บทที่ 169ฉันไม่ยกโทษให้

“จริงด้วย คำพูดที่คุณหงพูดออกมาเสมือนน้ำที่สาดออกไป ไม่ เคยเก็บกลับมา ต่อไปงานประมูลที่คุณหงรับผิดชอบ จะไม่เห็น คนตระกูลเฉินอีกต่อไป!

คนโดยรอบล้วนมองเฉินอิงจนด้วยสีหน้าเย็นชา

“ถ้านายขอให้คุณหยางยกโทษให้ได้ งั้นฉันจะถอนคำสั่งเมื่อ กี้นี้ ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้

ขณะที่ผู้คนกำลังถกเถียงกันอยู่ว่าหงไม่อาจถอนคำพูดที่

บอกออกไปแล้วได้ หงกลับแสดงออกมาทันใดว่าสามารถถอน

คำสั่งเมื่อสักครู่คืนได้

แต่กลับต้องทำให้ชายหนุ่มที่เค้ากายวิ่งไม่ขยับเป็นท่อนไม้ นั้น ให้อภัยเป็นอิงจน

พูดมาแบบนี้ คนที่ไม่เคยแหกกฎระเบียบของตนเองมาก่อน ปัจจุบันนี้กลับแหกกฎเพราะชายหนุ่มคนหนึ่ง

เฉินอิงจนทำหน้าตื่นตกใจเช่นกัน ไม่นานเขามองด้านหน้า ของหยางเฉินด้วยท่าทางไม่ยินยอม กัดฟันแน่นพร้อมพูดว่า “ขอโทษ ผมไม่ควรเหยียดหยามคุณ ยังขอให้คุณหยางยกโทษ ให้ผมด้วย!”
หยางเฉินหัวเราะนิ่งๆ “นี่คือท่าทีของนายที่ขอให้คนอื่นยก โทษให้งั้นเหรอ?”

ไฟโกรธในใจของเฉินอิงจวิ้นพลุ่งพล่าน แต่นึกถึงผลสุดท้าย จะถูกไล่ออกไปจากที่นี่ เขาจำเป็นต้องหาวิธีได้รับการให้อภัย จากหยางเฉิน

“คุณหยางครับ ผมเป็นคนโง่เขลา มีตาหามีแววไม่ คุณหยาง ได้โปรดมีเมตตากรุณา อย่าได้ถือสาคนตัวเล็กๆ อย่างผมเลยนะ ครับ”

เฉินอิงจวิ้นก้มศีรษะลงแล้ว ท่าทีและน้ำเสียงเคารพนอบน้อม ที่สุด

แต่ไม่มีใครสามารถมองเห็น เขาก้มศีรษะลง เวลานี้ดวงตา

แดงก่ำเต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้น

เขาเป็นคุณชายตระกูลเฉินที่น่าเกรงขาม ไม่เคยได้รับความ อัปยศอดสูเช่นนี้มาก่อน แถมยังอยู่ต่อหน้าตระกูลร่ำรวยชั้นนำ มากขนาดนี้อีก

ไม่ฆ่าหยางเฉิน สาบานว่าเขาไม่ใช่คนแล้ว

“คุณหยาง ผมสำนึกผิดแล้วครับ ขอให้ท่านปล่อยผมไปสัก

ครั้ง!”

“คุณหยางครับ ผมก็ผิดไปแล้ว!!
เวลานี้ นอกจากหยวนเซ่า อีกสามคนที่เมื่อสักครู่ ถูกหงเอ่ย ชื่อต่างวิ่งมาวิงวอนด้านหน้าหยางเฉิน

หยางเฉินหัวเราะนิดๆ “ในเมื่อพวกนายสำนึกผิดแล้ว งั้นฉัน จะปล่อยพวกนายไปสักครั้ง!”

“ขอบคุณครับคุณหยาง” ชั่วขณะนั้นหลายคนดีใจ รีบกล่าว

ขอบคุณ

ในที่สุดเฉินอิงจวิ้นก็โล่งอกไปที่หนึ่ง แต่ตอนที่เขาคิดว่า ตนเองสามารถอยู่ต่อไปได้ หยางเฉินกลับยื่นมือไปยังเขาแล้ว พูดว่า “แต่ว่าเขา ฉันไม่ยกโทษให้

