บทที่281: ที่มาที่ไป

อยู่ในกองกำลังพิเศษอย่างหน่วยสืบลับ มีคนทรยศ ถือเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก อีกอย่าง แถมยังเป็นเจ้าหน้า ที่ๆปฏิบัติงานเกิดปัญหา ก่อนเรื่องจะเกิดยังปกปิดได้แนบ เนียนขนาดนี้

มีผลกระทบกว้างขวางมาก

ไอ้คนทรยศคนนั้นไม่เพียงแต่ชิ่งหนีไปก่อน แถมยัง เพราะได้รับผิดชอบอยู่เบื้องหลัง เลยฉวยโอกาศให้มือมืด เล่นลตุกติกกับอาวุธและกระสุนที่สำคัญต่อพวกเขามาก ที่สุด

ดังนั้น ในนยามคับขันหน่วยสืบลับถึงพบว่าอาวุธปืน กับกระสุนไม่เพียงพอต่อการใช้งานอย่างหนัก ยิ่งต่อสู้ก็ ยิ่งเสียเปรียบ

เพราะไม่มีกระสุนช้าเร็วก็ต้องตาย คนจำนวนมากต่าง ก็แสดงความกล้าหาญโดยการเอามืดที่แหลมคมใช้ชีวิต แลกชีวิตต่อสู้กับคนเหล่านั้น!

แน่นอน สภาพการตายก็น่าสลดใจมาก

เห็นสมาชิกของหน่วยสืบลับได้สละชีพไปทีละคนๆ เควินกับสมาชิกของหน่วยสืบลับต่างก็ฆ่าคนจนตาแดง แต่ว่าไกรสรกับพวกของเขาที่ร่วมปฏิบัติภารกิจด้วยกลับคำนึงแต่ชีวิตของตัวเอง ไม่ได้ให้ความช่วยเหลือใดๆกับ พวกเขาเลยสักนิด

หน่วยสืบลับทั้งตายและบาดเจ็บหนักมาก!

สมาชิกของหน่วยสืบลับที่ปฏิบัติภารกิจครั้งนี้ นอก จากเควินที่ไม่รู้ว่ามีชีวิตรอดมาได้ยังไง และพายุที่เพ ราะปฎิบัติภารกิจอยู่ค่อนข้างไกล นอกจากนั้นได้ตายอย่าง อนาถหมด!

นึกถึงภาพเหตุการณ์ตอนที่สู้รบกัน สายตาของพายุ เต็มไปด้วยเส้นเลือด โมโหจนสั่นไปทั้งตัว น้ำเสียงเต็มไป ด้วยความโกรธแค้น

“ไกรสร เป็นคนใจดาจริงๆ! เมื่อก่อนเจ้านายยังเคย ช่วยชีวิตเขาครั้งหนึ่งเลย ก็ถือได้ว่ามีบุญคุณกับเขา ก็ไม่รู้ ว่าทำไมครั้งนี้ถึงหน้าด้านหน้าทนเห็นหน่วยสืบของพวก เราจะตายกันหมดก็ไม่ยอมให้ความช่วยเหลือ! นั่นมันห้า สิบชีวิตเชียวนะ ห้าสิบชีวิต! ยังมีอีก………

พายุเช็ดหน้าไปทีหนึ่ง น้ำตาไหลออกมาจากซอกมือ อย่างไม่หยุด

ยังมีสายฟ้าอีก
คิดถึงพี่ชายที่ตายอย่างอนาถ เสียงที่พายุพูดได้สั่น ไหวไปด้วย เขาพูดอย่างโหดว่า “ไอ้คนทรยศนั่นเป็นแค่ ตัวละครเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้น เขาต้องมีคนบงการอยู่เบื้อง หลังแน่นอน! ถ้าให้ผมรู้ว่าคนที่บงการเขาอยู่เบื้องหลังคือ ใคร ผมจะฆ่าคนๆนั้นทิ้งแน่นอน! ยังมีอีก ครั้งนี้ต้องมีคน รั่วไหลข่าวสารแน่นอน ภายในของเรามีไส้ศึก ถึงได้ทำให้ องค์กรSCมีโอกาศวางกับดักหน่วยสืบลับของพวกเรา!

“นายรู้ได้ยังไงว่าคนทรยศคนนั้นมีคนบงการอยู่ เบื้องหลัง?” พิงกี้ถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ไอ้คนทรยศคนนั้นเป็นแค่คนที่เอามาบังหน้า ถูก หลอกใช้เฉยๆครับ” พายุพูดต่อ “มันกำลังจะหนีก็ถูกเจ้า นายจับตัวไว้ได้ เขาได้สํานึกผิดต่อหน้าเจ้านาย ตอนที่ผม ควบคุมไมโครคอมพิวเตอร์ของกล้องวงจรปิดได้ยินคํา พูดของเขา เขาบอกเขาถูกคนข่มขู่ถึงได้ทำเรื่องแบบนั้น ครับ”

“แล้วตอนนี้คนๆนั้นอยู่ไหน?

