บทที่9: ถอนหมั้น

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดคนของตระกู ศิลปการ

สกุลก็มา

พิงกี้นั่งลงด้วยสีหน้าเย็นชา

ดูชาตรีกับมาลาตีต้อนรับเทคแคร์คนของตระกูล

ศิลปการสกุล

เธอแอบบ่นในใจ ทำเป็นกะเด๊ะด้า คนที่ไม่รู้คงคิดว่า พวกเขากำลังจัดงานสู่ขอกัน

“ คุณชาตรีคะ ไม่ใช่ฉันอยากจะว่านะ หนูพิงกี้นี่สู้

หนูลิสาไม่ได้จริงๆ”

คุณหญิงกาญจนา ชายตามองพิงกี้ น้ำเสียงเต็มไป

ด้วยคำดูถูก

“ปกติทำตัวเสเพลก็พอแล้ว แถมยังกล้าทำเรื่อง ยั่วยวนพี่เขยตัวเองอีก

เชอะ…ไม่รักนวลสงวนตัวเลย ไม่คู่ควรกับธีระลูกฉัน

แถมยังจะทำให้ชื่อเสียงตระกูลเราพลอยเสียไป

ด้วย”

* ก็นันหนะสิคะ” มาลาตีก็คิดเหมือนกัน

“คลอดลูกแบบนี้ออกมา ดิฉันก็รู้สึกหมดปัญญา

ยังดีที่ลิสาเป็นเด็กเชื่อฟังมาก คุณเควินถึงได้รักเธอ

จริงๆ

มาก”

“หนูลิสาอ่อนโยนและถ่อมตน จะเทียบกับผู้หญิงที่ น่าขยะแขยงอย่างนี้ได้ยังไง?”

ธีระเหลียวมองพิงกี้ด้วยความเกลียดชัง

มองดูใบหน้าที่อิดโรยของเธอพร้อมยิ้มเย็นชา

“ ถ้าไม่ใช่เพื่อลิสา ผมก็ไม่มีทางแต่งงานกับเธอ

หรอก! ”

“อะไรนะ?” คุณหญิงกาญจนาตกใจ

“ เพื่อลิสา? เธอยังไม่รู้เรื่องนี้

(๕

” ธีระรู้ว่าตัวเองพูดผิดเลยพูดออึ้ง

เขาไม่อยากเอาเรื่องไปเกี่ยวโยงกับลิสา ภายใต้

สายตาของผู้คน

เขาทำเป็นโมโหและพูดกับกาญจนา

“ ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นว่าลิสาสงสารพิงกี้ กลัวว่าชื่อ เสียงเสียๆของพิงกี้จะไม่มีคนเอาเธอ

แล้วผมจะยอมตกลงแต่งงานกับพิงกี้เพื่อให้ลิสาดีใจ

ทำไม? )

คนที่เขารักมาตลอดมีแค่ลิสาคนเดียวเท่านั้น

แต่ลูกก็ทำแบบนี้ไม่ได้นี่หน่ะ! นี่มันเป็นความสุข ครึ่งหลังชีวิตของลูกเลยนะ!”

“ ตอนนี้ก็จะถอนหมั้นแล้วไม่ใช่หรือ? “ธีระพูดอย่าง

ไม่แคร์

ที่จริงเขาหมั้นกับพิงกี้ ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะอยู่อย่าง

ยืนยาว

เขาแค่รับปากลิสาว่าจะลองศึกษาดูใจกับพิงกีดู แต่เขาไม่ได้รับปากว่าจะให้พิงกี้เป็นภรรยาเขาตลอด

* พูดถึงถอนหมั้น งั้นเราก็คุยเรื่องนี้กันดีกว่า
คุณหญิงกาญจนาเปิดปาก ” เรื่องนี้จะยืดเยื้อไม่ได้

