บทที่ 173 นี่คือคำเตือน

กวนเจิ้งซานพูดอย่างเยือกเย็นว่า “คุณหงตระกูลเพิ่งทำเรื่อง แบบนี้ขึ้น ไม่ดีมั้ง?

“ทั้งๆ ที่เป็นจวงผ่านเสแสร้งเอง เขาไม่สามารถจ่ายเงินได้ ตระกูลเพิ่งกลับว่าบีบบังคับเอาหนี้ก้อนนี้จากหยางเฉินให้ได้ มี สิทธิ์อะไร? ” ในเวลานี้ซูซานก็สู้อย่างสุดชีวิต

“นี่เป็นเรื่องระหว่างตระกูลเพิ่งกับคุณหยาง พวกคุณเข้ามา แซง ไม่กลัวว่าจะสร้างความวุ่นวายให้ตระกูลของพวกคุณเห รอ? ”

หงผู่เอ่ยปากพูดกล่าว สีหน้าเรียบเฉย แต่ว่ากลิ่นอายของการ กลับว่าเข้มข้นมาก

เป็นอย่างที่คิดว่า เขาพูดประโยคนี้ออกมาจากปาก สีหน้าของ กวนเจิ้งซานและซูซานล้วนแต่ดูแย่อย่างมาก โดนเฉพาะซูซาน เธอรู้ดีอย่างมาก ถ้าหากเรื่องนี้ลากโยงถึงตระกูลซูแล้ว พ่อแม่

ของเธอคงจะไม่ยอมปล่อยเธอแน่ แม้ว่าในใจของกวนเจิ้งซานจะค่อนข้างตึงเครียด แต่เมื่อ คิดถึงวิธีการของหยางเฉิน เขาก็สงบอย่างมากทันที

ถ้าหากว่าตระกูลเพิ่งจะลงมือจัดการกับตระกูลกวนของฉัน จริงๆ งั้นฉันก็ทำได้เพียงรับไว้แล้ว! “กวนเจิ้งซานพูดด้วยน้ำ เสียงที่เยือกเย็น
ในใจของซูซานสั่นคลอนเล็กน้อย จริงๆแล้วเธอคิดไม่ออกเลย ว่า กวนเจิ้งซานเพื่อหยางเฉินแล้ว ถึงขนาดที่ว่ายอมปะทะตัวต่อ ตัวกับตระกูลเมิ่งอย่างไม่ลังเล

หงผู้ที่มีท่าทีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเสมอมา ในเวลานี้ก็เกิดการ เปลี่ยนแปลงขึ้นเล็กน้อย เขาเห็นความแน่วแน่ในดวงตาของ กวนเจิ้งซานแล้ว

มองไปยังหยางเฉินอีกครั้ง ยังคงเป็นท่าทีที่สงบจิตสงบใจ ไม่มีความเกรงกลัวอะไรเช่นนั้น

เมื่อคิดถึงว่าหยางเฉินมีบัตรทองดำที่แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่มี คุณสมบัติพอที่จะได้รับมัน ในใจของเขาก็ยิ่งจะกระสับกระส่าย มากขึ้น

“คุณชายชวน ฉันแผนการอย่างหนึ่ง การประมูลรอบสุดท้าย ก็ถือว่าเป็นโมฆะ สาวงามหมายเลข1 พวกเราก็เก็บเอาไว้เอง คุณว่า เป็นยังไง? “หงเอ่ยพูดออกมาทันที

ตอนที่เพิ่งชวนอยู่ที่หน้าประตูโดนหม่าชาวเตะลอยออกไป ก็ เกิดความคิดของการแก้แค้นไว้แล้ว ตอนนี้ก็เป็นโอกาสที่ดี เขา จะยอมปล่อยไปได้อย่างไรกัน

“การประมูลของตระกูลเมิ่งของเรา พูดว่าเป็นโมฆะก็เป็น

โมฆะงั้นเหรอ? ”

เพิ่งชวนหัวเราะอย่างเยือกเย็น : “เดิมที่ฉันยอมที่จะลดราคา ของสาวงามหมายเลข ให้กับเขา ในเมื่อเขาไม่รู้จักชั่วดี งั้นก็ อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจก็แล้วกัน
“150 ล้าน ห้ามขาดแม้แต่บาทเดียว ถ้าไม่จ่ายเงิน งั้นก็ต้อง ตาย ให้เวลานายได้พิจารณา 1 นาที!

