บทที่82 งานเลี้ยงวันเกิดตระกูลกวน

ท่ามกลางจากยามค่ำคืน โฟล์คเกาตันสีดำคันหนึ่งแล่นไปยัง ทิศทางตระกูลกวนอย่างรวดเร็ว

ตระกูลกวนกับตระกูลซู ยังมีตระกูลยักษ์ใหญ่ชั้นนำอีกสอง ตระกูลใหญ่ อยู่รวมกันเรียกว่าสี่พรรคแห่งเมืองเจียงโจว จาก ตรงนี้สามารถเห็นได้ว่าตระกูลกวนมีตำแหน่งที่เจียงโจวสูงมาก แค่ไหน

ตระกูลกวนในเวลานี้ ผู้คนเดินขวักไขว่ รถหรูที่ราคาแพงหูฉี แต่ละคันจอดอยู่ที่ลานจอดรถหน้าประตูกันเป็นระเบียบ

วันนี้คือกวนเจิ้งซานผู้นำของตระกูลกวนอายุครบเจ็ดสิบปีเต็ม

ถึงแม้ว่าเป็นช่วงสองทุ่มกว่าแล้ว แต่งานเลี้ยงวันเกิดยังไม่ได้เริ่ม

ในคฤหาสน์อันกว้างใหญ่ เวลานี้แสงไฟส่องสว่างรุ่งโรจน์ ใน โถงใหญ่ที่หรูหราห้องหนึ่งจัดวางโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ไว้หลาย สิบตัว เวลานี้ที่นั่งเต็มหมดแล้ว

งานเลี้ยงวันเกิดของกวนเจิ้งซานแต่ละปี ล้วนจะจัดงานยิ่ง ใหญ่ แต่โดยพื้นฐานล้วนเป็นคนของตระกูลกวน และคนอีกส่วน หนึ่งที่จำนวนน้อยกว่า เป็นอิทธิพลที่ซื่อสัตย์ต่อตระกูลกวน

เวลานี้โฟล์คเกาต้นสีดำคนหนึ่งจอดที่ลานจอดรถ เทียบกัน บรถหรูราคาสิบล้านโดยรอบ เห็นได้ชัดว่าเข้ากันไม่ได้เลย
“พี่เฉิน ตระกูลกวนเหมือนกำลังจัดงานเลี้ยงอะไร?” หม่าชาว มองหน้าประตูขายหญิงแต่ละคนที่แต่งชุดหรูเข้ามากัน จากนั้น พูดทางหยางเฉินไป

มุมปากหยางเฉินฉีกขึ้นเบาๆ “พอดีเลย คนของตระกูลกวนอยู่ กันหมด ฉันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปตามหา

“หยางเฉิน?”

หยางเฉันกำลังเตรียมเข้าไปในคฤหาสน์ เสียงที่ตกใจเสียง หนึ่งดังขึ้นที่ด้านหลังฉับพลัน

ชายหนุ่มที่ใส่สูทสีเบอร์กันดีคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้ว หลังมั่นใจ ว่าเป็นหยางเฉิน ในสายตาเต็มไปด้วยความตกใจ

“นี่คืองานเลี้ยงวันเกิดของผู้นำตระกูลกวน นอกจากคนกันเอง ของตระกูลกวน ก็ดูเหมือนจะเป็นฉันตระกูลหวังที่มีสัมพันธ์ที่ดี กับตระกูลกวน ถึงมีสิทธิ์ได้รับเชิญให้มาเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิด ของเจ้าบ้านกวน

ชายหนุ่มมองหยางเฉินอย่างดูถูกทันใดแล้วพูดว่า “ตระกูลฉิน เป็นเพียงตระกูลเล็กๆ ที่ตกต่ำที่สุด แกไม่ใช่แค่ลูกเขยแต่งเข้า บ้านผู้หญิงของตระกูลฉินเหรอ มีสิทธิ์อะไรมาสถานที่แบบนี้

ได้ยินชายหนุ่มพูดถึงตระกูลหวัง หยางเฉินถึงนึกชื่อของชาย หนุ่มได้ว่าคือหวังเจี้ยน

วันแรกที่หยางเฉินกลับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลฉิน จนเจอกับ เขาเข้า โจวซุ่ยอยากจับคู่ให้เขากับฉินซีมาตลอด แม้กระทั่งปัจจุบันนี้ ยังไม่เคยละทิ้งความคิดอันนี้

หยางเฉินไม่ได้สนใจหวังเงี่ยนแต่อย่างใด กลับกลายเป็นว่า เขาอยากหาเรื่องหยางเฉิน

“ไม่มีบัตรเชิญ แต่คิดจะเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของเจ้าบ้าน

กวน?

