บทที่ 42: หน้าแดงแล้ว..

พิงก็รู้สึกปวดหัว คนอย่างเตชิตมีเพรียบพร้อมทุก

อย่าง

เขายังขาดอะไรอีก? ถ้าจะบอกว่าเขาขาดอะไร? เขาคงขาดคุณธรรม!

คิดไปคิดมา พิงกี้เปิดปากพูดอย่างหมดหนทาง

* อืม..คุณไม่ใช่ชอบเล่นเกมส์เปลือยกายหรือ?

อย่างมากฉันก็เล่นเป็นเพื่อนคุณคืนนึงแล้วกันนะนี่ เธอถือว่าลงทุนมากเลย

ตั้งแต่รู้จักรักสวยรักงาม ทุกคืนเธอต้องนอนแต่เช้า และไม่เคยอดหลับอดนอนเชียวนะ

* คืนเดียวน้อยไป อย่างน้อยห้าคืน! เตชิตไม่

พอใจ

“ คืนเดียว )

“ฉันลดให้เธอหน่อย สี่คืน! ”

“ คืนเดียว ”
“ พิงกี้ นี่เธอคิดว่าเธอกำลังจ่ายตลาดอยู่หรือ? ถึง เธอจะเป็นแม่บ้าน

แต่ฉันก็ไม่ใช่คนขายผักบนตามตลาดนะ!” เตชิต โมโหจนควันออกหู

“ฉันจะบอกเธอ อย่างน้อยก็ต้องสองคืน ไม่งั้นก็เลิก

คุย!”

“ ฉันประจำนเดือนมา คุณยังจะทรมานฉันอีกหรือ? ”

พิงกี้หมดคำพูด

ก็แค่เล่นเกมส์เฉยๆ ทำไมต้องถือสาด้วย เขาคงจะดู เธอทารุณไม่พอใช่ไหม?!

ศัตรูอ่อนแอ ฉันก็ยิ่งแข็งแกร่ง ไม่ได้หรือไง? )

4.โอเค ตกลง ” พิงกี้ขี้เกียจต่อปากต่อคำกับเขา

อีก

เธอเอาโทรศัพท์ยื่นให้ตำรวจโดยตรงเลย

คนในโทรศัพท์คือผู้มีอำนาจที่อยู่เบื้องหลังฉัน >>

คุณคุยกับเขาเถอะ *
เสียงโทรศัพท์ฝั่งโน้น เตชิตยังตะโกนเสียงดัง

“ รอก่อน ฉันจะมารับเธอเดี๋ยวนี้ !

ตำรวจ “.

พอตอนที่เอาโทรศัพท์คืนให้พิงกี้ ท่าทีที่เขามีต่อพิง

ก็ก็เปลี่ยนไปไม่น้อย

ดูเคารพขึ้นเยอะ แต่ว่า พอนึกถึงคำพูดก่อนหน้านั้น

ของพิงกี้

ตำรวจที่อายุยังน้อยเริ่มรู้สึกไม่ดี คนสมัยนี้เปิดเผย ขนาดนี้เลยหรือ?

ถึงเบื้องหลังของผู้หญิงคนนี้จะมีผู้มีอำนาจใหญ่ ค้ำฟ้าหนุนหลัง

แต่….ต่อหน้าคนอื่นพูดถึงเรื่องเกมส์เปลือยกาย อะไรนั่น แถมยังต่อรองว่ากี่คืน

มันเปิดเผยเกินไปหรือเปล่า ? หลังจากตำรวจกลับ มองดูห้องที่รกแล้ว

พิงกี้เหนื่อยล้าจนกุมขมับ ร่างกายเธอไม่สบายเธอก็ไม่อยากทรมานตัวเอง

เธอปัดของออกจากโซฟา จากนั้นก็นอนลงไปพัก

เธอรู้สึกเหมือนตัวเองใกล้ตาย ยังไม่ถึงยี่สิบนาที

เสียงกริ่งก็ดังขึ้น

เตชิตที่พละกำลังเต็มเปี่ยมยืนตะโกนอยู่ข้างนอก

และทุบประตู

“ พิงกี้ เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ! ”

