บทที่118 ผมต้องการแค่เธอ

ในขณะที่ทุกคนกำลังสังเกตอยู่นั้น หยางเฉินนั่งดูของเศรษฐี ใหม่ เป็นที่ตรงข้ามฉันต้าหย่งพอดี

เพื่อการปกปิดตัวตนของลูกค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น การใส่หน้ากากจึงเป็นทางออกที่ดี หยางเฉินจึงสวมใส่หน้ากาก ฉันต้าหย่งจึงดูไม่ออกแม้แต่น้อย

นักพนันคนอื่นที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน ตื่นเต้นอย่างมาก คนที่ใส่ หน้ากาก หนึ่งในสิบคนมีเก้าคน ล้วนเป็นคนรวย พวกเขามองว่า คนเหล่านั้นเป็นตู้กดเงินเคลื่อนที่ได้

หยางเฉินไม่ทำให้พวกเขาผิดหวังจริงๆ หยิบบัตรสีดำทองใบ หนึ่งขึ้นมา ยื่นให้กับพนักงานข้างๆ คนหนึ่ง แล้วสั่ง “แลกเบี้ย พนันมาให้ฉันสิบล้าน! ”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน และได้เห็นบัตรสีดำทองที่เขา ยื่นไป นักพนันโต๊ะเดียวกันต่างตื่นเต้นกันขึ้นมา

แม้ฉันต้าหย่งจะไม่รู้ว่าแน่ชัดว่าบัตรสีดำทองคืออะไร แต่เมื่อ เขาได้ยินสิบล้านที่ออกมาจากปากของหยางเฉิน ก็หายใจถี่ขึ้น

ไม่นาน พนักงานได้ถือถาดที่เต็มไปด้วยเบี้ยพนัน มาวางไว้ที่ ด้านหน้าของหยางเฉินด้วยความนอบน้อม

การเคลื่อนไหวของทางนี้ ได้ดึงดูดกลุ่มคนเข้ามา เว็บเดียว รอบๆ โต๊ะวงไพ่ก็เต็มไปด้วยผู้คนห้อมล้อมไว้
“สหายท่านนี้ คิดหรือยังว่าจะเล่นอะไร? ”

นักพนันทีตัวอ้วนคนหนึ่งที่อยู่ร่วมโต๊ะ มองหยางเป็นอย่างยิ้ม กรุ้มกริ่มแล้วถาม

หยางเฉินยิ้มอย่างสงบ “ผมเล่นเป็นแค่เกมทายเล็กใหญ่ ถ้า

ตกลง ก็เล่น ไม่ตกลงก็ไป

คนรอบข้างหน้าตาตื่นเต้น ฟังดูแล้วเกมทายเล็กใหญ่นั้นไม่น่า

สนใจ แต่ทุกๆตาจะเล่นด้วยความเร็วมาก เมื่อเทียบกับการเล่น โป๊กเกอร์มันตื่นเต้นกว่ามาก

หลังจากที่นักพนันโต๊ะเดียวกันสบตากันแล้ว ต่างก็พยักหน้า ตอบรับ นึกไม่ถึงว่าจจะไม่มีใครลุกออกไปเลย

หยางเฉินก็ไม่สนใจ ยิ้มแล้วยิ้มอีก “งั้นก็เริ่มเล่น? ”

“โอเค งั้นก็เริ่มกันเลย! ”

เจ้ามือเริ่มสับไพ่แจกไพ่ โต๊ะหนึ่งนั่งห้าคน ทุกๆคนมีไพ่คนละ

หนึ่งใบ

หยางเฉินไม่ได้ดูไพ่เลยตั้งแต่ต้นจนจบ รอให้คนอื่นดูไพ่

“หนึ่งพัน!!

“ฉันก็หนึ่งพัน! ”

“สองพัน!

“ฉันก็สองพัน!
ไม่นาน สี่คนบนโต๊ะรวมถึงหยางเฉินด้วย ทุกคนวางพนัน เหลือเพียงหยางเฉิน

หยางเฉินโยนเบี้ยพนันลงไปจํานวนมาก “หนึ่งล้าน! ”

เขาเพิ่งพูดจบ ทุกคนก็ตะลึง ถ้าไม่ได้เห็นเบี้ยพนันที่อยู่บนโต๊ะ ที่หยางเฉิน โยนลงมา นักพนันร่วมโต๊ะถึงขั้นสงสัยว่าตัวเองฟัง ผิดไปหรือเปล่า

