บทที่ 215 คางคกขึ้นวอ

แต่หลังจากที่รัฐานะของหญิงสาว ก็มีความสุขบนความทุกข์ ของคนอื่น เหมือนกับเจิ้งเหม่ยหลิงและเฉินจึงเหา

“ของปลอมก็คือของปลอม! หรือว่าเพราะนี่เป็นโบราณวัตถุ ของตระกูลหาน ต่อให้เป็นของปลอม ก็ไม่อนุญาตให้คนอื่นพูด เหรอ?”

ตอนเริ่มแรก หยางเฉินยังคงมีความอดทนอยู่บ้าง แต่หญิง สาวเอาตระกูลหานมาข่มคน เขาก็รู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย

“หยางเฉิน นายรังแกผู้หญิงที่อ่อนแอแบบนี้ มากเกินไปหรือ เปล่า?”

หญิงสาวคนนั้นยังไม่ได้พูด เฉินอิงเหาทนไม่ไหวก่อน ต้องไป ที่หยางเฉินอย่างเยือกเย็นแล้วถาม

หยางเฉินกวาดสายตามองไปที่เขาอย่างราบเรียบ และพูด อย่างไร้ความปรานี: “ถ้าหากนายมาประจบสอพลอ ทางที่ดี ไสหัวออกไปให้ไกลหน่อย อย่าได้คิดที่จะเหยียบฉันไปประจบ สอพลอ ถ้าหากนายมาหาเรื่องฉัน ก็ยังต้องไสหัวออกไปให้ไกล หน่อย ฉันไม่เคยเสียเวลากับเศษสวะที่เก่งแต่ขี้โม้

“แก! แกพูดอะไรนะ?”

เฉินอิงเหาโกรธอย่างสุดขีด แม้ว่าเขาจะเป็นสุภาพบุรุษมา ตลอด แต่อยู่ข้างนอกก็แค่แกล้งทำ แต่คำพูดของหยางเฉินในเวลานี้ ยังทำให้เขายังสติและกิริยาที่ไม่ดีไม่อยู่อย่างสมบูรณ์

“หยางเฉิน แกก็เก่งแต่ตอแหลอยู่ข้างหลังของผู้หญิง พี่เหา เป็นผู้นำในอนาคตของมหาเศรษฐีชั้นนำในเมือง โจวเฉิง แกก็แค่ ลูกเขยเศษสวะของตระกูลเล็กๆที่ล้มละลาย มีสิทธิ์อะไรมาโง่อยู่ ที่นี่?”

เจิ้งเหม่ยหลิงจงใจเสียงดัง “นอกจากนี้ ลูกพี่ลูกน้องเป็น เพราะมีบัตรเชิญของพี่เหา ถึงสามารถเข้ามาที่นี่ได้ แกล่ะ? เข้า มาได้อย่างไร? คงจะไม่ใช่ว่าฉวยโอกาสตอนที่เจ้าหน้าที่รักษา ความปลอดภัยไม่ทันระวัง แอบเข้ามานะ?”

เมื่อเธอพูดคำเหล่านี้ออกมา สีหน้าของฉันเปลี่ยนไปอย่าง

มาก

เธอรู้ดีว่าที่นี่คือที่ไหน ถ้าหากหยางเฉินแอบเข้ามาจริงๆ ไม่ว่า

จะเป็นต้าเหอกรุ๊ป หรือว่าตระกูลหาน ก็ไม่มีทางปล่อยหยางเฉิน

การเคลื่อนไหวของที่นี่ ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายใน ทันที ทุกคนล้วนเป็นคนใหญ่คนโตในเมืองโจวเฉิง

เดิมทีหยางเฉินก็แต่งตัวธรรมดา นอกจากรัศมีที่เผยออกมา บนร่างกาย ไม่มีอะไรที่เหมือนกับลูกหลานของตระกูลใหญ่

แล้วก็มีคำพูดที่เจิ้งเหม่ยหลิงเพิ่งพูด ผู้คนมากมายก็สงสัยใน ฐานะของหยางเฉิน ชายหนุ่มที่แต่งตัวแบบนี้ มีสิทธิ์ที่จะได้รับ บัตรเชิญจากตระกูลหานจริงเหรอ?

“สาวสวย ผมขอแนะนำ คุณรีบจัดให้คนมาดำเนินการตรวจสอบฐานะของเขา เนื่องจากนี้เป็นงานแสดงนิทรรศการวัตถุ โบราณที่ตระกูลหานจัดขึ้น ถ้าถูกคน ต้อยที่เชื่อไว้วางใจไม่ได้ แอบเข้ามา จะทําลายชื่อเสียงของตระกูลหาน”

เฉินอิงเหาดูท่าทางคิดแทนตระกูลหาน และพูดกับหญิงสาว ของตระกูลหาน

“ฉันชอหานเฟยเฟย อย่าชื่อเชยแบบนั้นมาเรียกฉัน!”

