“ลิสาถูกส่งไปที่โรงพยาบาลแล้ว?”
“ใช่ครับ”
“โอเค ลำบากคุณแล้วนะสายฟ้า คุณไปยุ่ง เรื่องของคุณเถอะ”
หลังจากสางสาย พิงกี้อดหัวเราะเย็นชาไม่
ได้
ขอแค่นึกถึงสีหน้าเซอร์ไพรส์ตอนที่ลิสา เห็นของขวัญนั่น เธอก็รู้สึกได้ระบายความแค้น ออกมา รู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อย! อารมณ์เบิก บาน ท้องฟ้าสูงโปร่งและอากาศสดชื่น!
สมคิดไม่ใช่ชอบคิดเรื่องขยะแขยงแบบนี้ อยู่ตลอดเวลาเหรอ?
ลิสาไม่ใช่ชอบหลอกใช้คนอื่นให้มาจัดการ เธอและแทบอยากจะเอาเธอให้ตายหรอ?
ครั้งแล้วครั้งเล่า เห็นเธอไม่แสดงพลังนี่ ต่างนึกว่าเธอเป็นคนอ่อนแอใช่มั้ย?
ครั้งหน้าถ้าพวกเขาอยากลงไม้ลงมือกับ เธอ ดีที่สุดก็ชั่งน้ำหนักดูก่อนว่าพวกเขาจะหา เรื่องเธอได้มั้ย?
นอกจากนี้ เธอยังมีแผนสำรองอยู่แหน่ะ!
พิงกี้เดินมาถึงห้องสมุดแล้วเคาะประตู
“เข้ามา” เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังขึ้น
พิงกี้ผลักประตูเข้าไป แว๊บแรกก็เห็นผู้ชาย หล่อเหลาเคร่งขรึมนั่งอยู่หลังโต๊ะหนังสือ ในมือ กำลังพลิกอ่านเอกสารอยู่ เขามีเรื่องต้องสะสาง เดิมทีเธอไม่ควรมารบกวนเขา แต่ว่า……..เธอ ทนไม่ได้นี่น่ะ!
“คุณเควินคะ ของที่ฉันให้คุณเตรียมมา คุณเตรียมไว้หรือยังคะ?” พิงกี้ถามและยิ้ม หวาน
“อื้ม?” เควินเงยหน้าพร้อมขมวดคิ้วเล็ก
น้อย
“คุณจำไม่ได้แล้ว?” พิงกี้จ้องตาโต อดใจ ร้อนไม่ได้ “ก็ของที่ฉันบอกคุณเมื่อวานไงคะ? คุณรับปากฉันแล้วว่าจะเตรียมมาให้ฉัน!”
เควินไม่พูดจา ดวงตาคมเข้มจ้องมองเธอ
พิงกี้ “
“ยังเรียกผมคุณเควินอีก?”
“ห้า….” คุณหนูรองที่เฉลียวฉลาดรีบ เปลี่ยนคำพูด “เควิน เควิน……
“เรียกลวกๆเกินไป”
“สุดที่รัก! เบบี้ !เควินที่น่ารัก!
“จอมปลอมเกินไป
.” หายใจลึกๆทีนึง “คุณสามีคะ.………….
มือทั้งสองยันอยู่โต๊ะทํางาน แววตากลม โตหัวเราะผู้ชายที่แกล้งทำเป็นเคร่งขรึม คำ ว่า “คุณสามีคะ” ถูกเธอเรียกเป็นซ้ำๆเป็นร้อย รอบแล้ว
” ถูกคำพูดหวานแหววที่มาแบบ 33 ไม่ทันตั้งของพิงกี้จู่โจม เควินทนจนทรมานมาก นี่ถึงทนลำคอที่จะกระแอมออกมาได้ เขาพูด อย่างเฉยเมย “เอาล่ะ คุณออกไปรอผมที่ข้าง นอกก่อน เดี๋ยวผมตามไป
เขาที่มาดเข้มสีหน้าก็ยังเฉยเมยอยู่เช่นเคย แต่ติ่งหูกลับแดงเล็กน้อย นี่หนีไม่พ้นสายตา ของพิงกี้เลย
“โอเคค่ะ…..”