เมื่อพูดจบลง เมิ่งชวนตบมือ ทันใดนั้นก็ปรากฏผู้แข็งแกร่ง สวมใส่ชุดดำสิบกว่าคน ล้อมรอบหยางเฉินไว้ตรงกลางแล้ว เมื่อเห็นคนเหล่านี้ รูม่านตาของหงสู่หดลงทันที พูดอย่าง

ประหลาดใจว่า : “คุณชายชวน คุณพาคนพวกนี้มาเหรอ!

จนถึงช่วงเวลานี้ หงสู่ถึงเข้าใจ เหตุผลที่เพิ่งชวนเป็นศัตรูกับ หยางเฉิน ไม่ใช่เพราะว่าช่วยจัดการเพื่อจวงปู่ผ่าน แต่เป็นเพราะ มีความแค้นกับหยางเฉิน

มิเช่นนั้นคงไม่มีทางพาคนคุ้มกันของตระกูลเพิ่งมาด้วย

มีคนสวมชุดดำทั้งหมด 12 คน ในมือของแต่ละคนล้วนแต่ถือ กริชที่มีแสงสะท้อนแวววาบ ในเวลานี้เขาจ้องมองไปยังหยาง เฉินด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น

กวนเจิ้งซานและซูซานสัมผัสถึงพลังจากบนตัวของคนเหล่านี้ ล้วนแต่ตกใจกลัวทั้งนั้น สีหน้าขาวเผือก

ซูซานจับที่มุมเสื้อผ้าของหยางเฉิน โดยไม่รู้ตัว ร่างกายสั่น คลอนเล็กน้อย

“พวกคุณออกกันไปก่อน! ”

หยางเฉินพูดกับซูซานและกวนเจิ้งซานทันที

“คุณจะทำยังไง? “
ซูซานพูดถามอย่างเคร่งเครียด

“เรื่องราวยังไม่ได้คลี่คลาย ฉันจะต้องอยู่ที่นี่ต่อ

หยางเฉินพูดอย่างราบเรียบ

ซูซานและกวนเจิ้งซานที่อยู่ได้ในเวลานี้ ยังคงยืนอยู่ข้างตัว เองเช่นเคย กลับทำให้ในใจของเขาซาบซึ้งใจเล็กน้อย

“ถ้าหากว่าวันนี้แกไม่จ่าย 150ล้าน ใครก็ห้ามออกไปจากที่นี่ ทั้งนั้น!”

เพิ่งชวนพูดพร้อมยิ้มอย่างเยือกเย็น

เขายกมือขึ้นดูนาฬิกาแล้ว : “ครบหนึ่งนาทีแล้ว พูดตัวเลือก ของแกออกมาสิ! ”

คนที่สวมใส่ชุดดำทั้ง 12 คน ก้าวขึ้นมาข้างหน้าอย่างเบียด

เสียด กริชที่อยู่ในมือสาดส่องประกายความเยือกเย็นออกมา

หยางเฉินก็ยังคงมีท่าทางที่เงียบสงบเช่นเคย ส่ายๆหน้า : “มี ชีวิตอยู่ดีๆไม่ดีเหรอ? ทำไมจะต้องรนหาที่ตาย

เมื่อเขาพูดจบ จู่ๆก็ก้าวเท้าเข้าไปยังเมิ่งชวนทันที

ในเวลานี้ เพิ่งชวนมีความรู้สึกเหมือนโดนสัตว์ร้ายจับจ้อง ทันที เหงื่อไหลลงดังแปะๆ

“หยุดนะ! หยุดเดี๋ยวนี้!

