บทที่ 134ต้องมีการหักห้ามใจ

หยางเฉันยืนอยู่ใต้ฝักบัวอาบน้ำ ปล่อยให้น้ำร้อนชำระล้าง ร่างกายของตัวเอง

เดิมทีอารมณ์ที่ตื่นเต้น ก็ค่อยๆดับลง

ปฏิกิริยา ในเมื่อกี้นี้เป็นสัญชาตญาณทั้งหมด แม้ว่าฉันจะเป็น คนเริ่มก่อน แต่ว่าเขารู้ดีว่า ฉันรู้สึกว่าเขาทำมากเกินไป ในใจ เต็มไปด้วยความซาบซึ้งและตื้นตันใจ

เขาเคยสาบานมาก่อน นอกจากว่าฉันจะรักเขาอย่างแท้จริง ไม่อย่างนั้นเขาไม่มีทางแตะต้องฉันอย่างแน่นอน

เมื่อเขาอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ ฉันซีก็นอกหลับไป

แล้ว คงจะเหนื่อยเกินไป และยังมีเสียงกรนเบาๆ

หยางเฉินนอนลงที่อีกด้านหนึ่งของเสี้ยวเสี้ยว ภายใต้แสงไฟ จางๆ มองดู ใบหน้าที่งดงามละเอียดอ่อนของฉินซี ในแววตาม เพียงความอ่อนโยน

เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น ฉินซีเพิ่งจะตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกว่าบนร่างกาย เย็น เธอลุกขึ้นมานั่งอย่างกะทันหัน ก็พบว่าตัวเองเปลือยกาย

เพิ่งจะตื่นขึ้นมา เป็นตอนที่สะลึมสะลือพอดี เธอก็กรีดร้อง โดย ไม่รู้ตัว

“เกิดอะไรขึ้น?”
ในเวลานี้ การกระทำของฉันก็ทำให้หยางเฉินก็ตื่นขึ้นมา และขยี้ตาที่ง่วงนอน

เขาเพิ่งจะลืมตาขึ้นมา ก็เห็นร่างท่อนบนที่เปลือกเปล่าของฉัน ซี ความง่วงนอนที่มีอยู่ ก็หายเป็นปลิดทิ้งในทันที

เมื่อสบตากัน ทั้งสองก็ดูเฉื่อยชาไปทันที

“ฉัน ฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ

หยางเฉินดึงสติกลับมาก่อน รีบพูดจาสะเปะสะปะทันที และ กระวนกระวายใจ

ฉินซีก็ดึงสติกลับมาทันที มือทั้งสองข้างก็ปิดบังหน้าอกไว้โดย ไม่รู้ตัว ใบหน้าเต็มไปด้วยความเขินอาย “นายยังจะมองอีก!

หยางเฉินรีบหลับตาแล้วหันหน้ากลับไป

ใบหน้าของฉันเขินอาย เธอเคยละอายขนาดนี้เมื่อไหร่กัน? รอตอนที่เธอใส่เสื้อเสร็จ ก็จดจำทุกอย่างของเมื่อคืนนี้ได้ขึ้น

มา

หลังจากที่เธอออกมาจากห้องน้ำ ก็ห่มผ้าห่มด้วยร่างกายที่นั่ง ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ตอนแรกคิดดีแล้วว่าจะมอบตัวเองให้หยางเฉิ นอย่างสมบูรณ์ แต่ว่าคาดไม่ถึง ตัวเองกลับนอนหลับไป

คนอยู่ในตอนกลางคืน มีความรู้สึกมากที่สุด และก็หุนหันพลัน แล่นได้ง่ายที่สุด

ตอนนี้คิดดู เมื่อคืนนี้ตัวเองเป็นคนเริ่มยั่วยวนหยางเฉินก่อนใบหน้าที่เขินอายของฉินซี ก็แทบจะมีน้ำไหลย้อยแล้ว

ใบหน้าของหยางเฉินก็เต็มไปด้วยความเขินอาย รู้สึกเหมือน เป็นไข้ ในหัวก็เต็มไปด้วยยอดปทุมถันที่ใหญ่เมื่อกี้นี้ ยังไงก็ลืม ไม่ลง

จนกระทั่งฉินซีไปอาบน้ำ เขาถึงได้ใช้โอกาสนี้หลบหนี และ ไปออกกําลังกายตอนเช้าที่ข้างนอก

รอจนใกล้จะถึงเวลาที่เสี้ยวเลี้ยวต้องไปโรงเรียนอนุบาล หยางเฉินถึงได้กลับมาที่คฤหาสน์ หลังจากที่อาบน้ำอย่างเรียบ ง่าย ก็รอฉินซีกับเสี้ยวเสี้ยวอยู่บนรถ

“พี่ พี่กับพี่เขยคงจะไม่ใช่ว่าทะเลาะกันนะ?”

