บทที่8 สวัสดีครับท่านประธาน

ได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ฉันซีตัวสั่น ฉันต้าหญิงและโจวซุ่ยเอง ตะลึงและแปลกใจ

ฉันลุกขึ้นยืนอย่างตัวสั่น เธอกัดริมฝีปากแดงแน่น เครื่อง สําอางบนหน้าละลายหมดแล้ว แต่ก็ไม่สามารถบดบังใบหน้าที่ สวยงามของเธอได้

เพียะ!

“หล่า?”

เธอฟาดมือไปที่หน้าของหยางเฉิน “นายเห็นฉันเป็นตัวอะไร?”

“ฉันยอมรับ เรื่องเมื่อห้าปีก่อน นายก็เป็นผู้ถูกกระทำ ถ้าไม่ได้ เต็มใจที่จะแต่งงานกับฉัน นายปฏิเสธได้ ทำไมแต่งงานกันแล้ว นายถึงอยากจะจากไป?”

“หลังจากที่นายจากไป ฉันต้องแบกรับคำนินทามากมาย น้อยใจแค่ไหน นายรู้มั้ย? ในโรงเรียนอนุบาลลูกสาวถูกรังแก ด่าเธอว่าเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีพ่อ นายรู้บ้างมั้ย?

“ลูกสาวเอารูปแต่งงานที่เป็นรูปคู่เพียงแค่รูปเดียวของพวก เรา คอยถามฉันว่าเมื่อไหร่พ่อจะกลับมา นายรู้มั้ยว่าฉันเสียใจ มากแค่ไหน?

“กว่าฉันจะรอจนสามีกลับมา กว่าลูกสาวจะรอจนพ่อกลับมาแต่นายกลับบอกกับฉันว่านายจะหย่า?

“นายบอกฉันสิ ว่า นายท่ามันสมควรกับฉัน? หรือว่าสมควร กับลูกสาว?”

ในที่สุดจิน กระเบิดออกมา ร้องไห้เสียงดัง เหมือนกับว่าจะ เอาสิ่งที่ทนแบบรับคนเดียวมาตลอดห้าปีนี้ปล่อยออกมาให้หมด

ทุกค่าที่เธอถาม ในใจหยางเฉินก็เจ็บปวดตลอด เมื่อฉัน ร้องไห้โฮ นักรบคนนี้ที่ต่อสู้ในสนามรบ และถึงแม้จะบาดเจ็บแค่ ไหนก็ไม่เคยพูดว่าเจ็บ แต่ในตอนนี้กำลังร้องไห้

หยางเฉินขยับเข้าไปก้าวหนึ่ง แล้วดึงฉินซีเข้ามากอดไว้แน่น

“ปล่อยฉันนะ! ไปให้พ้น! ไปจากชีวิตฉันซะ! นายต้องการจะ หย่ากับฉันไม่ใช่หรอ? พรุ่งนี้พวกเราไปอำเภอกัน” ฉินซีทั้ง ร้องไห้และขัดขืน ใช้แรงทุบลงไปที่หน้าอกของหยางเฉิน

แขนของหยางเฉินเหมือนดั่งกรงเล็บที่แน่นมากๆ ปล่อยให้ เธอระบายอารมณ์ แล้วพูดข้างหูเธอเบาๆว่า “ฉันขอโทษ ทั้งชีวิต ฉันจะไม่ไปจากพวกเธออีก!”

เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของฉันสงบมากขึ้น โจวซุ่ยก็ร้อนรน รีบ เข้าไปแยกทั้งสองออกจากกัน “เสี่ยวบอกให้แกไปซะ แกยังจะ อยู่ทำไมอีก? ไปให้พ้น

ผลัก! หยางเงินถูกผลักออกไป

ถึงแม้ว่าจะถูกไล่ออกมา แต่หยางเฉินกลับมีความสุขมาก เพราะว่าฉันนั้นไม่ได้เต็มใจจะหย่า
ไม่ว่าจะทําเพื่อชื่อเสียงหรือลูกสาว การไม่หย่าร้างก็เป็นผลดี กับหยางเฉินทั้งนั้น

