บทที่ 237 คนบ้า
“เอี๊ยด”
เสียงรถออดี้ A8 เหยียบเบรกอย่างกะทันหัน จนรถหยุดลง อย่างรวดเร็ว
เห็นเพียงเงา เงาหนึ่ง ลงจากรถอย่างช้าๆ
“เขาเป็นใคร”
ซูซานเห็นคนนั้นเช่นกัน สีหน้าของเธอดูตึงเครียด
หยางเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เฉินอิงจนให้เขาแข่ง รถกับสวีเทา เขาเดาได้เลยว่า การแข่งขันบนถนนที่อยู่บนภูเขา อันเคี้ยวคด เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายอย่างแน่นอน
เป็นไปตามที่คาดไว้ ทำไมหยางเฉินจะไม่รู้ล่ะว่า การแข่งขัน ในคืนนี้ เป็นแผนที่เฉินอิงจนกับหยวนเซ่าจัดฉากขึ้น
ซูซานก็แค่คนที่โดนหลอกใช้เท่านั้น รวมไปถึงเสือดำที่โดน เขาถีบกระเด็นเมื่อครั้งก่อน ยังมีสวีเทาที่จะแข่งรถกับเขาอีกด้วย คนพวกนี้ก็แค่หมากตัวหนึ่ง
เป้าหมายที่แท้จริงของอีกฝ่าย คือตัวเขา
“หยางเฉิน ในมือของเขามีมืด!”
เงานั่นค่อยๆ คืบคลานมาใกล้พวกเขาขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุด ซานก็เห็นอย่างชัดเจน ในมือของคนนั้น มีมีดยาวเล่มหนึ่ง ส่วนคมของมีด สว่างวาบขึ้นมา
ตอนนี้ คนนั้นกำลังเดินเข้ามาหาพวกเขาทีละก้าว
ขณะเดียวกัน สวีเทาก็ขึ้นไปข้างบนยอดเขา เมื่อเขาเห็นรถ ของหยางเฉินถูกขวางเอาไว้ เขารู้ทันทีว่าต้องเป็นฝีมือของเฉิ นอิงจวิ้น
“ฮ่าๆ ไอ้เด็กน้อย กล้าเป็นศัตรูกับคุณชายจวิ้นรนหาที่ตาย ชัดๆ กลัวว่าแกจะลงจากเขาไปไม่ได้อีกแล้วน่ะสิ!
สวีเทาหัวเราะเสียงดัง เขาเหยียบคันเร่ง จนรถออดี้ R8 สีดำ หายวับไปราวกับแสงเฟลชสีดำอย่างไรอย่างนั้น
ซูซานกัดริมฝีปากแน่น ตอนนี้พวกเขาโดนขวางทางไว้ไม่มี ทางที่จะชนะสวีเทาได้เลย
“หยางเฉิน นายจะทำอะไรน่ะ”
เมื่อเห็นหยางเฉินลงรถ ซูซานรีบรั้งเขาเอาไว้ จากนั้นจึงถาม
ขึ้น
หยางเฉินพูดเสียงทุ้ม “คุณรอผมอยู่ในรถ! เมื่อพูดจบ เขาจึงเดินลงจากรถ
คนชุดดำสวมหน้ากากรูปปีศาจ พร้อมมีดยาวในมือ หยางเฉินสัมผัสได้ถึงความอาฆาตอย่างรุนแรง ที่โถมเข้ามา จากตัวของชายคนนั้น
คนที่ผ่านการสู้รบมานานอย่างเขา รู้ดีที่สุดว่าคนแข็งแกร่งคือคนแบบไหน
เพียงแค่สัมผัสอำนาจที่แผ่ออกมาจากตัวของคนชุดดา ก็ สามารถเดาได้ถึงพละกำลังของเขาแล้ว น่าจะพอๆ กับเฉียน เปียว
แววตาของหยางเฉินเคร่งขรึมขึ้นเรื่อยๆ เขามองอีกฝ่ายอย่าง เย็นชา “แกคือคนที่เฉินอิงจวิน ส่งมาฆ่าฉันงั้นหรือ
“สวบ!”
เขาเพิ่งพูดจบ คนชุดดำก็พุ่งเข้ามาหาเขาทันที มีดยาวในมือ ปะทะกับลม จนเกิดเสียง
ล่าแสงเย็นยะเยือกสว่างวาบ พุ่งมายังหยางเฉิน
คนที่อยู่ในรถอย่างซูซาน เห็นภาพนั้น เธอตกใจจนหน้าซีด และอุทานออกมาว่า “ระวัง!”
