บทที่ 69 ฉันจะไปหาเขา

ดวงตาของชายหัวโล้นเต็มไปด้วยความตกใจในขณะนี้ ขณะ เดียวกันพร้อมกับความกลัวเล็กน้อย

ในช่วงเวลาสั้นๆเช่นนี้ มีคนจํานวนมากที่สามารถระดมเงินได้ หกล้าน แต่คนที่สามารถได้รับเหรียญหนึ่งหยวนหกล้านเหรียญ ก็ไม่มีใครคนที่สอง ในเจียง โจว

สีหน้าของหยางเวยเหม่อเช่นกัน ครั้งแรกที่เขาพบหยางเงิน ในฉันชื่อกรุ๊ป เขาไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตา

แม้ว่าเขาจะเห็นทายาทสายตรงของตระกูลสงที่อยู่อันดับต้นๆ ในเมืองเจียงโจว ขอโทษหยางเฉินเป็นการส่วนตัว เขาก็ไม่เชื่อ ว่ามันเป็นเรื่องจริง

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้เขาตระหนักถึงว่าหยางเฉินนั้นไม่ ธรรมดา ไม่ใช่ว่าตระกูลสงขอโทษผิดคน แต่เป็นเพราะเขา ประเมินหยางเฉินไป

ฟางเยว่ก็ตกตะลึงเช่นกัน เธอนึกไม่ถึงว่าหยางเฉินจะสามารถ หาเงิน 6 ล้านเหรียญที่เป็นหนึ่งหยวนมาได้

เมื่อเห็นสีหน้าของชายหัวล้านเปลี่ยนไป หยางเฉินก็หัวเราะ อย่างเย็นชา “ทั้งหกล้านอยู่ที่นี่ ไม่ทราบว่าคุณจำเป็นต้องนับมัน หน่อยไหม?”

ชายหัวล้านส่ายหัวอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องนับ”
“พ่อตาของผมยังเป็นหนี้คุณหนึ่งล้านใช่ไหม?” หยางเฉินมอง ไปที่หยางเวยและถาม

หยางเวยเกือบจะแน่ใจว่า คนที่ตระกูลสงขอโทษในวันนั้นคือ หยางเวย เขากล้าที่จะหยิ่งในเวลานี้ที่ไหนล่ะ? “คุณหยางพูด ตลกละ ในเมื่อผมรู้ว่าลุงฉันเป็นพ่อตาของคุณ แน่นอนว่าผมก็ไม่ ควรเอาเงินจากคุณ”

หยางเฉินเยาะเย้ย “เงินพวกนี้ส่งมาให้คุณแล้ว แต่คุณไม่รับ คุณวางแผนที่จะปล่อยให้ผมเอากลับไปด้วยตัวเองเหรอ?”

หยางเวยสายหัวอย่างรวดเร็ว หยาง คุณหยาง ผมขอโทษ ผม ไม่ได้หมายความอย่างนั้น

เขากลัวจนตัวสั่นที่จะพูด

“พี่หยาง คุณขอโทษเขาทำไม?ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถเอาเงิน หกล้านเหรียญมาได้ ก็ไม่สามารถเปลี่ยนตัวตนของเขาในฐานะ ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ได้ พี่หยาง คุณเป็นคุณชายตระกูลที่อยู่ต้นๆ ใช่ขยะอย่างเขาสามารถเปรียบเทียบได้ที่ไหนล่ะ? “ฟางเยว กล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ ก่อนที่เธอจะตระหนักถึงว่าหยางเฉินไม่ ธรรมดา

“ผวะ!”

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็ถูกหยางเวยตบ

“ไอ้ผู้หญิงเลว คุณหยางเป็นคนที่คุณพูดจากถากถางใส่ได้เห รอ ยังอยากแต่งเข้ามาในตระกูลหยางของผม ฝันไปเถอะ! ไปไกลๆซะ!” หยางเวยโกรธ ตบฟางเยวและเตะฟางเยวลงกับพื้น

แต่ในขณะนี้ ไม่มีใครเห็นอกเห็นใจ พวกเขาทั้งหมดมองฟาง เยวที่รันทดด้วยท่าทางเย้ยหยัน

ใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ ตอนที่เธอปฏิเสธว่าไม่รู้จักฉันต้าหญิง ทุกคนก็ได้เห็นมันกับตาแล้ว

แก้มซ้ายของฟางเยวที่เดิมที่โดนหม่าชาวตบจนบวม แต่ตอน นี้ถูกหยางเวยตบแก้มขวาอีก ใบหน้าทั้งหน้าของเธอแดงและ บวม ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวเล็กน้อย

“พี่หยาง เขาเป็นแค่ขยะ! ทำไมคุณ

ฟางเยว่ต้องการพูดต่อ หยางเวยรีบลุกขึ้นและตบหน้าฟางเยว่ สองสามที ปากของเธอเต็มไปด้วยเลือดและเขาก็หยุดจนได้ยิน คําพูดไม่ชัด

