บทที่ 18: พี่เขย ยังอยากเอาอีกหรือคะ?

แววตาคู่ที่เย็นชาจ้องเธอไว้

เควินเปิดก็พูดเห็บแนมเลย พิงกี้เธอวางแผนขึ้น

เตียงกับฉันก็พอแล้ว

ผ่านไปไม่กี่วันเธอก็หาเหยื่อรายใหม่ได้แล้วหรือ ไม่มีผู้ชายนี่เธอจะตายใช่ไหม?!

ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นผู้หญิงแบบนี้!”

เสียงของเขาเหมือนมีเที่แหลมคมที่ที่มแทง

พิงกีนิ่งไปครู่นึงตามด้วยส่งเสียงหัวเราะ เธอรู้สึก

ตลกจริงๆ

เธอเอามือห้ามมานพที่กำลังจะมาปกป้องไว้

เธอขมวดคิ้วเบาๆ แล้วย้อนถามเควินอย่างลึกซึ้ง

” ฉันเป็นคนแบบไหน ใช่ไม่มีผู้ชายแล้วอยู่ไม่ได้ อย่างที่คุณว่าหรือเปล่า คุณน่าจะรู้ดีที่สุดไม่ใช่หรือ?” จากนั้นเธอก็พูดเหน็บแนมต่อ

“ อีกอย่าง คุณยังบอกมาว่าวางแผนขึ้นเตียงคุณก็ พอแล้ว…หึๆ คุณหมายความว่า
คุณไม่ถือสาเรื่องที่ฉันขึ้นเตียงมีอะไรกับคุณ

แถมยังอยากให้ฉันใส่ร้ายอีกหลายครั้งหรือ?

ไม่งั้น ทำไมต้องทำหน้าและพูดเหมือนคุณไม่ตก นรกแล้วใครตกนรก? )

พิงกี้แอบรักเควินมานานหลายปี รู้ว่าเขาชอบอะไร

ยิ่งรู้ว่าจะยั่วโมโหให้เขาโกรธยังไง คำพูดที่เบาบาง

ไม่กี่คำ

ทำให้ใบหน้าที่มืดครัมของเควิน ยิ่งมืดเหมือนหมึก ดำเข้าไปใหญ่

อีกหลายครั้ง? อีกหลายครั้ง..เควินหยุดหายใจ พร้อมแววตาที่เยือกเย็น

“ พิงกี้ เธอหุบปากเดี๋ยวนี้ ! ” ร่างกายเขาเหมือนมี ความเย็นแผ่ออกมา

อากาศที่ร้อนแรงเหมือนถูกความเย็นของเขาปกคลุม จนเกาะเป็นน้ำแข็ง

และแล้วมือที่ถูกเขาจับไว้ พิงกี้เหมือนไม่รู้สึกกลัว ความโกรธแค้นของเขา
เธอสบตากับดวงตาที่คมลึกของเขาอย่างไม่เกรง

กลัว แถมสีหน้ายิ้มแย้ม

มองดูเควินอารมณ์ยิ่งอยู่ยิ่งฉุนเฉียว พิงกียิ่งรู้สก

สะใจอย่างบอกไม่ถูก

เธอแกล้งทำเสียงจริตจะก้านขึ้นมา

แ โถอายจนโกรธเลยหรือ?

ดูแล้วเรื่องคืนนั้นต้องฝันลึกอยู่ในความทรงจำคุณไว้ แน่เลยใช่ไหม?! !”

เธอได้ใจและกะพริบตา

4 ฉันเชื่อแล้วว่าผู้ชายคิดถึงผู้หญิงคนแรกของเขา ไม่ยอมลืมเลือน..แต่ว่า

ต่อหน้าลิสา คุณก็น่าจะเก็บอาการที่แคร์ฉันหน่อยสิ ถึงแม้ฉันไม่รู้สึกเกรงใจ

แต่เค้าก็ไม่อยากถูกว่าที่ภรรยาของตัวเองมาตามฆ่า และลอบทำร้ายนะ )

