บทที่81 ฉินซีเข้าใจผิด
เขียเทอปลอบใจอยู่ตั้งนาน ถึงทำให้อารมณ์ของเสียวเสียว มั่นคงขึ้นมา
“คุณน้าคะ หนูคิดถึงพ่อแม่แล้ว คุณน้าช่วยโทรศัพท์หาพวก เขาให้หนูหน่อย ให้เข้ามารับหนูได้มั้ยคะ?” เสี้ยวเลี้ยวจ้องเซีย เหอด้วยดวงตาที่ชุ่มชื้นพลางถามไป
เซี่ยเหอมองเสียวเสี้ยวด้วยท่าทางซับซ้อน แม้เธอจะไม่รู้ว่า ทำไมเสียวเสียวถึงได้ถูกพามา กลับจำได้ว่าคนที่เข้ามาส่งเสี้ยว เสี้ยวเคยพูดว่าช่วงเวลาต่อจากนี้ระยะหนึ่ง เสียวเสียวจะใช้ชีวิต ด้วยกันกับเธอ
“นายจะทําอะไรกับฉันก็ได้ทั้งนั้น แต่นายจำเป็นต้องส่งเสี้ยว เสี้ยวกลับบ้าน” เซี่ยเหอพูดขึ้นฉับพลัน
กวนเสวีเฟิงหรีดวงตาทั้งสองขึ้นเล็กน้อย “ฉันพาเธอมาที่นี่ ไม่ ได้แตะต้องเธอมาหนึ่งเดือนเต็มๆ เธอคงไม่ได้คิดจริงๆ หรอกนะ ว่าฉันกลัวเธอตายอยู่ที่นี่?
เขี่ยเหอกัดริมฝีปากแดงไว้แน่นไม่พูดจา ในสายตาเต็มไป ด้วยความอ้อนวอน
“ในเมื่อฉันพายัยเด็กน้อยคนนี้มาที่นี่แล้ว ย่อมมีเจตนาของ ฉัน เธออย่าได้คืบจะเอาศอก ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่สนใจฆ่าหล่อน ก่อน จากนั้นค่อยทําเรื่องอื่นกับเธอต่อ” กวนเสวี่เพิ่งพูดจายิ้มกรีม
เซี่ยเหอรู้ว่าอยากจะทำให้กวนเสเพิ่งปล่อยเสี้ยวเลี้ยวไปนั้น คือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เธอจึงยอมล้มเลิกการขอร้อง
เสียวเสียว น้ารู้สึกเหนื่อยแล้ว อยากนอนสักหน่อย หนูเล่น อยู่ตรงนี้ไปคนเดียวก่อนนะ รอน้าตื่นมา เดี๋ยวจะมาอยู่เป็นเพื่อน หนู ดีหรือเปล่าเอ่ย?” มือของเซี่ยเหอจับไหล่ของเสียวเลี้ยวไว้ เบาๆ พูดด้วยท่าทางอ่อนโยน
ในดวงตาของเสี้ยวเลี้ยวเต็มไปด้วยน้ำตา หล่อนกลัวกวนเส เพิ่งมาก และไม่ยอมอยู่ตรงนี้เองคนเดียว
“คุณน้าคะ คุณน้ากอดเสี้ยวเสี้ยวนอนด้วยกันได้หรือเปล่า คะ?” เสี้ยวเสี้ยวน้ำตาเปียกชื้นมองทางเซี่ยเหอแล้วพูดขึ้น
เซี่ยเหอพูดอย่างอดทน “ถ้าพวกเราไปนอนกันหมดเลย รออีก เดี๋ยวพ่อกับแม่ของเสียวเสียวมารับเลี้ยวเสียวแล้วหาพวกเราไม่ เจอจะทํายังไงกัน?”