หวังเจี้ยนก้าวมาด้านหน้าสองสามก้าว ขวางตรงหน้าของ หยางเฉิน พูดหยอกเย้า “นายคงไม่ได้อยู่ที่ตระกูลฉินแบบไม่มี ข้าวกิน เลยอยากจะมาหาของกินที่นี่มั้ง?”

“ฉันไม่ชอบให้คนอื่นมาขวางทางฉัน โดยเฉพาะ เป็น……หมา

ในสายตาของหยางเฉินสาดยิงแสงหนาวเหน็บทั้งสองออกมา เฉียบพลัน หลังจากรับสายตาของหยางเฉินไป หวังเงี่ยนเพียง รู้สึกหนาวเย็นเสียดกระดูกไปทั้งตัว ด้านหลังมีเหงื่อออกชื้นแฉะ

หวังเจี้ยนโกรธที่สุด เขาในฐานะคุณชายตระกูลหวัง สถานะ สูงศักดิ์ระดับไหน? คาดไม่ถึงถูกหยางเฉินเหยียดหยามต่อหน้า

สาธารณชน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหยางเฉินยังแย่งผู้หญิงที่เขาสนใจไปด้วย

ในสายตาของเขา หยางเฉินเป็นเพียงตัวละครเล็กๆ ในชั้นต่ำ สุดของสังคม เขาสามารถบีบให้ตายไปได้ตามอำเภอใจ
แต่เมื่อสักครู่เขาตกใจสายตาหนึ่งของหยางเงินเข้า นี่คือ ความอัปยศอดสูของเขา

“หยางเฉิน แกมีสิทธิ์อะไรมาโอทั้งต่อหน้าฉัน? ฉันพูดแค่ค่า เดียว ก็ควบคุมความเป็นความตายของแกได้แล้ว แกเชื่อหรือ ไม่เชื่อล่ะ?”

เวลานี้หน้าประตูคฤหาสน์ยังมีคนส่วนหนึ่งที่มาเข้าร่วมงาน เลี้ยงวันเกิด หวังเจี้ยนรู้สึกว่าทุกคนกำลังเย้ยหยันเขาอยู่ชั่วขณะ นั้นมองทางหยางเฉินด้วยท่าทางก้าวร้าวแล้วกล่าวต่อว่า

ยั่วยุตนเองครั้งแล้วครั้งเล่า กระตุ้นความโกรธของหยางเฉิน เข้าจนได้ เขาหรี่ดวงตาขึ้นเล็กน้อย ในลูกตาที่ลุ่มลึกเปล่ง ประกายแรงอาฆาตแค้นนิดๆ

เห็นหยางเฉินไม่พูด หวังเจี้ยนคิดว่าเขากลัว จึงยื่นนิ้วชี้ข้าง ขวาออกมา โดยตรง พูดเสียงดัง “แก คุกเข่าลงขอโทษตอนนี้ บางทีฉันอาจจะปล่อยแกไปสักครั้ง ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้แก ว่าผลของการล่วงเกินฉันมันร้ายแรงแค่ไหน!”

ในสายตาหยางเฉินดูมีเลศนัยเพิ่มขึ้น ยิ้มถาม “ผลลัพธ์ร้าย แรงมากแค่ไหน?”

หวังเจี้ยนก้าวร้าวอย่างยิ่ง พูดต่อไป “ตระกูลหวังในตอนนี้ มี สัมพันธไมตรีกันกับตระกูลกวน ทั้งเจียงโจวจะมีสักกี่คนที่กล้า ล่วงเกินตระกูลหวัง? ฉันเตือนแกว่าทำตามที่ฉันบอกแบบเชื่อฟัง ดีกว่า อย่ามาพูดเล่นลิ้น

“เหรอ? ตระกูลหวังเก่งกาจขนาดนี้?”
หยางเฉินพูดจาหยอกเย้า “แต่ฉันไม่เชื่อสิ่งที่แกพูดมา ทำยัง ไงล่ะ? ไม่อย่างนั้นให้ผู้นำตระกูลหวังของแกมาคุยกับฉันหน่อย ไหม?”

