บทที่21:เธอกับผู้ชายคนนั้นมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่?

ดีที่มานพไม่ได้ให้เธอลำบากใจ ทานข้าวเสรจ

มานพจะส่งพิงกี้กลับบ้าน

เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอให้เขาส่งถึงแค่หน้าปากซอย หลังจากเห็นเขาขับรถไป

เธอถึงรีบเดินเข้าไปในซอยอย่างรีบร้อน แต่ว่า เธอ

ก้มหน้าเดินไปไม่ไกล

ก็ชนกับคนที่แน่นปีกเหมือนกำแพง

“ ให้ตายสิ! ” พิงกี้นวดที่หน้าผากและแอบบ่นในใจ

วันนี้คงจะเป็นวันที่ไม่ราบรื่นมั้ง!

“ขอโทษค่ะ…* เธอขอโทษคนที่ถูกชน พอเงย

หน้าขึ้น เธอกลับพูดจาชะงัก

เควิน ! ทำไมเจอเขาอีกแล้ว?

เฮ้อ…เกลียดยิ่งกว่าเจอผีอีก ! พิงกี้ทำหน้าเย็นชา และเดินอ้อมจากเขาไป

แต่เสียดาย แขนของเขาถูกผู้ชายจับไว้จนแน่น จน

เธอต้องก้าวเท้า
“ คุณทำอะไร?” เธอดินรนที่จะดึงมือกลับ

ดวงตาที่กลมโตเปล่งประกายของเธอจ้องเควิน พร้อมพูดเหน็บแนม

“ ฉันขอเตือนคุณ ดีที่สุดอยู่ห่างๆฉันหน่อย

ไม่งั้น ฉันก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ฉันจะคลานขึ้นไปเล่นที่

เตียงคุณ นะ”

* ได้สิ

* อะไร…นะ? พิงกี้รู้สึกเหมือนตัวเองหูแว่ว

” แววตาเควินสงบลง

* ไม่มีอะไร! ไสหัวไป !” เขารู้สึกตัวเองคงบ้าไปแล้ว

มารอที่นี่ตั้งนานโดยไม่มีเหตุผล

ในสมองมีความคิดที่พูดไม่ได้โผล่ขึ้นมาอย่างไม่มี

เหตุผล

ถ้าไม่ใช่บ้าแล้วคืออะไรหล่ะ?

คุณสิไสหัวไป ! ไอ้บ้า! ”พูดเย้ยไปคำนึง จากนั้น

ก็เดินจากไป
เธอเดินไปแค่สองก้าว เควินมองเงาที่ผอมบางของ เธอ ในที่สุดก็อดถามไม่ได้

เหมือนกำลังสอบสวนเธอ “เธอกับผู้ชายคนนั้นมี ความสัมพันธ์อะไรกันแน่?”

“ เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย!” พิงกี้หน้าก็ไม่หันกลับไป ก็เดินจากไปอย่างชื่นมื่น

กลับถึงห้องเช่าของตัวเอง พิงกี้ถอดรองเท้าส้นสูง

และโยนกระเป๋าลงทจากนั้นเธอก็ทิ้งตัวลงไปที่โซฟา

อย่างสบายตัวและครางเสียงออกมา ชีวิตที่บัดซบนี่

ทรมานคนจริงๆ

นอนพักผ่อนสบายกว่าเยอะ! นอนพักผ่อนไม่ถึงสิบ

นาทีก็มีคนมากดกริ่ง

เธอเดินไปส่องแมวตา เห็นลุงรปภ.ยืนอยู่หน้าประตู

คุณพิงกี้ ผมมาส่งอาหารครับ”

“ ฉันไม่ได้สั่งอาหารนี่คะ” พิงกี้เปิดประตู เธอชอบ

สั่งช้อปปิ้งออนไลน์
ตั้งแต่เธอย้ายมาอยู่นี่ ก็ตี้ชี้กับลุงรูปภ.คนนี้ หวังว่า เขาจะช่วยเธอรับพัสดุไว้ก่อน

พอเธอกลับมาจะได้แวะไปเอากับเขา

* นี่คือของที่คุณผู้ชายท่านนึง ฝากให้ผมเอามาให้

คุณ เขายังบอกว่า….” * บอกว่าอะไรคะ? ” พิงกี้รับอาหารมาและถามด้วย

ความแปลกใจ

“เขาบอกว่าถึงคุณทานข้าวเที่ยงแล้ว ก็ต้องทาน

ของพวกนี้ด้วย

เพราะว่าคุณกระเพราะใหญ่ กล้ามีเรื่องกับทุกคน กินเยอะหน่อยก็ไม่ทำให้ท้องแตกตายหรอก..”

“พิงกี้อึ้งจนตาค้าง

ลุงรูปภ.ก็ไม่รู้เรื่องอะไรหรอก เธอสูดหายใจแรงๆ

เฮือกนึงและถาม

“คนที่ให้ลุงเอาอาหารนี้มา มีรูปร่างหน้าตายังไง

คะ?
“ตัวสูงมาก แข็งแรงกำย่ามาก น่ากลัวมาก พูดมากติดต่อกันสามคำ ดูออกว่าลุงจำคนๆนั้นได้ดี

มาก

“ ฉันรู้แล้วค่ะ..” พิงกี้เอากล่องอาการที่สวยงาม ยัดใส่มือลุงรปภ.

“ลุง ฉันทานข้าวมาแล้ว ถ้าลุงยังไม่ได้ทานข้าว ก็ เอาอันนี้ไปทานเถอะ

แน่นอนถ้าของในนี้ทานได้นะ”

4 ไม่ๆๆๆ..* ลุงรีบปฏิเสธ

“คุณผู้ชายท่านนั้นให้ค่าตอบแทนผมแล้ว ผมไม่ กล้ารับของเขาอีกครับ ”

เขายังจะต้องเก็บชีวิตน้อยๆของเขาไว้อยู่นะ

จะไม่กล้าขัดใจเทพเจ้าที่ดุร้ายคนนั้นหรอก ลุงเอา กล่องอาหารยัดใส่ที่มือเธออีกครั้ง

จากนั้นก็รีบจากไป เหมือนข้างหลังมีหมาป่าคอยไล่

วิ่งตามยังไงอย่างงั้นเลย
พิงกี้

ทำตาขาว

เธอดูกล่องอาหารที่อยู่ในมือพร้อม

จู่ๆ ก็นึกถึงหน้าที่เย็นชาดุร้ายของเควิน

นี่เขากินยาผิดหรือถูกห้าผ่าที่กลางสมองเนี่ย!

เธอกระเพราะใหญ่ไม่ใหญ่ หรือไปมีเรื่องกับใคร แล้วเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย!