บทที่110 วิกฤตของตระกูลหยาง

เมื่อเห็นกวนเจิ้งซาน ก็พอที่จะทำให้คนตะลึงได้แล้ว แต่คำพูด ของกวนเจิ้งซาน ยิ่งทำให้หยางเวยหวาดกลัวอย่างที่สุด

แม้แต่หยางเฉิน ก็ค่อนข้างคาดไม่ถึง

เขารู้ว่าช่วงหลายวันมานี้ ทำให้คนของตระกูลกวนกลัวไปแล้ว แต่หลับไม่คาดคิด ว่ากวนเจิ้งซานยอมที่จะมอบทุกอย่างของ ตระกูล ให้กับตน

“ผู้นำตระกูลกวน เขาเป็นคนที่ทำให้คุณติดคุกนะ แล้วคุณจะ มอบธุรกิจตระกูลกวนทั้งหมดให้เขาได้อย่างไรกัน?”

หยางเวยพูดจาสะเปะสะปะอย่างตกใจ ด้วยสายตาหวาดกลัว

เมื่อกี้เขายังพูดอยู่เลย ว่าหยางเฉินไม่มีสิทธิ์ร่วมมือกับตระกูล หยาง แล้วยังพูดว่าจะฮุบธุรกิจในนามตระกูลกวนให้หมด กวน เจิ้งซานเอากิจการทั้งหมดของตระกูลกวน ให้หยางเฉิน

เมื่อเป็นอย่างนี้ อย่าว่าแต่จะฮุบตระกูลกวนเลย แม้แต่ร่วมมือ กัน ก็ไม่เหลือความหวังแม้แต่น้อยแล้ว

เดิมทีตระกูลกวนคือหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ที่สุดยอดของเจียง โจว ตอนนี้ทั้งตระกูลภักดีต่อหยางเฉิน แค่คิดก็รู้แล้ว ว่า ตำแหน่งหยางเฉินที่เจียงโจว จะสูงมากขนาดไหน

เกรงว่าหลังจากวันนี้ไป เจียงโจวจะไม่มีการค้าของตระกูลหยางอีกต่อไป และในช่วงเวลานี้ ตระกูลหยาง ใช้ทรัพย์สินไป เกือบครึ่ง เพื่อรักษากิจการของตระกูลหยางที่เจียงโจว ถ้าตระกูลหยางถูกไล่ออกจากเจียงโจว แค่คิดก็รู้แล้วว่า

ตระกูลหยางจะถูกเล่นงานมากขนาดไหน

กวนเจิ้งซานมองหยางเวยอย่างสงบแล้วกล่าว “แกเป็นใคร? ที่จะมายุ่งเรื่องของตระกูลกวน? ต่อให้หยางเซี่ยงหมิงของแก มา ก็ไม่มีสิทธิ์คุยเรื่องการร่วมมือทางการค้ากับฉัน ยิ่งไม่ต้องพูด ถึงเด็กเปรตอย่างแกเลย! ”

จนกระทั่งตอนนี้ หยางเวยเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองสร้างเรื่องไว้ร้าย แรงขนาดไหน ทุกอย่างที่เขาเห็นแสดงให้เห็นแล้วว่า ตระกูลกวน อยู่ใต้อานัดของหยางเฉินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

” อีกอย่าง มีเรื่องหนึ่งที่ต้องรายงานต่อคุณหยาง

สีหน้าของกวนเจิ้งซานจู่ๆก็เศร้าโศกอย่างมาก แล้วกล่าว หลานชายของผม กวนเสเพิ่งที่ทำร้ายลูกสาวของคุณ ผมได้ ยกเลิกการรักษาเขาแล้ว เมื่อกี้นี่เอง ที่โรงพยาบาลส่งข่าวมา บอกว่าเขาจากไปแล้ว ”

ตึง!ต็ง!ตึง!

ข่าวนี้ทำให้คนยิ่งช็อกมากขึ้นไปอีก หยางเวยถอยหลังไปห้า หกก้าว ด้วยสายตาแห่งความหวาดกลัว

เพื่อให้หยางเฉินชอบพอ แม้แต่หลานชายของตัวเอง กวนเจิ้ง ซานก็เสียสละแล้ว
จนะกระทั่งตอนนี้ เขาเพิ่งจะตื่นตัวจริงๆ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับ ตระกูลกวนในวันนั้น เป็นการควบคุมของหยางเฉินทั้งหมด

เขาระดมพลชายก่ายกว่าร้อยคนมาจัดการตระกูลกวน แล้ว ยังปล่อยตระกูลกวนออกมาอย่างง่ายดาย จะต้องมีเบื้องหลังที่ แข็งแกร่งขนาดไหนกัน ถึงจะทำเรื่องแบบนี้ได้?

