บทที่ 76: มีเรื่องเสียการควบคุม

“ ถ้าฉันทำแบบนั้นให้คุณ คุณก็จะปล่อยพวกเขาไป

ใช่ไหม? ”

“ ใช่ ”

“ คุณจะไม่หาเรื่องพี่มานพอีก และจะทำให้บริษัท เขาฟื้นกลับมาเป็นปกติใช่ไหม?

“ พิงกี้ เธออย่าได้คืบจะเอาศอก” เควินขมวดคิ้ว

“ เขาไม่มีปัญญารักษาบริษัทตัวเองไว้ นั่นมันก็เป็น เรื่องของเขา

หรือเธอจะให้ฉันเป็นคนรับใช้เขา สอนเขาให้เขา เติบโตยังไงหรือ?

“ แรงมดจะสู้แรงช้างได้ยังไง? คุณเป็นถึงท่าน ประธานของบริษัทข้ามชาติโมเดิร์นกรุ๊ป

แต่บริษัทของเขายังอยู่ในระหว่างการเติบโต

นี่คุณกำลังใช้ระเบิดนิวเคลียร์ไปโจมตีคนที่มีแรงแค่

น้อยนิด

คุณคิดว่าคุณเจ๋งมากเลยหรือ?” พิงกี้อารมณ์ขึ้น

ดวงตากลมโตจ้องเขา
“ เควิน ถ้าคุณไม่รับปากเงื่อนไขฉัน งั้นเราก็แยก

ย้ายกัน

คุณฝันไปเถอะว่าฉันจะทำแบบนั้นให้คุณ!” เควิน

ขมวดคิ้วจนแน่น

เขาแอบรู้สึกว่าการสื่อสารของเขาสองคนเกิดปัญหา

นิดหน่อย

แต่พอเห็นใบหน้าของพิงกี้โมโหจนแดง เขาไม่ อยากทะเลาะกับเธออีกต่อไป

ทะเลาะไปก็ไม่มีความหมายอะไร เขาพูดด้วยน้ำ

เสียงทุ้มต่ำ

“ ฉันรับปากเงื่อนไขเธอ

“ คุณสาบาน! ”

เควินหน้าบึ้ง สุดท้ายก็ยอมเธอ “ฉัน

สาบาน! ”

ไม่เคยมีใครกล้าบีบเค้นเขาอย่างนี้ นอกจากเธอ!

“งั้นก็ดี! ” พิงกี้กัดริมฝีปาก และตัดสินใจอย่างเด็ด

ขาด
“ หวังว่าคุณจะพูดคำไหนก็คำนั้นนะ ไม่งั้นฉันจะมา คิดลัญชีกับคุณแน่นอน

เธอขัดขืนเบาๆไปครู่นึง ถึงออกจากอ้อมอกของเค

วินได้ ถึงแม้เปลือยกายอยู่

ดวงตาที่แวววาวของเธอกลับเหมือนทะเลสาปที่ใส สะอาดในฤดูใบไม้ร่วง

ไม่มีความความรู้สึกเหมือนถูกบีบบังคับ

แถมยังมองดูเขาอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา เธอย่อเข่านั่งลงตรงหน้าเขา

* เธอจะทำอะไร? ” จู่ๆร่างกายเควินเกร็งขึ้นมา เขา รู้สึกมีเรื่องเสียการควบคุมนิดนึง

“ นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการหรือ? ” พิงกี้เหลียวมอง

มือที่นุ่มนวลล้วงเข้าไปที่ชุดคลุมเขา และดึงผ้าที่

บอบบางของเขาออก

จากนั้นก็จับไปอวัยวะเพศที่แข็งใหญ่ของเขา ภาย ใต้สายตาที่รู้สึกทึ่งของเควิน
เธออ้าปากดูดอาวุธที่ใหญ่โตของเขา

“โฮร่ง” เสียงนึง เหมือนมีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นมาใน