หยางเฉินมองอย่างเฉยเมย แต่ไม่ได้ห้าม

ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เลวธรรมดา เขาทนเห็นมันไม่ได้มานานแล้ว

คุณหยาง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ หญิงเลวคนนี้” หลังจากที่หยางเวยตบฟางเยว่ เขาก็รีบมาตรง หน้าหยางเงินเพื่ออธิบาย

หยางเวยไม่ใช่คนโง่ คนที่สามารถทำให้ทายาทของตระกูล แถวหน้าของเมืองเจียง โจวขอโทษเป็นการส่วนตัว ไม่ใช่คนที่ เขาสามารถยั่วยุได้
ยิ่งไปกว่านั้น สูงไปเฉิงผู้ซึ่งขอโทษในวันนั้น ได้กลายเป็น หัวหน้าของตระกูลสงแล้ว

เมื่อคิดถึงที่เขาเกือบจะหลอกจีนมานอนในคืนนี้ หัวใจของ เขาเต็มไปด้วยความสยดสยอง และเขาก็รู้สึกขอบคุณมาก สําหรับการปรากฏตัวของชายหัวโล้น

หยางเฉินเหลือบมองหยางเวยด้วยสายตาที่เย็นชา จากนั้นจึง ขยับสายตาไปที่ชายหัวล้าน “เงินที่พ่อตาเป็นหนี้คุณ ทั้งต้นทั้ง ดอกก็ได้คืนให้คุณหมดแล้ว ต่อไป เรามาพูดถึงการทำร้าย พ่อตาของผมกันเถอะ”

เดิมทขายหัวล้านคิดว่าหยางเงินปล่อยเขาไปแล้ว แต่เขาคิด ไม่ถึงว่าจะพูดถึงมัน และเขาก็รู้สึกหงุดหงิดอยู่ครู่หนึ่ง

เขากำหมัดแน่น แล้วปล่อยไปอย่างช้าๆ อย่างไรก็ตาม ใน

ที่สุดเขายอมอ่อนข้อ

“ก่อนหน้านี้ทำให้คุณขุ่นเคืองมากแล้ว โปรดยกโทษให้ผม ด้วย คุณหยาง สำหรับเรื่องที่ผมทำร้ายพ่อตาของคุณ ผมยินดี จ่าย 5 ล้านสําหรับค่ารักษาพยาบาล” ในใจชายหัวล้านเต็มไป ด้วยความไม่เต็มใจและความอัปยศอดสู

เงินห้าล้านที่ฉันต้าหย่งเป็นหนี้เยู่เฉิง แต่ตอนนี้เขาต้องจ่าย คืนไปทุกบาท

แต่เขาจำเป็นต้องอดทน ลูกน้องที่อยู่ภายใต้หยางเฉิน สามารถเอาชนะกลุ่มคนที่แข็งแกร่งที่สุดรอบตัวเขาได้ด้วยตัวคน เดียว หากหยางเฉันต้องการจะฆ่าเขาจริงๆ มันคงเป็นเรื่องง่าย
ขายหัวล้านขอโทษ ทำให้ทุกคนตกใจ เขาเป็นถึงหัวหน้าของ ปู่เย่เฉิง กลับถูกชายหนุ่มอายุน้อยกว่าสามสิบปีกดหัว

“ผมรู้ว่าคุณไม่พอใจ แต่ผมขอเตือนคุณว่า อย่าคิดไม่ดีกับผม มิฉะนั้น แม้ถึงวันตาย คุณก็จะไม่รู้ว่าคุณตายยังไง” หยางเฉินก ล่าวด้วยดวงตาทีทรี่มอง

ขายหัวล้านสั่นสะท้านไปทั้งตัว และเขาพูดอย่างรวดเร็วว่า “คุณหยาง ไม่ต้องกังวล ผมจะไม่มีความคิดที่ไม่ดีต่อคุณใดๆ

หยางเฉินไม่พูดอะไรอีก หันหลังและจากไป

“ผมไม่ต้องการให้ใครพูดเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ไม่ อย่างนั้นก็อย่าโทษผมหวังเฉียงที่โหดร้าย” หลังจากที่หยางเฉิน จากไป ชายหัวล้านกล่าวด้วยใบหน้าที่ข่มขู่

ชายหัวล้านชื่อหวังเฉียง เพราะเขามีทรงผมหัวล้านมาโดย

ตลอด และคนอื่นๆเรียกเขาว่าหัวล้านเฉียง

ในเมืองเจียงโจว แม้ว่าหวังเฉียงจะไม่สามารถออกหน้าออก ตาในที่ทางการ แต่เขาก็ถือว่ามีชื่อเสียงอยู่บ้าง

คนที่มาเล่นที่เเฉ่ง ส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดา ใครจะกล้า ทําให้เขาขุ่นเคืองล่ะ?