พิงกี้ 4.) เธอสงสัยมากประตูบานนี้จะทนอยู่ถึง

ตอนที่เธอย้ายออกไหม

ทุกคนที่มาหาเธอต่างก็ไม่ทำดีกับปรตูบานนี้เลย

“ แม่ง เธอทำไมช้าจัง เป็นเต่าหรอ? ” พิงกี้เปิด

ประตูปีบ

เตชิตก็อดใจรอไม่ไหวที่จะดึงเธอออกไป

ใบหน้าที่หล่อเหลาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เบิกบาน
* ไปๆๆ วันนี้รบกับฉันต่อ น้อยสุดก็ต้องสามร้อย รอบ! ” พิงกี้สะบัดมือเขาออก

“คืนนี้ให้ฉันพักก่อนไม่ได้หรอ? ประจำนเดือนฉันมา ทรมานจะตายอยู่แล้ว! ”

4 ไม่ได้! ”

* ฉันไม่ไป! ”

เตชิตไม่พอใจแล้ววันนี้เธอเพิ่งให้ฉันจัดการเรื่อง

ตอนนี้ก็ทำเป็นลืมแล้วหรอ?พิงกี้เธอใจร้ายจริงๆ! ”

4 7 พิงกี้ทำตาขาว และไม่พูดดีด้วย …

ฉันก็พักอยู่ที่นี่ จะหนีก็หนีไม่ได้

อีกสามวันนายมารับฉัน ฉันรับรองว่าจะให้นาย ทารุณจนสะใจเลย! )

4 ไม่ได้ วันนี้ถึงเธอจะไม่เล่นเกมส์กับฉัน ฉันก็ต้อง

พาเธอไป
ไม่งั้นฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหน เตชิตก็ขี้เกียจคุยกับ

พิงกีต่อ

เขาก้มเอวลงแล้วแบกเธอขึ้นมาไว้ที่ไหล่ และแบก

เธอมาถึงที่ประตู

พิงกี้ 4 …

นิ่งไปครู่นึง เธอทุบตีที่ไหล่เขาและตะโกนด้วยความ

“ นายปล่อยฉันลงมา ให้ฉันลงมาเดินดีๆไม่ได้หรือ?

“เตชิต นายไม่กลัวเลือดฉันจะไหลมาที่ร่างกายของ

นายหรือ?”

“เตชิต..นายบ้าไปแล้วหรอ?” เสียงกรีดร้องดัง ตั้งแต่ห้องลงมาถึงชั้นสิบกว่า

ชั้นที่พิงกี้อยู่ถึงเงียบสงบลง

มีคนเปิดประตูดูที่หน้าห้องของพิงกี้และถอนหายใจ

“ โลกเดี่ยวนี้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ !
ตอนนี้คนหนุ่มสาวไม่รู้จักคำว่ารักนวลสงวนตัวเลย

หรือ?

ประจำนเดือนมายังจะมีอะไรกันอีก ช่างไม่รู้จัก

ยางอาย! 21

พิงก็ไม่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ไม่งั้นอารมณ์ยิ่งขึ้นอีก

เธอถูกเตชิตแบกไว้บนไหล่ ขาดก็แต่ยังไม่ได้

อาเจียนออกมา

สุดท้ายเธอโมโหจนดุร้าย กัดไปที่หูของเตชิตทำให้

เขา เจ็บจนร้องโอ๊ยออกมา

ถึงได้ยอมปล่อยเธอ พิงกี้พิงและหอบอยู่ที่กำแพง

ทั้งเนื้อทั้งตัวรู้สึกไม่สบาย

สายตาเธอจ้องเตชิตไว้อย่างโหด เหมือนแมวป่าที่

ไม่ยอมแพ้

เตชิตกุมหูที่ถูกกัด ใบหน้าแดงร้อนอย่างรุนแรง

“นางผู้หญิงบ้า..เธอกัดฉันทำไม? ” ผู้หญิงคนนี้บ้า

ไปแล้ว!
“ ก็เพราะว่านายมันน่ากัดไง ไม่งั้นนายคิดว่าฉันหิว ข้าวหรือยังไง?”

