บทที่340: อดใจรอไม่ไหวขนาดนี้เลยหรอ…

ไม่อยากซ่อนเธอไว้อีกแล้ว?

“หมายความว่ายังไงคะ? คุณซ่อนฉันที่ไหนกัน ฉัน ตัวใหญ่ขนาดนี้ คุณอยากซ่อนก็ซ่อนไม่มิดหรอกค่ะ” พิง ก็ถามด้วยความงงงวย พริบตาเดียวก็อดขำไม่ได้ “คุณนึก ว่าคุณเป็นฮ่องเต้หรือยังไง ที่ยังมาเล่นซ่อนเมียน้อยไว้ หลังบ้านอีก อยู่ในเมืองหลวงนี้ ใครบ้างไม่รู้ว่าในบ้านหลัง นี้ของคุณมีฉันพักอยู่ด้วยคะ?”

ถึงคนอื่นไม่เที่ยวโฆษณาไปทั่ว แต่มีสามีภรรยาคู่ที่ แปลกประหลาดอย่างชาตรีกับมาลาที่อยู่ พวกเขาแทบ อยากจะป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ความสัมพันธ์ของเธอกับเค วินอยู่แล้ว แทบอยากจะให้ทุกคนรู้ว่าเควินให้ความสำคัญ กับลูกสาวของตระกูลดำรงกูลมาก

พูดตามความจริง เพราะพฤติกรรมแบบนี้ของนาย ชาตรี เธอเคยถูกคนอื่นดูถูกไม่น้อยเลย มีคนเยอะแยะล้วน แต่เดาว่าเธอจะถูกเควินทิ้งเมื่อไหร่

“งั้นคุณคิดจะอยู่กับผมแบบนี้ตลอดชีวิตหรอ?”

” พิงกี้ตาค้างทันที ย้อนถามอย่างเหลือเชื่อ “หรือว่าคุณไม่อยากอยู่กับฉันตลอดชีวิต? เควิน “ .………………….….”
“คุณไม่อยาก?” พิงกี้ย้อนถาม ถึงขั้นดึงหูของเควิน ไว้อย่างแรง และตะคอกใส่เขาด้วยความกล้าหาญ “เค วิน คุณนี่ชอบของใหม่แล้วเบื่อของเก่าเลยนะ ไปชอบ มารจิ้งจอกคนไหนเข้า? ฮี! ฉันจะบอกคุณนะ ถ้าคุณกล้า มีความคิดแบบนี้ ฉันก็กล้าที่จะทำลายแผนการของคุณ เหมือนกัน!”

แถมยังจะตอนเขาด้วย?

“หุบปาก!”

พิงกี้จ้องมองเขา “คุณบอกให้หุบปากฉันก็หุบ งั้น ฉันก็เสียหน้ามากน่ะสิ! ฉันจะพูดแล้วคุณจะทำไม? คุณมี ปัญญาคิดเรื่องชั่วๆ แล้วยังจะมากลัวฉันเปิดโปงคุณอีก หรอ?”

พริบตาเดียวใบหน้าของเควินบูดบึ้งสุดขีด ยื่นมือ ล็อคข้อมือของพิงกี้ไว้อย่างแม่นยำ ได้เอาเธอมากอดไว้ ในอ้อมกอดโดยตรง แววตาที่เดิมทีเต็มไปด้วยความเอ็นดู กลับกลายเป็นความอนาถ แทบจะตะโกนเสียงต่ำอย่าง กระหืดกระหอบ “ยัยโง่ ปกติคุณไม่ใช่ฉลาดมากเลยหรอ ทำไมวันนี้ฟังความหมายของผมไม่ออกซะงั้น ฮะ?”

ที่ผ่านมาเป็นคนที่เงียบขรึมและพูดน้อยมาโดย ตลอด กว่าจะอารมณ์ดีพูดคำหวานแหววออกมาสองคำก็ถูกเข้าใจผิดอีก นี่เป็นประสบการณ์ที่พิเศษมากครั้งนึงเลย จริงๆ

“งั้นคุณหมายความว่ายังไง?