เพิ่งชวนคำรามเสียงดังขึ้นมาแล้ว : “ถ้าหากแกกล้าจะก้าวเท้า แม้แต่ก้าวเดียว งั้นก็รอรับความโกรธของฉันได้เลย !
เมื่อเมิ่งชวนพูดจบลง ก็มีเงาสายฟ้าเกิดขึ้นทันที

“เปรี้ยง!

ท่ามกลางความตกใจของทุกคน หยางเฉินที่ถูกล้อมไว้ข้างใน ด้วยผู้แข็งแกร่งที่ห่างไกลออกไปสิบกว่าเมตร ทันใดนั้นก็มาถึง ตรงหน้าของเมิ่งชวน

ผู้คนยังไม่ทันได้เรียกสติกลับคืนมา ก็เห็นเพิ่งชวนถูกหยาง เฉินจับคอแล้ว ยกขึ้นด้วยแขนข้างเดียว

สองขาของเมิ่งชวนลอยบนอากาศ ต่อสู้อย่างไม่หยุดหย่อน นัยน์เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“ปล่อยนะ! ”

เพิ่งชวนใกล้จะขาดอากาศหายใจแล้ว ผู้คนถึงจะเรียกสติกลับ มาได้ หงฝูคำรามด้วยความโกรธออกมาทันที

ถ้าหากเพิ่งชวนตายในที่งานประมูลที่เขารับผิดชอบ ถึงแม้ว่า

จะมีสิบปาก เขาก็พูดอธิบายได้ไม่ชัดเจน ผู้แข็งแกร่งที่สวมชุดดำทั้ง 12 คนนั้น ทำได้เพียงห้อมล้อม

หยางเฉินไว้ แต่กลับว่าไม่มีใครสักคนที่กล้าจะเดินก้าวเข้ามา

ความเป็นความตายของเมิ่งชวนอยู่ในกำมือของหยางเฉิน

ใครจะกล้าบุกเข้ามา

ซูซานเบิกตากว้างแล้ว แม้ว่าเธอจะมองไม่ชัดเจนว่าหยางเฉินมาปรากฏตัวอยู่ข้างกายของเมิ่งชวนได้ยังไง แต่ในเวลานี้ ใน ที่สุดเธอก็มั่นใจแล้ว การลอบสังหารณ์ที่เกิดขึ้นที่หน้าประตูของ ตระกูลซูเมื่อครั้งก่อน หยางเฉินก็ได้ช่วยเหลือเธอไว้แบบนี้

กวนเจิ้งซานรู้สึกเพียงว่าหัวใจของตัวเองเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง หายใจอย่างรวดเร็ว

ส่วนผู้ร้ายจวงปู่ผ่าน ตัวสั่นอย่างรุนแรง นัยน์ตาเต็มไปด้วย ความหวาดกลัว

“แกบอกว่า อยากให้ฉันจ่ายเงิน 150? ไม่เช่นนั้นจะฆ่าฉัน ตาย? ”

หยางเฉินไม่สนใจความตกตะลึงของผู้คน เงยหน้ามอง ใบหน้าที่ขาวซีดไร้สีสันนั่น เอ่ยปากถาม

เพิ่งชวนพูดไม่ออกเลย ถูกหยางเฉินจับคอไว้ เขาก็เกิดความ รู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะถูกฆ่าตาย แม้ว่าหยางเฉินจะไม่บีบคอ ของเขาก็ตาม ตัวเองก็จะต้องขาดอากาศหายใจตายแน่

“คุณหยาง คุณอย่าเพิ่งวู่วาม มีอะไรก็พูดกันดีๆ ปล่อยคุณชาย ชวนก่อน โอเคไหม? “หงฝูพูดอย่างตึงเครียด

หยางเฉินไม่ได้สนใจ เมื่อเห็นรูม่านตาของเมิ่งชวนค่อยๆเริ่ม หย่อนยานลง เขาถึงจะปล่อยมือทันที ร่างกายของเมิ่งชวนเหมือนกับโคลนเหลว ไหลลงสู่พื้นดิน

หายใจเฮือกใหญ่ทันที

“ตอนนี้ แกบอกฉันมา ยังต้องการ 150 ล้านจากฉันอีกไหม? ”

เท้าข้างหนึ่งของหยางเฉินเหยียบที่ศีรษะของเมิ่งชวนมองไป

ยังเมิ่งชวนตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมเอ่ยถาม “ไม่เอาแล้ว ฉันไม่ต้องการสักบาทเดียว สาวงามหมายเลข 1

ก็มอบให้แกฟรีๆเลย! ”

เพิ่งชวนพูดด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว ในเวลานี้ถูกเหยียบศีรษะ ไว้ จะวางท่าวางทางเหมือนเมื่อกี้ได้ไง?