คนที่มาเล่นที่นี่ได้ ถึงแม้มีเงินไม่ขาดมือ แต่ก็ไม่เล่นกันแบบนี้

กฎของเกมทายเล็กใหญ่คือ เจ้ามือวางพนันก่อน คนอื่นๆ สามารถยอมแพ้ได้ และสามารถตามเจ้ามือได้ แต่ในการวางเงิน เดิมพันทุกครั้ง ต้องมากกว่าหรือเท่ากับเงินเดิมพันของคนก่อน หน้านี้ ถ้ามีคนจะเปิดไพ่ ต้องมากกว่าเป็นสองเท่าของเงินเดิมพัน คนก่อนหน้านี้

นั่นก็หมายความว่า หยางเฉินวางพนันหนึ่งล้าน คนอื่นไม่ยอม แพ้ไม่ก็ต้องวางเงินพนันสองล้านเพื่อเปิดไฟ

นักพนันที่เมื่อกี้ยังตื่นเต้นสุดๆ ตอนนี้งงงวยกันไปหมดแล้ว พวกเขาไม่ใช่ไม่มีสองล้าน แต่ถ้าหยางเฉินเล่นแบบนี้ต่อไป เรื่อยๆละ?

มีเพียงฉินต้าหย่งคนเดียวเท่านั้น ที่ตาแดงก่ำ หายใจถี่ขึ้น ตา

เป็นประกาย

นอกจากฉันตาหย่งสามคนที่เหลือ หน้าตาค่อนข้างไม่เป็น ธรรมชาติ ไพ่ที่เขาได้กันกลางๆ คิดจะชนะไร้ซึ่งความหวัง
“ฉันยอม!”

“ฉันก็ยอม!”

“ฉันก็ยอม!”

สามคนที่เหลือต่างยอมแพ้กัน เหลือเพียงหยางเฉินและฉันต้า

“ฉันลงด้วยหนึ่งล้าน!

ฉันต้าหย่งกำลังมองK โพดำที่อยู่ในมือ วางเบี้ยพนันหนึ่งล้าน อย่างไม่ลังเลใดๆ มือสั่น เขาเล่นพนันมานานขนาดนี้ เป็นครั้ง แรกที่วางเบี้ยพนันมากขนาดนี้ ประเด็นคือไฟของเขาดีมากอีก ด้วย

ไพ่หนึ่งสำรับมี54 ใบ ถ้าหยางเฉินจะชนะ นอกเสียจากจะ ได้หรือไพ่ใบเอก ดังนั้นฉันต้าหย่งมีเปอร์เซ็นต์ชนะสูงมาก

หยางเฉินมองเบี้ยพนันที่อยู่ด้านหน้าของฉันต้าหย่งอย่างยิ่ง สงบ แล้วเอาเก้าล้านที่เหลือ ผลักออกไป

“เก้าล้าน!”

ผู้คนส่งเสียงดัง ทุกคนเริ่มแปลกใจกับตัวตนของฉินหยางขึ้น มาแล้ว แม้เขาจะใส่หน้ากาก แต่มองมือของเขา น่าจะวัยรุ่นมาก

ทั้งเมืองเจียงโจว วัยรุ่นที่สามารถเอาเงินสดสิบล้านออกมาได้ นั้นมีจำนวนไม่น้อย แต่กลับไม่มีใครกล้าลงเงินที่มากขนาดเท่า หยางเฉิน
ฉันต้าหย่งชะงัก มองไปยังเบี้ยพนันสิบล้านที่อยู่บนโต๊ะ เขา กลับสีหน้าเย็นชา

ตอนนี้เขามีคือสามทางให้เลือก ไม่ยอมแพ้ ก็ลงเบี้ยพนันเก้า

ล้าน ไม่ก็สิบล้านเปิดไฟ

แต่เขาเหลือแค่สองล้านกว่า ราวกับว่าทำได้เพียงยอมแพ้ทาง เดียวแล้ว เขามีK โพด ถ้ายอมแพ้จะไม่ติดใจได้อย่างไรกัน?

“พ่อ

หนูขอละ

อย่าพนันอีกเลย กลับบ้านกับหนูเถอะนะ?”

นัยน์ตาของฉันเต็มไปด้วยน้ำตา จู่ๆก็ได้จับแขนของฉันต้า หย่ง สะอึกสะอื้นพลางกล่าว

“ออกไป! อย่ามารังควานพ่อนะ!”