ส่งสายตาหวานให้ทีนึง พิงกี้ไม่ได้เปิดโปง ผู้ชายที่แกล้งทำเป็นเคร่งขรึม เธอหันหลังจาก ไปด้วยความรื่นรมย์
มองร่างเงาที่ผอมบางของเธอแล้ว เควิน
สายหัวอย่างจนปัญญา
เคลียร์เรื่องสําคัญเสร็จ เธอได้ปิด คอมพิวเตอร์
ทั้งสองเดินมาถึงห้องที่กักขังสมคิดไว้ ด้าน ในได้ใส่กรงเหล็กอันใหญ่ไว้เรียบร้อยแล้ว หมา ทิเบตันที่เห่าหอนอย่างไม่หยุดอยู่ในกรง เดิน ไปเดินมาอย่างไม่สบายตัว ดูแล้วก็ทำให้อกสั่น ขวัญแขวน
ยืนอยู่นอกกรง พิงกี้มองดูหมาทิเบตันที่สูง เกือบเท่าคนด้วยความประหลาดใจ และหันหน้า ไปมองเควิน “คุณสามีคะ เจ้าหมานี้แรงเยอะมั้ย คะ?”
” เควินนิ่งไปครู่นึงแล้วถามขึ้นอย่าง ไม่เป็นธรรมชาติ “คุณไม่พอใจหรอ?”
ผู้หญิงของเขาตอนนี้เรียกคำว่า ”สามีคะ”นี่ ยิ่งอยู่ยิ่งคล่องแคล่วแล้ว แต่เขารู้สึกยังไม่ค่อยมนิดๆ
มีความรู้สึกเหมือนได้รับความโปรดปราน อย่างไม่คาดฝันจนรู้สึกประหลาดใจ
“ไมค่ะ….ฉันแค่อยากแน่ใจว่าเดี๋ยวมันจะ เติมเต็มความต้องการของนายสมคิดได้มั้ย ถ้า แรงไม่เยอะนี่ไม่ได้เชียวนะ” พิงกี้ส่ายหัว แกล้ง ยิ้มแล้วเอาสายตามองไปยังสมคิดที่อยู่ไม่ไกล สายตาเฉียบคม
เมื่อคืนจากผู้ชายกลายเป็นขันที แต่ผ่าน การรักษามาเป็นชุด วันนี้อาการถือว่าไม่เลวแล้ว
เลือดได้หยุดไหล บาดแผลบนร่างกาย
ทําแผลเรียบร้อยหมดแล้ว
บวกกับแววตาที่อาฆาตแค้นของเขาแล้ว
อาการดีกว่าก่อนหน้านั้นเยอะมากเลย
เดินไปหาสมคิดที่ถูกมัดไว้ตรงหน้า พิงกี้ มองเขาด้วยสายตาดูถูก
“สมคิด ชาติ แกคิดถึงโหยหาแต่เรื่อง กาม เห็นแก่ แกเคยดูแลฉันมาเป็นอย่างดี วัน นี้ฉันก็จะให้แกได้มีความสุขสนุกหน่อย เป็นไง บ้าง?”
สมคิดตกใจจนหน้าซีด แต่ก็ยังปากจัด เหมือนเดิม “แพศยา มึงจะทำอะไรกู? กูจะบอก มึงให้ว่ากระดูกของกูแข็งถึงขั้นแม้แต่หมายัง แคะไม่ไหวเลย มึงอย่านึกว่าแค่หมาตัวเดียวก็ จะทํากูตกใจตายนะโว้ย!
มาถึงขั้นนี้แล้ว เขาที่ไม่มีอะไรน่าอาลัย อาวรณ์กับชีวิตตนเองแล้ว รู้สึกว่ามากสุดก็แค่ ตาย แต่พอคิดถึงคำพูดที่ลิสาบอกเขาว่าเควิน ไม่มีทางจะทำผิดกฎเอาเขาตาย ความคิดยิ่งอยู่ ยิ่งซับซ้อน
“ฉันจะขู่แกได้ยังไง ฉันหวังดีกับแกต่าง หากล่ะ!” พิงกี้ลูกขึ้นมา “คุณเควิน ของที่เหลือ เตรียมไว้ไหนคะ?”
เรียกคุณเควินอีกแล้วหรอ?
เควินสีหน้าเป้นขาขึ้นมาในพริบตา สายตา เฉียบคมกวาดไป พายุ “ของล่ะ?”
พายุหดคอ “ของอยู่ที่ผมครับ.
