บทที่1 ส่งตัวเทพสงคราม

ใกล้ม ค่า

ชายแดนเหนือพื้นที่อากาศหนาวจัด

รถจี๊ปสีเขียวทหารคนหนึ่ง วิ่งผ่านท่ามกลางหิมะสีขาว ทำให้ หิมะกระจายตัว คนหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านท้าย ขยี้ตาที่เริ่มแดง

ด้านหลังรถจี๊ปมีกลุ่มคนมากมายที่ใส่เสื้อทหารเหมือนกัน มี มากมายจนมองเห็นไม่ทั่วถึงปลายแถวของผู้คน

ตอนนี้ พวกเขาต่างก็ฝ่ามือแนบชิด นิ้วกลางอยู่กลางขมับ เท่ากับความสูง ว ดวงตาเปียกแฉะ และมองรถจี๊ปที่ห่างออกไป

เรื่อยๆ

“ส่งตัวเทพสงคราม!”

“ส่งตัวเทพสงคราม!

ทันใดนั้น ทุกคนตะโกนพร้อมกัน เหมือนกับคลื่นที่กระทบทีละ

ลูก เสียงดังก้องฟ้า

ชายหนุ่มที่ขับรถ มีชื่อว่าหม่าชาว มองดูชายหนุ่มในกระจก มองหลังด้วยดวงตาแดงก่ำและพูดด้วยความฝันใจ “จอมพล ครับ ท่านจะจากไปจริงๆหรอครับ?

ชายหนุ่มมีชื่อว่าหยางเฉิน เข้าร่วมกองพลทั้งหมด 5 ปีเต็มและสร้างผลงานที่ไม่มีใครสามารถเทียบได้

อายุ 27 ปี เป็นจอมพลที่อายุน้อยที่สุดเท่าที่เคยมีมา เฝ้าดูแล พื้นที่ของชายแดนเหนือจิ๋วโจว

เมื่อขึ้นเป็นจอมพล ก็ยิ่งมีผลงานนับไม่ถ้วน ฉายานามว่าเทพ สงครามผู้ชนะ!

“ชายแดนเหนือ ในตอนนี้ กลายเป็นเมืองที่มิอาจมีใครสู้ได้ แล้ว ยังจะมีใครกล้ามาทำสงครามด้วยอีกชั้นหรอ?”

หยางเฉินพูดจบ ก็เอารูปภาพที่ใส่เสื้อสีขาวพื้นหลังสีแดงออก มา เป็นรูปแต่งงานของใบทะเบียนสมรส

ในรูปคือเขาและหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยสมบูรณ์คนหนึ่ง หญิงสาวดูแล้วอายุประมาณ 20 ต้นๆ ผมยาวๆถูกมัดหางม้าไว้ ลวกๆ ดวงตาคม จมูกเป็นสัน ปากอวบอิ่ม มองดูแล้วยังสวยกว่า พวกดาราด้วยซ้ำ

แต่ว่า เธอที่อยู่ในรูป ใบหน้านั้นดูไม่พอใจ

“จินซี เธอสบายดีมั้ย?”

หยางเฉินจ้องมองหญิงสาวในรูปแล้วพึมพำเบาๆ

มองดูรูปคู่ที่มีเพียงใบเดียวของพวกเขา มุมปากเขายกยิ้ม แสดงออกถึงความสุข ความคิดได้คิดย้อนกลับไปยังอดีต

5 ปีก่อน ฉิน ที่เพิ่งจะขึ้นปีสี่ ได้ก่อตั้งขานเรือกรุ๊ปขึ้นมาเอง กับมือ กลายเป็นประธานสาวคนสวยที่ทุกคนในเลี้ยงโจวรู้จัก
ในช่วงเวลาตอนที่ชานเรือกรุ๊ปเติบโตได้ดีที่สุด เธอเจอเข้ากับ การลอบทําร้าย ถูกวางยา และเกิดมีความสัมพันธ์กับรปภ.ของ

ซานเรือกรุ๊ป

และรูปภ.ที่ “โชคดี” คนนี้ก็คือหยางเฉิน

“สาวสวยอันดับหนึ่งของเจียง โจว มีความสัมพันธ์ข้ามคืนกับ รปภ.ของบริษัท!!