สมอง

เควินกำมือทั้งสองข้างไว้แน่น แขนที่แข็งแกร่งมี

เอ็นปูดขึ้นมา

ทำให้นาทีนี้อารมณ์ของเขาสะเทือนใจจนใกล้จะ

ระเบิด

รั่วไหลออกมาอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

เขามองดูตรงนั้นของตัวเองถูกริมฝีปากที่นุ่มนวลของ

ผู้หญิงห่อหุ้มไว้

ริมฝีปากเธอชมพูระเรื่อและนิ่มนวล ลิ้นที่มีไออุ่น แนบชิดอยู่ที่ตรงนั้นของเขา

คอยเลียอาวุธที่แข็งแรงของเขา

ความรู้สึกที่อ่อนโยนนั้นทำให้จิตใจที่แข็งแกร่งของ

เขาถูกก่อกวนจนยุ่งเหยิงไปหมด

ไม่นึกเลย….เธอจะทำแบบนี้ให้เขา….. ดวงตาของ เขาแดงก่ำ เสียงหายใจเขาแรง
เหมือนกำลังเดินอยู่ที่ริมผา และใกล้ถึงจุดทเสียสติ

ความคิดก็เหมือนถูกสั่นไหวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด จน กลายเป็นใกล้แข็งตัว

ริมฝีปากที่แดงและบางของเควินเม้มปากเป็นเส้น

ดวงตาที่คมลึกมีความมืดมนไม่มีที่สิ้นสุดรั่วออกมา

สติและการปล่อยเนื้อปล่อยตัวสู้รบกันอย่างดุเดือด

ในความมืดมน

เขาอยากจะโจมปักต่อไป แต่ตอนที่เขาเห็นเธอ

ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ในที่สุดเขาก็มีสติขึ้นมา

“ ปล่อยฉัน ” น้ำเสียงที่อัดอั้นและแหบแห้งดังขึ้นมา

เควินใช้ความแข็งใจที่สุดก้าวถอยหลัง เขาเอาอวัยวะ ที่แข็งแกร่งดึงออกจากปากเธอ

แล้วดึงเธอลุกขึ้นจากพื้น เขาพูดด้วยความอดทน

เธอ…ไม่ต้องทำแบบนี้ให้ฉัน เงื่อนไขที่ฉันรับปากเธอเมื่อกี้ฉันจะทำให้หมด

ฉันรับประกันและสาบาน!

ถ้าเธอทำเพราะความสมัครใจเองหล่ะก็ เขายอมจม ตายอยู่ในความอบอุ่นของเธอ!

แต่เสียดาย เขารู้ว่าเธอไม่ได้เกิดจากความสมัครใจ เขาไม่อยากให้เธอลำบากใจ

* ไม่ต้อง? คุณบอกฉันว่าไม่ต้อง? ” พิงกี้โมโห

สุดขีด

สายตาที่เยือกเย็นจ้องมองเขา พร้อมเค้นถามอย่าง

เย็นชา

นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณเรียกร้องเองหรือ? ทำไมตอนนี้ฉัน

ทำก็ทำไปแล้ว

คุณกลับบอกว่าไม่ต้องทำแล้ว? เควิน คุณอย่ามาปาก

อย่างใจอย่าง

อย่ามากลับคำพูดได้ไหม? ”

เควินสีหน้าแววตามืดมน ที่แท้เธอมีท่าทีแบบนี้ เพราะเธอเข้าใจความหมายของเขาผิด
แค่คิดเขาก็เข้าใจแล้ว “ เธอเข้าใจฉันผิดไปแล้ว ความหมายของฉันคือ….

ลูกกระเดือดที่เซ็กซี่ขึ้นเคลื่อนตัวลงไปมา เควินพูด ด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำอย่างว่องไว

ความหมายของฉันคือ ฉันอยากให้เธอเอาใจที่อยู่ กับมานพคืนกลับมา

ให้เธอห่วงฉันเหมือนที่เป็นห่วงเขา แต่ไม่ใช่ให้ เธอ…แบบนั้น…”

“ เพราะฉันชอบไม่ชัดเจนเอง ” อธิบายความหมาย

ของตัวเอง

ทำให้เควินรู้สึกอึดอัดใจมาก เหมือนเขาสู้มานพไม่

เหมือนเขาขอร้องอย่างต้อยต่ำให้เธอมาเหลียวแล

ยังไงอย่างงั้น

เขาไม่เคยก้มหน้าให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน และเขาก็

ไม่ชินกับการที่ตัวเองเป็นแบบนั้น

แต่เขาไม่อยากให้เธอเข้าใจเขาผิด ไม่งั้นชาตินี้เธอ คงจะเกลียดชังเขาตลอดชีวิต
อีกอย่างให้เธอลำบากใจตัวเองแบบนี้ เขาก็ต้อง