หญิงสาวพูดด้วยความไม่พอใจ

ถ้าหากหลังจากก่อนหน้านั้นที่หยางเฉินช่วยชายชราคนนั้น หยุดอยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง บางทีก็สามารถเจอกับหานเฟยเฟย ก็จะรู้ว่า คนที่ตัวเองช่วย เป็นผู้นำของมหาเศรษฐีในเมืองเอก หานเดี่ยว เทียน

หานเฟยเฟยมองเฉินอิงเหายังไงก็ขัดหูขัดตา แม้ว่าหยางเฉิน จะน่าเกลียดมาก อย่างน้อยก็ไม่ได้เสแสร้งเท่ากับเฉินอิงเหา

เฉินอิงเหาก็ไม่สนใจ ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณหานก่อน หน้านี้ตอนที่ผมมา หมอนไม่มีบัตรเชิญ ยังพยายามที่จะแอบตาม ผมเข้ามา แต่ว่าถูกผมจับได้ ห้ามได้ทันเวลา ตอนนี้ คุณสามารถ ไปตรวจสอบได้ ดูว่าเขามีบัตรเชิญจริงมั้ย”

เจิ้งเหม่ยหลิงมองไปที่หยางเฉินอย่างเจ้าเล่ห์: “ตอนนี้ ฉันกลับ จะดูว่า ยังมีใครยินดีที่จะช่วยเหลือแก!”

สําหรับหยางเฉิน สองคนนี้ก็แค่ตัวตลก

“ประมาณครึ่งเดือนก่อน อยู่ที่เจียงโจว สมาคมประมูลเพิ่งจี้ มีคุณชายของมหาเศรษฐีนามสกุลเฉิน เหมือนกับนาย ก็สงสัยว่า คนอื่นไม่มีบัตรเชิญ ปรากฏว่า คุณชายมหาเศรษฐีคนนี้ ถูกไล่ ออกจากที่งานประมูลทันที

ทันใดนั้นหยางเฉินหัวเราะเหอะๆแล้วถามว่า: “ปรากฏว่าเขา ไม่พอใจ หงผู้รับผิดชอบของสมาคมประมูลเพิ่งจี้ ประกาศตรง นั้นว่า นับจากนี้ไปการประมูลทั้งหมดที่เขารับผิดชอบ ไม่อนุญาต ให้คนของตระกูลเฉินเข้าร่วมแม้แต่คนเดียว นายรู้มั้ยว่าคุณชาย ทีนามสกุลเฉิน ชื่ออะไร?”

เหตุการณ์นี้เป็นความอัปยศของตระกูลเฉิน แต่เพราะหงฝูเป็น คนของตระกูลเมิ่ง ตระกูลเฉินจึงไม่กล้าโต้เถียง

ตอนนี้ หยางเฉินพูดถึงเรื่องนี้ในที่สาธารณชนอีกครั้ง ชั่วขณะ หนึ่ง สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่บนตัวเฉินอิงเหา

สีหน้าของเฉินอิงเหาหม่นหมองอย่างมากในทันที รอยยิ้มของ สุภาพบุรุษบนใบหน้าของเขาหายไป และดวงตาทั้งสองที่เต็มไป ด้วยความโกรธก็จับจ้องไปที่หยางเฉิน

หยางเฉินแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ยิ้มเล็กน้อย ทันใดนั้นก็พูด อีกว่า: “ถ้าหากฉันจำไม่ผิด คุณชายที่นามสกุลเฉินคนนั้น ชื่อว่า เฉินอิงจนใช่มั้ย? หม? ทำไมถึงคล้ายกับชื่อนายจัง? พวกนาย คงจะไม่ใช่ว่าเป็นพี่น้องกันนะ?”

หยางเฉินแกล้งทำเป็นประหลาดใจ แม้แต่ฉันก็ยังมองดู อย่างตกตะลึง หยางเฉินยังมีด้านแบบนี้ด้วย?

“หยางเฉิน นายกำลังท้าทายตระกูลเฉิน!” บนใบหน้าของเฉินอิงเหาบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความโกรธ

“ตั้งแต่ต้นจนจบ นายน่าจะกำลังท้าทายฉันมากกว่านะ?”

หยางเฉินยิ้มอย่างราบเรียบ แล้วพูดว่า: “แต่ต่อให้ฉันจะ ท้าทายตระกูลเฉินของนาย แล้วยังไงล่ะ?”