ฉันต้าหย่งเซ็งที่ไม่มีเงินวางพนัน แล้วผลักฉันออกไป

ขณะนี้ ในสายตาของเขามีเพียงเบี้ยพนันสิบล้านที่วางอยู่ กลาง โต๊ะเท่านั้น เขามั่นใจแล้ว เพียงแค่หาวิธีเอาเงินมาให้ได้ เขาต้องชนะอย่างแน่นอน

ฉินซีขาสั่น ดีที่ซูซานพยุงไว้ จึงไม่ล้มลงไป

หยางเฉินสายตาเลือดเย็น ถ้าฉันต้าหย่งไม่ใช่พ่อของฉัน แค่ เขาผลักฉินซี หยางเฉินก็จะทำให้แขนของเขาพิการเสีย

“เหล่าหู ให้ฉันยืมสิบล้าน ถ้านัด ชนะ ฉันคืนแกสิบเอ็ดล้าน ทันใดนั้นฉันต้าหย่งมองไปยังวัยกลางคนตัวอ้วนที่นั่งร่วมโต๊ะ กัน แล้วขอยืมเงินเขา
เหล่าหูดูออกถึงความไม่ธรรมดาของหยางเฉิน เกรงว่าถ้า พนันต่อไป จุบจบคือแพ้ แล้วจะกล้าให้ฉันต้าหย่งยืมเงินได้ อย่างไรกัน

ฉันต้าหย่งได้ยืมเงินจากคนอื่นอีก ไม่มีใครยอมให้เขายืม สายตาของเขามองไปที่หยางเฉิน ด้วยสายตาแห่งความบ้าคลั่ง “คุณให้ผมยืมสิบล้าน ผมจะพนันกับคุณ ผมชนะแล้ว จะคืนให้ คุณสิบสองล้าน!”

เมื่อเขาพูดประโยคนี้จบ คนจํานวนไม่น้อยตาโต และยังมีคน ที่หัวเราะออกมาอีกด้วย

หยางเฉินส่ายหน้า การติดพนันของฉันต้าหย่งได้ลึกเข้าไปถึง กระดูก แล้ว ไร้ซึ่งทางรักษา

“คุณแน่ใจขนาดนั้น ว่าตานี้คุณต้องชนะแน่นอน?” หยางเฉิน

ประชดประชัน

“ตานี้ ผมชนะแน่นอน!” ฉันต้าหยังกล่าวด้วยความมั่นใจสุดๆ

“ในเมื่อคุณมั่นใจว่าตัวเองต้องชนะ งั้นผมจะให้โอกาสคุณ หนึ่งครั้ง ไม่มีเงิน ใช้ของอื่นไว้ก่อนก็ได้”

จู่ๆหยางเฉินก็พูดขึ้นมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย็นชา

ฉันต้าหย่งดีใจขึ้นมาทันใด “ความหมายของคุณคือ ในตัวผม ยังมีของล้ำค่า?”

“ผมต้องการเธอ!”
หยางเฉินยื่นมือชี้ ไปยังฉินซีที่กำลังจะร้องไห้ทันที แล้วกล่าว “คุณใช้เธอมาค้ำประกันสิบล้าน ถ้าคุณแพ้ ต่อไปเธอจะเป็นผู้ หญิงของผม

ฉันรู้อยู่แล้วว่านี่คือหยางเฉิน เสแสร้งถอยไปข้างหลังหลาย ก้าวอย่างหวาดกลัว

ฉันต้าหย่งหน้าถอดสี เขามองไปยังเบี้ยพนันที่วางอยู่บนโต๊ะ มากมาย แล้วมองไปยังไฟของตัวเอง จากนั้นก็มองไปที่หยาง เฉิน

“คุณแน่ใจ?”

ฉันต้าหญิงแน่ใจแล้วว่าตนต้องชนะอย่างแน่นอน ขณะเดียวกัน ความกระวนกระวายในใจ ทันใดนั้นก็ได้ยืนยันกับหยางเฉินใน ทันที

“แน่ใจ!”

เสียงของหยางเฉินเลือดเย็นลง คิดไม่ถึงว่าฉันต้าหญิงอยากจะ เอาฉันมาพนันกับตัวเองด้วยจริงๆ คนแบบนี้ โหดร้ายยิ่งกว่า สัตว์เสียอีก

“พ่อ พ่อคงไม่เอาหนูไปเป็นตัวพนันจริงๆ ใช่มั้ย?”

แม้ว่าจะรู้ว่าเดิมที่ตัวเองเป็นภรรยาของหยางเฉินอยู่แล้ว ก็ตาม ต่อให้ฉันต้าหย่งแพ้ให้กับหยางเฉิน ก็เปลี่ยนแปลงอะไร ไม่ได้ แต่หลังจากที่ฉันได้ยินคำพูดของฉันต้าหย่งแล้วนั้น ก็เจ็บ ปวดเสียใจอย่างมาก สิ้นหวังอย่างที่สุด