บทที่194 สะสางความแค้น

ทันใดนั้นเธอนึกถึงตระกูลฉินขึ้นมาอีก ถ้าตอนนั้นนายท่านฉัน ปฏิบัติต่อเธอด้วยความจริงใจ เกรงว่าตระกูลฉิน ในตอนนี้ คง สามารถแทรกขึ้นมาอยู่ในลำดับของตระกูลใหญ่สี่พรรคแห่ง เมืองเจียงโจวแล้วมั้ง?

“คุณไม่มีอะไรอยากถามบ้างเหรอ?”

หยางเฉินถามขึ้นกะทันหัน

ฉันหัวเราะแบบขมขื่น “ถ้าคุณยินยอมเล่าออกมา ฉันยอมฟัง อยู่แล้ว แต่ถ้าคุณไม่อยากเล่า ทำไมฉันต้องเค้นถามด้วยล่ะ?”

หยางเฉินหัวเราะ “ความจริงทุกอย่างของตระกูลกวนตอนนี้

เป็นของผมหมด”

ฉันมองตาค้อนไปทีหนึ่ง “พอชมเข้าหน่อย ก็โม้ใหญ่เลย นะ!”

หยางเฉินส่ายหน้าด้วยความจำใจ “ในสังคมนี้ พูดความจริง ไป ทำไมถึงไม่มีใครเชื่อเลยล่ะ?”

ฉินซีปากบอกว่าไม่เชื่อ ภายในใจกลับสั่นเทารุนแรงพักหนึ่ง หรือว่าตระกูลกวนเป็นของเขาทั้งหมดจริง?

ไม่อย่างนั้นทำไมกวนเสวซงถึงได้เคารพนบนอบต่อเขาขนาด นั้น?
“หยางเฉิน ฉันอยากกินไส้กรอกย่าง”

ตอนที่ทั้งสองคนมาที่หน้าประตูโรงภาพยนตร์ ฉินซียื่นมือชี้ไป ที่ร้านไส้กรอกย่างด้านข้างทันใด

หยางเฉินตะลึงครู่หนึ่ง รีบวิ่งเข้าไปยังร้านไส้กรอกย่างทันที

ไม่นาน เขาถือไส้กรอกยางไม้หนึ่งเข้ามาแล้ว

ฉินซีส่งเสียงหัวเราะ กัดกินขึ้นมาคำเล็กๆ

ในสายตาของหยางเฉินเต็มไปด้วยความรักใคร่เอ็นดู

“ให้คุณกินบ้าง!”

ฉินซีกินไปหลายค่าแล้ว ทันใดนั้นยื่นไส้กรอกย่างไปตรงปาก ของหยางเฉิน มองตำแหน่งที่ฉันเคยกัด หยางเฉินไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อย

กัดเข้าไปคําหนึ่ง

ครั้งแรกที่เขาทานไส้กรอกย่าง วินาทีนี้กลับรู้สึกว่านี่คืออาหาร ที่รสเลิศมากที่สุดบนโลกใบนี้

ที่ทำให้หยางเฉินตกใจคือหลังจากนั้นตรงบริเวณที่เขาเคยกัด ฉันกินตามเข้าไปคำหนึ่ง ไม่ได้รังเกียจเลยสักนิดเดียว

เป็นแบบนี้ ไส้กรอกย่างไม้หนึ่ง สองสามีภรรยาคนนั้นคนนี้ คำ ไม่นานก็ทานหมดเกลี้ยง

มองท่าทางของหยางเฉินยังอาลัยอาวรณ์ ฉินซีส่งเสียง “หึๆ”

หัวเราะออกมาแล้ว “โง่จัง!”
นี่กําหนดให้เป็นค่ำคืนแห่งความสุข ถึงแม้จะมีเพียงช่วงเวลา อยู่ตามลำพังกันแค่สองชั่วโมงสั้นๆ กลับทำให้ระยะห่างของสอง สามีภรรยาใกล้ชิดยิ่งกว่าเดิม

ไม่นานฉันก็จูงมือเสี้ยวเสียวเดินออกมาจากโรงภาพยนตร์ แล้ว

ใบหน้าน้อยๆ ของเสียวเสี้ยวแดงระเรื่อ พูดคุยถึงเนื้อเรื่องเมื่อ สักครู่นี้กับฉันอย่างตื่นเต้น

มองฉากนี้อยู่ หยางเฉินอดฉีกมุมปากขึ้นไม่ได้ ฉีกเส้นรัศมี วงกลมของความสุขขึ้น

อยากให้เป็นแบบนี้ต่อไปตลอดกาลเลย

หยางเฉินเพิ่งพาทั้งครอบครัวเดินออกมาจากWanda ทันใด นั้นรู้สึกว่ามีหลายคนตามพวกเขามาแบบไม่ใกล้ไม่ไกลนัก

