ไม่รอให้ลิสาเปิดปากพูดอีก พิงกี เปิดปาก พูดด้วยน้ำเสียงโจมตี “ยัยดาราปลายแถว ถึง กูเป็นsiri แต่กับมึงก็เป็นโหมดเครื่องบินโอ๊ย ถึง ออมแรงไว้เถอะ! กูไม่มีความอดทนที่จะมาเล่น เกมส์’ปังถามกูตอบ หรอกโว้ย!”

เธองานยุ่งจะตาย! อีกประเดี๋ยวเดียวท่าน ประธานของเธอก็จะประชุมเสร็จแล้ว เธอยัง ต้องคิดดีๆว่าจะแต๊ะอั๋งท่านประธานคนนี้ยังไง เพื่อตบรางวัลให้เขา ที่มอบบอดี้การ์ดดีมาก อย่างสายฟ้าให้เธอ ทั้งสามารถช่วยเธอหลุดพ้น จากอันตราย และที่สำคัญยังชอบแอบฟังเธอ คุยโทรศัพท์ด้วย

ลิสาสมองมีปัญหา แต่เธอก็ไม่ปล่อยให้ลิ สาทําตามใจชอบหรอก!

กำมือถือไว้ พิงกี้คิดไปคิดมา ไม่นานเธอก็ คิดหาวิธีที่ทำให้ลิสาเจ็บใจมากกว่านี้ได้!

ในขณะนี้ เจษฎาได้โทรมาพอดี “พิงกี้ ตอนนี้คุณสะดวกคุยสายมั้ย?”
“สะดวกค่ะๆ” ฟังกี้พลิกตัวขึ้นมา เธอนั่ง อยู่บนเตียงแล้วถามอย่างเร่งรีบ “คุณเจษฎา เรื่องที่ฉันให้คุณช่วยตรวจสอบได้ผลออกมา แล้วใช่มั้ย? วันนี้รายการโทรของยายสมศรีกัน ลิสามีอะไรผิดสังเกตุมั้ยคะ?”

เจษฎาตอบอย่างมุ่งมั่นเด็ดขาด “มีครับ!”

“ผิดสังเกตุยังไงบ้างคะ?

“หลังจากที่คุณโทรหายายสมศรี ลิสาก็ได้ รับสายจากเบอร์ที่ไม่รู้จัก ผมได้ติดตามเบอร์นี้ พบว่าโลเคชั่นของเบอร์โทรนี้อยู่ที่โรงพยาบา ที่ยายคุณพักรักษาตัวอยู่ ผมได้ตรวจสอบ รายการโทรของเบอร์นี้ พบว่าเบอร์นี้ได้ติดต่อ กับเบอร์อื่นๆที่โลเคชั่นต่างก็อยู่ที่โรงพยาบาล ดังนั้น ผมจึงคาดเดาว่าเจ้าของเบอร์นี้ต้อง ทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลอย่างแน่นอน

พิงกี้รีบไหวตัวทัน “ถ้าตามที่คุณพูด งั้น เจ้าของเบอร์นี้มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็น พยาบาล?”
“คุณฉลาดมาก ความจริงก็เป็นแบบนี้ จริงๆ!” เจษฎาอมยิ้ม “ผมได้โทรไปหาเบอร์ นั้นเพื่อพิสูจน์ ปรากฏว่าเจ้าของเบอร์นั้นเป็น พยาบาลจริงๆ และเคยยืมมือถือให้ยายสมศรี ด้วย ตอนนั้นมือถือของยายสมศรีแบตหมด พอดี และมีเรื่องรีบร้อนจะโทรหาคุณ เพราะ ยายสมศรีพักอยู่ที่โรงพยาบาลมานาน พยาบาล คนนั้นก็สนิทกับยายสมศรีมาก เลยยืมมือถือให้ ยายสมศรีโดยไม่มีการป้องกันตัวเลย”

“แล้วจากนั้นล่ะคะ?

“จากนั้นผมได้ตรวจสอบมือถือของลิ สา พบว่าหลังจากเธอรับสายเบอร์นี้เสร็จ ก็ได้ ติดต่อกับชื่อที่เมมไว้ว่า พี่ฌอน ระยะเวลาคุย กันไม่ได้ถือว่านาน แต่ลิสาเคยติดต่อเขาแค่คน เดียว ผมเลยตรวจสอบรายการโทรก่อนหน้า นั้นของทั้งสอง พบว่าเวลาที่ลิสาติดต่อกับคนๆ นี้มีหลายครั้งที่เวลาใกล้เคียงกับตอนที่คุณเกิด เรื่อง..…..…….
“เป็นแบบนี้จริงหรอคะ?” ฟัง หายใจถี่ขึ้น มา “จากนั้นล่ะคะ?”

“จากนั้น ผมได้ติดตามมือถือของคนที่ ชื่อ ‘ฌอน’ ผมได้ใช้เบอร์ของเขาเพิ่มเขาจาก การสื่อสารบนซอฟแวร์ในขณะนั้น ส่งไวรัส และแย่งชิงสิทธ์ควบคุมมือถือของเขา ผมได้ รูปใบหน้าของเขาจากอัลบั้มมือถือในมือถือ เขา จากนั้นผมได้นำไปเทียบกับข้อมูลของทาง ตำรวจ หลังจากตรวจสอบพบว่าเขาชื่อ’ลิขิต’ เป็นผู้ชายที่เคยมีประวัติการก่ออาชญากรรม คนๆนี้คุณพอคุ้นเคยมั้ย?”

