บทที่ 4. หรือว่า …เควินจะช่วยเธอพูด

เขาเป็นคนสูงส่ง แต่เธอต่ำต้อยเหมือนดินโคลน ยากที่จะคาด

หนึ่งสัปดาห์ก่อนเธอถึงใจกล้าที่ไปตามและราวีผู้ชายอย่างนี้

เพื่อเขายอมเสียสละตัวเอง และยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา คนที่

ไม่รู้ย่อมกล้าหาญ?

ตอนนั้นเธอช่างโง่เขลาและไร้เดียงสา พิงกี้หัวเราะเยาะตัวเอง

* ยังไม่ขอโทษ? ” ชาตรีตบที่ศรีษะของพิงกี้อย่างแรง ตบจน เธอรู้สึกหน้ามืด

เขาขอโทษเควินอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน

* บ้านผมช่างโชคร้ายจริงๆ คลอดลูกมารผจญแบบนี้ออกมา

คนนึง

แถมยังกล้ามายั่วยวนคุณเควินอีก คุณเควินอย่าถือโทษโกรธ

เธอเลยนะครับ…)

* ไม่ หนูไม่ขอโทษ และไม่มีใครมีสิทธิ์มาช่วยหนูขอโทษด้วย!

พิงกี้ลุกขึ้นมาอย่างโซเซ ดวงตาที่ดื้อรั้นจ้องไปที่เควิน

ทั้งๆที่ทรุดโทรมจนไม่เป็นผู้เป็นคน ใบหน้าบวมแดง ผมเผ้า

ยุ่งเหยิง

คิด แต่ว่าดวงตาที่กลมโตทั้งสวยและสว่าง ไม่เพียงแต่ทำให้คนลืม

ความทรุดโทรมของเธอ

ตอนนี้ ยิ่งทำให้คนรู้สึกว่าเธอสดใสและขาวใสเหมือนหิมะ

* ฉันเป็นพ่อแกนะ ฉันไม่มีสิทธิ์ แล้วใครจะมีสิทธิ์?! ลูก มารผจญ

นี่แกทดแทนบุญคุณฉันแบบนี้หรือ?

แกจะขอโทษหรือไม่? ถ้าไม่ขอโทษฉันจะตีแกให้ตายไป

เลย!”

พิงก็ไม่เชื่อฟังแถมยังข้ามหัวเขา ชาตรีโมโหจนทั้งทุบทั้งเตะ

แทบอยากจะตีเธอให้ตาย

“ พอได้แล้ว! ” เควินขมวดคิ้วแน่นและพูดเย็นชา พิงกี้เงยหน้า

เธอรู้สึกคาดคิดไม่ถึง หรือว่า….เควินจะช่วยเธอ?

“อะไรนะครับ? ” ชาตรีนิ่งไป มือที่ยกขึ้นมายังคาอยู่ในอากาศ

* ลิสาพักผ่อนอยู่ข้างใน พวกคุณอย่าส่งเสียงรบกวนเธอ

เควินเหลียวมองพิงกี้ด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงเย็นจนหนาว

เข้าไปที่กระดูก

4 อีกอย่าง ถ้าไม่ได้ขอโทษด้วยความเต็มไป ผมไม่รับ ลิสาก็ไม่

ขึ้น รับเหมือนกัน! ”

สิ่งที่ฉันไม่ได้ทำ ฉันจะไม่มีวันขอโทษอีก ถึงแม้ต้องตาย! ) พิงกี้สบตาเควิน

ในสายตาไม่มีความหลงไหลอีก และไม่มีความรักอีก มีแต่ความ เย็นชาและตายด้าน

ตาย พูดมันง่าย เควินยกมุมปากขึ้นอย่างเย็นชา และจ้องไป

ที่พิงกี้

จากนั้น ก็เดินผ่านตรงหน้าเธอไป ข้างหลัง เสียงของชาตรี กำลังสั่งสอนพิงกี้ก้องขึ้นมา

นางแพศยา อยู่ตรงหน้าคุณเควินแกยังไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี

แกอยากขึ้นสวรรค์ใช่ไหม?

“ทำให้พี่สาวแกเครียดจนเข้าโรงพยาบาล ทำไมแกถึงโหด เหี้ยมได้ขนาดนี้?”

เดินมาถึงที่หน้าลิฟท์ เสียงด่าทอจากข้างหลังยังดังขึ้นมาไม่

แต่ว่า ไม่มีเสียงของผู้หญิง ในที่สุดเขาก็อดหันไปมองไม่ได้

ตอนที่เควินเห็นรูปร่างที่ผอมบางกำลังจับกำแพงยืนอย่างโซเซ ในใจมีความรู้สึกหงุดหงิด มีอารมณ์ยากที่จะบอก ทำไมเธอไม่

แก้ตัว?

ไม่มีปัญญาแต่ยังหัวดื้อขนาดนี้ มีแต่จะได้รับบาดเจ็บกันทั้ง

สองฝ่าย

หรือว่าเธอไม่รู้หรือ?

คนทั้งโลกต่างบอกว่าพิงกี้เป็นผู้หญิงที่ใจแตก

เพราะริษยาพี่สาวเลยตั้งใจฝึกทำเรื่องไม่ดี

เพื่ออยากจะดึงดูดความสนใจจากพ่อแม่…เขาก็เคยคิดแบบนี้ เหมือนกัน

แต่เรื่องบ้าบอคอแตกของเมื่อคืน ทำให้เขารู้ว่านั่นเป็นครั้งแรก

ของเธอ

เธอบริสุทธิ์มาก บริสุทธิ์จนใสสะอาด– มาด้วยความเหนื่อยล้า

ท้องฟ้านอกหน้าต่างเริ่มมืด ไฟข้างถนนเริ่มสว่างขึ้นมา เธอ รู้สึกเหมือนมีคนจ้องตลอด

พอเงยหน้าขึ้นมาก็สบตากับลิสา ไม่รู้ว่าหล่อนจ้องเธอมานาน หรือเท่าไหร่แล้ว?

ดวงตาทั้งคู่สบตากัน ลิสานิ่งไปก่อน

พิงกีตื่นขึ้น จากนั้นดวงตาก็มีรอยยิ้มเยาะเย้ยขึ้นมา

“แกตื่นได้แล้วหรือ ฉันก็นึกว่าแกจะนอนถึงตอนเซ้าเสียอีก”

ลิสายิ้มอ่อนๆ

* พอเป็นคนบอกให้แกมาเฝ้าฉันใช่ไหม ? แกคงไม่ได้ใจดี อย่างนี้หรอก”