ในห้องโถง ฉินยีถือขนมปังไว้ในมือข้างหนึ่ง และอีกมือหนึ่ง ถือนมหนึ่งแก้ว ทานไปด้วยแล้วมองไปที่ฉันแล้วพูดไปด้วย

ฉินซีสำลักทันที พูดอย่างร้อนตัวว่า “ไม่นะ!”

“เสี้ยวเลี้ยว หลานบอกน้ามา พ่อกับแม่ของหลานทะเลาะกัน ใช่มั้ย?”

เห็นได้ชัดว่าฉันไม่เชื่อ แล้วก็มองไปที่เสี้ยวเสียวแล้วถาม เสี้ยวเสี้ยวถือแก้วที่เต็มไปด้วยนม ส่ายใบหน้าเล็กๆ: “ไม่นะ

คะ!”

ฉันก็ยิ่งอยากรู้มากขึ้นทันที ในเมื่อไม่ได้ทะเลาะกัน แต่ว่า ทำไมสองสามีภรรยาก็ทำตัวแปลกๆ?
“แม่ค่ะ ตอนเช้าแม่ตื่นขึ้นมา ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าเหรอคะ?”

ในขณะนี้ เสี้ยวเสี้ยวมองไปที่ฉันอย่างสงสัยแล้วถามอย่าง กะทันหัน

ฉันก็ดูเฉื่อยชาทันที ใบหน้าที่แตงทันที และแดงไปถึงใบหู

คาดไม่ถึง ตอนที่ตัวเองใส่เสื้อผ้า จะถูกเสี้ยวเสียวเห็นเข้า ฉันก็ตกตะลึง และในไม่ช้าก็พูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์: “เสี้ยว เสี้ยว แม่ของหลานกำลังจะมีน้องชายให้หลานแล้ว

“จริงเหรอคะ? ดีจังเลย หนูอยากได้น้องชายคนหนึ่ง!

เมื่อเสี้ยวเสี้ยวได้ยินฉันยอธิบาย ก็ปรบมือเล็กๆด้วยความ

ดีใจ

“ฉินยี!”

ใบหน้าของฉันเต็มไปด้วยเขินอายมาก และกัดฟันเขม็งตา

ใส่ฉินยี

โชคดีที่มีเพียงพวกเธอสามคนอยู่ ถ้าหากถูกคนอื่นได้ยินเข้า

ถ้าอย่างนั้นก็คงจะกระอักกระอ่วนมาก

ฉันรู้สึกถึงความอาฆาต” ในดวงตาของฉินซี ดื่มนมคำ สุดท้าย รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว: “พี่ฉันไปทำงานก่อนนะ!”

“พวกลูกกำลังคุยอะไรกันอยู่?

ในขณะนี้ ฉินต้าหย่ง ในชุดสูทและรองเท้าหนังก็ปรากฏตัวขึ้น ในห้องโถง
ฉินซียังไม่ทันได้ตอบ เสี้ยวเสี้ยวก็พูดด้วยความดีใจว่า “คุณ ปู่ค่ะ คุณแม่กำลังจะมีน้องชายให้หนูแล้วนะ!”

การแสดงออกบนใบหน้าของฉินซีแข็งทื่อ แทบจะมุดแผ่นดิน

หนี

ฉันต้าหย่งก็ตกตะลึง เมื่อมองไปที่การแสดงออกบนใบหน้า ของฉัน ก็เข้าใจขึ้นมาโดยฉับพลันในทันที

“พ่อค่ะ ไม่ใช่อย่างที่พ่อคิดแบบนั้น หนู……

ฉันกำลังจะพูด ก็ไม่รู้ว่าควรจะอธิบายอย่างไร คงจะไม่ สามารถบอกฉินต้าหย่งได้ว่า เมื่อคืนนี้เธอนอนเปลือยกาย

“ถึงเวลาแล้ว ควรจะไปส่งเสี้ยวเสี้ยวที่โรงเรียนอนุบาลแล้ว ไม่ใช่มั้ย?”

