บทที่171 กรรมตามสนอง

เซี่ยเหอยินยอมเสียสละความบริสุทธิ์ของตนเอง เพื่อต้องการ ปกป้องเสี้ยวเลี้ยวที่พึ่งรู้จักกันได้ไม่นาน บุญคุณครั้งนี้ หยางเฉิน จําใส่ใจมาโดยตลอด

เวลานี้กลับถูกนำมาเป็นสินค้าเอาออกมาประมูล แค่คิดก็รู้ถึง ความโกรธแค้นของหยางเฉิน

ราคาเริ่มประมูล ห้าล้าน แต่ละครั้งเพิ่มขึ้นไม่ต่ำกว่าห้าแสน เริ่มประมูลได้!” ผู้ดำเนินการประมูลยิ้มบอก

“ยี่สิบล้าน!

หยางเฉินเสนอราคาก่อนเป็นครั้งแรก สาวงามสี่คนก่อนหน้านี้ เขาล้วนรอช่วงใกล้สิ้นสุดการแข่งประมูล ถึงค่อยเข้าร่วมแบบ กะทันหัน แต่ครั้งนี้กลับแข่งราคาครั้งแรก

เพียงแต่จํานวนเงินที่เขาเสนอแข่งนั้นเกินไปพอสมควร

คนที่เดิมทีอยากจะเข้าร่วมประมูลด้วยจึงยอมแพ้กันทันที

แต่ละคนที่อยู่ในงานอยู่ในฐานะที่มีเกินร้อยล้านเป็นอย่างต่ำ แต่ทว่าสําหรับใครคนใดก็ตาม เงินทุนหมุนเวียนยี่สิบล้าน ยัง ถือว่าเป็นจํานวนเงินมากก้อนหนึ่ง

ถึงแม้จะเป็นคนของตระกูลร่ำรวยชั้นนำเหล่านั้น ตำแหน่งสูง มาก แต่โดยพื้นฐานทรัพย์สินทั้งหมดล้วนอยู่ในรูปแบบอสังหาริมทรัพย์ที่มั่นคง เงินทุนหมุนเวียนแท้จริงในมือไม่ได้มาก เท่าไร

เดิมทีเซี่ยเหอหน้าตาสับสน ตอนได้ยินเสียงของหยางเฉิน จึง ส่งสายตามองเข้ามาทันที

เห็นเพียงหยางเฉินมองเธอด้วยหน้าตาอ่อนโยน แต่เซี่ยเหอก ลับเข้าใจความหมายที่หยางเฉินส่งมาให้ทางสายตา ในชั่วขณะ นั้น กำลังบอกเธอว่าไม่ต้องกลัว เขาจะช่วยตนเองออกไปเอง

เซี่ยเหอน้ำตาไหลในชั่วขณะหนึ่ง ตั้งแต่ความสับสนตอนที่ โดนคนจี้เอาตัวมา จนถึงความตกใจกลัวที่โดนขังเอาไว้ และเมื่อ สักครู่ความหวาดกลัวที่ถูกเห็นเป็นสินค้านำออกมาประมูล ทําให้เธอเกือบพังทลาย

แต่ในเวลานี้ เธอพบหยางเฉินเข้าแล้ว

“ยี่สิบล้าน ยังมีใครสู้ราคาอีกไหมคะ?”

“ยังมีใครอีกหรือเปล่าคะ?”

ผู้ดำเนินการประมูลถามออกมาสองครั้งติดกัน ทว่าไม่มีใคร เอ่ยปากสักคน

“ยี่สิบล้าน ครั้งที่หนึ่ง!!

“ยี่สิบล้าน ครั้งที่สอง!!

“ยี่สิบล้าน ครั้งที่………

“สามสิบล้าน!”
ผู้ดำเนินการประมูลกำลังจะยกค้อนเคาะราคาขึ้นแล้ว แต่ทันที ที่พูดจบ เสียงดังกังวานเสียงหนึ่งก็ดังทั่วทั้งโถงใหญ่งานประมูล โดยกะทันหัน

สายตาของทุกคนมองเข้าไปตามแหล่งที่มาของเสียง ยี่สิบ ล้านเอามาประมูลสาวงามคนหนึ่งถือว่าเกินขอบเขตมากแล้ว ยิ่ง ไม่ต้องพูดถึงสามสิบล้าน

หยางเฉินหันหน้ามองเข้าไปเช่นกัน เห็นเพียงใบหน้าที่คุ้นเคย กำลังจ้องตนเองด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์

“คุณชายใหญ่แห่งตระกูลจวง จวงปี่ผ่าน!”

มีคนจำสถานะของคนที่สู้ราคาประมูลได้แล้ว

และข้างกายของจวงปู่ผ่าน ยังมีภาพคนอีกสองคน หยางเฉิ นพอมองก็จำขึ้นมาได้

ก่อนหน้าที่หยางเฉินจะเข้ามาที่คลับหลงเถิง เกิดความขัดแย้ง กับสองคนนั้นขึ้นด้วย

คนหนึ่งคือเว่ยหมิงเยวลูกสาวของตระกูลเว่ย

อีกคนหนึ่งเมิ่งชวนของตระกูลเพิ่งแห่งเมืองเอกเพียงแค่ ลักษณะจมูกหน้าบวมของเขา เวลานี้จ้องหยางเฉินด้วย หน้าตาเยาะเย้ย

“ยังมีคุณหนูของตระกูลเว่ย เว่ยหมิงเยว!”