พิงกี้ขัดขืนไปครู่นึงแล้วขัดขืนไม่ออก เลยถามด้วย

ความโกรธ

“ผมไม่อยากซ่อนคุณไว้อีกต่อไป อยากให้คุณเป็นผู้ หญิงของผมอย่างเปิดเผยและมีหน้ามีตา เมื่อก่อนไม่เปิด เผยความสัมพันธ์ของเราก็เพื่อให้นายชาตรีหละหลวมใน การป้องกันตัว แต่ตอนนี้นายชาตรีถูกจับเข้าคุกแล้ว เราไม่ ต้องคำนึงถึงคนอื่นอีกแล้ว คุณว่าถูกมั้ย?”

แววตาที่ดำเข้มลุ่มลึกและน่าหลงใหล ตอนที่เขามอง มา พิงกี้อึ้งและใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ

เธออดใจเต้นแรงไม่ได้

“หึม?” พิงกี้เอ๋อไปแล้ว

เธอรู้สึกวันนี้เธอคงออกจากบ้านแล้วไม่ได้พกสมอง ติดตัวมาด้วยจริงๆ ไอคิวไม่ทำงาน เพราะวันนี้เธอมีปัญหา อยู่ตลอด ทำเรื่องผิด เข้าใจความหมายผิด
ไม่นึกเลยว่าความหมายของเควินจะเป็นแบบนี้ เธอ กลับไม่เข้าใจความหมายของเขาซะงั้น

เขา…..

นี่คือกำลังสารภาพรักอยู่หรอ?

“อีกไม่นานก็เป็นวันเกิดครบรอบแปสิบปีของคุณ ยายผม ผมอยากพาคุณไปร่วมงาน จะได้แนะนำคุณให้คน ที่บ้านผมได้รู้จักอย่างเป็นทางการ ไปกับผมนะ?” สีหน้า แววตาของเควินจริงจัง ทำให้พิงกี้ก็มีอารมณ์เคร่งขรึมขึ้น มาด้วย

หัวใจยิ่งอยู่ยิ่งเต้นแรง เธอตื่นเต้นมาก แต่พอหายใจ ล็กๆ นึง เธอกลับพยักหน้าอย่างจริงจัง

“ฉันไปค่ะ!”

“จริงๆนะ?”

พิงก็อดขำไม่ได้ พริบตาเดียวก็ไม่รู้สึกตื่นเต้นแล้ว อ่อนยวบยาบอยู่ในอ้อมอกของเควิน คุณเควิน คุณไม่ หมาะกับการพูดตลกเลยนะ

“แต่คุณก็หัวเราะเหมือนกันไม่ใช่หรอ?”
” พิงกี้กลั้นหัวเราะไว้แล้วพยักหน้า “อืมๆ

“ชอบฟังผมพูดตลกมั้ย?”

“ก็พอได้ค่ะ”

“งั้นผมพูดให้คุณฟังอีกคำนึง?”

“ได้ คุณพูดมาเลย

“เย็ดแม่ง”

พิงกี้หมดคำพูดจริงๆ กำลังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ วินาทีต่อมาก็ถูกปิดปากไว้แน่น

พิงกี้เงยหน้าเล็กน้อย นิ้วมือที่เรียวยาวแข็งแรงของ ผู้ชายจับคางเธอไว้ บีบบังคับให้เธออ้าปากเพื่อต้อนรับ การบุกเข้าไปของเขา

ส่วนมืออีกข้างของเขาได้ล้วงลึกเข้าไปในเสื้อของ เธอ ปกคลุมลูกท้อสีชมพูที่นุ่มนวลของเธอไว้ บีบนวดด้วย ความรุนแรงและความรีบร้อน ของแข็งกับของนุ่มนวลมา พุ่งชนกันได้กระตุ้นออกมาเป็นประกายไฟ ทำให้คนหัวใจ ว้าว่บและเคลิบเคลิ้มอย่างควบคบไม่ได้
“เควิน ที่นี่….ที่นี่คือห้องสมุดนะ เราไปที่เตียงเถอะ

ค่ะ…………….…

เควินหัวเราะเสียงต่ำ “อยากขึ้นเตียงกับผมจนอดใจ รอไม่ไหวขนาดนี้เลย

พิงกี้ “

ทั้งๆที่เหมือนจะพูดถูก แต่ก็รู้สึกผิดทุกอย่าง

“อยู่ที่นี่แหละ ผมอยากเอาใจคุณ

อยู่ในห้องสมุดนี้ สาวน้อยของเขาเคยให้ความสุขที่ เขาคาดไม่ถึงมาก่อน เขาก็อยากตอบแทนเธอกลับเช่นกัน

ริมฝีปากบางมีรอยยิ้มที่เซ็กซี่ เควินถอดถอนใจเล็ก น้อย เขาในอดีตไม่ใช่คนที่แคร์เรื่องรักหรือไม่รัก น้อยมาก ที่จะมาคิดเรื่องยุ่งยากแบบนี้ แต่พอเขาได้ถลำลึกเข้าไป ในความรัก เขาพบว่าตัวเองไม่สามารถใจเย็นอีกต่อไป คิด แค่อยากเอาทุกสิ่งของตัวเองมอบออกไป

จากที่เขาเป็นคนเยือกเย็นได้กลายมาเป็นคนที่เลือด เดือดพลุ่งพล่านก็เพราะเธอ

มือทั้งสองกุมเอวของพิงกี้ไว้ เขาเอาเธอวางไว้บนโต๊ะทํางานอย่างเบาๆ

บนตัวของพิงกี้ใส่ชุดลำลองสีขาวนวล เสื้อผ้าถูก ปลดออกอย่างเบาๆ เผยผิวที่ขาวเนียนกระจ่างใสออกมา ผมยาวดกดำทั้งตัวอยู่ที่โต๊ะทำงาน บวกกับแก้มอมชมพู ของเธอ ดูแล้วช่างสวยไร้ที่ติ

“ที่รัก คุณสวยจังเลย

“พอแล้วค่ะ…ไม่ต้องพูดแล้ว”

ถึงพิงกี้จะหน้าด้านยังไง แต่นาทีนี้ถูกสายตาของ ผู้ชายจ้องมองไว้ไม่คลาดสายตา และฟังคำพูดที่เร่าร้อน ขนาดนี้ของเขา เธอก็ยังรู้สึกอายอยู่ดี

เควินเชื่อฟังมาก

เขาไม่ได้เปิดปากพูดกระตุ้นพิงกี้อีก เพราะเขาเองก็

ไม่ว่าง

โน้มตัวจูบที่ริมฝีปากของพิงกี้ จูบของเขาไล่ลงไป เรื่อยๆ ค่อยๆมาถึงหน้าท้องที่แบนราบ นิ้วมือของเขา ล้วงเขาไปในเนื้อผ้าชิ้นบางๆแล้วหัวเราะเสียงต่ำ “เปียก ขนาดนี้ ดูท่าแล้วคุณคงจะชอบมากเลยสินะ
” พิงกี้หน้าแดง

เธอยังไม่ทันได้พูดอะไร ผู้ชายก็ถอดผ้าชิ้นสุดท้าย ของเธอออกอย่างรวดเร็วแล้ว ใช้นิ้วมือเขี่ยเบาๆ จากนั้นก็ ก้มหน้าจูบลงไป

พริบตาเดียว ดอกไม้ไฟระเบิดออกมา พิงก็อดไม่ ได้ที่จะร้องเสียงต่ำออกมา

เธอลืมตาโต พอหลุบตาก็เผชิญกับสายตาที่แฝงด้วย การจู่โจมของผู้ชาย