เขาค่อยๆ หรี่ดวงตาทั้งคู่ขึ้นมา

กลิ่นอายบนตัวของคนพวกนี้ล้วนแกร่งมาก และไม่ใช่ผู้ แข็งแกร่งที่ของเมืองเจียงโจวที่ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ได้

และช่วงเวลาระยะนี้ ถ้าพูดถึงว่าเคยล่วงเกินอิทธิพลใหญ่โต ที่ไหน คงมีเพียงตระกูลเพิ่งแห่งเมืองเอกเท่านั้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ ที่ยอดเมฆา เขา เพิ่งฆ่ายอดฝีมือของตระกูลเพิ่งไปคนหนึ่ง

หลังจากรู้สึกถึงกลิ่นอายที่หยาบคายอันธพาลพวกนั้นอยู่ด้านหลัง หยางเฉินหน้าตาไร้ความรู้สึก เพียงแค่มุมปากฉีกเส้นรัศมี วงกลมที่ร้ายกาจนิดๆ ขึ้น

ด้านหลังมียอดฝีมือทั้งหมดแปดคน หยางเฉินไม่ได้ทายผิด คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนของตระกูลเมิ่ง

ถึงแม้ข้างกายจะมีภรรยาและลูกสาวอยู่ แต่หยางเฉินกลับไม่ หวาดกลัวแม้แต่น้อย

เพราะที่ด้านหน้าของเขามีภาพคนที่คุ้นเคยสองคนปรากฏตัว

ออกมาแล้ว เหมือนกับมองไม่เห็นหยางเฉิน เดินผ่านตัวเขาไป

สองคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น คือเฉียนเปียวและเป็นปาที่หยางเฉินจัด เตรียมให้อยู่ข้างกายของฉันและฉิน เพื่อแอบคุ้มครองพวก เธอไว้

เฉียนเปียวเป็นผู้แข็งแกร่งที่ออกมาจากชายแดนเหนือ ที่ ชายแดนเหนือ มีสมญานามว่าคิงค่ำมืด ถึงแม้ออกไปจาก ชายแดนเหนือแล้ว ความสามารถที่ไม่ใช่ว่าผู้แข็งแกร่งทั่วไปจะ สามารถเทียบได้

เนปาคือราชาหมัดประเทศเฮย ถึงแม้ว่าจะสู้เฉียนเปียวไม่ได้ แต่ไม่ใช่พวกลูกกระจ๊อกไม่กี่คนจะสามารถมาตีเขาให้พ่ายได้

“แกแม่งตาบอดงั้นเหรอ?”

เฉียนเปียวเพิ่งเดินมาถึงข้างกายยอดฝีมือแปดคนนั้น จงใจ ชนบนตัวของหนึ่งคนในนั้น ทว่ากลับตะโกนใส่ฝ่ายตรงข้ามไป คนคนนั้นมองเขาอย่างเย็นชาที่หนึ่ง ระเบิดเสียงตะโกนฉับพลัน “ไสหัวไป!”

ชั่วขณะที่เขาพึ่งพูดจบไป เฉียนเปียวขยับตัวทันใด ปล่อยหมัด ออกไป

คนผู้นั้นไม่ได้ป้องกันตัวสักนิด ภายใต้หมัดเต็มกำลังของ เฉียนเปียว ร่างกายกระเด็นออกไปหลายเมตร

ในขณะเดียวกันเป็นปาก็ลงมือเช่นกัน เดิมทีเป็นนักมวย จึง โบกสะบัดหมัดทั้งคู่ออกไปอย่างคลุ้มคลั่ง

ช่วงไม่กี่วินาทีสั้นๆ ยอดฝีมือแปดคนของตระกูลเจิ่งนอนอยู่ บนพื้นกันเกลื่อนกลาด

“บอกมา พวกแกเป็นใครกัน? ทำไมต้องสะกดรอยตามคุณ

หยาง?”

เฉียนเปียวเดินมาตรงหน้าคนที่เป็นหัวหน้า เหยียบเท้าลงบน หน้าอกของเขา พูดจาแบบเย็นชาไร้ที่เปรียบ

“พวกแกคือพวกเดียวกันกับเจ้าหมอนั่น?”

จนกระทั่งวินาทีนี้ ฝ่ายตรงข้ามถึงเข้าใจขึ้นมาทันที เฉียนเปีย และเซินปาจงใจชนพวกเขา เพื่อช่วยหยางเฉิน

“ถุย!”

ทันทีที่ฝ่ายตรงข้ามพูดจบ มีแสงคมกริบแวบผ่าน มีดในมือ ของเฉียนเปียวกรีดเข้าที่ลำคอของเขาในชั่วขณะหนึ่ง ขณะนั้นเลือดสดสาดกระจาย

ชั่วพริบตาเดียวคนอื่นต่างตกใจค้างกันหมด เป็นปาที่อยู่ด้าน ข้างสีหน้าดูตื่นตกใจเหมือนกัน

การกระทำของเฉียนเปียวคล่องแคล่ว ไม่ยืดเยื้อแม้แต่น้อย ฝีมือโหดเหี้ยมขั้นสุด

บอกฉันมา พวกแกเป็นใครกัน? และทำไมต้องสะกดรอย ตามคุณหยาง?”