พิงกี้ที่สวยงามเย็นชา ดูเหมือนจะหัวเราะแต่ก็ไม่

หัวเราะ

“ ฉันจะบอกให้นายรู้นะ ถ้านายยังกล้าทำเหมือนฉัน เป็นกระสอบปุ๋ยอีก

ฉันจะกัดให้นายตายแน่! ”

“ งั้นครั้งก่อนถ้าฉันข่มขืนเธอไปหล่ะ? ” จู่ๆเตชิต เกิดความสงสัย

* หีๆ…” สายตาพิงกี้มองไปที่ข้างล่างของเตชิต ทันใดนั้นเตชิตสั่นไปทั้งตัว

รู้สึกเหมือนที่เป้ากางเกงมีความรู้สึกเย็นๆ

ยังดีผู้หญิงที่เมื่อก่อนเขาเคยนอนด้วยไม่ใช่คนแบบ

ไม่งั้นเขาก็คงเสียความเป็นผู้ชายไปนานแล้ว

* เอาหล่ะ ฉันไม่แบกเธอแล้ว แต่ฉันอุ้มเธอน่าจะได้อยู่มั้ง? )

เขาหัวเราะและเอาใจใส่ “ไม่มีคนเล่นเกมส์เป็น

เพื่อนฉันนานแล้ว

เธอเล่นเป็นเพื่อนฉันหน่อย เธอแค่นั่งเล่นเฉยๆ ไม่

ได้ให้เธอขยับตัวสักหน่อย

* วันนี้ต้องไปให้ได้เลยหรือ? ” พิงกี้ก็ยังไม่อยาก

4 ไปเถอะ!ลงก็ลงมาแล้ว ยังจะกลับขึ้นไปอีกหรือ?

” เตชิตทั้งบังคับและล่อลวง

“ ฉันจัดการเรื่องให้เธอสำเร็จ ต่อไปถ้าเธอมีเรื่อง

เดือดร้อนอีก

ฉันก็จะช่วยเหลือ โอเคไหม? ”

” พิงกี้ทนความยั่วยวนนี้ไม่ได้

4 งั้นก็ได้” ถ้าตามนิสัยของสมคิดและวันเพ็ญ ถึง ถูกจับไปขังครึ่งเดือน

ออกมาก็คงจะมาหาเรื่องเธอต่ออีก ถ้าเตชิตยอมช่วยเหลือ

เธอจะหมดปัญหาไปเยอะเลย อย่างน้อยก็ไม่ต้อง

ไปขอร้องคนอื่น

ยังมีอีกอย่าง..

“คุณเตชิต คุณยืมเงินให้ฉันสองล้านได้ไหม? ”

พิงกี้กะพริบตาและถาม

เตชิต “ หึๆ “คำนึง เธอเห็นบนหัวฉันเขียนเจ้า

บุญทุ่มคำนี้ไว้หรือ? )

4ไม่ใช่

“ เธอนอนกับฉันคืนนึง ฉันให้เธอห้าล้าน”

* หๆ..* พิงกี้หัวเราะ”คุณเห็นบนหัวฉันเขียนคำว่า

รับซื้อของเสียหรือ?”

เตชิตเครียดจนปวดฟัน แม่งเอ๊ย ปากเธออย่าร้าย

แบบนี้ได้ไหม?

ฉันร่างกายแข็งแรง อาวุธใหญ่และแรง ยาวและใช้

งานทนทาน
จะกลายเป็นของเสียได้ยังไง? ”

“คุณเคยมีอะไรผู้หญิงเยอะขนาดนั้น ไม่รู้ว่าเป็นมือ

ที่เท่าไหร่แล้ว

ไม่ใช่ของเสียหรือจะเป็นของรีไซเคิลใหม่หรือ?

.”เตชิตปวดฟันหนักขึ้นไปอีก เขารู้สึกถ้าต่อ ปากต่อคำกับผู้หญิงคนนี้อีก

คืนนี้เขาอย่าคิดจะได้นอนหลับฝันดีเลย ตั้งแต่จาก กันครั้งที่แล้ว

ฝีปากของผู้หญิงคนนี้มีการพัฒนาขขึ้นไม่น้อย เขา ถึงกับเถียงไม่ไหวแล้ว…

ดูแล้ว ได้เวลาแสดงความหน้าด้านสักทีแล้ว!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