“ยังไม่เอาไปอีก หรือจะต้องให้ฉันเชิญ
นาย?”
“ครับ ครับ!”
พายุชิ่งไปที่ตรงหน้าสมคิดแล้วพลิกเขาก หันหลัง ทนความขยะแขยงไว้และเอายาครีม ป้ายไปที่ก้นของเขา เขาป้ายเป็นชั้นหนาๆถึงได้ ลุกขึ้นมา
พอป้ายครีมเสร็จ เขาก็หิ้วสมคิดโยนไปที่ กรงหมา
“มึงจะทำอะไร พวกมึงจะทำอะไรวะ?” ใน ที่สุดสมคิดก็ตื่นตระหนกขึ้นมา คืบคลานมาที่ ทิศทางของพวกเขา “พวกมึงปล่อยกู ไอ้พวก สารเลว ถ้ากูถูกหมาตัวนี้กัดจนตาย ถึงกูเป็นผีก็ไม่ปล่อยพวกมึงไว้หรอก!
“เควิน มึงยังโม้ว่าตัวเองเป็นคนเที่ยงตรง หัวใจของมึงล่ะโดนหมาคาบไปแดกแล้วรึยังไง กัน?”
“นังแพศยา กูเลี้ยงมึงมาหลายปีขนาด นี้ มึงตอบแทนบุญคุณกับกูแบบนี้เหรอ? อ๊า…..อ๊าๆ!”
หมาทิเบตันดวงตาแดงก่ำ ยื่นลิ้นที่เต็มไป ด้วยหนามออกมาเลียก้นของสมคิด จู่ๆก็เอาอ วัยะตรงนั้นสอดใส่เข้าไปที่บั้นท้ายของสมคิด ลึกๆ และเริ่มขยับขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
“เดียรัจฉานก็คือเดียรัจฉาน ” พิงกี้มอง ด้วยสีหน้าเฉยเมยครู่แล้วเตรียมจากไป
วิดีโอยังถ่ายต่อไป เรื่องที่เกิดขึ้นนี้จะถูก บันทึกไว้หมด สุดท้ายก็ส่งไปยังมือของลิสา ลูกสาวที่เชื่อฟังน่ารักกตัญญูอย่างไร้ที่ติของ สมคิด
เธอเองก็เฝ้ารอมากที่อยากเห็นหลังจาก ลิสาดูคลิปนี้แล้วจะมีปฏิกิริยาอย่างไร ถ้า สามารถทำให้ผู้หญิงหน้าเนื้อใจเสืออย่างอิสา ตกใจตายไปได้ยิ่งดีที่สุดเลย!
จัดการเรื่องสมคิดเสร็จ พิงกี้ถึงมีเวลาถาม เรื่องอื่น
เธอไม่ใช่คนโง่สักหน่อย ถึงไม่รู้ว่าเรื่องข้าง ในนี้มีลับลมคมใน นอกจากสมองเธอมีปัญหา เท่านั้นถึงจะดูไม่ออก
“คุณเควินคะ ฉัน…..” ภายใต้สายตาที่ ลุ่มลึกของคนบางคน พิงกี้รีบเปลี่ยนคำเรียก อย่างไม่เหลือความกล้าหาญ “ที่รักคะ ฉันถาม หน่อยได้มั้ยว่าทำไมวันนั้นคนที่มารับฉันถึงเป็น นายสมคิด?”
“คุณเกิดความสงสัยหรอ?”
“นี่ไม่ใช่คำถามไร้สาระหรอ?” ถูกบางคน กวาดสายตามาอีกที ความสามหาวของพิงกี้ถูก ควบคุมไว้ทันที เธอไม่รู้สึกว่าตนเองเป็นคนขี้ ขลาดตาขาวเลยสักนิด เธอทําเสียงใสแล้วพูด ด้วยสีหน้าธรรมชาติ “วันนั้นคุณเรียกฉันไป โรงพยาบาลอย่างกระทันหัน นอกจากสมคิดจะ รออยู่นอกวิลล่าของเราตลอดถึงจะฉวยโอกาศ เข้ามาได้ ไม่งั้นไม่มีทางหาโอกาสที่ดีขนาดนี้ ได้! นี่มันเป็นจุดน่าสงสัยชัดๆ!
“แล้วยังไงต่อล่ะ?”