“ตูม!”

เมื่อนึกถึงจุดนี้ หยางเวยขาทั้งสองข้างอ่อนลง คุกเข่าลงที่ขา ของหยางเฉิน

“คุณหยาง ผมดูถูกคนอื่น ถึงได้ล่วงเกินคุณ ทุกอย่างที่ผมพูด ไปเมื่อกี้ เป็นความคิดของผมคนเดียวเท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับตระกูลหยาง ได้โปรดปล่อยตระกูลหยางด้วยครับ”

หยางเวยไม่ได้อ้อนวอนเพื่อตัวเอง แต่อ้อนวอนให้หยางเฉิน ปล่อยตระกูลหยาง จากที่เขารู้จักหยางเฉิน ไม่มีทางปล่อยเขาไป แน่นอน ในเมื่อเป็นแบบนี้ ขอโอกาสให้กับตระกูลดีกว่า

เขาในขณะนี้ ไม่มีความสงสัยใดๆอีก เขาเชื่อว่าถ้าหยางเฉิน จะล้างบางตระกูลหยางจริงๆ ง่ายนิดเดียว

แต่ตอนนี้ มือถือของเขาดังขึ้น ตอนที่เห็นว่าหยางเซี่ยงหมิง โทรเข้ามา เขากลัวจนใจเต้นรัวๆ

” ปู่คุณโทรมานะ คุณไม่คิดจะรับหน่อยเหรอ?

หยางเฉินกำลังมองไปที่หยางเวยอย่างมีเลศนัย จากนั้นก็ กล่าวต่อว่า ” เปิดลำโพง คุณอย่าเพิ่งพูดอะไร มิเช่นนั้นตระกูลหยางก็ไม่จําเป็นต้องมีอีกต่อไป ”

หยางเวยตัวสั่น ทําตามที่หยางเฉินพูด รับสายแล้วเปิดลำโพง

“หยางเวย เรื่องที่ฉันให้แกไปทำ ไปถึงไหนแล้ว? หุ้นของ บริษัทก่อสร้างหลงเหอ ไอ้เด็กเปรตนั่นคืนให้มั้ย? ถ้าไม่คืน ฉัน จะจัดคนไปเจียง โจวเดี๋ยวนี้ ไปฆ่ามัน!

เสียงของหยางเซี่ยงหมิงเต็มไปด้วยความชั่วร้าย หยางเวย ตกใจจนตัวสั่น

หยางเฉินยิ้ม ยื่นมือไปหาหยางเวย หยางเวยยื่นมือถือไปให้ ด้วยมือสั่น ” ผู้นำตระกูลหยาง หุ้นของบริษัทก่อสร้างหลงเหอ เป็นของ

ขวัญชิ้นใหญ่ที่คุณมอบให้ผม แล้วทำไมจู่ๆจะเอากลับไปละ? ไม่

เหมาะสมมั้ง? หยางเฉินกล่าวเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

เมื่อได้ยินเสียงของหยางเฉิน หยางเซี่ยงหมิงเสียงจากปลาย ทางชะงักทันใด แต่ไม่หวาดกลัว ไม่นาน เขาดูแคลน “หยาง เฉิน แกในตอนนี้ ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาพูดเรื่องแบบนี้กับฉัน ฉันว่าให้ แกคืนหุ้นของบริษัทก่อสร้างหลงเหอมาให้แต่โดยดีจะดีกว่า มี เช่นนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจนะ ”

” ได้ ฉันก็อยากจะรู้ ว่าตระกูลหยางจะทำอะไรไม่เกรงใจฉัน

หยางเฉินวางสาย แล้วโยนมือถือทิ้งลงไปในถังขยะ หยางเวยกลัวจนตัวอ่อนปวกเปียกไปหมดแล้ว เพื่อตระกูลหยาง เขาถึงขั้นเอาทุกอย่างมาสมที่ตัวเอง แต่สุดท้ายคำพูดของ หยางเซี่ยงหมิง ทำให้ตระกูลหยางดิ่งลงเหว คุณหยาง ไอ้เด็กเปรตนี่ ให้ผมจัดการแทนคุณมั้ย?