“พ่อกับแม่จะมาแล้วเหรอคะ?” ในตาเสี้ยวเลี้ยวเพิ่มประกาย แวววาวทันใด
ถึงแม้ว่าเซี่ยเหอจะทนโกหกเสี้ยวเลี้ยวไม่ได้ แต่เพื่อเลี้ยวเลี้ยว แล้ว กลับต้องพยักหน้ารับ “น้าเปิดการ์ตูนให้หนูไว้ก่อน เดี๋ยว เสี้ยวไม่ดื้อ รอพ่อกับแม่อยู่ที่นี่คนเดียวได้หรือเปล่า?”
“ได้ค่ะ!” เสี้ยวเสี้ยวตอบด้วยความดีใจ
หลังจากที่เขียเหอเปิดโทรทัศน์ ถึงตามกวนเสเพิ่งเข้าไปห้องนอนด้านใน
ฟังมาถึงที่ห้อง กวนเสวี่เฟิงก็ลงไม้ลงมือแบบอดใจไม่ไหว ทันใดนั้นถูกเขี่ยเหอผลักออก
ทำไม? เธอยังอยากปฏิเสธ” ในแววตากวนเสเพิ่งมีความ ดุดันนิดๆ แวบผ่าน
ในตาของเซี่ยเหอปกคลุมด้วยน้ำตา กัดริมฝีปากไว้ ต้องกวน เสบู่เฟิงด้วยสายตาแน่วแน่ “นายไม่ใช่มีความมั่นใจในตัวเอง รับประกันว่าฉันจะหลงรักนายได้ไม่ใช่เหรอ? นายทำแบบนี้ ต่อ ให้ฉันตาย ก็ไม่มีทางหลงรักนายเด็ดขาด
“ขอเพียงเป็นผู้หญิงที่ฉันกวนเวเฟิงอยากได้แบบไหนจะไม่มี กัน? เธอเห็นว่าตัวเองสำคัญจริงหรือไง คืนนี้ฉันจะนอนกับเธอ ถ้าเธอกล้าปฏิเสธ ฉันก็กล้าทำให้ยัยเด็กคนนั้นตาย” กวนเส เฟิงพูดจาแบบหน้าตาโหดร้าย
“ตึง! ตึง! ตึง!”
ในเวลานี้เอง ประตูห้องนอนถูกเคาะดังขึ้นกะทันหัน
กวนเสวีเชิงขมวดคิ้วแน่น “ยัยเด็กคนนี้ กำลังวอนหาที่ตาย เสียจริง
เขาพูดจบ ไปเปิดประตูด้วยท่าทางโมโหเดือดดาล
“กวนเวเฟิง นายอย่าวู่วาม นายอยากได้ฉัน ก็จัดการไป อย่าอารมณ์เสียใส่เสี้ยวเสี้ยว” เซี่ยเหอตกใจ ในชั่วขณะนั้น ยัง คิดว่ากวนเสวีเฟิงอยากไปลงมือกับเสียวเสียวนอนด้านใน
พึ่งมาถึง ห้อง กวนเสร่เฟิงก็ลงไม้ลงมือแบบอดใจไม่ไหว ทันใดนั้นถูกเซียเรือผลักออก
“ทําไม? เธอยังอยากปฏิเสธ” ในแววตากวนเสเพิ่งมีความ ดุดันนิดๆ แวบผ่าน
ในตาของเซี่ยเหอปกคลุมด้วยน้ำตา กัดริมฝีปากไว้ ต้องกวน เสวีเฟิงด้วยสายตาแน่วแน่ “นายไม่ใช่มีความมั่นใจในตัวเอง รับประกันว่าฉันจะหลงรักนายได้ไม่ใช่เหรอ? นายทำแบบนี้ ต่อ ให้ฉันตาย ก็ไม่มีทางหลงรักนายเด็ดขาด
“ขอเพียงเป็นผู้หญิงที่ฉันกวนเวเฟิงอยากได้ แบบไหนจะไม่มี กัน? เธอเห็นว่าตัวเองสำคัญจริงหรือไง คืนนี้ฉันจะนอนกับเธอ ถ้าเธอกล้าปฏิเสธ ฉันก็กล้าทำให้ยัยเด็กคนนั้นตาย” กวนเส เพิ่งพูดจาแบบหน้าตาโหดร้าย
“ตึง! ตึง! ตึง!”