หลังจากที่ออกมาจากบ้านฉิน หยางเฉินก็ตรงไปที่เขียนเ นกรุ๊ปสาขาเจียงโจว

บริษัทหลักของเยี่ยนเงินกรุ๊ปอยู่ที่เย็น แม่ของหยางเฉิน หยางเสวีเยี่ยน ก่อตั้งขึ้นก่อนจะรู้จักกับพ่อของหยางเฉิน แต่หลัง จากที่ความสัมพันธ์ของพวกเขาถูกเปิดเผย ตระกูลอวี่เหวินก็แย่ง

ไป

หลังจากที่ตระกูลอวี่เหวินรู้ถึงฐานะตำแหน่งของหยางเฉินที่อยู่ ที่ชายแดนเหนือ ถึงได้คืนเยี่ยนเฉินกรุ๊ปให้กับหยางเฉิน

ยืนอยู่ใต้ตึกของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป หยางเฉินก็อารมณ์เสีย แค่ เพียงคิดถึงการดูถูกและความเจ็บปวดที่แม่เคยได้รับ ในใจก็ โมโหมาก

“ต้องมีสักวันที่ฉันจะไปบ้านตระกูลอวี่เหวินด้วยตัวเอง “ความ โมโหในดวงตาของหยางเงินค่อยๆหายไป

ในตอนนี้ มีรถ Maserati คันสีขาวมาจอดที่ลานจอดรถของ เยี่ยนเงินกรุ๊ป หญิงสาวคนหนึ่งที่ใส่ชุดเต็มยศก้าวออกจากรถ

ผู้หญิงคนนี้ก็คือฉันน้องสะใภ้ของหยางเฉิน รถหรูคันนั้น เป็น หนึ่งในสินสอดที่ตระกูลฉินได้รับเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน แค่นี้ก็อด ไม่ได้อยากจะขับออกมา ไม่กลัวจะกลายเป็นตัวตลกเลย

“ซีย อิจฉาเธอจัง! ถูกคุณชายใหญ่ตระกูลซูเล็งแล้วยังให้สินสอด มูลค่ามหาศาลขนาดนีอีก ถ้าเธอแต่งเข้าบ้านเศรษฐี แล้ว อย่าลืมเพื่อนสนิทคนนี้นะ! ” หญิงสาวคนหนึ่งที่ใส่ชุดพนักงา นของเยี่ยนเงินกรุ๊ปเดินเข้าไปหาฉันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ฉันก็กอดแขนผู้หญิงคนนั้นไว้อย่างกระตือรือร้น แล้วพูด อย่างมีความสุขว่า “ลืมใครก็ไม่อาจลืมเธอได้หรอก แต่ฉันเนี่ยสิ จนตอนนี้ยังคงต้องให้เธอช่วย

“ยียีสบายใจได้เลย ฉันซุนเถียนเป็นคนจัดการเรื่องของเธอ ไม่มีปัญหาแน่นอน อย่างน้อยฉันก็เป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคล คนที่มี อำนาจ “จัดการผู้คน” ถ้าไม่ใช่เพราะว่าบริษัทกำหนดไว้ว่าต้อง ยื่นเรื่องตามขั้นตอน ฉันละอยากจะทำเรื่องเข้าทำงาน ให้เธอ ทันทีเลย แต่ว่าไม่เป็นไร ยังไงก็แค่ทำไปตามขั้นตอนเฉยๆ

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณหัวหน้าซุนมากนะคะ !

“เธอยังจะเกรงใจอะไร นอีก?”

ผู้หญิงทั้งสองคนพูดคุยหัวเราะ ดูสนิทสนมกันมาก

“หยางเฉิน!”