“อีกอย่างเขายังขับรถที่คล้ายกับรถมาย บ๊คของบ้านเรามา ในระยะเวลาสั้นๆแบบนี้เขา จะไปเตรียมตัวมาจากที่ไหน?แค่ดูก็รู้ว่าเตรียม การไว้ล่วงหน้าอย่างดีแล้ว! ที่สำคัญกว่าคือใน รถของเขายังมีเครื่องบล๊อคสัญญาณด้วย เขา เอามาจากไหน?”
วิลล่าของเรา……..รถมายบัค ค่าของบ้านเรา………
นี่ไม่ใช่เขาบังคับให้เธอพูดนะ แต่เธอพูด เองโดยไม่รู้ตัว ออกมาเอง
แววตาของเควินมีรอยยิ้มโผล่ขึ้นมา ไม่ นานก็กลับมาเป็นปกติ “คุณเดาไม่ผิดหรอก มี ลับลมคมในจริงๆ”
“เป็นใครคะ?” พิงกี้รีบถาม
“ก่อนหน้านั้นผมเคยให้ผู้หญิงสองคนคอย ติดตามคุณๆจำได้มั้ย?
“อืม คุณเตชิตเคยบอกกับฉันค่ะ” พิงกี้ พยักหน้า
“ก็คือสองคนนั้นแหละที่มีปัญหา!” สีหน้า เควินเปลี่ยนมาเย็นชาลง “สองคนนั้นต่างก็เป็น สมาชิกของหน่วยสืบลับที่อยู่กับผมมานาน ผม ไม่รู้พวกเขาจะใจกล้าขนาดนี้ ถึงขั้นเกือบเอา คุณตาย…..เรื่องนี้ผมไม่ได้จัดการให้ดีเอง ผมจะต้องเอาคนผิดมาลงโทษให้ได้!
พิงกี้ไม่มีเวลามาตำหนิ เธอขมวดคิ้วถาม “งั้นก่อนหน้านั้น…..ก็เป็นพวกเขารึเปล่าที่คอย ส่งข่าวให้ลิสา?”
ก่อนหน้านั้นตรวจสอบมาตั้งนานก็ตรวจไม่ เจอพิรุธ เธอถึงขึ้นสงสัยยายสมศรี แต่ถ้าเกิด สองคนนี้มีปัญหา งั้นทุกอย่างก็สามารถอธิบาย ได้แล้ว
ทุกฝีก้าวของเธอต่างก็มีคนแจ้งข่าวให้ลิสา ทราบ ไม่มีความเป็นส่วนตัวสักนิดเลยด้วยซ้ำ
“สอบสวนมาแล้วว่าใช่” เควินพยักหน้า
” พิงกี้งงงวย “ทำไมพวกเค้าต้อง จัดการกับฉันด้วย? ฉันแค่มีความแค้นกับลิสา แต่ไม่ได้มีความแค้นกับพวกเค้ามั้ง? ในเมื่อเป็น สมากชิกของคุณ งั้นน่าจะไม่ได้ทำเพื่อเงิน แล้ว เพราะอะไรกันคะ?
เควิน ”
สีหน้าของเขาไม่ค่อยธรรมชาติ และมี ความรำคาญเล็กน้อย ถึงแม้พิงกี้ไม่ได้คำตอบ ที่ชัดเจนจากเขา แต่ดูเขาแบบนี้แล้วยังมีอะไรที่ ไม่เข้าใจอีก? มันก็มีแค่เรื่องชายหญิงเท่านั้นที่ ทำให้เขาอายที่จะเปิดปากพูด
พิงกี้อดหัวเราะไม่ได้
กวาดสายตาเย็นชามาทีนึง เควินถามด้วย เสียงเฉยเมย “คุณหัวเราะอะไร?
“ก็หัวเราะคนไม่มีคารมณ์อย่างคุณก็มีคน ชอบด้วย แถมยังทำเรื่องชั่วร้ายเพราะเหตุนี้ ด้วย” ตอนนี้พิงกี้ไม่กลัวเขาเพราะจับจุดอ่อน เขาได้แล้ว เธอเลยฉวยโอกาศเรียกร้อง “ใน เมื่อเรื่องนี้ก็กระจ่างแล้ว ฉันยังต้องไปเยี่ยมยาย ที่โรงพยาบาลและกล่าวขอโทษท่าน พรุ่งนี้คุณ ให้ฉันออกไปดีไหมคะ?
“ไม่ดี”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
