บทที่ 26: แกล้งทำเป็นสาออย

ความปราถนาของเธอหน่ะหรือ? ขอให้ชายโฉด หญิงชั่วคู่นั้นอยู่ห่างจากเธอหน่อย

นี่ถือว่าใช่ไหม ? พิงกี้ขี้เกียจคิดเยอะให้ปวดหัว เพราะเธอเริ่มหิวแล้ว

เธอหยิบกล่องอาหารมานั่งทานที่โซฟา ดูทีวีไปและ

ทานอาหารไป

รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย พอกินอิ่มก็เวลาหนึ่งทุ่ม

พิงกี้เอาโน้ตบุ๊คออกมาและตั้งใจหางานบนเน็ต

เสียงกดกริ่งดึงขึ้นอีกครั้ง

คงไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นมาจริงๆนะ? เธอเดินไปมองที่

ตาแมวแล้วรู้สึกโล่งอกไปที่

ยังดีที่ไม่ใช่เขา คิดๆดูแล้วมันก็จริงนะ ผู้ชายคนนั้น

จะมาหาเธอได้ยังไง?

อีกอย่างที่เธอพูดเมื่อกี้ก็แค่แกล้งพูดให้ลิสาฟังเฉยๆ

* แถ่นแทนแท็น เซอร์ไพรส์มั้ย?! ” พอเปิดประตู

น้ำหวานยกมือที่นิ้วขนมและของกินเต็มไปหุบดขึ้น

ม1

ใบหน้าที่กลมเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ซุกซน

“ พิงกี้ ฉันพาพลอยมาหาเธอแล้ว! !”

พลอยยืนอยู่ข้างหลังน้ำหวาน ได้ยินน้ำหวานพูด

ถึงตัวเอง

พลอยก็ยกมือขึ้นมาทักทายพิงกี้ พิงกี้ ไม่เจอ

นานเลยนะ

ใบหน้าที่สดใสของพลอยมีความตื่นเต้น แต่เธอก็ยัง

ขี้อายเหมือนเด็กไม่มีเปลี่ยน

แ ใช่ ไม่ได้เจอกันนานมากจริงๆ รีบเข้ามาเถอะ ”

พิงก็รีบเรียกทั้งสองเข้ามาอย่างดีใจ 4 ไม่ต้องถอด

รองเท้าหรอก

ห้องฉันไม่มีรองเท้าที่ใส่ในบ้านเยอะขนาดนั้น

พวกเธอตามสบายนะ ถ้ารู้สึกเกรงใจจริงๆ

งั้นก่อนกลับช่วยฉันถูพื้นแล้วค่อยกลับนะ”
ตอนเด็ก เธอสามคนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด

ตั้งแต่ตอนที่เธอไปจากบ้านบุญถาวรก็ไม่ได้ติดต่อทั้ง

สองเลย

ก่อนหน้านั้นก็เจอน้ำหวานแล้ว ตอนนี้ได้เจอหน้า

พลอยอีก พิงกี้รู้สึกดีใจมาก

“ เธอนี่ไม่มีความเกรงใจเลยนะ ช่างกล้าเปิดปากพูด

น้อ!”

น้ำหวานทำตาขาวใส่พิงกี้ จากนั้นก็นั่งลงที่โซฟา

อย่างโผงผาง

เรียกพิงกี้อย่างเจ้าของห้อง

แ รีบมาเร็ว ฉันซื้อของกินมาเพียบเลย และมีปิ้งย่าง

ที่เธอชอบด้วยนะ

ฉันซื้อมาจากร้านประจำที่เมื่อก่อนเราชอบทานกัน

ด้วยนะ! 2)

จริงหรอ? ” พิงกี้ตาลุกวาว

ฉันไม่ได้กินปิ้งย่างร้านนั้นมาหลายปีแล้ว ”
“ ใครใช้เธอไม่กลับไปหล่ะ สมน้ำหน้า! ”

น้ำหวานเพื่อนรัก เธอดีที่สุดเลย อย่าต่อว่าฉันอีก เลยได้ไหม?

* อืม งั้นก็ต้องดูพฤติกรรมเธอแล้ว! ” พิงกี้กับน้ำ หวานมัวแต่พูดหยอกล้อกันไปมา

จ่าเพิ่งสังเกตุเห็นเย็นชากับพลอย ทันใดนั้นพิงก็รีบ

พลอย เมื่อก่อนเธอก็ชอบกินปิ้งย่างร้านนี้ไม่ใช่

เอ่ย

หรือ?

รีบกินเร็ว ถ้าช้าเดี๋ยวถูกฉันกับน้ำหวานแย่งกินหมด

นะ!”

* เธอสองคนกินเถอะ ฉันลดน้ำหนักอยู่” พลอยสาย

มือพร้อมปฏิเสธ

งั้นเธอกินมันแผ่นทอดไหม? ฉันจำได้เมื่อก่อนเธอ

ก็ชอบกินอันนี้หนิ ”

เออ…ไม่ต้องจ่า ตอนนี้ฉันไม่ชอบกินแล้ว »

เห็นพลอยปฏิเสธทั้งสองครั้ง บรรยากาศในห้องรู้สึกอึดอัด

“ พลอย เธอนี่เรื่องมากจริงๆเลย นี่ก็ก็ไม่กิน นั่นก็

ไม่กิน

เธอไม่ให้หน้าพวกเราหน่อยเลยหรอ?”

เห็นพิงกี้พูดด้วยความมีน้ำใจดีแต่กลับถูกพลอยปฏิ

เสธ น้ำหวานโมโหจนบ่นขึ้นมา

เธอพาพลอยมาก็เพื่ออยากจะให้พิงกี้ดีใจ ไม่ใช่มา

เพิ่มความลำบากใจให้เธอ

“ พวกเธอต่างก็ผอมเพรียว มีแต่ฉันคนเดียวที่อ้วน

พลอยกัดริมฝีปาก และพูดอย่างน่าสงสาร “ฉันไม่

ได้ตั้งใจให้เสียหน้านะ”

“ เรื่องเล็กแค่นี้ อย่าเถียงกันเลย! ” พงกี้จ้องตาน้ำ

หวาน

จากนั้นก็ลุกขึ้นก็ไปหยิบน้ำบัวยออกมาจากตู้เย็น

พลอย ถ้าเธอจะลดน้ำหนักหล่ะก็ งั้นดื่มน้ำบ่วยดี

กว่า
หน้าร้อนดื่มอันนี้แก้กระหาย รับรองไม่อ้วนแน่นอน”

* ขอบใจจร่า ” พลอยยื่นมือรับน้ำบ๊วยมา เธอจิบแค่ คำเดียวก็วางลงที่โต๊ะ

ดูออกว่าเธอไม่สนใจน้ำบ๊วยนี้ พิงกี้รู้สึกเฉยๆ แต่น้ำ หวานกลับไม่พอใจพลอยมาก

ทำให้บรรยากาศไม่ครึกครื้นเหมือนตอนแรก แต่ พลอยเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย

สายตาเธอจ้องไปมองที่ข้าวกล่องของภัตตาคาร

มังกรหยก เธอสนใจและถาม

* พิงกี้ ตอนนี้เธอรวยมากใช่ไหม? ถึงเธอถูกไล่ออก

จากบ้านดำรงกูล

พ่อแม่เธอก็ยังให้เงินเธอใช้อยู่มั้ง? ขนาดข้าวของ ภัตตาคารเธอยังมีปัญญากิน

เธอนี่สุดยอดไปเลย!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