“พวกคุณยังลืมไปคนหนึ่ง ยังมีคุณชายของตระกูลเมิ่ง เมิ่งชวนด้วย!”

“อะไรนะ? นึกไม่ถึงว่าเมิ่งชวนก็มาด้วย งานประมูลครั้งนี้คือ งานของตระกูลเมิ่ง ว่ากันตามหลักแล้ว คนตระกูลเพิ่งห้ามเข้า ร่วมแข่งประมูล!” “เจ้าโง่ เมิ่งชวนเพียงแค่มาดูเฉยๆ ใครบอกว่าเขาจะเข้าร่วม

แข่งประมูล?”

โดยรอบต่างส่งเสียงตกใจ

หยางเฉินเพียงแค่มองแวบหนึ่ง จากนั้นเก็บสายตากลับ สู้ ราคาอีกครั้ง “ห้าสิบล้าน!”

ครืน!

ทั้งงานตื่นตกใจหมด

ทั้งโถงใหญ่ล้วนเงียบงันลง ทุกคนต่างทำหน้าอึ้งทึ่ง

เพื่อสาวงามคนหนึ่ง คาดไม่ถึงมีคนยินยอมเสียเงินห้าสิบล้าน บ้าไปแล้วเหรอ?

จวงผ่านทำหน้าตกใจเช่นกัน เขารู้ว่าทำไมหยางเฉินถึง อยากประมูลเซี่ยเหอมาให้ได้ แต่นึกไม่ถึงว่าเพื่อผู้หญิงคนนี้แล้ว คาดไม่ถึงเขายอมเสียเงินห้าสิบล้าน

แต่นึกขึ้นได้ว่าการที่สามารถทำให้หยางเฉินใช้เงินไม่คุ้มค่า ส่วนหนึ่ง ถือเป็นเรื่องดีที่คนเลวโดนลงโทษทำให้ทุกคนสะใจเขากัดฟันไว้ เอ่ยปากอีกครั้ง “หกสิบล้าน!!

“หนึ่งร้อยล้าน!”

จวง ฝานเพิ่งเอ่ยปาก หยางเฉินก็เสนอราคาต่อไปแบบไม่ ลังเลสักนิด

“หยางเฉิน คุณบ้าไปแล้วเหรอ? เพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง สู้ราคาถึง

หนึ่งร้อยล้าน?”

ชั่วขณะนั้นซูซานร้อนใจแล้ว กล่าวต่อว่าไปยังหยางเฉิน

เวลานี้จวงผ่านลังเลอยู่บ้าง อย่าพูดถึงหนึ่งร้อนล้านเลย แม้แต่ยี่สิบล้าน เขาก็ไม่มี

เพียงแค่หลังจากเห็นหยางเฉินประมูลของก่อนหน้านี้ โดยพื้น ฐานเขามั่นใจว่าหยางเฉินต้องประมูลเซี่ยเหอมาให้ได้ ดังนั้นเขา จึงจงใจดันราคาขึ้น แค่เพื่อทำให้หยางเฉินขายหน้า

แต่ตอนนี้หยางเฉินเสนอมาหนึ่งร้อยล้าน ถ้าตอนนี้เขาประมูล ต่อไป หยางเฉินน่าจะสู้ราคาต่อไปอีก แต่ถ้าเกิดว่าหยางเฉิน ยอมแพ้แล้วล่ะ?

“หนึ่งร้อยล้าน ยังมีใครสู้ราคาต่ออีกหรือเปล่าคะ?”

“หนึ่งร้อยล้าน ครั้งที่หนึ่ง!!

“หนึ่งร้อยล้าน ครั้งที่สอง!

ในเวลานี้ ในที่สุดจวงผ่านตัดสินใจได้ สู้ราคาอีกครั้งหนึ่ง “หนึ่งร้อยห้าสิบล้าน!
ทุกคนในงานตกตะลึงกับการสู้ราคาที่บ้าคลั่งนี้ไปตั้งนานแล้ว

จวงปู่ฝานหน้าตาได้ใจ ในหัวสมองเขาเริ่มเพ้อฝัน ขอเพียง หยางเฉินเสนอราคาเพิ่มออกมา เขาจงใจเสียดสีสักหน่อย บอก ว่า “ถ้านายชอบ งั้นจะยอมให้นายก็แล้วกัน!

และตอนที่ทุกคนมองไปทางหยางเฉิน รอเขาสู้ราคาต่ออีก หยางเฉินกลับไม่มีการเคลื่อนไหว

ชั่วขณะหนึ่งในใจจวงผ่านลนลานอย่างมาก ทันใดนั้นเขามี ลางสังหรณ์ที่ไม่มีบางอย่าง

“ไอ้หนุ่ม นายไม่ใช่เก่งกาจมากเหรอ? ต่ออีกสิ? ฉันจะแข่งกับ นายให้ถึงที่สุด!!

จวงปู่ฝานลุกขึ้นมาทันที ตะโกนเสียงดังขึ้นมาไปยังหยางเฉิน

แต่ใครต่างก็ดูออกว่าจวงปู่ฝานจิตใจสับสนแล้ว

ในแววตาลึกของหยางเฉินมีแสงคมกริบนิดๆ แวบผ่าน ฉีกมุม ปากขึ้นเบาๆ

“ในเมื่อนายชอบ งั้นฉันถอยให้นายก็ได้!”

หยางเฉินพูดจาแบบสบายอารมณ์

เขาพูดประโยคนี้ออกมา คนทั้งงานส่งเสียงฮือฮา แต่จริง ผ่านกลับอึ้งทึ่งถึงที่สุด

“หนึ่งร้อยห้าสิบล้าน ครั้งที่หนึ่ง!

“หนึ่งร้อยห้าสิบล้าน ครั้งที่สอง!
“หนึ่งร้อยห้าสิบล้าน ครั้งที่สาม ปิดประมูล! ยินดีกับคุณผู้ชาย ท่านนี้ด้วยค่ะ เสนอราคาสูงกว่าสามสิบเท่า ได้รับสาวงาม หมายเลขไปได้สําเร็จ!

ผู้ดำเนินการประมูลพูดคำเดียว ขาดการตัดสินสุดท้ายลง จวงปีผ่านได้ยินคำพูดประโยคนี้ ขาทั้งคู่อ่อนยวบ แข้งขาอ่อน แรงทรุดลงบนพื้นโดยตรง

เวลานี้ ในใจจวงปี้ฝานรู้สึกสับสน

ถึงจะบอกว่าคลับหลงเถิงเป็นกิจการตระกูลจวงของเขา แต่ ฝ่ายจัดงานของงานประมูลครั้งนี้เป็นตระกูลเพิ่งตระกูลร่ำรวยชั้น น่าแห่งเมืองเอก

ต่อให้คุณปู่ของเขามาที่งาน ตระกูลเพิ่งก็จะไม่ไว้หน้าเขาสัก

นิดเดียว

ที่สำคัญสุดคือบนตัวเขาจะมีถึงหนึ่งร้อยห้าสิบล้านที่ไหน?

ถึงแม้ตระกูลจวงไม่ขาดเงิน แต่ย่อมจะไม่ให้เขาพังกิจการ ครอบครัวลงแบบนี้แน่

โดยเฉพาะหนึ่งร้อยห้าสิบล้านไม่ใช่จำนวนเงินน้อยๆ อยากจะ รวบรวมทั้งหมดในเวลาอันสั้นก็ไม่ได้ง่ายดายด้วย

“ไม่นับ!”

หลังจากที่อึ้งทึ่งไปชั่วคราว จวงผ่านตะโกนเสียงดังด้วย อารมณ์ฮึกเหิม
โถงใหญ่งานประมูลที่เมื่อสักครู่ยังเอะอะเสียงดัง เงียบลงใน ชั่วพริบตา สายตาที่ตกตะลึงของทุกคนตกอยู่บนตัวของจวง ฝานกันไม่กะพริบ

“เป็นเจ้าหมอนี่จงใจโก่งราคาสูง ก่อกวนขั้นตอนการแข่ง ประมูล ดังนั้นการประมูลครั้งนี้ ไม่สามารถนับได้

จวงปู่ผ่านยื่นมือชี้ไปที่หยางเฉิน ในดวงตาที่แดงเต็มไป ด้วยความแค้นเคือง

หยางเฉินหัวเราะเยาะ มองจวง ฝานเหมือนกำลังมองดูคนโง่ ต่อให้เป็นเขาจงใจโก่งราคาสูงขึ้น เกรงว่าธุรกิจประมูลที่ไหน คงไม่มาสนใจหรอกมั้ง?

ว่าไปแล้วเดิมหยางเฉินไม่ได้เกี่ยวข้องกับตระกูลเพิ่งสักนิด เดียว จะช่วยตระกูลเมิ่งโก่งราคาสูงเพิ่มได้อย่างไร?

“โอหัง!”

ในขณะที่จวงปี้ฝานเพิ่งพูดจบ เสียงตะโกนเย็นชาที่เผด็จการ ไร้ที่เปรียบได้ดังขึ้นในโถงใหญ่งานประมูลแล้ว

เห็นเพียงหงฝูที่เมื่อสักครู่ออกไปแล้ว ปรากฏตัวต่อสายตา ของผู้คนอีกครั้ง เขาจ้องจวงปู่ฝานด้วยหน้าตาเย็นชาพูดว่า “ใน งานประมูลที่ฉันเป็นผู้รับผิดชอบ เกิดเรื่องมาเสียใจที่หลังขึ้น ตั้งแต่เมื่อไรกัน?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