ถ้าไม่ใช่อยากมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นขึ้นกับตระกู

ภิรมย์ภักดี

ต่อไปจะได้อาศัยอำนาจของตระกูลนั้น

เธอก็ไม่ยอมให้ลูกชายตัวเองแต่งงานกับผู้หญิงไม่

รักดีคนนี้หรอก

ถอนหมั้นตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน! พวกเขาต่างหาลือกัน พิงก็ไม่มีแม้แต่สิทธิ์ก้าวก่าย

เธอเหมือนของที่เอามาตั้งโชว์ไว้ ความคิดเห็นเธอ

ไม่สำคัญเลย

พอคุยจบ พิงกี้อดใจไม่ได้ที่จะลุกขึ้นมา

“ตอนนี้ฉันไปได้แล้วใช่ไหม? ”

* ไปอ่ะไปได้ แต่ว่าเธอทำให้ตระกูลเราขายหน้า

ขนาดนี้

เธอกะจะไม่ขอโทษเลยหรือ? ”
คุณหญิงกาญจนายกหางคิ้วขึ้นและมองมาที่เธอ พร้อมมือที่ถือแก้วน้ำชาไว้

“ถ้าเธอคุกเข่าขอร้องฉัน ฉันจะพิจารณาให้อภัยเธอ

พ่อแม่เธอก็จะไม่ทำให้เธอลำบากใจ

ใหอภัยหรือ? พิงกี้อดขำไม่ได้

คุณหญิงกาญจนาคะ ฉันว่าคุณคงจะเข้าใจผิดแล้ว

ถึงฉันจะยอมถอนหมั้นกับธีระด้วยดี แต่ว่าฉันไม่ได้

ทำอะไรต่อเขา!

ทำให้เขาขายขี้หน้าคือลิสาคนที่เขารักนักรักหนา

ฉันไม่อยากถูกคนวางแผนลอบทำร้าย แล้วยังต้อง

มาอบกรับไว้!

อีกอย่าง ฉันถูกไล่ออกจากบ้านหลังนี้แล้ว

พ่อแม่ที่ว่านี้ยังจะทำอะไรฉันได้อีก? จะบอกว่าฉันไม่

กลัวหรอกนะ!”

อยากข่มขู่เธอ รอชาติหน้าเถอะ!

“ สามหาว! ” ชาตรีโมโหขึ้นมากระทันหัน

“ แกไม่รักดี แถมยังป้ายสีให้พี่สาวแก พิงกี้ ทำไมแก ถึงหน้าด้านอย่างนี้?

นี่ก็ถอนหมั้นแล้ว ที่นี่ไม่มีเรื่องของแกแล้ว

แกไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ ! ไสหัวไปไกลๆ! )

ลูกสาวตระกูลดำรงกูล คนนึงชื่อเสียงป่นปี้แล้ว เขา

จะสูญเสียลูกสาวอีกคนไม่ได้

โดยเฉพาะลูกสาวที่จะสามารถแต่งงานกับคุณเควิน

แ ไปก็ไป! ” ไม่อยากพูดเยอะ

พิงกี้ก้าวเท้าเดินไปอย่างไว ในใจเหมือนมีไฟแผด

เธอไม่ทันสังเกตุเห็นเท้าของคุณหญิงกาญจนาที่ยื่น

ออกมาเลยถูกเท้าเธอขวางจนล้ม

เธอล้มลงไปข้างหน้าและฟาดลงที่ฟื้นอย่างแรง

ได้

* ไปก็ไป! ” ไม่อยากพูดเยอะ

พิงกี้ก้าวเท้าเดินไปอย่างไว ในใจเหมือนมีไฟแผด

เผา

เธอไม่ทันสังเกตุเห็นเท้าของคุณหญิงกาญจนาที่ยื่น ออกมาเลยถูกเท้าเธอขวางจนล้ม

เธอล้มลงไปข้างหน้าและฟาดลงที่พื้นอย่างแรง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