ในขณะเดียวกัน หยางเฉินขยับเท้าเบาๆ ล่าตัวของเขา เคลื่อนไหว ปลายมีดพาดผ่านจมูกของเขา
อีกนิดเดียว มีดของคนชุดดำ เกือบเฉือนจมูกของหยางเฉิน
“พลั่ก!”
ขณะที่หยางเฉินเคลื่อนตัวหลบ เขาใช้เท้าเตะข้อมือของคนชุด
พละกำลังอันมหาศาล ทำให้คนชุดดำรู้สึกชาไปทั้งแขน มีด ยาวในมือกระเด็นออกไป
“เคร่ง!”
มีดใหญ่ตกลงบนพื้น
คน ด ตกใจจนหน้าซีด ขณะที่เขากำลังจะเข้าไปหยิบมีด หยางเฉินรีบพุ่งเข้าไป ใช้เท้าเหยียบลงบนมีดใหญ่
“ทายาทแห่งมืดทรราชงั้นหรือ”
หยางเฉินถามอย่างประหลาดใจ
คนชุดดำสั่นไปทั้งตัว เขามองหยางเฉินอย่างตกใจและหวาด กลัว “นายเป็นใคร
สิ่งที่เหนือความคาดหมายของหยางเฉินก็คือ อีกฝ่ายเป็นผู้
หญิง
“ทายาทที่แข็งแกร่งแห่งชายแดนเหนือที่ยิ่งใหญ่ คิดไม่ถึงว่า
จะเป็นสุนัขรับใช้ของคนอื่น มีดนี้ไม่เหมาะสมกับคนอย่างเธอ!
หยางเฉินมีสีหน้าเฉยชา เขาเก็บมีดขึ้นมา
“เอามืดคืนมาให้ฉัน!”
คนชุดดำกัดฟันพูด และพุ่งเข้ามาอีกครั้ง
“ไสหัวไป!”
หยางเฉินแผดเสียงออกมา เขาถีบลงไปที่หน้าอกของคนชุด ดา อย่างไร้ความปรานี เธอกระอักเลือดออกมา และกระเด็นไป กว่าสิบเมตร จากนั้นจึงกระแทกลงกับพื้น
“เห็นแก่ที่เธอเป็นทายาทแห่งมีดทรราช วันนี้ฉันจะไว้ชีวิตเธอ ถ้าฉันเห็นเธอทำเรื่องที่ทำให้มืดเสื่อมเสียชื่อเสียงอีกครั้ง ฉันไม่ ปรานีเธอแน่!”
อำนาจอันแกร่งกล้า แผ่ออกจากตัวของหยางเฉิน
หยางเฉินมองเธอด้วยสายตาเย็นชา และถือมืดออกไป
“ไม่ว่านายเป็นใคร ก็ไม่สามารถเอามืดของฉันไป คนชุดยืนขึ้นจากพื้น เธอกัดฟันพูดว่า “มีดอยู่ที่นี่ ฉันก็อยู่ที่
พูดจบ เธอใช้แรงที่ฝ่าเท้า และพุ่งเข้าไปหาหยางเฉินอีกครั้ง
“พลั่ก!”
คนชุดดำเพิ่งจะพุ่งเข้ามา หยางเฉินชกไปที่หน้าอกของเธอ
คนชุดเหมือนว่าวสายขาด เธอกระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตร และกระแทกเข้าตรงหน้ารถแลนด์ครุยเซอร์ อย่างรุนแรง
“มีดอยู่ที่นี่ ฉันก็อยู่ที่นี่!”
เธอตะเกียกตะกายขึ้นมา ถึงแม้จะยืนไม่ค่อยมั่นคง แต่เธอก็ ยังเดินเข้าไปหาหยางเฉิน
ความประหลาดใจ ฉายออกมาทางแววตาของหยางเฉิน คิด ไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้ จะดื้อด้านขนาดนี้
มีดทรราชคือชื่อของมีดเล่มนั้น และเป็นชื่อของคนนั้นเช่นกัน
ผู้กล้าแกร่งแห่งชายแดนเหนือ ทำสงครามอย่างไม่เกรงกลัว อีกครั้ง!
“เอามืดคืนมาให้ฉัน
คนชุดเดินเข้ามาหาหยางเฉิน และกัดฟันพูดออกมา
“รอให้เธอเหมาะสมกับมีดทรราชก่อน แล้วไปหาฉันที่เจียง โจว!”