ความรู้สึกบนหน้าของเฉินอิงจนแข็งค้างในขณะนั้น คนอื่นๆ ต่างทําหน้าตกใจ

หลังหยางเฉินชี้ไปยังเฉินอิงจวิ้นเสร็จ ยังไม่ถือว่าสิ้นสุด ทันใด

นั้นยื่นมือหยวนเซ่าด้วย “ยังมีนายด้วย ฉันไม่ยกโทษให้

ไม่ว่าจะเป็นเฉินอิงจวิ้น หรือหยวนเซ่า ล้วนเป็นลูกชายของ ตระกูลร่ำรวยชั้นนำแห่งเมืองเฉิงโจว ปัจจุบันนี้ต่างถูกหยางเฉิ นพุ่งเป้าต่อหน้าสาธารณชน

นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นปฏิปักษ์กับตระกูลร่ำรวยชั้นน่าของเมือง เฉิงโจว แต่มีบทเรียนเมื่อสักครู่นี้แล้ว จึงไม่มีใครกล้าพูดในเวลา นี้

ชั่วขณะหนึ่งหยวนเซ่าระเบิดอารมณ์ขึ้น แต่ก่อนหน้าที่เขาจะ ระเบิดออกมา หยวนเข้ามาทันใด ตบไหล่ของหยวนเซ่าแล้ว
“พี่เจ้าหมอนวอนหาที่ตาย!” หยวนเซ่าพูดอย่างโมโห หยวนมู่ยกมือขึ้นตบทีหนึ่ง ตบลงบนหน้าของหยวนเซ่าอย่าง แรง

ก่อนหน้านี้โดนตบทีหนึ่งแล้ว ตอนนี้ยังมาตบอีกที โดยเฉพาะ ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้

“หุบปาก! ถ้านายยังกล้าพูดจาไร้มารยาทกับคุณหยางอีก ก็ ใสหัวออกไปจากตระกูลหยวนเลย!”

หยวน ท่าทางโกรธเคือง แต่ทว่ากลับไม่มีใครสงสัยน้ำหนัก คำพูดประโยคนี้ของเขา ที่ตระกูลหยวน หยวนถูกกำหนดให้ เป็นผู้สืบทอดตระกูลหยวนแบบข้ามรุ่น จึงพอจะสามารถอธิบาย ความยอดเยี่ยมของเขาได้

เวลานี้หยวนเช่าใจเย็นลงมาแล้ว ก้มหน้าอยู่ไม่กล้าพูดอะไร เขารู้ดี ในเมื่อหยวนพูดออกมาแบบนี้แล้ว ย่อมมีเหตุผลของ เขาเป็นธรรมดา

หยวนเดินเข้ามา มองที่หยางเฉินแล้วเอ่ยปากบอก “คุณ หยางครับ สําหรับที่น้องชายผมล่วงเกินคุณเรื่องนี้ ผมขอโทษ อย่างมาก คุณวางใจได้ รอกลับถึงตระกูลหยวน ผมจะสั่งสอน เขาให้ดีแน่นอนครับ!”

พูดประโยคนี้จบ เขาหมุนตัวเดินไป ตอนที่เดินผ่านหยวนเซ่า ยังพูดตำหนิว่า “ยังไม่ไสหัวไปอีก!”

เรื่องเมื่อสักครู่นี้ทำให้ตระกูลหยวนขายขี้หน้าในบรรดาตระกูลใหญ่โตพอแล้ว ถ้าขืนยังอยู่ต่อ อย่างนั้นคงได้แต่หาเรื่อง อัปยศมาให้ตนเองแล้ว

เฉินอิงจวิ้นหรี่ตาจ้องมองหยางเป็นที่หนึ่ง จากนั้นจึงหมุนตัว ออกไปเช่นกัน

ทั้งโถงใหญ่เงียบอย่างมาก สายตาของทุกคนตกบนตัวของ

หยางเฉินไม่กะพริบ

ชายหนุ่มคนนี้ แม้แต่ผู้รับผิดชอบงานสำคัญของตระกูลเวีย ตระกูลใหญ่โตของเมืองเอกยังต้องทำตัวระมัดระวังเช่นนี้ สรุป เขาเป็นใครกันแน่?

ในหัวสมองของผู้คนมากมายต่างปรากฏความคิดหนึ่งที่ เหมือนกันขึ้นมา

“คุณหยางครับ ไม่ทราบว่าการจัดการแบบนี้ ท่านพอใจหรือ

ไม่ครับ?” หงฝูเผยรอยยิ้มออกมานิดๆ อย่างยากลำบาก

หยางเฉินยิ้มเล็กน้อย “ขอบคุณความช่วยเหลือของคุณหง

มาก ผมพอใจอยู่แล้ว!”

“ทำให้คุณหยางพึงพอใจได้ งั้นก็ดีครับ!”