หยางเฉินและฉัน ยังไม่ทันเดินออกจากโรงแรม ก็กลายเป็น ข่าวหน้าหนึ่งของเจียงโจวไปแล้ว มีสำนักข่าวมากมายเผยแพร่

ข่าว

เพียงไม่นาน บุคคลอันดับต้นของเจียงโจวจนถึงประชาชน ทั่วไป ก็รับรู้ว่าคนสวยอันดับหนึ่งของเจียงโจวนอนกับรปภ.ของ

บริษัท

เพียงคนเดียว หุ้นของชานเรือกรุ๊ปก็ลดลงอย่างมาก

เพื่อให้เกิดผลกระทบน้อยที่สุด คนในตระกูลฉินมาหาหย่าง เฉิน เพื่อให้เขาแต่งเข้าบ้าน

ข่าวที่ทั้งสองคนแต่งงาน ถูกแพร่สะพัด เพียงชั่วครู่ ก็สะเทือน ไปทั่วเจียงโจว ส่วนตระกูลฉิน ก็กลายเป็นตัวตลกเพราะเหตุนี้

แต่ว่าหลังแต่งได้ไม่นาน หยางเฉินก็หายตัวไปไม่สา เพื่อรอว่า สักวันเขาจะเป็นคนที่สามารถเหมาะสมกับฉินซี

5 ปีมานี้ เงาที่สวยงามนั้นโผล่มาในสมองของเขาเสมอ เป็น แรงผลักดันให้เขาเดินหน้าสู่ความสำเร็จ
แต่ว่า ทุกครั้งที่คิดถึงผู้หญิงคนนี้ ในใจของหยางเดินก็เต็มไป

ด้วยความรู้สึกผิด

หลังจากนั้นสามวัน สนามบินนานาชาติเจียงโจว เครื่องบินโบ

อง747ค่อยๆลงจอดสู่พื้นดิน

“ในที่สุดก็กลับมาแล้ว!

หยางเฉินก้าวเท้าเดินลงบันได ก้าวเข้าสู่พื้นดินของเจียง โจว ใบหน้าแสดงออกถึงรอยยิ้มที่ห่างหายไปนาน

“แง้! แม่จ๋า แม่อยู่ไหน?

หยางเฉินเพิ่งเดินออกจากสนามบิน ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของ เด็กสาวคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าเพราะอะไร อยู่ๆ ในใจเขาก็รู้สึกเกร็ง

“จอมพลครับ….”

หม่าชาวกำลังจะพูด แต่ก็ถูกหยางเฉินตัดบท “ตั้งแต่วินาทีที่ ฉันก้าวออกจากชายแดนเหนือ ฉันก็ไม่ใช่จอมพลอีกต่อไป คำ เรียกนี้ ห้ามเรียกอีกเด็ดขาด!

มองดู ใบหน้าที่จริงจังของหยางเฉิน หม่าชาวก็ตัวสั่นอย่าง ห้ามไม่ได้ แล้วก็ลองเรียกว่า “พี่เฉิน?”

เห็นหยางเฉินไม่มีปฏิกิริยาตอบรับอะไร เขาถึงได้พูดด้วยรอย ยิ้มว่า “พี่เฉินครับ เด็กผู้หญิงคนนั้นหน้าตาคล้ายพี่มากเลย คง ไม่ได้เป็นญาติกันหรอกใช่มั้ยครับ?”
หยางเงินมองไปที่ตัวเด็กสาว แต่สายตาที่มองไปก็ไม่สามารถ เคลื่อนย้ายกลับมาได้อีก ความรู้สึกคุ้นเคยพุ่งขึ้นมา

โดยเฉพาะท่าทางที่เด็กสาวร้องไห้ ใจของเขาก็เหมือนจะเจ็บ

ปวดตามไปด้วย

คล้ายว่ารู้สึกเหมือนกัน อยู่ๆเด็กสาวก็หยุดร้องไห้ แล้วมอง หยางเฉินด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา

ทั้งเด็กและผู้ใหญ่จ้องตากัน ทำให้หยางเฉินเห็นหน้าตาของ เด็กสาวได้ชัดเจนขึ้น ความรู้สึกคุ้นเคยนั้นก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

ใบหน้าเล็กๆ ที่สวยสมบูรณ์ ผิวพรรณผ่องใสนุ่มนวล ดวงตา โตเป็นประกายวิบวับ ขนตายาวที่มีแต่น้ำตาติดอยู่

เด็กสาวน่าจะอายุประมาณ 4 ขวบ ถึงแม้จะเด็กมาก แต่ก็เป็น สาวน้อยที่สวยงามแล้ว โตแล้วจะต้องเป็นสาวงามมากแน่นอน

“พ่อจ่า!”

อยู่ๆเด็กน้อยก็ตะโกนขึ้น

หยางเฉินยังไม่ทันรู้สึกตัว เด็กน้อยก็วิ่งเข้ามากอดขาเขาด้วย

ใบหน้าที่มีความสุข

ผึ้ง!

ในตอนนี้ หยางเฉันรู้สึกสมองขาวโพลน

หม่าชาวที่อยู่ข้างๆ ก็ตกตะลึง ปากขยับพูดขึ้นว่า “เด็กคนนี้คง ไม่ใช่ลูกสาวของพี่เฉินจริงๆหรอกใช่มั้ยครับ?
ผ่านไปสักพัก หยางเฉินถึงจะรู้สึกตัว เขาย่อตัวลง มองดูเด็ก สาวที่มองตัวเองด้วยดวงตาเป็นประกาย แล้วก็พูดอย่างอ่อน โยนว่า “สาวน้อย หนูจำคนผิดแล้ว ฉันไม่ใช่พ่อของหนู

ใครจะรู้ว่าเมื่อหยางเฉินเพิ่งพูดจบ เด็กสาวก็ร้องไห้ขึ้นมาอีก รอบ แล้วก็ร้องไห้และพูดไปด้วยว่า “พ่อไม่เอาหนูแล้ว พ่อ ไม่เอาหนูแล้ว!”

ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างก็หันมาดู แล้วก็ต่อว่าหยางเฉิน

เห็นเด็กน้อยร้องไห้อีกครั้ง หยางเฉินรู้สึกเหมือนตัวเองจะใจ สลาย ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี

เขาที่เป็นถึงจอมพลของชายแดนเหนือ ทําให้คนกลัวนับไม่ ถ้วน แต่ตอนนี้กลับรู้สึกทำอะไรไม่ถูกต่อหน้าเด็กน้อยอายุ 4-5 ขวบ ถ้ามีข่าวลือออกไปคงจะทำให้ผู้คนตกใจไม่น้อย

“สาวน้อย ฉันไม่ใช่พ่อของหนูจริงๆ!

“แ……พ่อจ๋าไม่เอาหนูแล้ว……

ทุกครั้งที่หยางเดินอ้าปากพูด สาวน้อยก็จะร้องไห้หนักกว่า

เดิม

หลังจากนั้นห้านาที

ในที่สุดหยางเฉินที่เหงื่อท่วมหัวก็ยอมแพ้ แล้วอุ้มสาวน้อยขึ้น

มา
ดวงตาโตที่เต็มไปด้วยน้ำตาของสายน้อยจ้องมองหยางเฉิน ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ มือคู่นั้นจับเสื้อของหยางเฉินไว้แน่นไม่ ยอมปล่อย เหมือนกลัวว่าจะทิ้งตัวเองไว้

“พี่เงินครับ ในเมื่อสาวน้อยคนนี้ชอบพี่ขนาดนี้ พี่ก็เป็นพ่อให้ เธอจริงๆซะเลยสิครับ

หม่าชาวพูดยิ้มๆ เมื่อเห็นหยางเฉินใช้สายตาคมกริบเหมือน ดั่งมืดมองมาที่ตัวเองจึงรีบหุบปากเงียบ

เมื่อไม่มีทางเลือก หยางเฉินก็อุ้มสาวน้อยไปที่สำนักงานรักษา ความปลอดภัยของสนามบิน

สาวน้อยก็ร้องไห้อีกครั้ง แต่หยางเฉินก็ใจแข็งพาหม่าซาวจาก

มา

แต่เมื่อทั้งสองเพิ่งจากไป หญิงสาวผมยาวคนหนึ่งที่ใส่เสื้อ ทำงานรัดรูปสีดำก็รีบวิ่งไปยังที่สำนักงานรักษาความปลอดภัย ของสนามบิน

“เสี้ยวเสี้ยว!”

เมื่อเธอเห็นสาวน้อยที่กำลังร้องไห้งอแง ก็น้ำตาไหลทันที รีบ พุ่งตัวเข้าไปกอดสาวน้อยไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยมืออีก

สําหรับเธอแล้วสาวน้อยก็คือชีวิตของเธอ

ห้าปีก่อนหลังจากที่เธอแต่งงานได้ไม่นาน ก็รู้ตัวว่าท้อง ส่วน ผู้ชายคนนั้น อยู่ๆก็หายตัวไป จนคุณแม่บอกกับเธอว่าคนๆนั้น ขอเงินจากคุณพ่อไปห้าแสนแล้วก็จากไป
เธอในตอนนั้นรู้สึกอยากฆ่าตัวตาย แต่เมื่อคิดถึงชีวิตน้อยๆที่ อยู่ในท้อง เธอจึงพยายามผ่านมาได้

ห้าปีมานี้ เธอโดนดูถูกมากมาย แม้กระทั่งธุรกิจที่ก่อตั้งเองกับ มือ ก็ถูกตระกูลแย่งไปในขณะที่เธอกำลังตั้งท้อง ทั้งหมดนี้ ก็เป็น เพราะผู้ชายคนนั้นทั้งนั้น

เธอเกลียดคนๆนั้น คนที่จากไปโดยไม่ลา ผู้ชายคนที่หายไป

ห้าปี

“แม่จ๋า เสี้ยวเสี้ยวเจอคุณพ่อแล้ว

สาวน้อยพูดด้วยดวงตาเป็นประกาย จากนั้นก็เบะปากอยาก จะร้องไห้อีกรอบ แต่ว่า คุณพ่อไม่เอาหนูแล้ว!

ได้ยินคําพูดของสาวน้อย ร่างกายของหญิงสาวผมยาวกระตุก เหมือนถูกฟ้าผ่า ดวงตาเหม่อลอย ในทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