” พายุพูดด้วยเสียงเย็นชา “ถูกเจ้านายยิงดับ ไปแล้วครับ”

พอพูดจบ เขารีบพูดขึ้นมาอีกว่า “คุณพิงกี้อย่าคิด ว่าเจ้านายทำแบบนี้โหดเหี้ยมเลยนะครับ ที่จริงผมเองก็แทบอยากจะให้ไอ้คนทรยศคนนั้นตาย พี่น้องที่รบกกันจน ตายก็คงคิดแบบนี้เหมือนกันแน่นอน! อย่าบอกว่าเจ้านาย มีสิทธิ์กําจัดไอ้คนทรยศนั่นเลย ถึงเขาไม่มีสิทธิ์ลงมือ ถ้า เขาฆ่าไอ้คนทรยศนั่นแล้วมีปัญหาอะไร ผมก็ยอมไปรับ โทษแทนเจ้านายครับ!”

เขากลัวพิงกี้จะรับเรื่องเลือดไหลนองแบบนี้ไม่ได้ และมีความคิดไม่ดีกับเควิน

แต่พิงกี้ไม่รู้สึกว่าสิ่งที่เควินทำมันมีอะไรผิดเลย

เธอเข้าใจความโกรธแค้นที่อยู่ในใจของเควินกับพายุ ได้ มองดูสหายตายจากไปทีละคน เพราะการทรยศของ คนๆเดียว คงแทบอยากจะสับไอ้คนทรยศนั่นเป็นพันชิ้น หมื่นชิ้นแน่นอน

พูดคุยเรื่องพวกนี้เสร็จ ก็รู้ที่มาที่ไปของเรื่องอย่าง กระจ่างแจ้งแล้ว

“ปัญหาอาจจะเกิดจากตระกูลดำรงกูลก็ได้” พิงกี้ หลุบตาลงและกล่าวโทษตัวเอง “ไม่แน่อาจจะเพราะฉัน มีพิรุธทำให้มาลาตีสังเกตุเห็นถึงความผิดปกติ ถึงได้ให้ พวกของชาตรีวางกับดักนี้ขึ้นมา

“อาจจะเพราะสาเหตุนี้ แต่นี่ไม่ใช่สาเหตุหลักแน่นอน ถึงพวกเขาจะเดาออกว่าครั้งนี้พวกเราจะไปซุ่มยิง พวกเขา แต่ก็เดาไม่ออกว่าจะไปซุ่มยิงเมื่อไหร่ ยิ่งไม่รู้ว่า เราจะปฏิบัติการยังไง ..สาเหตุส่วนใหญ่ต้องอยู่ที่ไอ้ คนทรยศคนนั้นแน่นอน

“ไส้ศึกเป็นใคร พวกนายมีคนที่สงสัยอยู่ในใจมั้ย?”

พิงกี้ถาม

ไม่มีครับ” พายุส่ายหัว “เจ้านายฉลาดกว่า ผม เขาอาจจะมีความอยู่บ้าง แต่ว่ายังไงก็ต้องรอให้เจ้า นายกลับมาถึงจะรู้ครับ”

“ใช่แล้ว นายบอกว่าเมื่อกี้นายติดต่อกับคุณเควิน งั้นให้ฉันคุยกับเขาหน่อยได้มั้ย? คำถามเหล่านี้ถามเขา โดยตรงไม่ได้หรอ?”

ทำไมต้องรอให้เขากลับมาในประเทศก่อน

คิดถึงคำถามนี้แล้ว พิงกี้จึงถามขึ้นมา

“พูดน่ะพูดไม่ได้ครับ” พายุหยิบจี้แปลกประหลาด นั้นออกมาและพูดว่า “ผมกับเจ้านายใช้อันนี้ติดต่อกัน ใช้ แสงส่งรหัสข้อความ ของสิ่งนี้ซ่อนเร้นมาก คนอื่นอาจจะ นึกว่านี่เป็นแค่เครื่องประดับเล็กๆชิ้นหนึ่งที่ไม่มีคนสนใจ แต่ก็เพราะแบบนี้ ข้อความที่ซับซ้อนเล็กน้อยก็ส่งไม่ออก”

“ยังสามารถทำแบบนี้ได้ด้วยหรอ?”