เขาพูดประโยคนี้ออกมา โดยรอบเงียบงันกันเป็นแถบ

เจียงโจวในปัจจุบันนี้ ตระกูลใหญ่เป็นตระกูลยักษ์ใหญ่ สูงสุด ส่วนตระกูลหวังช่วงนี้ถึงพึ่งจะขึ้นมาในระดับเดียวกับ ตระกูลกวน เป็นช่วงที่รุ่งเรืองของตระกูล

แต่ชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้ กลับพูดให้ผู้นำตระกูลหวังมาหา

เขา

หวังเงี่ยนอารมณ์ขึ้นกับคำพูดของหยางเฉินถึงที่สุด โกรธจน ใบหน้าแดงเป็นสีดับหมู

“สารเลว แกมันวอนหาที่ตาย!” เขาตะคอกใส่ และไม่มีทาง

อดทนได้อีก กระโจนไปทางหยางเฉินทันที หยางเฉินเอามือไหล่หลังไว้ ยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเขยื้อนสักนิด

“ไอ้หนุ่มนี้ต้องจบเห่แล้วแน่ๆ หวังเจี้ยนเป็นคุณชายตระกูล หวัง ยอมให้ใครมาผิดใจได้งั้นเหรอ?”

“ดู เจ้าหนุ่มนั่นตกใจค้างไปหมดแล้ว ไม่รู้จักหลบเลย

“เฮ้อ ยังคิดว่ามีอะไรสนุกให้ดู นึกไม่ถึงจะจบลงเร็วขนาดนี้ ไม่ สนุกเลย”
ผู้คนที่มุงดูต่างถกเถียงกัน เหมือนมองเห็นภาพที่หยางเงินถูก หวังเจี้ยนอัดจนอ่วมยกหนึ่ง

แวบเดี่ยว หม่าชาวยืนอยู่ด้านหลังหยางเฉินมาโดยตลอด ทันใดนั้นก้าวออกมาด้านหน้า สิ่งที่ลอยขึ้นมาคือเท้าข้างหนึ่ง

หวังเจี้ยนที่เมื่อสักครู่ยังโมโหเดือดดาล เวลานี้กลับเหมือน ลูกบอล โดนถีบจนลอยไปห้าหกเมตร

ถ้าไม่ใช่หมาชาวออมแรง การเตะลงไปครั้งนี้ เกรงว่าหวัง เจี้ยนคนนี้คงต้องไปรายงานตัวกับยมบาลแล้ว

ท่ามกลางความตกใจของผู้คน รอยยิ้มบนหน้าของหยางเฉิน ดูเบิกบานใจ มองหวังเจี้ยนที่พยายามปีนขึ้นมาพูดว่า “หลายปีนี้ ที่ฉันไม่อยู่ แกน่าจะตอแยเมียฉันไม่น้อยมั้ง? จะเหลือชีวิตแกเอา กลับไปฟ้อง ให้พ่อแกมาหาฉันที ภายในครึ่งชั่วโมง ไม่อย่าง นั้นฉันจะไม่ถือสาไปหาพวกแกตระกูลหวังวันไหนก็ได้

ไม่รอให้ผู้คนได้สติเข้ามา หยางเฉินหมุนตัวก้าวเข้าใน คฤหาสน์ตระกูลกวนไป

ด้านหลังคนที่อยู่ด้านข้างกลุ่มหนึ่ง หน้าตาเซ่อซ่า

“ฉันจะทำให้แกตายทั้งเป็น!