พูดถึงตรงนี้แล้ว พิงกี้กลับใจเย็นลงมา

เธอเปิดปากพูด “ฉันเคยได้ยินชื่อของ คนๆนี้ค่ะ ก่อนหน้านั้นมีผู้ชายที่ชื่อณรงค์กร จงใจเข้าใกล้ฉัน ต่อมาก็ได้สร้างปัญหาให้กับ ฉัน ตอนที่ณรงค์ได้เล่าความเป็นมาของเรื่อง เคยบอกว่าไอ้จิ๊กโก๋ที่ติดต่อเขาชื่อลิขิต ต่อมา ตอนที่พวกเราไปหาลิขิต เขาก็ได้หายสาบสูญ ไปแล้ว ตอนนี้….. ..คุณสามารถตรวจหาที่อยู่ของเขาได้มั้ยคะ?”

“ได้ครับ….” เจษฎาพูดอย่างมั่นใจ “คุณ จะหาเขาหรอ? ตอนนี้ลิขิตไม่มีการป้องกันตัว ใดๆทั้งสิ้น ผมสามารถใช้ตำแหน่งมือถือของ เขาหาที่อยู่เขาเจอ ก็แค่โจมตีไปอย่างฉับพัน เขาไม่สามารถหนีพ้นเนื้อมือพวกเราได้หรอก ครับ!”

“ฉันอยาก……

“ทำอะไรอยู่?”

พิงกี้เพิ่งพูดไปสองคำ จู่ๆมีเสียงทุ้มต่ำ เสนาะหูแทรกเข้ามา พิงกี้หันไปดู เควินที่สวม ชุดสีดำยืนอยู่หน้าประตู

“คุณเควิน!” พิงกี้เรียกชื่อเขาอย่าง เซอร์ไพรส์ ดวงตาเธอเปล่งประกาย

“มีอะไรครับ?” กิริยาท่าทางของเควิน สบายๆ แต่ดวงตาคู่นั้นกลับมีความเร่าร้อนบนตัวแสดงออกถึงความอยากได้และความ ทะเยอทะยานอย่างเห็นได้ชัด

แต่พิงกี้กลับไม่สังเกตุเห็นแววตาที่เร่าร้อน ของเขาด้วยซ้ำ ในใจคิดแต่เรื่องหานายลิขิตคน นี้ให้เจอ

เธอพูดกับเจษฎาที่อยู่ในสายก่อน “คุณ เจษฎา ฉันขอวางสายก่อนนะคะ ระหว่างนี้คุณ ช่วยเช็คที่อยู่ของลิขิตให้หน่อย ฉันอธิบายเรื่อง นี้ให้คุณเควินฟังก่อน เดี่ยวติดต่อคุณใหม่นะ คะ”

“โอเคครับ” เจษฎาตอบ

หลังจากวางสาย พิงกี้มองไปที่เควิน

“คือแบบนี้ค่ะคุณเควิน วันนี้ฉันไม่ใช่ถูก อันธพาลพวกนึง มหาเรื่องหรอ? ฉันคิดว่าฉัน สวยขนาดนี้ ไม่น่ามีคนหมั่นไส้เยอะขนาดนี้ นี่น่ะ! จากนั้น ฉันก็เลยให้คุณเจษฎาช่วยเช็ค ประวัติการโทรของลิสากับยายสมศรี พอเช็คปุ๊บกลับเจอปลาใหญ่ตัวนึงที่ตกเหอ ……… ยังจําคนที่ อลิขิตได้มั้ย? ตอนที่ณรงค์กร สารภาพผิดแล้วบอกชื่อของคนๆนั้น ในที่สุด พวกเราก็หาเขาเจอ!อ้าๆๆ….คุณเควิน คุณช่วย ฉันหน่อยสิคะ!

ร้องเสียงต่ำด้วยความตื่นเต้น พิงกี้มองเค วินด้วยความคาดหวัง

“แก๊กๆ…..” เควินกำหมัดแล้วกระแอม สองที “คุณอยากให้ผมช่วยคุณยังไง?”

“ก็ต้องเรียกคนมา แล้วไปจับนายลิขิต กับฉันน่ะสิ! ขอแค่จับนายลิขิตได้ ฉันก็จะได้ รู้ความสัมพันธ์ของเขากับลิสามันคืออะไรกัน แน่! ฉันจะบอกคุณนะ เมื่อก่อนฉันต้องถูกไอ้ คนที่ชื่อลิขิตคนนี้ทำร้ายแน่ๆ และผู้บงการอยู่ เบื้องหลังในเรื่องพวกนี้ต้องหนีไม่พ้นยัยลิสา แน่นอน!”

พูดถึงเรื่องนี้พิงกี้ก็โมโหขึ้นมา ดวงตาเธอ สว่างไสวเปล่งประกายมาก เหมือนดาวที่ระยิบระยับอยู่บนท้องฟ้า

เธอมองเควินด้วยแววตาเปล่งประกาย คิด คํานวนอยู่ในใจถ้าเขาไม่ยอมรับปาก เธอก็จะ ตามตื้อจนเขารับปากให้ได้ สีหน้าเธอเต็มไป ด้วยวิญญาณนักสู้ เหมือนม้าสิบตัวก็ดึงไม่กลับ

เควิน “

บอกตามตรงนะ เขารู้สึกไม่สบายใจนิด

หน่อย

ดูท่าคนบางคนในตอนนี้ คงไม่มีเวลาสนใจ เรื่องอย่างอื่นแล้ว

อย่างเช่น………..

“ออฟฟิศplay” ให้เขาเฝ้ารอมาหนึ่ง ชั่วโมงเต็มๆ ทำให้เขาที่แม้แต่ประชุมอยู่ก็ยัง รวบรวมสมาธิไม่ได้

เขาเปิดปากพูดอย่างเบาบาง “นายเจษฎา