มือที่ชี้ไปทางประตูของยายสมศรีสั่นไหว

สายตาเธอแฝงไปด้วยความฉุนเฉียวและรำคาญ สีหน้าไม่ดีใส่ชาตรี

การคุยกันที่ถูกคอของเมื่อกี้เหมือนภาพมายา พิงกี้ รู้สึกมึนไปเลย

เธอไม่รู้ทำไมจู่ๆ ยายสมศรีถึงมีอารมณ์ฉุนเฉียว

ขนาดนี้

แต่เธอรู้ว่ายายสมศรีเป็นโรคหัวใจ ดีที่สุดอย่าให้ อารมณ์แปรปรวน

ยิ่งไปกว่านั้นห้ามได้รับกระทบกระเทือน

เพราะจะเป็นผลเสียกับร่างกายท่านมาก

“ คุณกลับไปเถอะ ” พิงกี้มองไปที่ชาตรีและพูด

บางเบา

“ ฉันกับคุณไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ

“แต่ว่า….”

ถ้าคุณอยู่ที่นี่ต่อ มีแต่จะทำให้อาการของยาย

แปลง
โรงพยาบาลไม่ใช่สถานที่ๆจะคุยง่ายๆ

ถ้าคุณยังไม่ไปอีกฉันก็ต้องเรียกพยาบาลมาเชิญ

คุณไปแล้ว ”

หดหู

มองพิง ไปทีนึง ชาตรีพยักหน้าอย่าง

« ได้ พ่อไปก็ได้ ! เธอยกเลิกแบล็คลิสฟอด้วย

ถ้าพ่อโทรศัพท์หาเธอ เธอต้องรับสายด้วยได้ยิน

ไหม? ”

“ ต้องดูอารมณ์ก่อน ” พิงกี้ไม่บอกให้ชัดเจน

สีหน้าชาตรีบูดเบี้ยว แต่ถึงจะอารมณ์เสียยังไง

ก็ได้แต่เดินจากไป

พอชาตรีจากไป พิงกี้ก็นั่งลงที่ข้างเตียง เธอก็ไม่รู้

จะทํายังไง

จับมือที่ยังสั่นของยายสมศรีไว้ เอามือที่เหี่ยวแห้ง

ของท่านมาแนบชิด

ที่ใบหน้าตัวเอง และถามเบาๆ
ทำไมนายต้องโมโหขนาดนี้ด้วยคะ? ถ้าเคลียส จนร่างกายทรุดขึ้นมาทำไง

ยายอยากให้ฉันไม่สบายใจหรือ?

ระหว่างพูด ฟังกี้น้ำตาคลอเบ้า เธอกลัวและไม่ อยากให้นายสมครีเป็นอะไรไป

คนที่ดีกับเธอที่สุดก็คือนายสมศรี ถ้านายสมศรี เป็นอะไรไป

เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะทำยังไงจริงๆ แค่คิดว่ายาย อาจจะจากเธอไป

เธอก็รู้สึกไม่สบายใจแล้ว “ เด็กโง่ เธอดีกับยาย แก่ใกล้ตายคนนี้ทำไม?

ชาตรีพูดถูก แม้แต่ลูกชายลูกสะใภ้ของตัวเองยัง ไม่สนใจฉัน

ฉันไม่สมควรมีชีวิตอยู่ต่อจริงๆ ตายไปเร็วๆจะได้

“ยายพูดอะไรเนี่ย? “พิงกี้เงยหน้าขึ้นพร้อมสา
เธอพูดอย่างไม่พอใจ “ ฉันไม่ยอมให้ยายพูดแบบ

พวกเขาไม่เหลียวแลยาย แต่ฉันเหลียวแล

ฉันจะต้องหาเงินมาจ่ายค่ารักษาของยายให้ได้ !

“ยายร่างกายแย่ขนาดนี้ มีแต่จะทำให้เธอลําบาก

* ฉันเต็มใจที่จะลำบาก

ฝ่ามือเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ยายสมศรีถอนหายใจ

และใช้มืออีกข้างลูบศรีษะของพิงกี้ แววตาซับ

ซ้อน

“ พิงกี้ ยายผิดต่อเธอ……

พอยายสมศรีหลับไป พิงกี้ถือขวดน้ำออกจากห้อง เธอไม่ได้รีบร้อนไปในน้ำ

แต่เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาชาตรี

คุณอยู่ไหน? ”“ พ่ออยู่หน้าโรงพยาบาล เธอมาหาพ่อได้เลย

ร้านกาแฟที่อยู่ฝั่งตรงข้ามโรงพยาบาลไม่เลวนะ เราไปนั่งคุยที่นั่นเถอะ

ชาตรีที่อดใจรอมาเป็นชั่วโมงกว่าๆ ในที่สุดก็ได้รับ สายจากพิงกี้

พริบตาเดียวดวงตาเขาสว่าง

* โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ คุณเตรียมของที่ฉัน ต้องการไว้ด้วย

* ได้ๆๆ ไม่มีปัญหา ชาตรีตอบตกลง

ตอนที่อยู่ในห้องผู้ป่วย เขาก็พอเข้าใจความหมาย ของพิงกี้คร่าวๆแล้ว

โรงพยาบาลไม่ใช่สถานที่ๆคุยได้ง่ายๆ

งั้นก็ไม่คุยที่โรงพยาบาลก็ได้แล้วไม่ใช่หรือ?

“ มีเรื่องอะไรจะคุยกับฉัน คุณก็พูดมาเถอะ

พิกใช้ช้อนคนกาแฟเบาๆ และพูดเย็นชา
ช้างมือเธอเป็นของที่ห่อหุ้มเงินสองแสนไว้ ทำให้ เธอมีสีหน้าที่ดีขึ้นกับชาตรี

และมีความอดทนที่มากขึ้น

“ คืออย่างนี้ ” ชาตรีสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนเอาใจใส่

พี่สาวเธอเลิกกับคุณเควินแล้ว เรื่องนี้เธอรู้ไหม?