แววตาพิงกี้เต็มไปด้วยความแปลกใจ

ก่อนหน้านั้นเธอเห็นพายุใช้ของสิ่งนี้ เธอก็เดาออก ว่าคงจะเป็นของที่พิเศษ แต่คิดไม่ถึงว่านี่จะเป็นเครื่องมือ สื่อสารที่พิเศษขนาดนี้

“งั้นตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยหรือเปล่า?” เธอถาม

“อาการบาดเจ็บไม่มีปัญหาใหญ่ครับ เพียงแต่ตอน นี้กลับมาในประเทศไม่ได้ชั่วคราว เพราะอันตราย…….. พายุแววตาลุ่มลึกคิดไปพักหนึ่ง “ถ้าไม่กลับมาในประเทศ น่าจะไม่มีอันตราย แต่ถ้าความเคลื่อนไหวรั่วไหลหรือว่า พยายามที่จะมาในประเทศ นั่นก็ไม่แน่แล้วครับ ถึงผมจะ ไม่ฉลาด แต่ก็เคยได้ยินเจ้านายพูดไปหลายคำ ผมสงสัย ว่าไส้ศึกต้องเป็นคนที่มีพลังยิ่งใหญ่มากๆเลยครับ

“เพราะฉะนั้น ตอนนี้พวกเราไปหาเขาไม่ได้ และก็ ไปรับเขาไม่ได้ด้วย

ไม่นาน พิงกี้ก็คิดถึงจุดสำคัญนี้
“ใช่ครับ ไม่เพียงแต่ไปหาเจ้านายไม่ได้ แต่เรา ยังต้องให้ทุกคนเชื่อว่าเขาตายไปแล้ว แบบนี้เขาถึงจะ ปลอดภัย” พายุพยักหน้า “ครั้งนี้ผมหนีกลับมาก็ยังไม่รู้ เลยว่าสะบัดคนที่ตามฆ่าผมทิ้งได้หรือยัง ไม่แน่คนพวก นั้นอาจจะคิดว่าผมเป็นแค่ลูกน้อง ถึงไม่ได้ให้ความสําคัญ ในการจัดการผม แต่เจ้านายน่ะไม่เหมือนกันนะครับ

“นายแน่ใจว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ไม่ได้หลอกให้ฉันดีใจ เล่นๆใช่มั้ย?”

“แน่ใจครับ”

คอนเฟร์มแล้วคอนเฟริ์มอีกว่าเควินยังมีชีวิตอยู่ ทีนี้ พิงกี้ถึงรู้มีความสมจริงขึ้นมาหน่อย เพียงแต่ครั้งนี้เธอไม่ ได้แสดงสีหน้าดีใจออกมา ในใจรู้สึกหนักหน่วงจริงๆ

เธอดีใจเรื่องที่เควินมีชีวิตอยู่ แต่พอสงบลงมาเธอก็ ลืมเรื่องที่สหายพวกนั้นสละชีพไปไม่ได้

โดยเฉพาะสายฟ้า ผู้ชายที่เงียบขรึมและพึ่งพาได้ๆ จากไปอย่างชั่วนิรันดร์แล้ว ต่อไปเขารับส่งเธอไปไหนมา ไหนไม่ได้อีกแล้ว ตอนที่เธอต้องการๆปกป้องเขาก็ไม่มี ทางยืนออกมาตรงหน้าและช่วยเธอแล้ว……แต่พอเห็น พายุที่หน้าตาคล้ายคลึงกับสายฟ้า คิดถึงสายฟ้าที่ตาย จากไปตั้งแต่ยังหนุ่มยังแน่น พิงกี้ก็รู้สึกเสียใจและสงสาร
สายฟ้ายังไม่ได้แต่งงานมีครอบครัวของตัวเองเลย แม้แต่แฟนก็ยังไม่เคยมี

พิงกี้อยากไปหาเควินที่อเมริกามาก แต่ว่า จะทำเรื่อง แหวกหญ้าให้งตื่นแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด

ยิ่งไปกว่านั้น ในท้องของเธอยังมีเบบี้อยู่คนหนึ่ง นี่ ได้ถูกกำหนดไว้แล้วถึงเธอจะร้อนรนใจเหมือนถูกไฟเผา ยังไงก็ทำอะไรไม่ได้

สิ่งที่เธอทำได้ในตอนนี้คือรอวันเวลาที่ลูกคลอดออก มาอย่างปลอดภัย

แต่ใครจะไปรู้ถึงเธออยู่ดีๆของเธอแต่กลับมีคนนำพา ความซวยมาให้เธอซะงั้น