พูดจบ หยางเฉินเอามีดทรราชเดินออกไป
แต่ทว่าคนชุดดำคนนั้น โดนหยางเฉินโจมตีหลายครั้ง แต่เธอ ไม่กลัวเลยสักนิด เธอยืนมองหยางเฉินเอามีดทรราชออกไป
“หยางเฉิน นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
หยางเฉินเพิ่งขึ้นรถ ซูซานถามขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
หยางเฉินส่ายหน้า แต่ไม่ได้พูดอะไร เขาสตาร์ทรถและขับลง
ไป
ณ ตอนนี้สวีเทาได้ขับรถลงจากบนเขาได้สองนาทีแล้ว ไม่มี การแข่งขัน สวีเทาฟังเพลงและขับรถออดี้ R8 ลงจากเขาอย่าง ช้าๆ
ใกล้จะถึงตีนเขาแล้ว ทันใดนั้น สวีเทามองผ่านกระจกมอง หลัง เขาเห็นดวงไฟสองดวงที่ส่องมา จนทำให้แสบตา มันกำลัง ใกล้เข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว
“ให้ตายสิ! มันยังมีชีวิตอยู่งั้นหรอ!”
เมื่อสวีเทาเห็นรถออดี้ A8 ของหยางเฉิน สีหน้าของเขาตกใจ เป็นอย่างมาก
“หยางเฉิน เขาขวางอยู่กลางถนน ไม่มีทางผ่านไปได้อย่าง แน่นอน! ใกล้ถึงเส้นชัยแล้ว จะทำยังไงดี
ซูซานเห็นรถของสวีเทาอยู่กลางถนน สีหน้าของเธอเป็นกังวล
มาก
“นั่ง ให้ดี!”
จู่ๆ หยางเฉินก็เอ่ยขึ้น
เมื่อคำพูดจบลง หยางเฉินก็เหยียบคันเร่งจนมิด
“บรัน!”
เสียงเครื่องยนต์ดังสนั่น รถเคลื่อนที่เข้าไปใกล้รถของสวีเทา อย่างรวดเร็ว
“เข้ามาสิ! ถ้าแกมีปัญญาก็เข้ามาสิ!”
สวีเทาก็เห็นรถของหยางเฉินเช่นกัน เขาตะโกนออกมาอย่าง บ้าคลั่ง
เส้นทางตรงบนภูเขาที่จะลงไป ยังเหลืออีกหนึ่งรอบ แต่ ตำแหน่งนี้ สูงจากพื้นดินประมาณสิบกว่าเมตร
ถ้าหยางเฉินกล้าชนจริงๆ รถทั้งสองคันจะต้องตกหน้าผาอย่าง แน่นอน
หนึ่งร้อยเมตร!
สามสิบเมตร!
สิบเมตร!
มองด้วยตาเปล่า รถทั้งสองคันยิ่งใกล้กันขึ้นเรื่อยๆ สวีเทายัง คงควบคุมรถให้อยู่กลางถนน
ส่วนหยางเฉินก็ยังเร่งความเร็วรถพุ่งไปข้างหน้า
ขณะที่รถทั้งสองคันจะปะทะกัน สวีเทารู้ทันทีว่าหยางเฉินจะชน รถเขาจริงๆ
“อ๊ากก! ไอ้บ้า! แกมันบ้าไปแล้ว!
ยังไงสวีเทาก็ไม่กล้าเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยง ตอนที่รถทั้งสอง คันจะชนกัน เขาหักพวงมาลัยหลบ
“โครม!”
รถซีกซ้ายครูดกับราวเหล็กกั้นถนนบนเขา
ทำให้เกิดเป็นประกายไฟ ท่ามกลางความมืด
ขณะเดียวกัน รถของหยางเฉินเหมือนสายฟ้าสีดำ แนบกับ ด้านข้างของภูเขา จู่ๆ รถของเขาก็แซงรถสวีเทาได้
สวีเทาเหงื่อแตกพลั่ก ถึงแม้จะโดนหยางเฉินแซง แต่ทว่าตอน นี้เขากลับ โล่งอกมาก
เมื่อตอนที่หยางเฉินอยู่ข้างหลัง ตัวรถแนบกับภูเขาและจะพุ่ง เข้ามา ถ้าเขาไม่หักหลบ รถต้องชนกันอย่างแน่นอน
วินาทีนั้น ความกลัวของซูซานพุ่งขึ้นจนถึงจุดสูงสุด
ตอนนี้รถของพวกเขาแซงรถของสวีเทาแล้ว ในที่สุดก็ ปลอดภัย ตัวของเธอสั่นไปหมด ไม่รู้ว่ากลัวหรือตื่นเต้น
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