ฉันต้าหย่งก็เข้าใจเจตนาของคนเป็นอย่างมาก ริเริ่มที่จะ

เปลี่ยนเรื่องคุย

เพราะเป็นวันแรกที่ฉันต้าหย่งไปทำงาน ยังไม่รู้ว่าบริษัท ก่อสร้างหลงเหออยู่ที่ไหน ทำได้เพียงอาศัยรถของหยางเฉินไป ก่อน

ในระหว่างทาง ผู้ใหญ่ลายคนเงียบมาก มีเพียงเสี้ยวเลี้ยวที่ จ้อกแจ้กเหมือนนกน้อย พูดไม่หยุด

รอหลังจากที่ส่งเสี้ยวเสี้ยวไปที่โรงเรียนอนุบาล ในรถก็เงียบสนิท
หยางเฉินก็ส่งฉันไปที่ชานเรือกรุ๊ป ต่อจากนั้นก็ส่งฉินตาหย่ง ไปที่บริษัทก่อสร้างหลงเหอ

เมื่อส่งถึงที่หมายแล้ว หยางเฉินเอ่ยปากพูด:”พ่อ ผมเตรียม การเรียบร้อยแล้ว พ่อไปหารองประธานเจิงในบริษัท ในช่วง เวลานี้ เขาจะพาพ่อไปทำความคุ้นเคยกับธุรกิจของบริษัท”

ฉินตาหย่งพยักหน้าเล็กน้อย แต่ยังไม่ลงรถ บนใบหน้าที่มี ความลังเล

หยางเฉินถามอย่างสงสัยว่า “พ่อ พ่อมีอะไรจะพูดหรือ

เปล่า?”

“พ่อรู้ว่าหนุ่มสาวอย่างพวกลูกมีความกระปรี้กระเปร่า แต่ว่า บางเรื่อง ยังต้องมีการหักห้ามใจ อย่างน้อย ก็ต้องหลีกเลี่ยง เสี้ยวเสี้ยว”

ฉันต้าหย่งก็มองไปทางหยางเฉิน และพูดอย่างจริงจังว่า “เธอ ยังเด็ก เห็นเรื่องนั้นของหนุ่มสาวอย่างพวกลูก ไม่ดีต่อพัฒนาการ ทางร่างกายและจิตใจของเธอ”

หยางเฉินมึนงง ชั่วขณะหนึ่งดึงสติกลับไม่ทันเข้าใจความ หมายคำพูดของฉันต้าหย่ง เขาไม่ทันได้ถาม ฉันต้าหย่งก็ลง จากรถไปแล้ว

“พ่อกำลังพูดอะไรกันแน่?

หยางเฉินสงสัย พึมพำกับตัวเองว่า “เรื่องอะไรที่ต้องมีการหัก ห้ามใจ? ยังจะต้องหลีกเลี่ยงเสี้ยวเสี้ยวด้วย”
เขาเพิ่งพูดประโยคนี้ออกมา ก็เข้าใจความหมายประโยคนี้ ของฉันต้าหญิงในทันที

“เฮ้ย! ตกลงว่าเรื่องอะไรกันแน่ ทำให้พ่อเข้าใจผิด?”หยางเฉิ

นอุทาน ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น และเมื่อหยิบขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นหวังเฉียง

เขาเคยตักเตือนหวังเฉียงแล้ว ปัญหาเล็กน้อยก็ไม่ต้องติดต่อ เขา ดูท่าทางว่า ฝั่งของเขาจะเจอปัญหาใหญ่

“คุณหยาง ผมเรื่องที่สำคัญมากเรื่องหนึ่ง จะแจ้งรายงานให้ คุณ ตอนนี้คุณสะดวกมั้ยครับ? ผมไปหาคุณ!

หยางเฉินเพิ่งจะรับสาย ก็ได้ยินเสียงของหวังเฉียง

“นายอยู่ที่ไหน? ฉันไปหานายเอง!!

หยางเฉินไม่ต้องการให้หวังเฉียงเปิดเผย ในเมื่อหวังเฉียงจะ มาหาตัวเองเพื่อแจ้งรายงาน ถ้าอย่างนั้น ในโทรศัพท์ก็ไม่อาจพูด ได้อย่างชัดเจน

“ผมอยู่ที่หวงเหอบาธ หวังเฉียงพูด

“โอเค!”

หลังจากที่วางสาย หยางเฉินก็กลับรถทันที และมุ่งหน้าไปทาง หวงเหอบาธ

ดูเหมือนว่า น่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นที่นั่น อาจจะมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลเว่ย ไม่อย่างนั้นหวังเฉียงไม่มีทางโทรศัพท์ หาเขาแล้ว

ยี่สิบนาทีต่อมา หยางเฉินมาถึงหวงเหอบาธ หวังเฉียงก็ยืนรอ ที่หน้าประตูก่อนแล้ว ในมือคีบบุหรี่อยู่ม้วนหนึ่ง และใต้เท้าของ เขา ยังเหยียบก้มบุหรี่อยู่สิบกว่าม้วน

เมื่อเห็นหยางเฉินจอดรถ เขารีบก้าวเดินไปอย่างรวดเร็ว “คุณหยาง คุณมาแล้ว!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