หลังจากเฉียนเปียวฆ่าคนที่เป็นหัวหน้านั้นทิ้ง จากนั้นมาที่ด้าน ข้างของอีกคนหนึ่ง เหยียบเท้าลงบนหน้าอกของเขา ในมือกุม มีดที่เปื้อนเลือดเล่มหนึ่ง

“พวก พวกเราเป็นคนของตระกูลเมิ่ง คือหงเทียนหยาส่งพวก

เรามา เขาให้พวกเราลักพาตัวเจ้าหมอนั่นไป จากนั้นพาไปที่

ตระกูลจวง”

คนผู้นั้นตกใจจนแทบราด เฉียนเปียวเป็นตัวละครเหี้ยมโหด ที่บอกจะฆ่าก็ฆ่า จึงรีบตอบกลับทันที กลัวตอบว่าหากชักช้าแล้ว จะโดนเฉียนเปียวฆ่าทิ้ง

“ทำไมต้องลักพาตัวคุณหยางไปด้วย?”

สายตาเฉียนเปียวค่อยๆ เย็นชาลงไป

หยางเฉินกับเขา ถึงแม้ว่าไม่ได้เป็นคนของชายแดนเหนือใน รุ่นเดียวกัน แต่เขากลับรู้ว่าหยางเฉินเป็นจอมพลของชายแดน เหนือ
ในใจของเขา ชายแดนเหนือคือความศรัทธาของเขา ส่วน หยางเฉินในฐานะจอมพลของชายแดนเหนือ นั่นคือการมีตัวตน เช่นเดียวกับเทพ ไม่อนุญาตให้ใครก็ตามมาใส่ร้ายป้ายสี

คนคนนั้นไม่ได้ลังเลสักนิด รีบพูดว่า “คุณหยางฆ่าลูกศิษย์ ของหงเทียนหยาแล้ว ซึ่งเทียนหยาโกรธมาก เลยส่งพวกเรามา ลักพาตัวคุณหยาง”

พอได้ยิน ในสายตาเฉียนเปียวเปล่งประกายแรงอาฆาตที่น่า กลัวอย่างยิ่ง ค่อยๆ หรี่ดวงตาขึ้นมาแล้ว “เป็นพวกโง่เง่าที่ไม่รู้ จักที่ตายจริงๆ!”

เฉียนเปียวไม่ได้ลงมืออีก ทั้งสองคนกับเงินปา ทำเหมือนไม่มี อะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ออกไปด้วยหน้าตานิ่งสงบ

ส่วนในเวลานี้ หยางเฉินขับรถพาทั้งครอบครัวตรงไปยังเส้น

ทางของยอดเมฆา

เพิ่งมาถึงบ้านก็พบข้อความบนมือถืออันหนึ่ง เนื้อหามีเพียงว่า “เป็นหงเทียนหยาของตระกูลเมิ่ง คนที่เขาส่งมา บอกว่าคุณฆ่า ลูกศิษย์ของเขาแล้ว ต้องการให้ผมลงมือฆ่าเขาเลยหรือเปล่า ครับ?”

หยางเฉินถือโอกาสตอบกลับไปค่หนึ่ง “ได้”

ด้วยความสามารถของเฉียนเปียว ฆ่าสุนัขของตระกูลเพิ่งตัว หนึ่ง น่าจะไม่มีปัญหาอะไร

เดิมทีหยางเฉินยังคิดจะรอก่อน แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับเตรียมลงมือ ในตอนที่ตนเองและภรรยาลูกสาวด้วยกัน งั้นจําเป็น ต้องตายสถานเดียว

ตระกูลจวง

ตระกูลจวง ในปัจจุบัน ทุกล้วนตกแต่งด้วยสีขาว ไม่ชีวิต

ชีวา

ไม่ว่าไหนก็สามารถเจอใส่ชุดได้

จวง ฝานตายไปสองวันแล้ว แต่ไม่สามารถพิธีลงฝั่งได้ เพราะจวงเจี้ยนเซ่อหยางมาสังเวยวิญญาณของจวงปู่ฝานให้ได้

เดิมทีคิดมายอดฝีมือตระกูลเมิ่ง ของแกร่งขนาดนั้น แม้แต่ลูกศิษย์ของหงเทียนหยาโดนฆ่าตาย

หงอยู่คฤหาสน์คนตายตัว แข็ง และนอนอยู่บนพื้นอยู่ หน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

ศิษย์รัก นายวางใจได้ อาจารย์ต้องสะสางความแค้นนายแน่

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