ในเวลานี้เอง ประตูห้องนอนถูกเคาะดังขึ้นกะทันหัน
กวนเสวีเฟิงขมวดคิ้วแน่น “ยัยเด็กคนนี้ กำลังวอนหาที่ตาย เสียจริง”
เขาพูดจบ ไปเปิดประตูด้วยท่าทางโมโหเดือดดาล
“กวนเวเฟิง นายอย่าวู่วาม นายอยากได้ฉัน ก็จัดการไป อย่าอารมณ์เสีย ใส่เสี้ยวเสี้ยว” เซี่ยเหอตกใจ ในชั่วขณะนั้น ยัง คิดว่ากวนเวเฟิงอยากไปลงมือกับเสียวเสียว
เธอกำลังจะตามเข้าไปห้ามปราม กวนเสเทิงก็ตั้งประตูออก แล้ว
กวนเสเพิ่งเพิ่งตั้งประตูออก มองเห็นภาพคนที่คุ้นเคยปรากฏ ตัวอยู่ตรงหน้าของเขา ชั่วขณะนั้นใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่น ตกใจ
เขายังไม่ทันได้ส่งเสียงออกมา อีกฝ่ายหนึ่งถีบเข้ามาฉับพลัน ร่างกายของเขาลอยไปสูงมาก จากนั้นกระแทกบนโต๊ะกาแฟ อย่างแรง ไวน์แดงขวดหนึ่งและแก้วทรงสูงสองสามใบที่วางบน โต๊ะกาแฟหล่นลงพื้น แตกเป็นเสี่ยงๆ
“พวกแกหาที่นี่เจอได้ยังไงกัน?” กวนเวเฟิงมองเห็นหม่าชาว สีหน้าตกใจ ถูกถีบที่หน้าอก ไม่รู้ว่ากระดูกซี่โครงหักไปแล้ว
แต่เวลานี้ความหวาดกลัวในใจของเขากลับมากกว่าความ เจ็บปวดบนร่างกายหลายเท่า
เขารู้ดีมากว่าพอเลี้ยวเสียวถูกช่วยไป มีความเป็นไปได้ว่าเขา จะโดนฆ่าแน่
เซี่ยเหอก็อึ้งค้างเช่นกัน มองหม่าชาวที่มาตรงหน้าของกวนเส เพิ่งแบบตาค้าง ถีบหน้าอกของเขาไปที่หนึ่ง “ตั้งแต่วินาทีนั้น แกพาตัวลูกสาวของเขาไป ก็ลิขิตแล้วว่าแกต้องตายอย่างอนาถ มาก”
“พวกแกฆ่าฉันไม่ได้ ไม่อย่างนั้นตระกูลกวนจะต้องไม่ปล่อยพวกแกไปเด็ดขาด” กวนเวเฟิงกำลังสั่นเทาไปทั่วทั้งตัว ก่อน หน้านี้หม่าชาวอยู่ที่หอเหล้าแสงพระจันทร์ จากที่ทำลูกน้องคน ของเขาตาบอดแบบคล่องแคล่วฉับไวนั้น ยังคงติดตรึงอยู่ในหัว สมองของเขาอย่างลึกซึ้ง
เขาแน่ใจมากว่าหน้าขาวกล้าฆ่าเขาตายจริงๆ
ในเวลานี้เอง เสียงที่เย็นชาเสียงหนึ่งลอยเข้ามาจากห้อง รับแขก ทำให้มันสลบแล้วพาตัวไป!”
