บทที่ 74 เขาคิดจะกักขังเธอ?

พิงกี้รู้สึกตัวเองเหมือนหญ้าวัชพืช ไม่ว่าอากาศร้อน

หรือหนาวเย็น

เธอก็สามารถปรับเปลี่ยนชีวิตอให้อยู่รอดได้

นี่ก็ถือว่าเป็นความสามารถของเธอเหมือนกัน

เธอชินกับการเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ตั้งแต่เด็ก

และชินกับวิธีการจัดการเรื่องแบบสะเพร่า ชีวิตเกิด

มายากลำบากขนาดนี้

คิดมากไปก็ทำให้ตัวเองลำบากใจเปล่าๆ หนึ่ง

ชั่วโมงผ่านไป

รถขับเข้าไปที่โซนวิลล่าเมฆหลวง วิลล่าเมฆหลวง

สร้างอยู่ที่ภูเขาชิงเฉิง

ยิ่งขึ้นไปข้างบน สเปคของวิลล่ายิ่งหรูหราและมี

ราคาแพง

โมเดิร์นกรุ๊ปเป็นคนลงทุนและพัฒนาโครงการนี้

เป็นธุรกิจในเครือของเควิน

วิลล่าที่ไฮคลาสที่สุดของที่นี่คือสินทรัพย์ส่วนตัวของ

เขา
พิงกี้มองออกไปนอกกระจกรถ ทำให้อารมณ์ร้อน ของพิงกี้ก็เหมือนสงบลง

ไม่นานก็ถึงจุดหมายปลายทางแล้ว เดินเข้าไปที่ วิลล่า พิงกี้รู้สึกคาดคิดไม่ถึง

* นี่ที่ไม่เคยมีคนอยู่มาก่อน? ” วิลล่าหลังนี้ตกแต่ง

ได้สวยงามมาก

มีความเรียบหรูสไตล์คลาสสิก เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นดูดี เรียบหรู พิงกี้ชอบมาก

ที่สำคัญถึงที่นี่ถูกทำความสะอาดมาอย่างเรียบร้อย แต่กลับไม่มีร่องรอยที่เคยมีคนเข้าอยู่

“ เธอคือคนแรก เควินถาม “ ชอบไหม? ” เธอ

รู้สึกชอบทุกอย่างของที่นี่

เหมือนที่เธอเคยวาดฝันทุกอย่าง แต่พิงกี้กลับยักคิ้ว

* ก็เฉยๆ ไม่รู้ว่าดีไซเนอร์คนไหนออกแบบ ดู

ภายนอกก็พอใช้ได้

แต่พอใช้งานจริงไม่เวิร์ค ไม่มีจุดเด่น รวมๆแล้วพอ

ถูๆไถๆ
เควิน …..

กลับไม่พูดอะไร

” แววตามีรอยยิ้มแว๊บเข้ามา แต่เขา

ทั้งสองเดินขึ้นไปชั้นสอง ยิ่งเดินพิงกี้ยิ่งรู้สึกน่า

อัศจรรย์

นี่เป็นบ้านในฝันของเธอเลยนะเนี่ย ! เดินไปถึงห้อง

นอนใหญ่

พิงกี้ยิ่งส่งเสียงน่าอัศจรรย์ขึ้นมา “ ชอบไหม?” เสียงที่ทุ้มต่ำและไพเราะดังขึ้นมา

พิงกี้พูดซุบซิบเบาๆ “ชอบ” เธอลืมแกล้งเอา

หน้าต่อหน้าผู้ชายคนนี้

ลืมปากอย่างใจอย่าง เธอรู้สึก….ถึงถูกเอารัดเอา

เปรียบอยู่ที่นี่

ในใจเธอก็คงจะขัดขืนน้อยลง

“ ชอบก็ดี ” เควินเปิดปาก “เธอพักผ่อนที่นี่ก่อน

และลองดูว่ามีอะไรขาดเหลือ

ฉันจะให้คนส่งมาให้

นี่เป็นห้องนอนของฉันและเป็นห้องนอนของคุณด้วย?” จู่ๆพิงกี้ถามขึ้นมา

“แล้วเธอคิดว่าไงหล่ะ?” เควินยิ้มมุมปาก พิงกี้พูด

ติดขัด เธอถามแบบแก้แค้น

พี่สาวฉันรู้ไหม? ”

เธอจะบอกลิสาก็ได้นะ ถ้าไม่กลัวลิสามาหาเรื่อง

ถึงที่ ”

พริบตาเดียวสายตาที่คมลึกเปลี่ยนเป็นเย็นชา เควิน มองเธอและหันหลังเดินจากไป

พิงกี้ “ ” โมโหจนเดินหนี? ดีจังเลย! อะไรจะ

เกิดมันก็ต้องเกิด

พิงกี้มองดูรอบห้องไปมาเหมือนกำลังสำรวจห้อง ผลักประตูห้องเสื้อผ้าออก

เธอสังเกตุเห็นห้องเสื้อผ้ามีเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้แกะ