หยางเฉินในเวลานี้ กำลังยิ้ม ท่าทางไม่ได้ให้ความสำคัญกับ

ตระกูลเฉินแม้แต่น้อย

การแสดงออกของหยางเฉินยิ่งสงบ ในใจเฉินอิงเหากลับยิ่ง ทันใดนั้นเขาก็มีภาพลวงตาว่า ตัวเองไม่ควรหาเรื่อง หยางเฉิน

คนใหญ่คนโต ในเมือง โจวเฉิงเหล่านั้นที่มองดูเหตุการณ์ ก็ ประหลาดใจเช่นกัน

เนื่องจากว่าเฉินอิงเหาเป็นคุณชายของมหาเศรษฐีชั้นนำใน เมือง โจวเฉิง กลับตกเป็นเป้าหมายของคนที่อายุน้อยกว่าเขาต่อ หน้าสาธารณชน

หานเฟยเฟยที่ตอนแรกยังรอให้หยางเฉินขอโทษ ในเวลานี้ก็ ไม่พูดอะไร จ้องมองไปที่หยางเฉินอย่างสงสัย ชายหนุ่มที่กล้าพูด ในที่สาธารณชนว่าโบราณวัตถุที่แสดงโดยตระกูลหานเป็น ปลอม

“ดี ดีมาก ฉันจะจำนายไว้

ชั่วครู่หนึ่ง เฉินอิงเหาพูดเพียงเท่านี้
ต่อจากนั้นก็มองไปที่หานเฟยเฟยแล้วพูดว่า “คุณหาน คุณน่า จะเห็นหน้าตาของหมอนี่ ก็เป็นแค่คางคกขึ้นวอ ผมหวังว่า คุณ หานสามารถตัดสินใจด้วยตัวเอง ตรวจสอบบัตรเชิญของเขา!

ชั่วขณะหนึ่ง สายตาของทุกคนทยอยมองไปที่บนตัวของหยาง เฉิน

ฉินซีทําได้เพียงแอบกังวลในใจ แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้

ในขณะนี้ สีหน้าของหานเฟยเฟยก็เย็นชา มองไปที่เฉินอิงเหา อย่างเยือกเย็นแล้วพูดด้วยความโกรธว่า: “นายเป็นตัวอะไร? ก็ มีสิทธิ์มาพูดว่าฉันต้องทำอย่างไรเหรอ?”

เฉินอิงเหาดูเฉื่อยชา ตอนแรกยังคิดว่าหานเฟยเฟยจะตรวจ สอบบัตรเชิญของหยางเฉิน แต่คาดไม่ถึง กลับเป็นเขา ที่พูดอีก ฝ่ายตวาดต่อหน้าสาธารณชน

คนอื่นก็เงียบกริบ ใครก็มองออกว่า คุณหนูของตระกูลหานคน นี้ เป็นปรปักษ์ต่อเฉินอิงเหาเป็นอย่างมาก

แต่เจิ้งเหม่ยหลิงดันโง่เขลา กลับจะยื่นออกมา เธอรีบอธิบาย อย่างรวดเร็ว: “คุณหาน คุณเข้าใจผิดแล้ว พี่เหาไม่ได้ต้องการ ให้คุณทำแบบนั้น เพียงแค่ให้คำแนะนำกับคุณ เนื่องจากเป็น งานแสดงนิทรรศการโบราณวัตถุของตระกูลหาน ถ้าหากใครก็ สามารถแอบเข้ามาได้ จะทำลายชื่อเสียงของตระกูลหานไม่ใช่เห รอ?”

“แล้วเธอเป็นตัวอะไร? ก็คู่ควรที่จะพูดคุยกับฉันเหรอ?”
หานเฟยเฟยก็ตวาดใส่เจิ้งเหม่ยหลิง แล้วพูดว่า: “ฟังความ หมายของเธอ ถ้าหากวันนี้ฉันไม่ทําตามที่พวกเธอบอก พวกเธอ ก็จะปล่อยข่าวลือส่งเดชออกไปข้างนอก บอกว่างานแสดง นิทรรศการวัตถุโบราณของตระกูลหาน ใครก็สามารถแอบเข้า มาได้เหรอ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเจิ้งเหม่ยหลิงก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เธอก็สั่นสะท้านด้วยความกลัว และเกือบจะคุกเข่าลงไป

“คุณหานฉันไม่หมายความว่าแบบนั้น ให้ความกล้าฉันสิบเท่า

ฉันก็ไม่กล้าปล่อยข่าวลือค่ะ!

เจิ้งเหม่ยหลิงกังวล และอธิบายอย่างรวดเร็ว

“เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ไหน? ขับไล่ ชายหญิงชั่ว สองคนนี้ออกไปซะ!”

หานเฟยเฟยไม่ฟังคำอธิบายด้วยซ้ำ ตวาดค่หนึ่ง เจ้าหน้าที่ รักษาความปลอดภัยหลายคนก็วิ่งมาทันที และเดินไปทางเฉินอิง เหาและเจิ้งเหม่ยหลิง