“ครับ พี่เฉิน! หม่าชาวตอบรับด้วยความเคารพ
เซี่ยเหอถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมา ด้านนอกห้องรับแขกยังมีคนอื่น หมาชาวเตะออกมาทีหนึ่ง ชั่วพริบตาเดียวกวนเวเฟิงก็สลบ ลงไปเรียบร้อย
ท่ามกลางความตื่นตกใจของเซี่ยเหอ หม่าชาวนากวนเสเพิ่ง ที่หนักแปดสิบเจ็ดกิโลแบกขึ้นไหล่อย่างง่ายดาย จากนั้นเดินไป ที่ริมหน้าต่าง แบกคนเอาไว้กระโดดลงไป จากนั้นหายไปใน ความมืดแล้ว
“พ่อคะ คุณน้ายังอยู่ด้านใน ก่อนหน้านี้เธอเล่นเป็นเพื่อนหนู มาตลอด ตอนนี้พวกเราจะไปแล้ว หนูจะไปบอกลากับคุณน้าสัก หน่อยก่อนค่ะ” เสี้ยวเสียวกอดคอของหยางเฉินไว้ พูดจาอ่อน หวาน
สำหรับเมื่อสักครู่นี้เรื่องที่กวนเสวีเฟิงอยากทำอะไรกับเซี่ยเหอ หยางเฉินรู้ชัดเจนแจ่มแจ้ง ถ้าไม่ใช่กลัวว่าเสี้ยวเสี้ยวจะตกใจเขาคงปรากฏตัวตั้งนานแล้ว
สำหรับผู้หญิงคนนี้ หยางเงินรู้สึกซาบซึ้งจากก้นบึงหัวใจพอ สมควร
“คุณน้าคะ คุณน้าตื่นแล้ว! พ่อมารับเลี้ยวเลี้ยวแล้ว หนูจะไป แล้วนะ!” เสี้ยวเสียวกอดคอของหยางเงินไว้มือหนึ่ง อีกมือหนึ่ง โบกให้เซี่ยเหอเต็มแรง
ก่อนหน้านี้หยางเฉินได้ยินเพียงบทสนทนาของกวนเวเฟิง และเซี่ยเหออยู่ด้านนอก ตอนนี้ถึงได้เห็นหน้าตาที่แท้จริงของ หล่อน ชั่วขณะหนึ่งตกใจอยู่ภายในนิดหน่อย
ต้องยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้หน้าตาสวยมาก ใส่กางเกงยีนฟอก สีขาวตัวหนึ่ง ด้านบนสวมเสื้อยืดสีขาว ผมตรงยาวลื่นสลวย มองขึ้นมาทั้งตัวดูเป็นสาวสดใสมาก
อาจจะเพราะถูกกักบริเวณอยู่ที่นี่มานานเกินไป หล่อนน่าจะ ผอมลงไปมากทีเดียว กางเกงยีนรัดรูปจึงดูใหญ่ขึ้นระดับหนึ่ง
“ขอบคุณมากที่เมื่อกี้คุณปกป้องลูกสาวผม
หยางเฉินมองเซี่ยเหอแบบหน้าตาจริงจังแล้วบอกไป เพื่อไม่ ให้กวนเสเพิ่งแตะต้องตนเอง ผู้หญิงคนนี้เอาแม้กระทั่งความ ตายมาข่มขู่ แต่เมื่อสักครู่เพื่อเด็กผู้หญิงที่หล่อนพึ่งรู้จักได้ไม่นาน คนหนึ่ง กลับยอมประนีประนอมกับกวนเวเฟิง
สำหรับหยางเฉินแล้ว นี่เป็นบุญคุณอันใหญ่หลวง ภายในใจมี เพียงความซาบซึ้ง
เซี่ยเหอส่ายหน้าให้เล็กน้อย ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกค่ะ กวนเวเฟิงเพียงแค่ใช้เลี้ยวเลี้ยวมาข่มขู่นั้น แต่เป็นฉันที่ทำให้ เสียวเลี้ยวมาลำบากด้วย ลูกสาวคุณน่ารักมาก ฉันชอบมากค่ะ”
“ไม่ว่าอย่างไรเรื่องในคืนนี้คงต้องขอบคุณมากครับ
หยางเฉินพูดแบบท่าทางจริงจัง จากนั้นยื่นนามบัตรใบหนึ่งไป ให้ “ผมขอหยางเฉิน นี่คือเบอร์โทรของผม วันหลังไม่ว่าเจอเรื่อง เดือดร้อนอะไร สามารถโทรหาผมได้
เซี่ยเหอรับนามบัตรมาดูแวบหนึ่ง นามบัตรธรรมดามาก มี เพียงหมายเลขโทรศัพท์อันหนึ่ง
หล่อนเก็บนามบัตรเอาไว้ ยิ้มนิดหน่อย “ฉันชื่อเซี่ยเหอค่ะ!”