กวนเจิ้งซานกล่าวด้วยหน้าตาดุร้าย ประโยคนี้ทำให้หยางเวย

ตกใจแทบตาย

หยางเฉินสายตาเลือดเย็น ทำให้มันพิการ แล้วคืนให้ ตระกูลหยาง! ”

ครับ คุณหยาง! กวนเจิ้งซานกล่าวด้วยความเคารพ แล้วโบกมือ พาออก

ไป! ”

ตระกูลหยางเมือง โจวเฉิง

เมื่อหยางเซี่ยงหมิงได้ยินเสียงดๆดังขึ้นจากมือถือ เขาสีหน้า เลือดเย็น แล้วเกรี้ยวกราด ” ไอ้เหี้ย กล้าวางสายฉัน เข้ามา

ไม่นาน ผู้ดูแลตระกูลหยางมาที่หยางเซี่ยงหมิง ” ผู้นำ มีอะไร จะรับใช้เหรอครับ?

‘จัดคนแข็งแกร่งขั้นสูงของตระกูล ไปเจียงโจว ฆ่าคน 11

เมื่อพูดถึงการฆ่าคน หยางเซี่ยงหมิงหน้าตาคงเดิม ดูออก ชัดเจนว่าทําเรื่องแบบนี้มาไม่น้อย

เพียงแต่เขาเพิ่งสั่งตระกูลกวน โทรศัพท์ตั้งโต๊ะก็ดังขึ้น
เขารับสาย ฟังไปไม่กี่ประโยค จู่ๆหน้าถอดสี กูไปด้านหน้านิด นึงแล้วยืนขึ้นทันใด เกรี้ยวกราดอย่างร้อนรน “อะไรนะ? ไซต์งาน กับคลังสินค้าของตระกูลหยาง ถูกยึดไปทั้งหมดแล้ว? เพราะฉิง เหอกรุ๊ปเลี่ยงภาษี จึงถูกยึดไปแล้วเหมือนกัน?”

ตระกูลหยางทอสังหาริมทรัพย์ที่เมืองโจวเฉิง ไซต์งานและ คลังสินค้าคือทุกสิ่งทุกอย่าง โดยเฉพาะไซต์งาน ทุกๆการหยุด งานหนึ่งวัน จะส่งผลให้ตระกูลหยางขาดทุนอย่างมหาศาล

วัสดุก่อสร้างที่เก็บอยู่ในคลังสินค้าก็ไม่สามารถขายออกไปได้ แม้แต่เฉิงเหอกรุ๊ปที่ใหญ่ที่สุดของตระกูลหยาง ก็ถูกยึดไป

นี่มันเป็นการเอาชีวิตของตระกูลไปเลยชัดๆ หากไม่สามารถ แก้ไขปัญหาภายในหนึ่งสัปดาห์ได้ ตระกูลหยางจะล่มสลายลง ไม่เหลือ

“ใครกันแน่ ที่กำลังเล่นงานตระกูลหยาง?”

หลังจากที่วางสาย หยางเซี่ยงหมิงหน้ามึนงง

“ผู้นำ จะเป็นไอ้เด็กเปรตเจียงโจวคนนั้นหรือเปล่า?” ผู้ดูแล ถามอย่างกล้าๆกลัวๆ

หยางเซี่ยงหมิงไม่ได้นึกถึงหยางเฉินแม้แต่น้อย หลายปีมานี้ ตระกูลหยาง ทำเรื่องไม่ดีไว้มากมาย ที่เมืองโจวเฉิงชื่อเสียงเสีย หายสุดๆ ทำผิดต่อผู้มีอำนาจไว้มากมาย

“เป็นไปไม่ได้!”

หยางเซี่ยงหมิงคิดๆดู แล้วกล่าว “ไอ้เด็กนั่น ที่เจียงโจว อาจใช้ชื่อเสียงของเยี่ยนเงินกรุ๊ปเข้ามาช่วย แต่ไม่มีทางมีอำนาจมา

ถึงเมืองโจวเฉิงแน่นอน” ในขณะที่ตระกูลหยางกำลังเผชิญกับวิกฤตอยู่นั้น รถตู้คันหนึ่ง

จอดที่หน้าประตูตระกูลหยาง หลังจากที่โยนหยางเวยที่เต็มไป ด้วยเลือดลงมาแล้ว ก็จากไป