เพิ่งเดินมาถึงหน้าประตูบริษัท ก็เจอเข้ากับหยางเฉิน ฉัน ประหลาดใจ ไม่รอให้หยางเฉินอ้าปากพูด สีหน้าเธอก็เปลี่ยน เป็นไม่พอใจ “นายนี่มันโรคจิตสะกดรอยตาม ถูกแม่ฉันไล่ออก มาแล้วอยากจะมาวุ่นวายกับฉัน? จะบอกให้นะ ถึงแม้นายจะ คุกเข่าขอร้องฉัน ฉันก็ไม่มีทางช่วยนาย
หยางเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดอย่างเย็นซาว่า “สะกดรอย ตามเธอมา? เธอคงไม่ได้เป็นโรคคิดว่าตัวเองถูกทำร้ายหรอกใช่ มั้ย?”

ฉันยีสะอึก พูดไม่ออกไปสักพัก แต่ไม่นาน เธอคิดอะไรออก ใบหน้าหัวเราะเยาะ “นายคงจะมาสมัครงานสินะ?”

หยางเฉินไม่มีอะไรจะพูด ไม่ได้สนใจ ก้าวขาจะเข้าบริษัท เขาขยับนิดหน่อย ฉันก็รีบมาขวางเขาไว้ตรงหน้า ใบหน้า เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย “หยางเฉิน ฉันเดือนนายว่าอย่าเสีย เวลาเลย นายรู้มั้ยว่าเยี่ยนเฉินกรุ๊ปหมายถึงอะไร? นี่เป็นถึงธุรกิจ ในเครือของตระกูลอวี่เหวินแห่งเย็นตูเชียวนะ ถึงแม้ว่าสาขาใน เจียงโจวจะเพิ่งก่อตั้งขึ้น แต่ก็ไม่ใช่ที่ๆจะให้ใครก็ได้เข้าไปหรอก

“ยีย คนนี้คือ?” ซุนเทียนถามอย่างสงสัย

ฉันมองหยางเงินอย่างไม่พอใจ แล้วพูดกับซุนเถียนว่า “มัน ก็คือคนที่หลอกพี่สาวฉันเมื่อห้าปีก่อน เอาเงินแล้วหนีไปห้าปี สงสัยเงินจะใช้หมดแล้ว ถึงได้อยากจะเกาะพี่ฉัน บ้านฉันจะให้ มันอยู่ได้ยังไง? นี่ก็เพิ่งถูกไล่ออกมาไง

ซุนเถียนก็ตกใจ แล้วพูดขึ้น “ที่แท้ก็สวะที่ทำให้พี่สาวเธอมี มลทินคนนั้น?

พูดจบแล้วก็เพิ่งนึกได้ว่าคนๆนั้นอยู่ตรงหน้า รีบปิดปากแล้วก็ พูดขึ้นอย่างอึดอัดว่า “ขอโทษค่ะ!”
เถียนเทียน มันก็แค่ขยะ เธอไม่ได้พูดผิดสักหน่อย จะขอโทษ ทำไม?”จินยีพูดด้วยใบหน้าช่างมันเถอะ

ซุนเถียนมองหยางเฉินแล้วก็พูดขึ้น “ขอโทษจริงๆค่ะ แต่ บริษัทของเรารับพนักงานเต็มแล้ว คุณกลับไปเถอะ !

ผู้หญิงคนนี้ช่วยฉินอย่างเห็นได้ชัด สาขาเพิ่งจะก่อตั้ง เป็น ช่วงที่ขาดคนอย่างมาก จะมีพนักงานอยู่เต็มแล้วได้ยังไง?

ถึงแม้ว่าจะไม่มีเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ทรัพย์สินและเงินทองที่เขามีอยู่ ก็มากกว่าตระกูลอวี่เหวินหลายเท่า

หยางเฉินไม่สนใจ ก้าวเดินเข้าไปในบริษัท

ซุนเรียนร้อนรนขึ้นมาทันที รีบก้าวไปขวางทางหยางเฉินไว้ “ทำไมนายเป็นคนอย่างนี้? ฉันบอกแล้วไงว่าเยี่ยนเงินกรุ๊ปไม่รับ สมัครพนักงานแล้ว ทําไมนายยังจะเข้าไปอีก? ถ้านายยังจะ เข้าไป ฉันจะเรียกรปภ.แล้วนะ”

“หลีกไป!”

