คุณชายมาดเข้มกับคุณหนูสุดแสบ

บทที่301: การโจมตีที่สะท้านฟ้า



บทที่301: การโจมตีที่สะท้านฟ้า

“นี่…..นี่ไม่ใช่คุณเควินหรอ?”

“โอ้พระเจ้า ไหนบอกว่าคุณเควินสละชีพไปแล้ว ไม่ใช่หรอ? คนที่ยืนอยู่ตรงนี้คือใคร ทำไมหน้าตาเหมือน คุณเควินเป๊ะๆไม่มีผิดเลย?” มีคนมึนตึบเลย

“คุณเอ๋อไปแล้วหรอ? พลานุภาพแบบนี้ ยังจะมีคน ก๊อปปี้ได้หรอ? นี่ต้องเป็นคุณเควินตัวจริงอยู่แล้ว!

“ไม่แน่คดีของวันนี้อาจจะมีพลิกผันได้นะ

“เทพองค์ใหญ่องค์นี้ก็ออกมาเคลื่อนไหวแล้ว เป็น ไปได้ยังไงที่จะไม่มีพลิกผัน? รอดูเถอะ!”

เควินปรากฏตัวปุ๊บ พริบตาเดียวพลานุภาพที่ แข็งแกร่งของเขาก็ได้ทำให้พวกคนถ่อยตกตะลึง

แต่ว่า ตอนที่เขาค่อยๆควบคุมพลานุภาพบนตัวไว้ คน ที่อยู่รอบข้างไม่ถูกความเยือกเย็นของเขาเจาะจงอีก ใน ที่สุดก็ดึงสติกลับมาจากความรู้สึกหัวใจเต้นแรงนั้น ทันใด นั้นต่างก็อดก้มหน้าซุบซิบกันไม่ได้

เรื่องที่ซุบซิบนี้ก็ระเบิดระเบ้อเกินไปแล้ว!
ตายแล้วฟื้นคืนชีพ!

บุกศาลด้วยความกล้าหาญ

ยังมีที่ระเบิดระเบ้อกว่านี้มั้ยเนี่ย?

ถูกสายตาทุกคนของจ้องมองไว้ เควินกลับทำเป็น มองไม่เห็น

เขาไม่ได้สนใจใครทั้งนั้น เดินตรงไปที่คอกผู้ต้องหา ดวงตาดำเข้มทั้งคู่มองพิงกี้ที่ช่วงนี้ที่หน้าตาดูอิดโรยขึ้น เยอะ สายตาสำรวจใบหน้าที่ขาวซีดของเธอไปครู่นึง แวว ตาเต็มไปด้วยความสงสาร

ช่วงเวลานี้ ลำบากสาวน้อยของเขาแล้วจริงๆ

ถ้าไม่ใช่เธอมีนิสัยดื้อด้านเข้มแข็ง ช่วงเวลาที่เขา แฝงตัวพักรักษาร่างกายคงต้องเป็นห่วงเธอมากกว่านี้แน่ ต้องเป็นห่วงกว่าก่อนนหน้านั้นหลายๆเท่าแน่นอน ไม่แน่ อาจจะเสียสมาธิเพราะเหตุนี้……….

แต่ว่า ก่อนหน้านั้นเขารู้สึกชื่นใจเพราะความเข้มแข็ง ของเธอ ในใจคิดอยู่ว่าเขาโชคดีที่รักผู้หญิงเข้มแข็งแบบ นี้เข้า ดังนั้นตอนที่ลำบากก็คลายความกังวลได้ไม่น้อย สามารถที่จะไม่ต้องกังวลเธอได้………แต่ตอนนี้ เห็นเธอที่เป็นแบบนี้ยังไงก็กลับดีใจขึ้นมาไม่ได้

ในใจของเขาเต็มไปด้วยการโทษตัวเอง

ถ้าไม่ใช่ตอนที่เธอต้องการเขาแล้วเขาไม่อยู่ เธอจะ บีบจนตัวเองเป็นแบบนี้ได้อย่างไร?

“มานี่” เขายื่นมือ

พิงกี้อึ้งเล็กน้อย น้ำตาที่อยู่ในดวงตาสั่นคลอน เหมือนไหลออกมาได้ทุกเมื่อ

เผชิญหน้ากับมือที่ยื่นมาของผู้ชาย เธอได้เอามือส่ง มอบไปที่ฝ่ามือของเขา จากนั้นก็รู้สึกมีแรงที่ไม่อาจต่อ ต้านส่งผ่านมาในจุดที่พวกเขากุมมือ เธอถูกดึงจนลุกขึ้น จากเก้าอี้

นาทีต่อมา เธอก็ล้มเข้าไปในอ้อมอกของผู้ชาย

ข้างหูคือเสียงหัวใจที่แข็งแกร่งและเต้นแรงของ ผู้ชาย เหมือนเสียงกลองที่หนักแน่นดังอยู่ในข้างหูเธอ

พิงกี้หลับหลับตาลงเบาๆ ในที่สุดน้ำตาก็ไหลลงมา ผ่านใบหน้าที่ขาวเนียนเข้าไปในปาก น้ำตามีความขมขื่นที่ เค็มเล็กน้อย แต่ในใจเธอกลับมีแต่ความหวานชื่นมาก
กอดช่วงเอวที่แข็งแกร่งของผู้ชายไว้ด้วยความอาลัย อาวรณ์ เธอรู้สึกหัวใจที่กระวนกระวายเต้นไม่เป็นจังหวะได้ ค่อยๆสงบลง

ถึงแม้จะอยู่ในศาล แต่ก็ไม่มีคนกล้ารบกวน

โอบกอดกันอย่างเงียบๆ จู่ๆพิงกี้นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอเอาตัวออกมาจากอ้อมกอดเขาเบาๆ “คุณเควิน ตอนนี้ ยังอยู่ในศาลนะคะ

เธออยากเตือนเขาให้ระวังภาพลักษณ์หน่อย แต่เค วินกลับ“อืม”คำเดียว จากนั้นก็พูดอย่างบางเบาว่า “ใช่ ต้องจัดการเรื่องสำคัญก่อน เรื่องของเรากลับไปพูดก็ยัง ไม่สาย

พิงกี้ ๙

เควินพยักหน้าให้ผู้ช่วยคนใหม่ที่ชื่อรังสิตที่ยืนอยู่ ด้านหลัง วังสิตเอาซองใส่เอกสารยื่นไปที่ตรงหน้าของผู้ พิพากษา เสียงที่จริงจังแฝงด้วยการตักเตือน “นี่คือคลิป ของตอนเกิดเหตุที่ชั้นใต้ดินของโรงพยาบาลครับ และ คลิปมีรายการบันทึกที่หยาดทิพย์ถูกคนขู่ด้วย………ผม คิดว่ามีหลักฐานที่สมจริงนี้อยู่ ผู้พิพากษาคงไม่กล้าอ้าง สิทธิ์ว่าคุณพิงกี้ฆ่าคนโดยเจตนามั้งครับ?”
“ฆ่าคนโดยเจตนา” คำนี้ รังสิตได้หนักมาก ความ เยือกเย็นที่ซ่อนอยู่ในนี้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ ฟังออกทั้งนั้น

ถ้าเทียบกับพายุที่เงียบขรึมและซื่อตรง ผู้ช่วยคนใหม่ ที่ชื่อรังสิตนี้จะดูหัวรุนแรงกว่าเยอะ และทำให้คนมีความ รู้สึกรับ อยากกว่า

“ศาล ศาล……” ผู้พิพากษามองไปที่ลิสาอย่างอก สั่นขวัญแขวน กลับเห็นลิสาสีหน้าซีดเซียว ไม่กล้ามองมา ทางเขาด้วยซ้ำ

“ผมคิดว่าเอกสารชุดนี้ต้องมีคนสนใจมากแน่ๆเลย เปิดศาลครั้งนี้ยังไม่สิ้นสุด เชิญผู้พิพากษาตรวจดูข้อมูล ด้วยครับ”

บอกว่าเชิญ แต่รังสิตกลับหยิบของเอาไว้และเดินไป ที่ตรงหน้าของคอมพิวเตอร์ที่เชื่อมต่อกับโปรเจคเตอร์

ไม่นาน คลิปวิดีโอที่ชัดเจนก็ถูกฉายออกมา

บนจอมอนิเตอร์กำลังฉายภาพที่พิงกี้วิ่งลงไปที่ชั้น ใต้ดินด้วยความเร่งรีบ จากนั้นก็ได้วิ่งที่หายายสมศรีที่อุ้ม น้องแอ๊ปเปิ้ลไว้
ยายสมศรีเอาน้องแอ๊ปเปิ้ลให้กับลิสาที่นั่งข้างคนขับ พิงกี้เปิดประตูข้างคนขับไม่ออก ก็เลยต้องเดินอ้อมมาขึ้น ที่ฝั่งคนขับ…….ในขณะนี้นี่เอง รถได้ถูกสตาร์ท หยาด ทิพย์ถูกคนผลักออกมาจากมุมมืด จากนั้นรถก็ได้ขับไปชน หยาดทิพย์เข้าอย่างจัง……….

