัง” เฉินซึ่งได้ถาม

มู่ตงเฟิงอึ้งไป เขารีบพูดว่า “ผมส่งคนไปสืบแล้ว แต่ยังไม่ได้ ข่าวอะไร

“ผมสืบมาแล้วว่ามันเป็นใคร จริงๆ มันไม่ได้เป็นคุณชายตระ กูลไฮโซอะไรหรอก มันเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้ามาในบ้านผู้หญิง และต่อสู้เก่งแค่นั้น……..

เฉินชิงไห่เล่าเรื่องที่ลูกน้องรายงานให้มู่ตงเฟิงฟัง

มู่ตงเฟิงยังไม่พูดอะไร จนกระทั่งเฉินซิงไห่พูดจบ เขาจึงถามว่า “เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับการตายของหลานชายคนเล็กของคุณล่ะ”

“ถึงจะยังไม่มีหลักฐานอะไร แต่จากที่สืบได้ในตอนนี้ การตาย ของหลานชายผม ล้วนพุ่งเป้าไปที่หยางเฉิน”

เฉินซิงไห่เอ่ยขึ้น “ผมจะจัดการมัน เลยอยากบอกคุณไว้ก่อน
มู่ตงเฟิงรีบพูดว่า “ผมร่วมมือด้วย กล้าทำให้ลูกชายของผม แขนพิการ ผมจะทําให้มันตาย!

ตอนแรกมองเพิ่งจะจัดการกับหยางเฉิน หลังจากที่สืบได้ เรียบร้อย แต่ทว่าตอนนี้หลานชายของเฉินชิงไห่โดนฆ่าตาย เรื่องที่เขาสืบมาได้ น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน

มู่ตงเฟิงรีบตอบตกลง ทั้งสองวางสาย หลังจากที่ปรึกษากัน เรื่องแผนการเสร็จเรียบร้อย

อีกด้านหนึ่ง หยางเฉินกับซูซานกลับมาถึงโรงแรม

“คืนนี้ ขอบใจนายมากนะหยางเฉิน!

เมื่อมาถึงหน้าโรงแรม ซูซานพูดด้วยสีหน้าซาบซึ้ง

เดิมทีเธอกะจะยั่วหยางเฉิน แต่เมื่อเธอรู้จักหยางเฉินในตอนนี้ แน่นอนว่าคงไม่มีทางทำแบบนั้นได้

ถ้าทำเกินไป อาจจะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดี

อีกแง่หนึ่ง ในใจของซูซานรู้สึกขัดแย้งมาก ด้านหนึ่งเป็น เพื่อนสนิทของเธอ อีกด้านก็เป็นคนที่เธอชอบ ซึ่งกว่าจะชอบก็ ไม่ใช่เรื่องง่าย

ความรู้สึกระหว่างเธอกับฉัน เธอยังอยากทะนุถนอมมันเอา

ไว้

แต่ว่าทุกครั้งที่คิดถึงหยางเฉิน เธอควบคุมความคิดที่อยากจะ ครอบครองเขาไม่ได้
หยางเฉินยิ้มบางๆ “ไม่เป็นไร!” เมื่อพูดจบ เขาก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง เช้าตรู่วันต่อมา หยางเฉินรับสายของซูซาน

“หยางเฉิน เฉินอิงจวิ้นตายแล้ว!”

น้ำเสียงของซูซานเต็มไปด้วยความตกใจ หยางเฉินพูดแบบเนิบๆ ว่า “ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ตายไปก็ดี เรื่องแต่งงานระหว่างคุณกับเขา จะได้สิ้นสุดลงสักที”

เมื่อสัมผัสถึงความนิ่งจากน้ำเสียงของหยางเฉิน ซูซานรู้สึกถึง อะไรบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นในใจ

ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าหยางเฉินเป็นใครกันแน่ แต่สิ่งที่เธอ

สามารถยืนยันได้ก็คือ หยางเฉินไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

จู่ๆ เธอก็รู้สึกกังวลขึ้นมาว่าการตายของเฉินอิงจวิ้น น่าจะ เกี่ยวข้องกับหยางเฉิน

ไม่ว่าหยางเฉินจะเก่งแค่ไหน แต่ยังไงตระกูลเฉินก็เป็น อุปสรรคชิ้นใหญ่

ถึงการตายของเฉินอิงจวิ้นจะไม่เกี่ยวกับหยางเฉิน ยังไงตระ กูลเฉินต้องพุ่งเป้ามาที่หยางเฉินแน่นอน

ถ้าหยางเฉินต้องตกอยู่ในอันตรายเพราะเธอ เธอต้องรู้สึกผิด

เป็นอย่างมาก

“พอเถอะ ไว้ค่อยว่ากัน เสี่ยวโทรมาบอกว่าจะพาผมไปร่วมงานแต่งงาน”

หยางเฉินพูดจบก็วางสาย

ซูซานที่อยู่ห้องข้างๆ ยังคงเป็นกังวล ไม่นาน เธอได้รับสายของซูเฉิงอู่

พอรับสาย ซูเฉิงอู่ก็ตวาดใส่เธอด้วยความโกรธ “ซูซาน แก บอกฉันมานะ การตายของเฉินอิงจวนเกี่ยวข้องกับแกไหม อีก อย่าง ชายหนุ่มที่อยู่กับแกเมื่อคืน เป็นใครกันแน่

ซูเฉิงอู่เพิ่งรู้ข่าวการตายของเฉินอิงจนเมื่อเช้า

เขารีบโทรหาตระกูลเฉินเป็นอย่างแรก เมื่อโทรติด คนของ ตระกูลเฉินด่าเขาจนหูดับตับไหม้ จากนั้นก็ตัดสายไป

ต่อมาเขาขอให้คนไปสอบถาม จึงรู้ว่า ก่อนที่เป็นอิงจนจะ

โดนฆ่า เขาเคยมีความแค้นกับชายหนุ่มคนหนึ่ง