ป้ายออกแขวนอยู่เต็มเลย

เสื้อผ้าของผู้หญิงกินพื้นที่ไปสามส่วนสอง มีเสื้อผ้า

และกระโปรงทุกสไตล์

ชอบอบกระโปรงผ้าไนบก็มีหลายตัว แอบยับป็นคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุดในซีซั่นนี้

ล้วนเป็นไซส์ของเธอทั้งนั้น ส่วนพื้นที่เหลือเป็น

เสื้อผ้าของผู้ชาย

เสื้อคลุมสีดำเทาและเสื้อเชิ้ตสีขาว มีแต่เน็กไทที่มี สีสันเยอะหน่อย

เหมือนไสต์การแต่งตัวของเควินมาก เธอสังเกตเห็น เสื้อผ้าของผู้หญิงมีของใหม่หมด

แต่ของผู้ชายกลับไม่ใช่ หรือว่าเควินย้ายบ้านมาอยู่

แถมยังจะอยู่ที่นี่กับเธอต่อไป? ความคิดนี้ทำให้เธอ

กลัวจนตัวสั่น

ถ้าเป็นแบบนี้ก็แสดงว่าเธอมีความเป็นไปได้สูงที่จะ

ไปจากเขาไม่ได้

เธออาจจะถูกเขากักขังต่อไปจนกว่าเขาจะเบื่อเธอ หรือจนกว่าเธอจะแก่หน้าเหี่ยว

พิงก็รู้สึกไม่สบายใจ นั่งอยู่บนโซฟาไปครึ่งชั่วโมง

เธอได้รับข้อความจากน้ำหวานบอกว่าหามานพเจอแล้ว

ตอนนี้กำลังพาเขาไปส่งโรงพยาบาล แต่ว่าตอนที่ เธอเจอข้างกายมานพก็มี

คนเฝ้าอยู่แล้ว ตอนนี้คนๆนั้นยังไม่ไปโรงพยาบาล

กับเธอ

ไม่รู้ว่าคนๆนี้คือคนของเควินหรือเปล่า? พิงกี้เคลียด

จะตายอยู่แล้ว

ไม่คิดว่าเควินจะส่งคนไปจับตาเฝ้าดูพวกเขาไว้

นี่เขายังกลัวเธอไม่เชื่อฟังพอหรือ? ใบหน้าที่สะสวย ของพิงกี้เย็นชา

เธอกำลังจะตอบข้อความกลับ แต่ถูกก๊อกๆๆ

เสียงเคาะประตูทำลายสมาธิเธอ

“ เชิญค่ะ ” เธอเปิดปากพูด พอเปิดประตู

ผู้หญิงวัยกลางคนอายุประมาณห้าสิบยืนอยู่หน้า ประตู ยิ้มและพูดอย่างอ่อนโยน

“ คุณพิงกี้ กับข้าวเสร็จแล้วค่ะ คุณเควินให้มาเชิญ

คุณไปรับประทานอาหารค่ะ
* ค่ะ ” พิงก็พยักหน้าแล้วลุกขึ้น เธอจะหาเควินอยู่

พอดีเลย ลงก็ลงสิ

พิงกี้นั่งลงที่โต๊ะอาหาร เควินเหมือนรู้ว่าเธอจะพูด อะไร เขาพูดดักเธอก่อน

* มีอะไรไว้กินข้าวเสร็จค่อยคุย

พิงกี้ “…” เธออดทนไว้และรีบกินข้าวอย่างโมโห กินไปไม่กี่คำเธอก็วางถ้วยลง

* ฉันกินอิ่มแล้ว เราคุยกันเถอะ

“กินข้าวในถ้วยให้หมด กินกับข้าวด้วย ไม่งั้นฉันก็ ไม่ถือสาที่จะป้อนเธอนะ

« ฉันอิ่มแล้ว! ”

“ ไม่ได้ เธอผอมเกินไป » เควินเจตนาแต่ว่าไม่ตั้งใจ

จ้องไปที่หน้าอกของเธอ

” ทันใดนั้นพิงกี้รู้สึกตัวเองถูกเหยียดหยาม

เธอยืดอกและตะคอกอย่างดุร้าย

* เควิน คุณตาบอดหรือ? ของฉันคับCเชียวนะยะ
คุณกล้าดียังไงมาบอกว่าฉันผอม?”

“ ใช่หรือ?ฉันจับแล้วไม่ถึงคับc ”

” นั่นเป็นเพราะว่ามือคุณไม่แม่น มือคุณไม่ได้เรื่อง!

ถ้าคุณสงสัย

แน่จริงเราก็เอาตัวเลขมาคุยกันสิ ลองเอาสายวัดมา

วัดดูสิ

พูดมั่วไม่มีหลักฐานได้ยังไง?!

“ ได้ ” เควินพูดอย่างไหลลื่น “ เดี๋ยวไปวัดกัน

พิงกี้ “

ไม่….นี่ไม่ใช่ผลที่เธออยากได้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