อยู่ดีๆหยางเฉินก็พูดขึ้น มีแต่ความอำมหิตรอบตัว ซุนเวียน ตกใจจนถอยหลัง

ที่หยางเฉินยอมอดทนทั้งหมดต่อตระกูลฉิน ก็เพื่อฉินซีและ ลูกสาว แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าใครมาทำตัวไม่ดีกับเขาก็ได้

“หยางเฉิน แกใจกล้ามากนะ ถึงได้กล้าอวดเก่งที่หน้าบริษัท เยี่ยนเงินกรุ๊ป”ซุนเทียนกลัวหยางเฉิน แต่ว่าฉันไม่กลัว
“หัวหน้าชุน คุณเป็นอะไรไปครับ?”

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่ใส่เสื้อรูปภ.เดินเข้ามาถามซุนเวียน

ซุนเวียนใบหน้าเย็นชาแล้วชี้ไปที่หยางเฉิน “หัวหน้าจาง คนๆ อยากจะบุกเข้าบริษัท ฉันสงสัยว่าเขาคิดไม่ซื่อ วันนี้ประธาน บริษัทเยี่ยนเงินกรุ๊ปจะมา ถ้าหากพวกคุณปล่อยให้คนที่ไม่ เกี่ยวข้องเข้าไป ถึงตอนนั้นคงไม่ใช่แค่เพียงตกงานหรอกนะ”

คําพูดของซุนเกียนเต็มไปด้วยคำเตือน หัวหน้าจางตกใจ แล้ว ก็พูดกับวิทยุสื่อสาร ไม่นาน ก็มีรปภ.ที่ใส่ชุดพนักงานเรียบร้อย

วิ่งมา

” พวกเราไปกันเถอะ!”ซุนเทียนมองหยางเฉินอย่างเย็นชา

ฉันยีท่าทางสมน้ำหน้า และมองหยางเฉิน “อยากจะทำงานที่ เยี่ยนเฉินกรุ๊ป ชีวิตนี้ก็อย่าได้คิดเลย!!

พูดแล้วก็จากไปพร้อมกับซุนเรียน

“ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่ที่ๆ นายจะมาอวดเบ่งได้นะ รีบไปให้พ้นซะ! หัวหน้าจางหน้าหยิ่ง

หยางเฉินตา พูดอย่างเย็นชาว่า “พวกนายยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ฉันเป็นใคร มาทำอะไรก็จะไล่ฉันแล้ว? พวกนายทำงานรปภ.กัน แบบนี้?”

หัวหน้าจางยักคิ้ว หัวหน้าชุนพูดเองว่านายคิดไม่ซื่อ ฉันไม่ นายไปจะมีปัญหาอะไร?”
“เธอพูดอะไร นายก็เชื่ออย่างนั้น? นายชอบเป็นหมาให้คนอื่น

ขนาดนีเขียว?”

ใบหน้าหยางเฉินนิ่ง น้ำเสียงเย็นชามาก

พูดประโยคนี้ออกไป รปภ.ทั้งหลายก็นิ่งอึ้ง

“ไอ้หนุ่ม แกอยากตายหรอ!”

หัวหน้าจาง โมโห แล้วก็ตะโกนขึ้น “จัดการมัน ตีไอ้สวะนี้ให้

ตาย!”

เอียด!

ในตอนนี้เองอยู่ๆก็มีรถ Audi A8 คันสีดำเบรกแล้วมาจอดที่

หน้าประตูเยียนเฉินกรุ๊ป

ชายหนุ่มวัยกลางคนใส่สูทรองเท้าหนังคนหนึ่งลงจากรถอย่าง

รีบร้อน

“สวัสดีครับประธานลั่ว!” รปภ.ทั้งหลายรีบยืนตรง

แต่ประธานลั่วกลับไม่มองพวกเขาสักนิด ใบหน้าเต็มไปด้วย ความตื่นตกใจ วิ่งไปตรงหน้าของหยางเฉิน แล้วทำความเคารพ “สวัสดีครับท่านประธาน!”