“งั้นยังไม่ปล่อยคนเขาอีก!

หยางเฉินพูดจําหนิ

“หง แกยังจะมายืนอยู่ตรงนี้อีกทำไม? รีบไปปล่อยผู้หญิง คนนั้นออกมาส! “เมิ่งชวนพูดคำรามเสียงดังออกมา

อย่างรวดเร็ว เซี่ยเหอถูกพาตัวออกมาแล้ว ตอนที่เธอเห็น หยางเฉินกำลังเหยียบลงที่ศีรษะของเมิ่งชวน ก็รู้ว่าตัวเองได้รับ การช่วยเหลือแล้ว

“พวกคุณพาเธอออกไปก่อน

หยางเฉินเอ่ยพูดออกมาทันที เห็นได้ชัดว่าพูดกับกวนเจิ้งซาน

และซูซาน

ซูซานที่กำลังคิดอยากจะพูดอะไรออกมา กวนเจิ้งซานก็เอ่ย ปากพูดว่า : “คุณซู เราไปกันก่อนเถอะ ไม่ต้องรบกวนคุณหยาง แล้ว”
ซูซานถึงได้ล้มเลิก กัดริมฝีปากสีแดงเบาๆ มองไปยังหยางเฉิ นอย่างเป็นกังวลแวบหนึ่ง พร้อมทั้งหันหลังเดินจากไป

“คุณหยาง ปล่อยคนไปเรียบร้อยแล้ว คุณว่า จะปล่อยคุณชาย ชวนได้หรือยัง?

หงยืนอยู่ที่เดิมไม่กล้าจะขยับสักนิด พูดอย่างระมัดระวัง

“อันที่จริง ฉันไม่ได้อยากจะขัดใจกันกับตระกูลเพิ่งเลย แต่ว่า พวกแกอยากจะยั่วยุให้ฉันโมโหให้ได้ วันนี้ก็ถือว่าให้บทเรียน กับพวกแกแล้วกัน ถ้าหากยังมีครั้งหน้าอีก งั้นก็คงจะไม่จบกัน ง่ายๆแบบนี้อีกแล้ว”

เมื่อหยางเฉินพูดจบแล้ว ก็เอาเท้าออกทันที พร้อมหันหลังเดิน จากไป

คนที่สวมชุดดำทั้ง 12 คนนั่น หลีกทางให้เป็นแถว โดย อัตโนมัติ แต่ก็ยังจ้องเขม็งไปยังหยางเฉินเช่นเคย พร้อมรอฟัง คำสั่งของเมิ่งชวนทุกเมื่อ

แววตาของเมิ่งชวนเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม อยากจะสั่งฆ่า หยางเฉิน แต่ก็ไม่กล้า

หงใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล ขยิบตาไปทางเมิ่งชวน อย่างไม่หยุดหย่อน กลัวว่าเขาจะวู่วาม สั่งให้ลงมือจัดการเงิน

หยางจริงๆ

จนกระทั่งหยางเฉินเดินออกจากประตูห้องโถงไป เพิ่งชวนก็ไม่

ได้สั่งการอะไร
แต่ในเวลานี้ หยางเฉินก็หยุดลงทันที หยิบปากกาเซ็นชื่อที่ วางไว้บนโต๊ะข้างๆขึ้นมา สะบัดมือออกไป

“หิ้ว! ”

ปากกาเซ็นชื่อเหมือนกระสุนที่ยิ่งด้วยความเร็วสูงยังไงอย่าง นั้น ปักเข้าไปกลางหน้าผากของจวง ผ่านทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