หยางเฉินพยักหน้า “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณเป็นอิสระแล้ว ไม่ต้องกังวลว่ากวนเสเพิ่งจะตามหาคุณอีกต่อไป
พูดจบ หยางเฉินอุ้มเสี้ยวเลี้ยวไว้หมุนตัวออกไป หม่าชาวขับรถ หยางเฉินและเสี้ยวเสี้ยวนั่งอยู่ด้านหลัง รถ แล่นอย่างบ้าคลั่งตลอดทาง มุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ตระกูลฉิน
ที่ทำให้หยางเฉินสบายใจคือเสี้ยวเสี้ยวพูดคุยมาตลอดทาง บอกเขาว่าเซี่ยเหอเล่านิทานให้เธอฟังไม่หยุด ทั้งยังเล่นเกมเป็น เพื่อนเธอด้วย
ขอเพียงเสี้ยวเสียวไม่ได้ตกใจใดๆ นี่คือข่าวดีที่สุด ตอนที่ส่งเสี้ยวเสี้ยวกลับมาที่บ้าน ฉันพึ่งเลิกงานกลับบ้านมาได้ไม่นาน
“พวกคุณไปเที่ยวเล่นกันที่ไหนมา? ตึกขนาดนี้ถึงพึ่งกลับบ้าน กัน?” ฉันไม่รู้เรื่องที่เสี้ยวเลี้ยวถูกลักพาตัวไป มองเห็นอย่างเฉี นพึ่งพาลูกสาวกลับบ้าน บนหน้ายังดูไม่พอใจอยู่บ้าง
เสียว ขอโทษนะ ครั้งหน้าไม่มีแล้ว” หยางเดินยิ้มเล็กน้อย
พลางพูดขึ้น
ฉันยืมองเห็นเสี้ยวเสี้ยวปลอดภัยดี หัวใจที่พะว้าพะวังมาโดย ตลอดในที่สุดจึงโล่งใจไปที่
“แม่คะ แม่อย่าว่าพ่อเลย คืนนี้เป็นน้าเซียอยู่เป็นเพื่อนเสี้ยว เสียวมาตลอดค่ะ”
“เธอดีกับเสียวเสียวมากเลย เล่นเกมเป็นเพื่อนเสี้ยวเสียว ยัง
เล่านิทานให้เสียวเสียวฟังมากมายด้วย เสียวเสียวชอบน้าเซียจัง
เลยค่ะ”
“ใช่แล้ว ยังมีบ้านของน้าเซียทั้งใหญ่ทั้งสวย เสี้ยวเลี้ยวเล่น กับน้าเซียสนุกมากค่ะ
เสี้ยวเลี้ยวไม่ทันได้สังเกตถึงท่าทีบนหน้าฉันว่าไม่ปกติแล้ว
จึงเล่าถึงความดีของเซี่ยเหอด้วยท่าทางดีใจ พูดจบ มองทาง หยางเฉินแล้วบอกว่า “พ่อคะ พรุ่งนี้พ่อพาเสียวเสียวไปเล่นกับ น้าเซ๊ย ได้มั้ยคะ?
มองท่าทางบนหน้าของฉินซีที่เปลี่ยนแปลงไป หยางเฉินก็รู้ว่า เธอโกรธแล้ว ในใจจึงเต็มไปด้วยความขมขื่น
เสียวเสียวถูกลักพาตัว คนในบ้านนอกจากหยางเฉินและจิน ไม่มีใครรู้อีก
เขาไม่อยากให้จีนกังวล ดังนั้นเดิมทีจึงไม่มีความคิดจะบอก
เด
ตอนนี้เสี้ยวเสี้ยวพูดมาแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าฉันเข้าใจผิดแล้ว
“เจ้าสวะคนนี้ คาดไม่ถึงแกยังกล้าทำตัวเลอะเทอะข้างนอก ไม่รู้ภาษาเสียจริง เสียดายที่เกี่ยวกับแกขนาดนั้น” โจวซุย อยากให้หยางเฉินและฉันซีหย่าร้างกันมาโดยตลอด ตอนนี้จะ พลาดโอกาสตีรอบนี้ไปได้อย่างไร?