นี่คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์แบบ!

ชัดเจนทุกอย่าง!

“ไม่นึกเลยว่าจะเป็นแบบนี้!

“ฉันบอกแล้วว่าต้องมีพลิกผัน นี่มันพลิกผันจนตะลึง โลกเลยจริงๆ! ”

คนที่ดูอยู่ข้างๆได้ก็ส่งเสียงซุบซิบนินทาขึ้นมาอีก

ครั้ง

เดิมทีเบาะแสของคดีนี้ถูกทำลายไปหมดแล้ว นี่ก็เป็น ข้อน่าสงสัยจุดหนึ่ง………ไม่งั้น ถ้าไม่มีลับลมคมในอะไร ซ่อนอยู่ล่ะก็ ทำไมถึงไม่มีเบาะแสเลยแม้แต่น้อยล่ะ?

รายการบันทึกทุกอย่างถูกทำลาย มีเรื่องบังเอิญขนาดนี้ด้วยหรอ?

นี่กำลังแกล้งใครอยู่เนี่ย?

ตอนนี้ คลิปวิดีโอของกล้องวงจรปิดถูกเควินเอาออก มา นี่เป็นการโจมตีที่สะท้านฟ้าจริงๆ ทำเอาพวกคนถ่อยที่ ก่อกวนอยู่ข้างหลังหมดเรี่ยวแรงที่จะรับมือ

อีกอย่าง ตอนที่คลิปถูกฉายออกมา ภาพถูกตัดเป็น สี่ภาพเล็กๆ มีสี่คลิปที่ฉายในขณะเดียวกัน เป็นภาพที่มี กล้องถ่ายได้ในแต่ละมุม รายละเอียดก็ชัดเจนครบถ้วน ตัด ความเป็นไปได้ว่าคลิปถูกตัดต่อขึ้นมา

ถ้าใครกล้าตั้งคําถามข้อสงสัย บอกว่าคลิปป็นของ ปลอมที่ผ่านการติดต่อมา คนอื่นต้องสงสัยวัตถุประสงค์ ของคนๆนี้เป็นอันดับแรกอย่างแน่นอน

นี่เป็นหลักฐานที่ดีมากอย่างนึง!

ลิสาพูดเท็จ ส่วนครอบครัวของหยาดทิพย์ไม่รู้ว่า เจตนาหรือไม่ได้เจตนาที่ฟ้องผิดคน!

ความจริงทุกอย่างออกอย่างชัดเจนแล้ว ทันใดนั้นใน ศาลเกิดความโกลาหลขึ้นมา
นั่งอยู่บนเก้าอี้ แขนขาทั้งสองของผู้พิพากษาต่าง ก็กําลังสั่นคลอน ใบหน้าที่เมื่อกี้ยังจริงจังอยู่ได้ซีดเซียว ขึ้นมาทันที หน้าผากมีเหงื่อเม็ดใหญ่ไหลออกมา แค่ดูก็ สีหน้าก็รู้ว่ากินปูนร้อนท้อง

“มีหลักฐานพวกนี้เพียงพอหรือยังครับ?”เควินกวาด สายตาเย็นชาไปที่เขาและถามด้วยน้ำเสียงบางเบา

“พอ พอแล้ว……” ผู้พิพากษาปาดเหงื่อพร้อมพยัก

คนๆนั้น ไม่ใช่บอกว่าทำลายหลักฐานทั้งหมดทิ้งแล้ว

หน้า

หรอ?

ถ้ารู้ว่ามีหลักฐานพวกนี้อยู่ ถึงเขาจะถูกจับจุดอ่อนไว้ ก็ไม่กล้าทำแบบนี้หรอก!

ในความตื่นตกใจ ผู้พิพากษาได้มองไปทางลิสาอีก ครั้ง แต่พอมองไปปุ๊บ ในใจเขาเกิดความโกรธกริ้วสุดขีด หลังจากหวาดกลัว………..ไม่นึกเลยว่าผู้หญิงสมควรตาย คนนี้จะหนีไปแล้ว!

มองไปตามสายตาของผู้พิพากษา พิงกี้ก็เห็นที่นั่ง ของลิสาได้ว่างเปล่าไร้เงาของเธอแล้ว ทันใดนั้นเธอ ใจร้อนขึ้นมาทันที
“คุณเควิน ลิสาหนีไปแล้วค่ะ!”

“ไม่เป็นไร” ตบที่ไหล่เพื่อปลอบใจพิงกี้เบาๆ เควิน ยิ้มมุมปากขึ้น “จะมีคนจัดการเธอเอง


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