บทที่192 พวกสารเลว

ผู้หญิงคนนี้เหยียดหยามฉินซีครั้งแล้วครั้งเล่า หยางเฉินเกิด แรงอาฆาตแค้นมาตั้งนานแล้ว

บนโลกใบนี้ ฉินซีและเสี้ยวเสียวคือคนที่สำคัญที่สุดของเขา

สำหรับเฝิงเจียผู้หญิงประเภทนี้ ถ้าอดกลั้นมาโดยตลอด หล่อนคงจะได้คืบจะเอาศอก แม้กระทั่งทำเรื่องที่ยิ่งเกินกว่าเหตุ ออกมาอีก

หยางเฉินตบหน้าลงไปที่หนึ่ง ทุกคนต่างตกใจค้างแล้ว

ถึงแม้ในใจฉินซีจะรู้สึกตื้นตัน แต่กลับเป็นกังวลอย่างมาก โดยเฉพาะหยางเฉินลงมือตบเฝิงเจียไปแล้ว ถ้าเรื่องราวปลาย บาน งั้นคงไม่ดีแน่

“แก แกกล้าตบฉัน!!

เฝิงเจียถลึงดวงตาโต ในลูกตาเต็มไปด้วยความโกรธเคือง

หยางเฉินรู้ว่าฉินซีกังวล จึงไม่ได้ถือสาหาความกับเฝิงเจีย หยิบบัตรธนาคารใบหนึ่งออกมายื่นให้พนักงานที่รับผิดชอบ บริการพวกเขาคนนั้น “เสื้อโค้ตตัวนั้น พวกเราซื้อแล้วกัน!

เดิมทีฉินซีคิดจะซื้อให้หยางเฉิน แต่ก่อนหน้านี้เธอไม่รู้ว่าเสื้ โค้ตกันลมตัวนี้แพงขนาดนี้ ที่ตัวเธอรวบรวมขึ้นมาทั้งหมดก็ เสื้อโค้ตกันลมตัวนั้นไม่ไหว จึงได้แต่ให้หยางเฉินจ่ายเงิน
ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นผู้จัดการใหญ่ของซานเรือกรุ๊ป แต่ขึ้นมารับ ตำแหน่งได้ไม่ทันไร และพูดถึงเมื่อก่อน เงินเดือนของเธอส่วน มากถูกโจวซุ่ยรีดไถไปเกลี้ยง เดิมทีจึงมีเงินเก็บไม่มากนัก

ตอนที่ผู้จัดการร้านมองเห็นหยางเฉินหยิบบัตรทองใบหนึ่ง ออกมา หน้าตาตื่นตกใจเต็มที่

เขาในฐานะผู้จัดการร้านของแบรนด์ Versace Wanda สายตาแหลมคมจุดนี้ยังพอใช้ได้ ชายหนุ่มที่สามารถหยิบบัตร ทองคําออกมาได้ เป็นไปได้หรือที่จะเหมือนเฝิงเงียบอกว่าได้ ความสามารถ?

“คุณผู้ชายครับ นี่คือบัตรสมาชิกทั่วโลกระดับสูงสุดของ แบรนด์Versaceของพวกเรา ใช้บัตรสมาชิกใบนี้ซื้อสินค้าใด ของแบรนด์ Versace ลดได้สิบเปอร์เซ็นต์ครับ”

ทันใดนั้นผู้จัดการร้านหยิบบัตรสมาชิกสีทองอร่ามใบหนึ่ง ออกมา ยื่นให้หยางเฉินด้วยสองมืออย่างเคารพนอบน้อม

และไม่ใช่เพราะหยางเฉินซื้อเสื้อโค้ตที่ราคาเกือบแสนตัว หนึ่ง แต่เป็นเพราะบัตรทองใบนั้นในมือของหยางเฉิน

หยางเฉินหัวเราะเล็กน้อย เก็บบัตรสมาชิกเอาไว้แล้ว “ขอบคุณครับ!”

“เชอะ!”

ในเวลานี้ เฉาเจี้ยนหัวเราะเยาะขึ้นทันที “หยิบบัตรใบหนึ่ง ออกมา คิดว่าแกจ่ายเสื้อเกือบสี่แสนได้จริงเหรอ?”
เขาไม่ได้มีตาแหลมคมขนาดนั้นเหมือนกับผู้จัดการร้าน อย่า พูดถึงเคยเห็นเลย แม้แต่ได้ยินยังไม่เคยได้ยินบัตรทองดำเลย ดังนั้นตอนมองเห็นหยางเฉินหยิบบัตรทอง ออกมา จึงคิดเอา เองว่าเดิมทีนั่นไม่ใช่บัตรธนาคาร

“ถ้าฉันเดาไม่ผิด เดี๋ยวรอตอนที่มาเตือนนายว่าวงเงินไม่พอ นายต้องพูดว่าขอโทษด้วยครับ ผมลืมบัตรเอาไว้ในบ้าน ครั้ง หน้าค่อยมาซื้อ

“หรือไม่ก็บอกว่าขอโทษจริงๆ ครับ ผมนึกขึ้นมาได้กะทันหัน เสื้อโค้ตตัวนี้ไม่ใช่แบบที่ผมชอบ พวกเราไปดูร้านอื่นดีกว่า”

“ฉันพูดไม่ผิดสินะ?”