สีหน้าฉันดูเปลี่ยนไปนิดหน่อย หล่อนย่อมรู้ดีว่าหยางเฉิน ลังตามหาเสี้ยวเลี้ยวมาตลอด เดิมที่ไม่อาจไปมั่วชั่วกับผู้หญิงคน อื่นได้
แม่คะ แม่อย่าทำให้วุ่นวายได้หรือเปล่า?”
หล่อนพุ่งไปหาโจวซุ่ยพูดอย่างโมโห รีบบอกกับฉันไปทันที “พี่คะ พี่อย่าเข้าใจผิด ที่จริงพี่เขยให้ฉันไปรับเสี้ยวเลี้ยวมา แต่ ฉันไม่ว่าง เขามีธุระกะทันหัน ดังนั้นถึงพาเสี้ยวเลี้ยวไปฝากไว้ที่ เพื่อนทางนั้น”
“พวกแกไม่มีเวลากัน ทำไมไม่พาเสียวเลี้ยวกลับมาส่งบ้าน ฉันดูแล้วเจ้าสวะคนนี้คงเริ่มวางแผนหย่ากับเสี่ยว ตั้งแต่แรก แล้ว กลับมาครั้งนี้ ก็เพื่อพาเสียวเลี้ยวไป ดังนั้นคืนนี้เลยจงใจพา ไปเจอผู้หญิงคนนั้น”
โจวซุ่ยน้ำเสียงดูเหน็บแนมอย่างเจ็บปวด พูดว่า “แกดูสิ นี่ พึ่งไม่กี่ชั่วโมง ก็ทำให้เสี้ยวเลี้ยวติดหล่อนแจแบบนี้แล้ว
จีน หน้าตาโกรธเคือง ต้องหยางเดินด้วยดวงตาแดงไป ตรงๆ “คุณอธิบายมาให้ฉันฟังหน่อย!
หยางเฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะถูกฉันเข้าใจผิด แต่พวกนั้นที่ เสี้ยวเสี้ยวพูดไป ไม่โดนเข้าใจผิดถึงแปลก และมีโจวซุยที่คอย ใส่ไฟอยู่ด้านข้าง ยิ่งเป็นการราดน้ำมันบนกองไฟโดยแท้
“เสี่ยว คุณอย่าเข้าใจผิด อย่างที่เสี่ยวยบอกไปนั่นแหละ ผม มีธุระด่วนเข้ามา ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ถึงพาเสี้ยวเลี้ยวไปฝากไว้กับ เพื่อนทางนั้นสักพัก” หยางเฉินพูดจาอย่างหวาดผวาอยู่บ้าง
ฉันส่งเสียงหัวเราะเยาะทันใด ไม่พูดไม่จา อุ้มเสี้ยวเลี้ยวขึ้น ออกไปจากห้องแล้ว
“พี่เขย พี่รีบไปอธิบายสิ!” ฉันเห็นหยางเฉินยังยืนอยู่ที่เดิม พูดเร่งด้วยความร้อนใจระดับหนึ่ง
หยางเฉินส่ายหน้า “มีเรื่องบางอย่างยังจัดการไม่เสร็จ ฉันไม่ วางใจ ตอนนี้ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว รอฉันกลับมาจะไปอธิบายให้ เสี่ยวซีฟัง”
เขาพูดจบ หมุนตัวออกไป
หม่าชาวยังรอเขาอยู่ด้านนอก กวนเสเพิ่งยังอยู่ในมือของ พวกเขา ตระกูลกวน เขาจําเป็นต้องไปด้วยตนเองสักเที่ยว
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