ดวงตาของหวังเจี้ยนดุร้าย จนกระทั่งมั่นใจว่าหยางเงินเข้าสู่ คฤหาสน์ของตระกูลกวนแล้ว ถึงหมุนตัวออกไป
ตระกูลกวนในฐานะตระกูลยักษ์ใหญ่ขั้นสูงของเจียงโจว ภายในตระกูลสว่างไสว จากที่ไกลๆ ยังสามารถมองเห็นโถง ใหญ่งานเลี้ยงที่เหลืองอร่ามงามตา ราวกับพระราชวัง

โถงใหญ่งานเลี้ยงที่สามารถแขกได้นับพัน การตกแต่งที่ หรูหราไม่มีตรงไหนไม่ให้ความรู้สึกโดดเด่นและสูงศักดิ์ เวลานี้ โต๊ะขนาดใหญ่หลายสิบ โต๊ะแถวหน้านั่งเต็มหมดแล้ว

“โอ๊ะ! เขาไม่ใช่หยางเฉินลูกเขยสวะของตระกูลฉินคนนั้นเห รอ? เขาเข้ามา ได้อย่างไรกัน?”

หยางเฉินพึ่งหาตำแหน่งที่นั่งได้ มีเสียงร้องตกใจดังขึ้นมา บ พลันจากที่ที่ไม่ไกลนัก

คนที่พูดคือผู้หญิงอายุประมาณสามสิบปี ทำผมดัดลอนใหญ่

บนตัวสวมชุดกี่เพ้าสีเขียวที่สั่งตัดเป็นการส่วนตัวชุดหนึ่ง เผยรูป

ร่างที่สัดส่วนพอดีของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ

“หุบปาก!” ผู้ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างกายของผู้หญิงต่อว่า เสียง ทันใดนั้น

“คุณคะ ฉันไม่ได้พูดผิดอะไร ทำไมต้องไม่ให้ฉันพูดด้วย?” ผู้ หญิงทําหน้าไม่พอใจ

“หวังจู่เหยา ฉันเคยเตือนเธอตั้งนานแล้ว เขาไม่ใช่คน ธรรมดา ถ้าเธอกล้าหาเรื่องวุ่นวายมาให้ฉันอีก พรุ่งนี้ฉันจะไม่ เธอออกไปจากตระกูลจาง” ใบหน้าชายวัยกลางคนเต็มไปด้วย ความเย็นชา
เขาไม่ใช่ใครอื่น คือจางกว่าง

ครั้งแรกที่โรงเรียนอนุบาลเกิดการปะทะกับหยางเฉิน เขา

เพียงรู้สึกว่าหยางเฉินฝีมือดีมาก ครั้งที่สองเจอกันที่ตระกูลฉิน เดิมที่เขาคิดจะร่วมงานกับ ตระกูลฉิน แต่หลังจากเขามองเห็นหยางเฉิน จึงปฏิเสธไปแบบไม่

ลังเลสักนิด

ครั้งที่สามคือที่ร้านอาหารซูจี ภรรยาของเขาหวังเหยาดบโจ วซุย เขาพาผู้มีฝีมือสูงสุดสิบกว่าคนของตระกูลไป ผลสรุปโดน หยางเฉินจัดการไปจนเกลี้ยง กระทั่งครั้งนั้น เขาถึงสำนึกได้ว่า หยางเงินไม่ธรรมดา

ปัจจุบันนี้เจอกันอีกครั้ง เขาย่อมไม่กล้าหาเรื่องหยางเฉินอีก เป็นธรรมดา

นอกจากจางกว่างและหวังเหยา ยังมีที่โต๊ะหนึ่งไม่ไกลนัก คนคุ้นเคยสองคนนั่งอยู่ คาดไม่ถึงเป็นนายท่านฉันและฉันเพีย

วินาทีนั้นที่หยางเฉินพึ่งเข้าสู่โถงงานเลี้ยง ฉันเฟยก็มองเห็น เขาแล้ว ชั่วขณะนั้นหน้าตาอึมครึม “คุณปู่ หยางเฉินเจ้าสวะคน นั้นมาได้อย่างไรกัน?

ไม่ง่ายที่นายท่านฉินจะได้บัตรเชิญสองใบของตระกูลกวนมา เพื่อมาเชื่อมความสัมพันธ์กับตระกูลกวนที่นี่ ตอนนี้มองเห็น หยางเงินปรากฏตัวอยู่ที่นี่เช่นกัน จึงตกใจและสงสัยมาก