เฉาเจี้ยนทำหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง เหมือนมองหยางเฉินทะลุ

ปรุโปร่ง

ในใจเขาหงุดหงิดอย่างยิ่ง หยางเฉินมาเปิดโปงความจริงที่ ทั้งตัวของเขาใส่เป็นของลอกเลียนแบบ แม้กระทั่งยังตบหน้าคู่ หมั้นของเขาต่อหน้าสาธารณชนด้วย

ทุกอย่างนี้ เขาอยากให้หยางเฉินชดใช้คืนเป็นสองเท่า

เพียงแต่เดิมทีหยางเฉินไม่สนใจเขา ส่วนพนักงานในร้าน เหมือนกำลังมองคนโง่อยู่ มองเขานิ่งๆ แวบหนึ่ง

เฉาเจี้ยนเพิ่งพูดจบ พนักงานขายที่รับผิดชอบบริการหยางเฉิน และฉินซีเมื่อสักครู่นี้ก็ถือเสื้อโค้ตกันลมที่ห่อเรียบร้อยเดินเข้ามา แล้ว ยิ้มด้วยท่าทางเป็นมืออาชีพ มือทั้งคู่ถุงใส่ของและบัตรทอง ยื่นให้หยางเฉิน

“คุณผู้ชายคะ จ่ายเงินสำเร็จแล้วค่ะ ภรรยาของคุณทั้งสวยทั้ง สายตาเฉียบแหลม เสื้อโค้ตตัวนี้เหมาะสมกับคุณมากค่ะ เชื่อว่า คุณใส่ขึ้นมา ต้องหล่อมากแน่นอนค่ะ”

พนักงานขายพูดเป็นมาก หยางเฉินและฉินซีฟังขึ้นมา ในใจ เบิกบานอย่างมาก

“นี่เป็นไปไม่ได้!

ในเวลานี้เอง เฉาเจี้ยนร้องตะโกนด้วยหน้าตาโกรธเคือง “เขา เป็นแค่ลูกเขยสวะของตระกูลรั้งท้ายคนหนึ่ง จะซื้อเสื้อโค้ตราคา เกือบสี่แสนได้อย่างไรกัน?”

“ต้องเป็นนายแน่ พวกนายรู้จักกันมาก่อน เป็นพวกนาย รวมหัวกันเอาไว้ จงใจแสดงละครต่อหน้าพวกฉัน ความจริง เติมทีเขาไม่ได้จ่ายสักแดงเดียว ใช่หรือไม่?”

เฉาเจี้ยนยื่นมือชี้ผู้จัดการร้าน และชี้ไปยังหยางเฉิน จากนั้น สอบถามเสียงดัง

คนที่มุงดูเหล่านั้นมองเฉาเจี้ยนเหมือนกำลังมองคนโง่ มาถึง เวลานี้แล้ว ยังจะสงสัยฝ่ายตรงข้าม คือคนที่ไม่รู้อะไรเลย ไม่กลัว โดยแท้จริง

ชั่วขณะนั้นสีหน้าผู้จัดการร้านอึมครึมมาก เอ่ยปากบอก โดยตรง “ผมเคยเจอคนที่ไม่รู้เรื่อง แต่ไม่เคยเจอคนที่ไม่รู้เรื่อง และโง่เง่าขนาดนี้แบบคุณ เชิญคุณออกไปจากร้านพวกเราด้วยที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ!”

“นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? กล้าไล่ฉันออกไปเหรอ!”

เฉาเจี้ยนอับอายจนโมโห ตะโกนเสียงดัง “ฉันคือผู้จัดการ ฝ่ายโครงการของกวนเจิ้งกรุ๊ป บริษัทของพวกฉันร่วมงานการค้า กับWanda Plaza นายกล้าไล่ฉันไป เชื่อหรือเปล่าขอเพียงฉัน พูดมาคําเดียว ก็สามารถทำให้ Wandal ร้าน แบรนด์Versaceของพวกนายออกไปได้?

เฉาเจี้ยนในเวลานี้ ท่าทีก้าวร้าวถึงที่สุด

หยางเฉินมองคนโง่ที่ไม่รู้อะไรเลยคนนี้แบบตลกอยู่บ้าง เขา เคยเจอคนที่ฟุ้งเฟ้อ แต่ไม่เคยเจอคนที่ฟุ้งเฟ้อหนักขนาดนี้มา ก่อน

แม้กระทั่งเขารู้สึกสงสัยว่าเดิมทีเฉาเจี้ยนคงไม่ใช่ผู้จัดการ ฝ่ายโครงการของกวนเจิ้งกรุ๊ป