* สาเหตุที่พวกเขาเลิกกันคืออะไรเธอรู้ไหม?

“ เรื่องนี้ฉันจะรู้ไปได้ยังไง?

พิงกี้ทิ้งซ้อนที่อยู่ในมือลง เธอพิงที่เก้าอี้และจ้อง

ชาตรี

คุณชาตรี คุณเป็นคนธุระเยอะเวลามีค่าดั่ง

ทองคํา

ถึงฉันไม่ได้เป็นคนใหญ่โตเหมือนคุณ แต่เวลาของ ฉันก็ไม่ใช่เปล่าประโยชน์นะ

ถ้าคุณยังพูดจาอ้อมค้อมอีก ฉันก็จะไปแล้วนะ
“ แต่เงินพ่อก็จ่ายไปแล้วนะ!

“ ใช่ ถึงมือฉันแล้ว งั้นตอนนี้ก็กลายเป็นของฉัน แล้ว แน่จริงก็มาแย่งสิ!

พิงกี้ทําตาขาวใสอย่างไม่ใยดี เธอเอาเงินสองแสน ยัดเข้ากระเป๋าตัวเอง

ทำท่าเหมือนนักเลงหญิงเลย กิริยาท่าทางแบบนี้ ฝึกมาจากเต ต

ผลที่ได้ไม่เลวเลยนะขอบอก! ชาตรีโมโหจนหน้า

แต่จุดประสงค์ที่มาวันนี้ เขาก็รู้ว่าทำให้พิงกี้ไม่

พอใจไม่ได้

เขาได้แต่เก็บอารมณ์ไว้ เขาฝืนยิ้มออกมา

‘ พิงกี้ ยังไงเราก็เป็นพ่อลูกกัน

ทำไมต้องทะเลาะกันจนถึงขั้นเอามีดไล่แทงเอา คาบไล่ฟันจริงไหม?

ถ้าคุณยังทําหน้าเสแสร้งเฟคปลอมแบบนี้อีก ฉัน

ก็ไม่อยู่ต่อแล้วนะ!
ได้ๆๆ พ่อพูดตรงๆ! ” ตอนแรกเขากะจะใช้แผน สายสัมพันธไมตรี

แต่พิงกี้ทำหน้าไม่สะทกสะท้านแบบนี้ เขาก็ปวดหัว เลยพูดตรงๆไปดีกว่า

พ่อลูกหมดแล้ว สาเหตุที่พี่สาวเธอเลิกกับคุณเค

วินก็เพราะเธอ

อันนี้เธอยอมรับมาเถอะ

“ ทำไม คุณรู้สึกไม่ยุติธรรมแทนลิสา

เลยมาถามเอาความผิดจากฉันหรือ?”

พิงกี้รู้แล้วยังแกล้งถาม ถ้าถามเอาความผิดจริงๆ

ชาตรีก็ไม่ใจป้าให้มาทีเดียวสองแสนแล้ว นี่เขา กำลังเอาใจเธออยู่!

“ ไม่ใช่อยู่แล้ว! ” ชาตรีทำหน้าโกรธ

เธอ ถึงจะเป็นลูกสาวแท้ๆของพ่อ คุณเควิน

ชอบเธอ

ฟอดีใจแทนเสียด้วยซ้ำ แล้วจะมาถามเอาความผิดจากไหนได้ยังไงกัน? “

“ จากนั้นหล่ะ?”

* เธอกับคุณเควินทะเลาะกันมาครึ่งเดือนก็น่าจะ พอได้แล้ว จริงไหม?

เพราะยังไงคุณเควินก็เป็นผู้ชาย ผู้ชายต่างก็เอา หน้าทั้งนั้นแหล่ะ

เขาไม่มีทางแบกหน้ามากล่อมเธอ แต่ขอแค่เธอไป กล่อมเขาหน่อย

เขาก็จะชูเธอขึ้นฟ้าเลย!

“ จากนั้น คุณก็จะฉวยโอกาศให้คุณเควินดูแลคุณ

เยอะๆ

และให้โครงการคุณเยอะๆหน่อย ให้คุณขยาย ธุรกิจได้ใหญ่โตใช่ไหม?

พูดแทงใจดำ ชาตรีก็ไม่ยังหน้าด้านต่อ

“ เป็นเหมือนที่เธอคิดไม่ผิด แต่เธอก็มีผล ประโยชน์นะ ”
เขาจบกาแฟไปคำนึง พูดด้วยสีหน้าสบายๆ

* ขอแค่เธอได้แต่งงานกับคุณเควิน

พ่อรัปประกันธุรกิจของตระกูลเราจะเก็บไว้ให้เธอ กับน้องชาย

ลิสาจะไม่ได้สักแดงเดียว ขอแค่เธอยินยอม ตอนนี้ เธอก็สามารถเข้าไปที่บริษัท

และค่อยๆเรียนรู้งานของบริษัท พ่อเชื่อเธอไม่ปฏิ เสธเงื่อนไขนี้หรอก

* ลิสารู้ไหม?”

เฮอะ…” ราตรีสีหน้าไม่แคร์ “สารู้แล้วจะ

ทําไม?

ธุรกิจของตระกูลเจ้าพ่ออยากให้ใครก็ให้คนนั้น

พ่อไม่ได้ตามเอาเรื่องของตระกูลบุญถาวรก็ถือว่า

บุญแล้ว

แต่ต่อไป…เดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่เถอะ!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