หยางเวยก็ใช้โอกาสนี้ออกจากปู่เย่เฉิง ส่วนเงิน 1 ล้านเหรียญ เขาจะกล้าเอาที่ไหนล่ะ?

“พี่เฉียง หรือว่าเราจะให้มันจบง่ายๆแบบนี้เหรอ?” ในห้อง เหมาหรูหราในปู่เย่เฉิง ลูกน้องหวังเฉียงถามอย่างไม่เต็มใจ
หวางเฉียงจ้องมองไปที่เขา “ลูกน้องของไอ้เด็กคนนั้น สามารถเอาชนะพี่น้องที่แข็งแกร่งที่สุดเก้าคนของผมได้ในเวลา เพียงสิบวินาที บอกผมว่าผมจะทําอะไรได้อีก

เมื่อได้ยินเช่นนี้ น้องชายก็พูดอย่างรวดเร็วว่า “พี่เฉียง ผมไม่ พอใจ

“ไม่พอใจก็ต้องทน เด็กคนนั้นมันแปลก อย่าไปถือว่าเขาเป็น ลูกเขยขยะ

หลังจากหวังเฉียงพูดจบ เขาสั่งว่า “เตรียมบัตรธนาคารที่มี จํานวนเงิน 5 ล้าน ให้ผม แล้วไปขอโทษฉินตาหย่ง

“พี่เฉียง พี่ยังคิดจะไปขอโทษเขาเหรอ!” ลูกน้องคนนั้นดูตกใจ

“เหี้ย! คำพูดไม่ได้ผลแล้วใช่ไหม? ให้ถึงทำยังไงมึงก็ไปทำ แบบนั้น พูดมากอะไรนักหนา?” หวังเฉียงตบหัวลูกน้องด้วย ท่าทางโกรธ

ในอีกด้านหนึ่ง ฉันได้เกลี้ยกล่อมให้เลี้ยวเลี้ยวนอนหลับแล้ว แต่เธอก็ยังไม่เห็นหยางเฉินกลับบ้าน ดังนั้นเธอจึงกังวลมาก

แม้ว่าเธอรู้ดีว่าความแข็งแกร่งของหยางเฉินนั้นไม่ธรรมดา แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะกังวลเกี่ยวกับหยางเฉิน เพราะกลัวว่าเขาจะ ได้รับบาดเจ็บ

แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่รู้ตัวว่า สิ่งที่กังวลที่สุดในใจของเธอใน ตอนนี้คือหยางเฉินได้รับบาดเจ็บหรือไม่ แต่ไม่ใช่ว่าพ่อของเธอ จะกลับบ้านได้อย่างปลอดภัยหรือไม่
ตอนที่เธอกำลังร้อนใจ ในที่สุดก็มีการเคลื่อนไหวที่ชั้นล่าง และเธอก็รีบไปที่ห้องชั้นหนึ่ง

“พ่อ หยางเฉินล่ะ?” ฉินซีกังวลเมื่อเห็นฉันต้นหญิงกลับมา

บ้านเพียงคนเดียว

ฉันต้าหย่งจมูกฟกช้ำ ใบหน้าบวม และรอยเท้าบนร่างกาย ของเขา เขาส่งเสียงอย่างเย็นชา “ตายแล้ว!

“พ่อ คุณกำลังพูดเรื่องอะไร? คุณเป็นหนี้คนอื่นหกล้าน หยาง เฉินไปช่วยคุณ แต่คุณพูดอย่างนั้นเหรอ?” ฉันซีดูผิดหวังและ โกรธมาก

“อะไรนะ? พ่อของคุณเป็นหนี้หกล้าน?” โจวซุ่ยก็เดินออกมา ในเวลานี้ด้วยท่าทางตกใจและโมโห

“พ่อ บอกฉันเร็วๆ ว่าหยางเฉินอยู่ไหนล่ะ? ทำไมไม่ได้กลับมา

พร้อมกับพ่อ?” ฉินซีถามอย่างกังวล

“ไอ้เวรนั่น หยิ่งทะนง หวังเฉียงบอกแล้วว่า เขาสามารถพาผม ออกไปได้หลังจากที่เขาจ่ายเงิน แต่เขากลับขอคําอธิบายจาก หวังเฉียงเพื่อผม นั่นคือปู่เย่เฉิง ที่ของหวังเฉียง หยางเฉินกำลัง หาที่ตายไม่ใช่หรือ ?”

ฉันต้าหย่งพูดอย่างโมโห “ตอนแรกผมคิดว่าเขาไม่ใช่คน ธรรมดา แต่วันนี้ผมพบว่าผมคิดมากเกินไป เขาเป็นคนโง่เง่า เกรงว่าคงจะถูกหักขาไปสองข้างแล้ว!”

“คุณกำลังพูดอะไร?” ฉินซีโซเซ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างมาก และน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ไม่ ฉันจะไปหา เขา!?

เธอยังคงสวมชุดนอนและรองเท้าแตะ หันหลังกลับและวิ่งออก

ไป