กล่าวคำขอโทษ

เขาเป็นคนกล้าทำก็กล้ารับ

.” พิงกี้ทึ่งไปสักพัก คิดไม่ถึงเขาจะ

หมายความว่าอย่างนั้น

แล้วเมื่อกี้เธอทำอะไรไป? ตอนกลางวันเขาใช้คำพูด ที่เหยียดหยามว่าเธอกับมานพ

ยังบอกว่าเธอจะเลียตรงนั้นให้มานพ….เพราะฉะนั้น

เมื่อกี้เธอได้ยินเขาสั่งการด้วยน้ำเสียงเย็นชาแบบนั้น

ตอนที่เขาบอกว่าให้เธอทำกับเขาแบบที่ทำให้มานพ เธอนึกว่าความหมายของเขาคือให้ก็เธอเลียตรงนั้น ให้เขา….

พอคิดผิดก็ทำผิด “ อ๊าๆๆ!” ไม่มีหน้าอยู่ต่อแล้ว

สีหน้าของพิงกี้เดี๋ยวแดงเดี่ยวซีด เธอโมโหจน

เท้า “ ฉันไปก่อน!

เธออยากไปหรือเควินอนุญาติเสียที่ไหน? เขาจับข้อมือเธอไว้

เอาเธอทาบไปที่กำแพงห้องเสื้อ เขาก้มหน้าจูบที่ริม

ฝีปากเธออย่างดุเดือด

บุกเข้าไปจุดสกัดกั้นของเธออย่างง่ายดาย

เขาใช้อาวุธที่แข็งจนใกล้จะระเบิดครอบครองจุดที่นุ่ม

นวลและลึกที่สุดของเธอ

เขาถูกเธอบีบจนใกล้จะบ้าไปแล้ว

การหักห้ามใจตัวเองที่แข็งแกร่งไม่รวมไปถึงว่าจะไม่

แตะต้องเธอ

ในที่สุดทั้งสองก็รวมกันเป็นหนึ่งเดียว

พิงกี้ เธออย่าโกรธฉันนะ ร่างกายทุกส่วนของเธอ ทำให้ฉันสบายหมด…”

น้ำเสียงที่ทุ้มต่ำกระซิบเบาๆ อยู่ข้างหูเธอ มีความ

เร่าร้อน

“ ต่อไปถ้าเธอรักฉัน ค่อยดูดที่นั่นให้ฉันดีไหม?

ไม่ดี พิงกี้อยากเปิดปากพูดแต่ถูกปิดปากไว้
เทมยน เบอะบบเสบ เม เเบบ Tา ดอย พ

ควบคุมไม่ได้

“ตอนนี้ยังไม่ต้องตอบฉัน ต่อไปค่อยบอกคำตอบฉัน

พิงกี้ “

ไม่มีโอกาสได้พูดอะไรต่อ แม้กระทั่ง

คิดยังไม่มีโอกาศได้คิด

ท่าทีของผู้ชายยิ่งอยู่ยิ่งรุนแรงและดุเดือด

เหมือนจะเอาไฟที่ลุกท่วมเมื่อกี้ระบายออกมาให้หมด ทุกครั้งทิ่มแทงเข้าไปจุดที่ลึกที่สุดของเธออย่าง

รุนแรง

ทำให้ร่างกายเธอถูกความเสียวซ่าส์โหมเข้ามาทีละ ครั้งๆจนเซนซิทีฟสุดขีด

สุดท้ายก็ได้แต่โจมปักอยู่กับความสุขที่เขามอบให้ พิงกี้ไม่ได้นอนดีๆทั้งคืน

ไม่เพียงแต่เพราะถูกเควินทารุณ แต่ยังเพราะความ อับอายที่ตัวเองก่อขึ้นมาด้วย

จนถึงตอนนี้เธอยังรับไม่ได้ เมื่อคืนสมองเธอเกิดเพี้ยนอะไรขึ้นมา

ถึงได้ทำเรื่องแบบนั้นไป! ถ้าถูกบีบก็ถือว่าแล้วไป แต่ ปัญหาคือเธอเป็นคนเข้าใจผิดเอง

เธอสร้างหลุมพรางแล้วผลักตัวเองตกลงไปชัดๆ

จะเกลียดเขาก็เกลียดไม่ได้…..นี่แหล่ะที่อึดอัดใจ

เธอไม่อยากยอมรับจริงๆว่าตัวเองโง่

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