“ พิงกี้ ทำไมเธอหน้าด้านไร้ยางอายแบบนี้? ” น้ำ เสียงเควินต่ำและเย็นชา
เขาบีบแขนที่จับเธอไว้อย่างแรง ทำให้เธอเจ็บจน เหมือนกระดูกใกล้แหลกเป็นผง

หน้าด้านไร้ยางอาย? สายตาจ้องไปที่มือของเควิน

เธอยิ้มเย้ยเบาๆ

ดวงตาที่สวยงามแฝงไปด้วยการประชด

พี่เขยสุดที่รัก ในเมื่อคุณรู้สึกว่าฉันหน้าด้านไร้

ยางอาย

แล้วทำไมยังจับมือฉันไว้ไม่ยอมปล่อยสักที?”

“ พี่เขย ” คำนึง แววตาเควินยิ่งมีดครึ้มเข้าไปอีก

4 ไสหัวไป! ” เขาทั้งแขนพิงกี้ออก เหมือนกำลัง

โยนขยะที่สกปรกออก

เขาเองก็ไม่รู้ว่าอารมณ์โกรธกริ้วของเขามาจากไหน และทำไมถึงควบคุมไม่ได้สักที

มองดูพิงกี้พูดถึงเรื่องคืนนั้นอย่างเบาบาง มองดู

สีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของเธอ

เขาแทบอยากจะฉีกความสงบนิ่งของเธอให้ขาด

เธอไม่ควรจะสงบนิ่งแบบนี้
เธอควรจะอยู่ไม่เป็นสุขเหมือนเขาส!

* เควิน เราไปกันเถอะ! ” ลิสาดึงแขนเควินอย่าง

เบามือ

เธอรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก เธออยาก พาเควินไปจากที่นี่เร็วๆ

ความรู้สึกบอกกับเธอว่า ห้ามให้พิงกี้โผล่มาตรงหน้า

เควินอีก พิงกี้อาจจะพูดถูก

ผู้ชายย่อมแคร์ผู้หญิงคนแรกของเขา

นี่คือครั้งที่สองที่ลิสารู้สึกเสียใจกับแผนการที่ตัวเอง ทำลงไป เธอรู้สึกเสียใจจริงๆ

เควินไม่ได้ขัดขืนและปล่อยให้ลิสาดึงแขนไว้ จาก นั้นทั้งสองก็หันหลังเดินจากไป

เขาเหมือนกำลังจะพิสูจน์อะไร เขาทั้งความเย็นชา และเคร่งขรึมที่เคยมี

มือที่แข็งแรงโอบไปที่เอวของลิสา เขาโอบร่างกาย เธอมาแนบชิดกับตัวเอง

ทำท่าสวีทหวานกว่าที่ผ่านมา ลิสารู้สึกอึ้ง จากนั้นเธอก็ยิงนุ่มนวลลง

ตามด้วยยิ้มหวานซบไปที่อ้อมอกของเควิน

เชอะ… ” พิงกี้ยิ้มประชดและดึงสายตากลับ

ชายโฉดหญิงชั่ว เกิดมาเพื่อเป็นคู่กันจริงๆ!

ถึงแม้เควินกับเธอคือผู้เสียหาย แต่เธอเกลียดลิสา แต่ยิ่งเกลียดคนที่ปกป้องลิสา

นี่มันก็ไม่มีเหตุผลจริงๆ แต่เธอเป็นผู้หญิงนิหนะ

มีผู้หญิงคนไหนที่อาศัยการมีเหตุผลแล้วรวยและมี ชีวิตที่สบาย?

ทำให้ชายโฉดหญิงชั่วเครียดจนเดินจากไป พิงกี้ รู้สึกสบายใจจัง!

แต่ว่า พอหันไปสบตากับมานพ เธอยืนที่อไปเลย

เมื่อกี้เธออินกับการแสดงไปหน่อย จนลืมไปเลยว่า มานพยังยืนอยู่ข้างๆ จะทำไงดี?

คำพูดที่เธอพูดแต่ละคำแทบจะฟังเข้าหูไม่ได้ แล้ว นี่..จะทำยังไงต่อ
สมองเธอเหมือนเครื่องยนต์ที่พังดับไป