หงยกข้อมือขึ้นดูเวลาแล้วก้าวเท้าออกไป ขณะเดียวกันเอ่ย ปากบอก “งานประมูลของคืนนี้ใกล้เริ่มแล้ว ขอให้ทุกท่าน เตรียมตัวให้พร้อม!”

ในเวลานี้เอง หม่าชาวกลับมาที่ข้างกายของหยางเฉิน พูด เสียงเบาๆ “คุณเซี่ยถูกขังเอาไว้ครับ รอบด้านวางเล่ห์กลไว้หมดเลย ไม่มีทางช่วยได้ แต่ที่ยืนยันได้คือคุณเซี่ยจะถูกนำมาเป็น ของประมูลครับ”

เริ่มแรกหยางเฉินนึกถึงจุดนี้ไว้แล้ว จึงไม่ได้แปลกใจนัก

“ที่อยู่ด้วยกันกับคุณเซียยังมีสาวงามระดับสูงสี่คนครับ ผม สงสัยว่าก่อนหน้านี้เรื่องที่ท่านให้ผมไปค้นหานั้น จะเกี่ยวข้องกับ ตระกูลเมิ่งครับ” หม่าชาวพูดต่อไปอีก

“อืม นายออกไปก่อน!”

หยางเฉินตอบแบบหน้าตาไร้ความรู้สึก

หม่าชาวท่าทางผิดหวัง เดิมที่คิดว่าหยางเฉินจะก่อความ วุ่นวายที่งานประมูล นึกไม่ถึงกลับเลือกพยายามอดกลั้นเพื่อให้ เรื่องสงบ

ซูซานมองหม่าชาวที่จากไปแวบหนึ่ง ในใจแอบตกใจหน่อยๆ

ถึงแม้เธอจะเห็นหม่าชาวเป็นครั้งแรก แต่กลับสามารถสัมผัส กลิ่นอายที่น่าเกรงกลัวอย่างยิ่งบนตัวของหม่าชาวได้ เธอมีความ รู้สึกอย่างหนึ่ง ถึงแม้จะเป็นคนฝีมือดีแกร่งสุดของตระกูลซู ก็ ไม่ใช่คู่แข่งของหม่าชาว

แววตาเธอดูเย้ายวน ดวงตาที่มองหยางเฉินเปล่งประกาย นับ วันเธอยิ่งสงสัยในตัวผู้ชายคนนี้

คนที่สามารถนำบัตรทองดำออกมาได้ สามารถทำให้หงไล่ คนจากตระกูลร่ำรวยชั้นนำห้าคนออกไปเพื่อเขาได้ แถมข้างกาย ยังมีผู้แข็งแกร่งระดับเยี่ยมแบบหม่าชาวคนหนึ่ง จะเป็นแค่ลูกเขยแต่งบ้านผู้หญิงธรรมดาขนาดได้เหรอ

ในขณะเดียวกันคลับหลงเถิง

“พี่ พี่คิดปล่อยเจ้าหมอนั่นไปแบบจริงเหรอ?หยวนเซ่า ถามอย่างหน้าตาไม่ยินยอม

หยวนหัวเราะเยาะ “ว่ามันเป็นหยวนของเสียหน้า นั่นได้ยังไง”

ในดวงของหยวนเซ่าเต็มไปด้วยแสงอาฆาต กัดฟันอยากฆ่าให้ตาย

หยวน

ว่า อิงจวิ้น เรื่องนายมีการอะไร?”

ในใจเฉินอิงจนแอบก่นด่าและเจ้าเล่ห์ ภายนอกแสดง ท่าทางเดือดดาลกัดแน่น “มู่ เรื่องนี้เดิมเป็นเพราะผม พี่ วางใจได้ ผมจัดการให้ครับ!

เขารู้จักกับพี่น้องตระกูลคนนี้อย่างไร เขาเข้าใจอย่างดี

ถ้าเวลาปัดความรับผิดชอบ ถ้าเขาแบกความรับผิดชอบเอาไว้เอง แน่หยวนอาจลงมือ

“ได้!
ที่ทำให้เป็นอิงจนนึกไม่ถึงคือหยวนไม่ได้เกรงใจแม้แต่น้อย เอ่ยปากบอกว่า “ในเมื่อนายมีแผนการไว้แล้ว งั้นฉันจะไม่เข้าไป แทรก ถ้าจัดการไม่ได้ บอกฉันได้ทุกเมื่อ ถึงตอนนั้นพวกเราค่อย คิดหาทางอีกที

ในใจเฉินอิงจนหงุดหงิดอยู่บ้าง แต่แสดงออกมาไม่ได้ เพียง แค่พยักหน้าให้ “พวกพี่รอดูผลงานก็พอครับ!”