กวนเจิ้งกรุ๊ป คือกิจการของตระกูลกวน

ส่วนตระกูลกวนได้ยอมอยู่ใต้อำนาจหยางเฉินแล้ว และพูดได้ ว่าถ้าเฉาเจี้ยนเป็นคนของกวนเจิ้งกรุ๊ปจริง หยางเฉินโทรศัพท์ เพียงแค่กริ่งเดียว ก็สามารถทำให้เขาสูญเสียทุกอย่างได้

สีหน้าผู้จัดการร้านดูแย่มาก เขาย่อมรู้เรื่องที่กวนเจิ้งกรุ๊ปร่วม งานกันกับWandaเป็นธรรมดา ถ้าWandaอยากให้ แบรนด์Versaceออกไปจากที่นี่จริง ขอเพียงหาเหตุผลอะไรมา สักอย่าง ย่อมสามารถทำได้
เขาเป็นเพียงพนักงานเล็กๆ คนหนึ่ง ถ้าถูกไล่ออกไป จาก Wandaเพราะเหตุนี้ ถึงแม้สําหรับแบรนด์Versaceนั้น อาจ จะไม่ถือว่าเสียหายอะไร แต่กลับเกี่ยวข้องถึงปัญหาศักดิ์ศรีของ กิจการ อดังระดับนานาชาติ เขาคงแบกความรับผิดชอบไม่ไหว

“ตอนนี้รู้จักกลัวแล้ว ท่า?”

เฉาเจี้ยนเห็นพนักงานร้านไม่พูดจา ชั่วขณะนั้นยังมีท่าทีโอหัง ขึ้นอีก มองหยางเฉินด้วยหน้าตาได้ใจแล้วพูดว่า “ไอ้หนุ่ม นายก ล้ามาตบผู้หญิงของฉัน ถ้านายไม่คุกเข่าลงมาขอโทษยอมรับผิด งั้นนายจะต้องเสียใจแน่นอน!

“ฉันจะเสียใจอะไร?”

หยางเฉินถามอย่างเย็นชา

เฉาเจี้ยนมองฉินซีด้วยท่าทางมีเลศนัยแวบหนึ่ง และมองหยาง เฉินอีกทีก่อนจะบอกว่า “นายน่าจะรู้ กวนเจิ้งกรุ๊ปเป็นกิจการของ ตระกูลกวน ฉันอยู่ที่บริษัท มีสิทธิ์พูดอยู่นิดหน่อย

“พวกนายไม่ใช่คนของตระกูลฉินเหรอ? ถ้านายไม่คุกเข่าลง ขอโทษ แค่ฉันโทรศัพท์ ก็ทำให้ตระกูลฉินพินาศย่อยยับได้

มองเฉาเจี้ยนดูท่าทางมั่นใจ หยางเฉินส่ายหน้า และไม่เสีย เวลาอยู่กับพวกโง่เขลาคนหนึ่ง ต่อสายโทรศัพท์แล้ว

ไม่นานอีกฝ่ายรับสาย

“เจ้าบ้านกวน ผมอยากสอบถามหน่อย กวนเจิ้งกรุ๊ปของพวก คุณมีผู้จัดการฝ่ายโครงการที่ชื่อเฉาเจี้ยนหรือเปล่า?” หยางเฉินเอ่ยปากถาม

พอได้ยินดังนั้น กวนเจิ้งซานรีบบอกทันที “คุณหยางครับ ท่าน รอสักครู่ ผมจะค้นหาให้ท่านเดี๋ยวนี้เลย ภายในห้านาที จะให้คำ ตอบท่านแน่นอนครับ!”

“ดี งั้นผมจะรอโทรศัพท์คุณ!”

หยางเฉินบอกไป

กำลังจะวางสายโทรศัพท์ กวนเจิ้งซานถามขึ้นฉับพลัน “คุณ หยางครับ ไม่ทราบว่าคนคนนี้ที่ท่านพูดถึง ล่วงเกินท่านเข้าแล้ว หรือเปล่าครับ?” หยางเฉินหัวเราะนิ่งๆ ไม่มีอะไร ก็แค่ที่

ร้านVersaceของWandaทางนี้ เขาข่มขู่ให้ผมคุกเข่าขอโทษ ไม่

อย่างนั้นจะให้ตระกูลกวนไปพังตระกูลฉิน!”

“ไอ้สารเลว!”

หลังจากกวนเจิ้งซานได้ยินชั่วขณะนั้นเข้าใจทันที เกือบโมโห จนแทบตาย พูดอย่างหงุดหงิด “คุณหยางครับ ถ้าเขาเป็นคน ของกวนเจิ้งกรุ๊ปจริงๆ ขอเพียงเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับเขา ผมจะไม่ ออกให้หมดเลย!”

“ดี!”

หยางเฉินพูดจบก็วางสายโทรศัพท์

“ฮ่าๆ ไอ้หนุ่ม นายไม่ไปเป็นนักแสดงเลยล่ะ น่าเสียดายจริงๆยังมาเจ้าบ้านกวน ทำไม่นายไม่บอกว่ารู้จักคนของแปดตระกูล แห่งเย็นตูด้วยล่ะ?”

เฉาเจี้ยนหน้าตาเย้ยหยันเต็มที่